mariages freres (herbaciarnia)

przyszła i harlota i wypatrzyła pjera pod tą ścianą. myślała przez chwilę, czy nie rzucić się mu na szyję, ale to byłoby trudne, ponieważ on siedział (tak wykminiłam). a poza tym mógłby ją przypadkowo zastrzelić. więc tylko przywitała się i usiadła.

usmiechnął się, nie miał powybijanych zębów, ani nawet odgryzionego języka. - szarlota! - ucieszył się, zupełnie szczerze, bo w rosji nikt praktycznie nie chciał go znać, bo jego ojca to tak średnio lubili, a ci co go lubili bardziej niż średnio, to zazwyczaj byli już martwi.... - jaką herbatkę? :3

-malinową. - powiedziała, nerwowo składając serwetkę na pu na pu na pu i na pu i tak w nieskończoność, a właściwie to 9 razy, bo w klewer widzisz i wiesz mówili że tylko tyle można. pjer nie wyglądął na poważnie uszkodzonego i miał zeby, więc mogła odetchnąć z ulgą.

- okej - kiwnął głową i pomachał do kelnerki, która czytała o pjerze i papie w gazecie, jak była u rodziny w rosji (sama miała na imię dimitr), więc stwierdziła, że musi szybko wziąć od nich zamówienie! więc o dwie malinowe herbatki poprosił i spytał szarloty co u niej słychać, czy ma jakieś nowe hobby (chobby:3) prócz maltretowania serwetek.

-niestety maltretowanie serwetek pochłania cały mój czas wolny. - przyznała. trochę się zdziwiła, że ta kelnerka co tak naprawdę ma na imię gieorgij i zawsze zapomina, że harlota zamówiła herbatę, tym razem się tak śpieszy... . .. poza tym harlota w akcie desperacji zamierząła zacząć studia na kierunku hfdighuifdhue, o czym poinformowała pjera czym prędzej, żeby nie myślał, ze jest jakąś maniakalną składaczką serwetek.

- a co będzie z kotem, kiedy będziesz na uczelni? ;o - spytał. miał nadzieję, że szar nie wyrzuci biednego zwierzaka na ulicę, czy coś.. wywrócił z tego wszystkiego cukiernicę, był doprawdy roztrzęsiony, to te paryskie powietrze i siedmiookie ryby pływające w sekłanie, popatrzył się na rozsypany cukier i zrobił ':c'.

zrobiła patrząc na rozsypany cukier i postawiła cukiernicę w bezpiecznej odległości od pjera. - kot jest już dorosły. - oznajmiła, zupełnie jakby to było jakieś ich dziecko. bo prawie było. - poradzi sobie sam.

- jesteś brutalna, szar - stwierdził chłodno. nie wiedział, że ta rozłąka tak ją zmieniła.. nie powinien był jej zostawiać na pastwę losuczasuireszty.. westchnął.. - możesz go przynosić do mnie,mogę się u ciebie zatrudnić jako cat-sitter :c - zaproponował.

-masz obsesję. :c - stwierdziła, budując na środku stolika kopczyk z cukru. wcale nie była brutalna. gdyby była to powiesiłaby kota na balkonie. -dobrze, będę go przynosić do ciebie, chociaż to wcale nie jest konieczne.....

- jak uważasz.. - obraził sie, bo szar zraniła jego uczucia i w ogóle, czuł się ciężko skrzywdzony przez los i pewnie się już nigdy nie odezwie. albo nie, bo właśnie podziękował kelnerce za kawę, mówiąc coś o tym, że ma nadzieję, że tym razem jest lepsza niż poprzednio. herbata.

-nie musisz się od razu dąsać. -zrobiła ':c' i przyjrząła się badawczo rosyjskiej kelnerce imieniem dmitri gieorgij... i zastanawiała się czy pjer sie jeszcze kiedykolwiek odezwie, bo mógł się poczuć ciężko skrzywdzony przez los, kiedy tak zraniła jego uczucia.

- lepiej pij herbatę, a nie tutaj mi gadasz od rzeczy.. - mruknał, bo wcale jej nie słuchał i nawet pokazowo zakrył dłońmi uszka, nie królicze. ale nie mógł pić herbaty bez rąk, bo nie miał słomki, więc się rozmyślił i złapał kubek, chlapiąc się po swojej nowej koszuli -,-

-oblałeś się herbatą. - oznajmiła, gotowa ruszyć do akcji ratowniczej z serwetką, ale jednak się rozmyśliła i złozyła tą serwetkę tak jak wszytskie inne. i pomyślała, że pjer wcale się nie zmienił na tej syberii, oraz, że nie nadawałby się na mafioza.

- przepraszam.. - rzekł, chociaż uprzytomnił sobie, że wcale nie ma za co przepraszać, więc pokręcił główką. - to znaczy nie. będę musiał teraz chodzić mokry i herbaciany :c - stwierdził i był jeszcze bardziej emo niż przedtem.

-będziesz pachniał herbatą, a to całkiem przyjemne. - pocieszyła go najlepiej jak umiała.... . .. cóż więcej mogła zrobic, kiedy pjer w każdej chwili bł gotowy ją zamordować. najwyraźniej miał to po ojcu......

on wcale nie miał zamiaru jej mordować ;/ tylko był trochę nadpobudliwy albo agresywny, jak wolisz ;/
- okej, niech będzie. pocałujesz mnie, szar? potem, na dobranoc :c dawno nikt mnie nie całował. czuję się taki niekochany! taki niepotrzebny! teraz przynajmniej kiedy ty będziesz na wykładach to będę miał kota.. -to z serii pjer się żali.......

wzruszyła się nieco, ale łza nie spłynęła po jej policzku.
-możesz spać u mnie, skoro miałbyś się czuć niepotrzebny, niekochany, dawno nie całowany... - zaoferowała w przypływie dobroci serca. w końcu ktoś musiał się zaopiekować pjerem jak dobra siostra miłosierdzia, nawet jeśli był nadpobudliwy.

- ale to dla ciebie kłopot.. no wiesz, nie dość, że masz kota, to musiałabyś się jeszcze mną opiekować.. - westchnął i zgapil od szar, bo wziął serwetkę i zaczął ją zgniatać, ale nie tak ładnie jak ona :c

- to żaden kłopot... - zapewniła go. kot właściwie wymagał mniej opieki niż pjer, poza tym do bycia matką teresą można się przyzwyczaić. -czuję, ze dopisza nam te serwetki do rachunku.

- trudno, mam dużo pieniędzy. - i wcale nie chciał się chwalić, tak jakoś wyszło. - no wiesz, po ojcu.. - wyjaśnił, żeby nie myślała, że obrabował bank, albo jakąś restauracyjkę bar jak w pulp fiction :3

-więc chodźmy, kot pewnie za tobą tęsknił. -skoro już nie musiała się martwić o to, ze kelnerka gieorgij każe jej sprzątać herbaciarnię, kiedy już okaże się, ze harlota nie ma czym zapłacić za te wszystkie serwetki.....
i tak myślę, ze poszlizacznij