La Scala

3 piętra, kilka parkietów do tańca i największy
ekran świetlny w Europie. No, i pierwszy drink na koszt firmy. Czego
chcieć więcej?

siedziała gdzieś na tym wysokim stołku przy barze i popijała truskawkową margaritę ze smukłego kieliszka rozszerzającego się! u góry. nawet brzegi bły oszronione cukrem, piłam dziś taką,mniam. podrapała się w kolano i poprawiła ramiączko swojej szarej sukienki na guziki.

Dziewczyna weszła do baru i zamówiła Wisky z lodem beznamiętnym wzorkiem rozglądała się do okoła w poszukiwaniu kogoś znajomego

Wszedl do klubu wyuczonym przez dziesiatki lat przed lustrem krokiem, który był teraz zupelnie fajny, powiem nawet ze wozaco-szpanerski, ale bez przesady i odnalazl wzrokiem Natalie w szesnastej sekundzie od swojego wejscia, po drodze nawet skomplementowal jakieś urocze co najwyzej pietnastolatki i zaszedl Natalie tak, ze stojac za nia, nachylil się nad jej uchem, ze chyba go nie czula, eee, chociaz mial ladne perfumy, zreszta nie miala strasznie dlugo być w nieswiadomosci, bo zaraz zawolal, nadal nad jej uchem: - Natalie! - po wykrzyczeniu xd tego kluczowego slowa okrazyl ja i usiadl na sasiednim stolku, twarza do niej. A twarz byla w usmiech ubrana. - Rany, cudowna sukienka, a ty az promieniejesz! Miejmy nadzieje, ze to nie ciaza, N.

Aha i miał w rence płyte od Setha....

Dziewczyna stała wpatrujac sie w jakiegoś chłopaka który chodił w sposób " woząco szpanerski" chciało jej sie śmiać ale zaciekawiła ją zawartość jego ręki

jaki on jest słodki!
uradowała swię niezwykle, i, omal nie rozlawszy swego drinka, nachyliła się do niego, by go pocałować, w oba policzki.
-sidi, dobrze cię widzieć. to nie ciąża, to psychotropy!-wszyscy kochamy jej poczucie humoru.-a za sukienkę dziękuję, sama ją obszywałam-wskazała na koronki, przyszyte na brzegu. nie te w stylu babcinym, raczej takie delikatne i dziewicze xd. nie, żeby natalie miała w sobie jeszcze cokolwiek z dziewicy.

-nadal lubisz hmm, no wiesz.. robótki ręczne? - wyszczerzył się i skinął na barmana, zamawiając koktajyl owocowy i setkę i zrobił taką sztuczkę, że wlał setkę do koktajlu, bez mieszania, bo lubił nierówne proporcje. przyglądał się jeszcze chwilę szklance, zanim się odezwał, bo on nie jest do końca normalny. spojrzał na natali, mrużąc oczy i zupełnie poważnym tonem, grobowym wręcz, ja bym się go bała, zapytał: - co u blejsa?
pozdro, xd.

tęsknię za nim xd!
-te robótki ręczne-uniosła brew, unosząc także i kieliszek-mają z blejsem coś wspólnego?-chciała się nawet zaśmiać, lekko i radośnie, ale nie wyszło. założyła nogę na nogę, opierając łokcie o blat-nie wiem, blejs zniknął.
zniknął pół roku temu. i chociaż była pewna, że wróci, on nie wrócił. przełknęła, licząc ponownie do dziesięciu. terapia, terapia, terapia, nie karmmy wspomnień które ciągną nas w dół, terapia terapia, liczmy do dziesięciu, blejs nie isnieje, 1,2,3,4,,5,6,7,8,9,10.

-nie, blejs jest w ramach pracy domowej z yy, wychowania do życia w rodzinie - jakby to było mu potrzebne - a robótki na technikę. nie patrz tak na mnie, masz wzrok jak wygłodzony tygrys. chcesz batona? - wygrał ostatnio, bo wysłał łańcuszek do kilku osób. a do szkoły i tak nie chodził, i wszyscy o tym wiedzieli, w tamtym roku nie przyszedł nawet na końcowe egzaminy i z tego powodu powtarzał ten rok, chociaż nie powiem, był inteligentny! czasem.

-a dobry?-ziewnęła, wpatrując się w taflę swego drinka, w kolorze truskawkowych truskawek, czymś pomiędzy ostrym rózem a ostrą czerwienią, zupełnie jak jej buty. ładne, z wycięciem na palec. oblizała usta-znaczy ten baton, o blejsie wcale nie myślę. naprawdę!
autosugestia czyni cuda.

-gdybym byl bezduszny i brutalny to powiedzialbym, ze on o tobie tez na pewno nie, ale tak sie sklada ze jestem twoim najlepszym przyjacielem - od teraz - i mam zamiar przemilczec ten temat, bo.. bo niewazne, jezu, natali, chodzmy zatanczyc, ta piosenka jest boska. - co z tego, ze brzmial czasem jak gej, mowie od razu, ze nie byl. i zrobil duzego lyka.

jest uroczy i go bardzobardzobardzo lubię!
-dobra!-ucieszyła się całkiem, zeskakując ze stołka z niemałą gracją-nie tańczyłam całe wieki!-ona zaś brzmiała często jak starucha, ale to wszystko przez nadmiar prozacu i długi okres czasu spędzony z babunią i zgrają jej kumpelek. oblizała usta, odgarniając włosy z policzków. tak, sidney był jej najlepszym przyjacielem, może i od teraz, ale był, ona o tym wiedziała od wieków, choćby podświadomie.

ja tez i dokonczymy jutroo! a jak nie mozna, to cokolwiek. lowja.

pfff. ver znowu nie udało się wyciągnąć soph na imprezę. znowu miały wojować świat niczym atomówki i znowu malownicza klapa. no, ale dobra, zajęta jest, to trudno. znowu ver poszła sama. ostatnio tragicznie się skończyło, ale była dobrej myśli. i miała ochotę się upić. ale ze była sama, to z transportem kiepsko. nigdy nie umiała poradzić sobie ze swoją komórką będąc w stanie wskazującym na spożycie. no, ale.
usiadła przy barze i zamówiła drinka. trzeba się trochę zaaklimatyzować, zanim pójdzie się szaleć. albo i nie. rozglądała się chwilę, ale nie dostrzegła nikogo znajomego. cóż, trudno.

timothy kochał la scalę. w zasadzie głównie dlatego, że oferowała najlepszych dilerów i najlepsze dziewczyny w paryżu, wcale nie płatne, tylko chętne, nadziane, na ogół bez syfa, często dziewice. a on, z tym udręczonym wyrazem twarzy ale błyskotliwym, nawet bardzo, jak na cpunka, umysłem, śmiało mógł podbijać nawet najlepsze, najchłodniejsze serca paryża. oblizał usta, zamawiając drugi kieliszek tequilii i mierząc uważnie wzrokiem piękne dziewczyny, a co. co z tego, że myślał o veronique więcej niż powinien. i to nie tylko o jej cyckach,co nie?

ooooczywiście, o pięknych oczach jak gwiazdy na niebie...dobra, to piotr to spisze i będzie nowy przebój sacropolo, my wszyscy wiemy o co chodzi.
na pocieszenie powiem, ze ona też za dużo myślała w związku z tym miała zamiar dzisiaj się upić, jak już mówiłam, ale tym razem 'na wesoło'. tylko nie bardzo miała z kim. ojej. doszła do wniosku, że do trzech razy sztuka, więc jest nadzieja, ze następnym razem w końcu zaciągnie tutaj soph.
i piła sobie dalej swojego drinka w błogiej nieświadomości. czegokolwiek.

i rozglądal się tak radośnie, ze w końcu natrafił wzrokiem na jakąś znajomą sylwetkę. a potem na znajomą twarz. i to w dodatku całkiem śliczną, całkiem bardzo śliczną twarz. wychylił kieliszek, za jednym razem cały, zupełnie jak ja, tylko on bardziej męsko. przełknął, przy czym zadrżały mu tak seksownie mięśnie szczęki i wstał, ruszając na podbój serca niewieściego, czytaj. veronique.
-veronique!

nawet nie musiała się odwracać. aż się biedna ver zakrztusiła. no, lekko, ale jednak. oczy się jej aż zaszkliły, ale spokojnie, panujemy nad sytuacją. zamrugała oczami, żeby przestały być tak irytująco szkliste, złapałą trochę powietrza i odwróciła się. przywołąłą na twarz wyraz miłego zaskoczenia.
- o, tim! - powiedziała. w zasadzie nie zakrzyknęła, bo ją ciągle drapało w gardle.

-oczy ci się zaskszliły-zauważył, chociaż możemy to chyba uznać za faux pas, ale wybaczmy mu. a wybaczymy na pewno dzięki temu uśmiechowi, który jej posłał. a o całej sytuacji zapomnimy przez ten pocałunek w kącik ust, na powitanie, którym ją zaszczycił, albo lepiej, na który sobie, całkiem niesmiało, pozwolił. uśmiechnął się, jak biedne speszone dziecko szczęścia i momentalnie zapomniał o stadzie pięknych paryżanek w kusych spódniczkach.

i po co mu te dragi? ver i bez tego prawie tam odleciała, ale aż sama siebie za to zbeształa w myślach. ojej, gdyby tim mógł widzieć jej myśli...xd to znaczy, nie żeby coś, tylko to było dosyć zabawne...ten samobeszt.
trochę jej było nieswojo z uwagi na jej ostatnie faux pas z tym baletem. i w ogóle. zła była na siebie o to, no ale powinna być przyzwyczajona 'boonatozawszezczymśwyjedzie'. ale uznała, ze przynajmniej mniej więcej wróciła do łask. albo raczej się akurat timowi zapomniało. czy coś.
no, ale. uśmiechnęła się, wiesz, tak po swojemu xd
a uwagę o oczach puściła mimo uszu, bo uznała to za najbezpieczniejsze.
- co tu robisz? - niby niewinne pytanie, ale sugestywnie zmierzyła wzrokiem te kuse spódniczki naokoło i odwróciła się do swojego kieliszka.

spojrzał na nią dokładnie tak, jak patrzy na nas na awću, a potem się uśmiechnąl, całkiem szeroko.
-jestem, przebywam-przysunąl się do niej, opierając dłoń na blacie po jednej z jej stron, znaczy po tej, która była bliżej blatu. czy tam lady. jestem barmanem na tym dancingu....xd. -a teraz cię całuję?
i całował ją, całkiem namiętnie jak na siebie i swoje skołatane narkotykowo nerwy i mięśnie, nie zawsze mu posłuszne. ale haaalo, pochwalmy go, dziś nic nie brał. nic a nic, naprawdę. ani wczoraj. to nie tak, że robił sobie odwyk. po prostu nie miał ochoty. i nastroju.
z narkotyków na razie została mu ver.

/boże, dzięki ci za adama brodjego, jeszcze raz xd

ver prychnęła ironicznie na te oto filozoficzne wywody pt. 'jestem, przebywam'. na trzecią część wywodu już nie mogła wyrazić swojej opinii, skutecznie jej to tim uniemożliwił, ale nie miała mu tego tak całkiem za złe. wcale za złe nie miała, no dobra xd w końcu rozwalił jej cały dzień postanowień i złoszczenia się na siebie. i na niego. i w ogóle. ale aktualnie jakoś tak miała to w nosie. są na tym świecie jakieś priorytety, heloł. teraz takim priorytetem były usta tima, które wyjątkowo przypadły ver do gustu.
/swoją drogą, wiesz jaki to tytaniczny wysiłek, żeby nie zmienić się w roztopione lody pod takim spojrzeniem? była zaiste bohaterką xd

jedną z zalet posiadania takich kilkudniowych odwyków, czego tim był w pełni świadom, był fakt, że kiedy był czysty, jego testosteron więc szalał. i nic nie mogło mu się oprzeć. a ver już na pewno nie, przynajmniej tak myślał. oparł dłoń na jej biodrze i odsunął się od niej na chwilę, którą to wykorzystał całkiem pomysłowo, bowiem całując jej skroń. w końcu spojrzał jej w oczy i dmuchnął w veronikową grzywkę.
-całkiem się za tobą stęskniłem, mała-to było takie męskie w jego wykonaniu, że sama się podniecam, gdy to piszę.

mała, mała, on tylko to mała, a ona w niczyich ustach tego nie tolerowała. tylko w timowych. wiec cóż, tim był wyjątkiem. chyba cholernie tego świadomym wyjątkiem, a ona czuła się taką straszną, przewidywalną i łatwą idiotką. aż traciła szacunek do samej siebie. to było chyba najgorsze z tego wszystkiego. veronique posiadała całkiem przyzwoite pokłady dumy, a tim tą jej dumę miał gdzieś i robił z nią co chciał. i mu to nieźle wychodziło, a najgorsze jest to, ze całkiem zdawał sobie z tego sprawę. a ona nic z tym nie robiła. i nie cierpiała siebie za to, ze jest jak ciastolina w jego rękach, a jego z kolei nie cierpiała za to, ze jest tego świadom i że to wykorzystuje. biedna, zaplątana we własnej psychice ver.
aaaaaw :3
ale trzeba działać. ver oprzytomniała.
- hm. to dobrze- powiedziała ze spokojem i lekką dozą obojętności, na co miała pobożną nadzieję. i naprawdę, naprawdę starała się go ignorować. no, bo do cholery no xd

-veeer-mruknął przeciągle, wsuwając dłoń pod jej koszulkę, mniej więcej na jej plecach. tam przy części lędźwiowej, tak? no tak. zamrugał parę razy całkiem leniwie, niczym kot, leżący na wygrzanym słońcem dachu. nie bardzo sobie wyobrażam adama brodyego w balecie, ale ten fakt pomińmy, był kiedyś wschodzącą gwiazdą w końcu, tak? westchnął głęboko, prosto w jej szyję-veeer, i tak wiesz, że tą oschłością mnie nie zbędziesz.
i to właśnie było to coś, co miał w sobie tim. ta pewność siebie, niezachwiana, nawet, kiedy on sam chwiał się już całkiem wyraźnie. zawsze obecna, tak samo silna i tak samo przy tym seksowna.

/szczerze mówiąc, ja też nie wyobrażam go sobie w stroju primabaleriny, ale okej, mamy świetną wyobraźnię, ona da radę. jakoś xd

odczucia ver do w miarę prostej i przystępnej postaci.
no, dobra, wiedziała, ze nie. ale trzeba się chociaż t r o c h ę szanować i nie wskakiwać mu na kolana, jak tylko skinie palcem, prawda? prawda. z tego wszystkiego aż ją przeszedł dreszcz. cholerne dreszcze. wyklinała je w myślach. i siebie też.
poza tym wszystkim, to się trochę bała. to głupie. bała się siebie. jego. t e g o. bo, naprawdę, przykro mi, patrzyła na sophie i za każdym razem prosiła opatrzność, żeby nie pozwoliła jej stać się taką drugą sophie dla drugiego lijama. jej nie umiała pomóc. więc o pomocy dla samej siebie nawet nie było mowy.

no, taką wycieraczką, która stara się podnieść, ale ciągle jakoś jej nie wychodzi, ciągle nie może, ciągle upada.
-w porządku-rzucił, odsuwając się od niej i przysuwając sobie wysoki stołek, na którym zaraz posadził seksowny tyłek w rurkach, które mu notorycznie zeń spadały-w porządku, rozumiem. świetnie rozumiem.
nie rozumiał. ale chciał ją zaciągnąć do łóżka, więc postanowił wyrazić choć trochę zrozumienia, może wtedy ver zmięknie. to nie tak, że myślał wyłącznie penisem, czy coś, albo, że chciał ją wykorzystać. był tylko napalony. ale oczywiiiiście, głębokie rozmowy też wchodziły w grę.

no, pięknie. ver wyrwał się cichy jęk, oparła swoją biedną głowę na ręce i zaczęła pić to, co miała w kieliszku przez słomkę. głupja, no ale dobra. i zastanawiała się, czy to jej wina, czy la scali, czy jego.
- nie rozumiesz - powiedziała cicho. ojej. wcale nie chciała tego powiedzieć, wyrwało się jej, znowu. ale miała rację, bo nie rozumiał. ani trochę nie rozumiał. ona sama nie bardzo rozumiała. pogubiła się. sama nawet nie zauważyła kiedy. już zapomniała, jak mało skomplikowane wiodła kiedyś życie. od imprezy do imprezy, od kaca do kaca. a teraz?
ale hej, miała być zwariowaną krejzi cziksą i mieć w nosie swoje sumienie, jakiekolwiek wątpliwości zamknąć w jakimś podziemnym sejfie. czy coś. znowu była na siebie zła. dosyć tego dobrego. czy to źle, ze już obsesyjnie myślała o ustach tima?:>
- przepraszam- powiedziała spokojnym, ale zdecydowanym tonem. no i aż ją rozśmieszyło jej obecne położenie. teraz to ona jego musi 'przebłagać'.

raczej przelecieć, nie przebłagać.
widział, ze miękła. i czuł, że ma wyjątkową obsesję na punkcie jakiejś, dowolnie wybranej części jego ciała. co do ust,hm, o nich nie pomyślał, ale trudno. potrząsnął głową i przeczesał włosy w geście filmowego, wyuczonego dzięki latom ćwiczeń przed lustrem, zakłopotania i uśmiechnął się uśmiechem numer sto trzynaście, tym podobnym do uśmiechu małego chłopca, który zepsuł zabawkę, co zaś sprawiło mu pożądną radość.
-nie ma za cooo, veronique.

dobra, nie chciałam być taka oczywista xd
on za dużo wie. stanowczo.
/on jest debilem, ale świat i tak go kocha. xd ja go kocham<3
- w sumie masz rację, ale wydawało mi się, ze powinnam to powiedzieć.
dalej opierała głowę na ręce. i dalej piła alkohol przez rurkę, głupie dziecko xd i stwierdziła, ze pieprzyć wszystko, pora wracać do normalności. popatrzyła na tima przeciągle z uniesioną lewą brwią. to znaczy, jej brwią i zaśmiała się sama do siebie. chyba z tej sytuacji. z nich.

-nie lubię-rzekł, patrząc na nią złowrogo. zupełnie jak lord wejder. no, tylko, że on nie patrzył. znaczy patrzył, ale nie było widać, gdy to czynił. zresztą, co ja tu będę się produkowac, wszyscy znamy wejdera, toż to ikona!-kiedy ktoś się ze mnie śmieje!-to prawie jak 'jestem, eheeereeege, ehreee, twoim, eehehehrreee, ojcem'.
aha, zamachnąl się i ugryzł ver w nos. ale nie za mocno,nie? no! xd

/o boże, rycze ze śmiechu xddd

teraz to już ver puściły hamulce i zaczęła się bardzo bardzo śmiać. nie ugryzł mocno, nje, ale to było takie głupje xd
- jesteś debilem - powiedziała, kiedy już trochę się uspokoiła i dmuchnęła mu w ucho. to też było głupie. a potem dała mu bardzo spontanicznego buziaka. a mówiłam, ze przez rurkę się nie pije? dzieci kochane, zaprawdę powiadam wam. no.

ahahah, jezu. a teraz OBCZAJ MÓJ PODPISIK, LASKA.
xdd.

oblizał usta. miała miły błyszczyk, który w połączeniu z odrobiną alkoholu stawał się chyba afrodyzjakiem, czy czymś w tym stylu.
-nie dmuchaj mi w ucho, bo umrę!-jęknąl, niczym taka mała ciotka. ale zaraz, żeby jej uświadomić, że małą ciotką bynajmniej nie jest, przyciągnąl ją do siebie, wpijając się w jej szyję. barman z tego dancingu już przywykł.

aha, czemu go nie widać? ;c znaczy podpisu.

olalala xd faktycznie, szalejesz z opisami xd

barman z tego dancingu i tak myśli tylko o sukience w kolorze landrynek, więc cóż...niech dalej myśli.
och, jej, ale bestia xd ona go wcale nie miała za ciotkę, no może trochę, chwilami xd
- ale ja lubię dmuchać ci w ucho - zaprotestowała, ale nie była pewna, czy jej słuchał. dobra, wiedziała, ze ma fajną szyję, no.

-a ja lubię dmuchać...-zaczął, ale nie dokończył. a może wcale nie miał zamiaru kończyć? cóż, przemilczmy to i pozostawmy wieszczom& plotkarom, które czają się w kazdym możliwym miejscu, szczególnie w la scali właśnie. też. znaczy już nie wiem co piszę. no, więc się zaśmiał tak męsko i uroczo przy tym, odwracając się przodem do pana od landrynek.znaczy sukienki.

teraz mi się podpis powinien wyświetlić,uwaga...?


ahahaha, jest<333333333

- master yoda xddd

- wyobrażam sobie - powiedziała, niby to cierpko, ale potem się zaśmiała i to złagodziło jej słowa jeszcze bardziej. no, ale łaskotał ją. mniej lub bardziej świadomie, ale jednak.
zdecydowanie miała już lepszy humor. przysunęła się do tima, oparła się plecami o jego ramię i dalej sobie piła tego swojego drinka. i było fajnie. świat był taki przyjazny, landrynki takie różowe... xd

fronczewski taki przystojny... ałto takie błyszczące...
-chcesz się przekonać?-zaśmiał się, drapiąc ją w szyję dwudniowym zarostem, z którym był jeszcze bardziej seksowny niż normalnie. czyli już superelobardzo seksowny,tak seksowny, że paryż mdlał i padał u jego stóp, razem ze mną na czele, chociaz przecież, nad czym ubolewam, częścią paryża nie jestem, ale newermajnd. skupmy się na nim i na jego ciele, tym ciele, które przyprawiało wspomniane wyżej pół paryża o dreszcze. przesunął rękę wzdłuż jej talii aż do przodu, by objąć ją, tak sprytnie, zaraz pod biustem, ale bez podtekstów!

mój tata miałby malownicze i obrazowe porównanie co do błyszczącego ałta, ale ja go tu przytaczać nie będę xd

położyła swoje paluszki na jego sprytnej ręce i zaczęła sobie rysować jakieś esy floresy, bógwieco. to się chyba nazywa smyranie xd
- hm...- melodramatyczna pauza. - chyba bardzo chcesz mi pokazać. jak mogłabym ci czegoś zabronić, kiedy ty jesteś w bardzo męskiej potrzebie wykazania się?
wszyscywiemyjaktosięskończy xd

-wszyscy wiemy jak to się skończy-rzekł, całując jej szyję już całkiem jawnie, bez zabawy w parawan włosów i tak dalej. gówno go obchodziło co pomyślą te wszystkie fajne staruchy, które wybrały się wieczorkiem na partyjkę brydża tylko pomyliły lokale, czy coś-no nie?
no tak.

no tak, tak, ale ver nie odpowiedziała. i tak powszechnie wiadomo, ze milczenie oznacza zgodę/przytaknięcie. rajt? rajt.
i tak bez żadnego wysiłku tim zdobył veronique, które zasadniczo wcale zdobywania nie wymagała, tak po dłuższym zastanowieniu. cholerny tim xd
generalnie zawsze mogła mieć wymówkę- za bardzo skupiła się na jego ustach na swojej szyi xd

i na jego dłoni na jej udzie. nagim udzie. wysoko na udzie.
-veronique-szepnął jej do ucha, ciepłym oddechem rozwiewając pojedyńcze kosmyki jej włosów, powiedzmy, że wyślizgujące się z jakiegoś ładnego upięcia-chodźmy stąd.
w głowie włączył mu się radar. ona, z tego co pamietał, mieszkała daleko, on zaś miał straszny burdel. najbliżej był chyba ritz albo chevalier. raczej ritz.

to zaradny chłopak, o wszystkim pomyśli. ver i jej własny timi makgajwer!<3 xd
ach, tak zniewolona ver. słodko. xd
ver mniej więcej też oprzytomniała. - dokąd? - zapytała prosto. no, bo w sumie do niej faktycznie było daleko. ale jakoś nie łudziła się, że zobaczy jego mieszkanie. nje.

-ja wiem? do ritza!-ucieszył się. i trochę zmartwił,hm, pewnie kasa na działkę pójdzie na hotel. ale trudno, przeżyje. wybłaga babcię o jakieś małe dofinansowanie, albo starą wąsatą ciotkę, pod pozorem, że niby chce na ufundowanie somalijskiemu dziecku lunchu.
lunchu, jasne.

właśnie przez takich jak on dzieci w somalii głodują!. xd gdzieś to już widziałam.

ver uśmiechnęła się. ten okrzyk radości przywiódł jej na myśl małego chłopca, zachwyconego nowo odkrytą ideą czy innym mrowiskiem pod kolejnym kamieniem.
no to co, nie ma co się pierniczyć, ver gładko zeszła ze swojego siedzenia, wzięła tima za rękę i au revoir, nie ma ich.
/zaczynasz, skarbie xd

siedziała przy barze, beznamiętnie machając stopą obutą w czarne botki na siedmiocentymetrowym obcasie sigersona morrisona i od czasu do czasu prowizorycznie poprawiała ogromny szary sweter na duże guziki. powiedzmy, że sączyła martini z porzeczką i nie miała najlepszego humoru.

Sebastien wbił i luk na wszystkich! xd okej nie wcale, po prostu wszedł, rozglądając się dookoła z dłońmi w kieszeniach swoich rurek. W przednich kieszeniach, ze tak zaznaczę. Uznał, że Tiu, nie wiedząc, że to Tiu, ma fajny tyłek, więc podszedł w jej stronę siadając obok. Zamówił sobie nawet Dżeka Danielsa, nie zaszczycając barmanki spojrzeniem, bardziej był zajęty spoglądaniem w dekolt Tiu.

Spojrzała na niego przez ramię. Też będę pisać z wielkiej litery, skoro nawet ty piszesz. Tak więc Tiiu zmarszczyła brwi, zerkając na Sebastję znad kieliszka swojego Martini.
-Jakiś problem, huh?