Restauracja i kawiarnia procope

Sycylijczyk Francesco Procopio Dei Coltelli zaczął serwować kawę przy Ancienne Comédie 13 w 1689r. Wkrótce potem, parę metrów dalej otwarto słynny teatr Comédie-Française, więc cały artystyczny półświatek wpadał do Sycylijczyka na małą czarną.

Siedział przy szybie, popijając kawę z najwyższej szklanki, jaką kiedykolwiek trzymał w ręku. Obserwował ludzi za oknem, na pewno musiało być im zimno, dlatego też Daniel cieszył się niesamowicie z tego, że ma tą swoją kawę i grzeje dupę na pufie.

przyszła tutaj by się rozgrzać dobrą kawą. usiadła gdzieś blisko daniela, bo to było jedyne miejsce, które było wolne. zamówiła kawę i rozglądała się po ludziach.

Daniel przyuważył Martini kątem oka, wydała mu się nawet dość interesująca, a może i intrygująca, aj dont ker. Jako, że był nieśmiały, przez myśl mu nawet nie przeszło, żeby zagadać, chociaż zwykle to faceci powinni wyciągać inicjatywę, a przynajmniej ja tak myślę.

spojrzała sie ukradkiem na daniela. posłała mu uśmiech, a że wydawał się być miłym facetem, podeszła do niego. - mogę ? zapytała opierając jedną rękę na swoim biodrze, a drugą na stoliku.

Zastanawiał się przez chwilę, co Martini może móc, ale, że był w miarę inteligentny, od razu przyszło mu do głowy, że pewnie chce się przysiąść czy coś w ten deseń.
- Jasne - skinął głową, zerkając na nią znad swojej kawy.

usiadła na pufie i oparła brodę o rękę. - mam nadzieję że ci nie będę przeszkadzać. uśmiechnęła się i skinęła na kelnera, który właśnie niósł jej kawę. założyła nogę na nogę i zaczęła się trochę przyglądać danielowi.

- Też mam taką nadzieję! - mruknął w swoją kawę, aby zaraz napić się trochę. Dla nieznajomych, nawet tych ładnych i w jego guście mniej więcej zwykle bywał niemiły&nieufny, więc zawsze musieli sobie jakoś zjednywać jego przychylność. Zreflektował się jednak, bo jakoś tak ciągle miał w głowie słowa Brooke, czyli to, że zachowuje się jak siedemdziesięcioletni facet bez seksu, więc uśmiechnął się do niej, niemrawo, no ale to zawsze coś.

upiła trochę swojej kawy i postanowiła, że się jednak przedstawi, czy coś, bo przysiadła się, do zupełnie obcego jej faceta, a chciałaby go jednak poznać. - postaram się jednak nie przeszkadzać. martinik jestem. przedstawiła się i wyciągnęła do niego rękę.

Wcale nie ucałował wierzchu jej dłoni, jak na elitę przystało. Może to głównie z tego powodu, że do elity nie należał, podał jej więc tylko swoją dłoń, a teraz tą dłoń szczegółowo postaram się opisać. Więc xddd:
Daniel nie obgryzał paznokci, miał więc zadbane dłonie, których nie smarował co wieczór żadnymi kremami do rąk swojej mamy, z którą już i tak nie mieszkał. Poza tym jego dłonie były ciepłe, tak samo jak kaloryferek na jego brzuchu. To zabawne, bo jemu było zimno, a miał ciepłe dłonie, no matter. Poza tym były wielkie i takie z żyłami, mru.

uśmiechnęła się znad kubka kawy, a był on duży. na ustach została jej pianka, ale martinik tego nie zauważyła. z resztą, kto by to zauważył. - miło mi cię poznać. jesteś stąd ? i wcale nie miała na myśli czy jest z kawiarni, czy coś takiego. chodziło jej bardziej o paryż.

Był z kawiarni, a jego nazwisko rodowe do Kawowiec xddddddddd

- Tak, z Paryża - powiedział, a potem nagle go olśniło, albowiem przypomniał sobie, że się w ogóle nie przedstawił, co chyba z jego strony było dość niegrzeczne. A tyle czasu rodzice wpajali mu do głowy te dobre maniery, mówili: zachowuj się! I biedny Daniel zachowywać się musiał, tak mu zostało już przez resztę życia, to chyba jednak dobrze, tak sobie pomyślał w tamtej chwili. - Zapomniałem się przedstawić - huhu, powiedział co wiedział. - Jestem Daniel - dodał, w ramach uzupełnienia. Zauważył te piankowe wąsy, ale nie zamierzał jej niczego o nich wspominać, tak samo jak nie zamierzał ich zlizywać!

uśmiechnęła się i wytarła usta. no bo przecież nie będzie siedziała z tymi wąsami na ustach. a dokładnie nad górną wargą. - daniel. dobrze wiedzieć jak masz na imię. upiła znowu tej kawy. ja też jestem z paryża. a czym się zajmujesz, jeżeli mogę wiedzieć ? zapytała się, nie wiem czy z głupiej ciekawości, czy po prostu, chciała rozwinąć rozmowę.

- Studiuję fotografikę - odparł po dłuższej chwili, gdy już sobie przypomniał, co tak właściwie studiował. Okej, żartowałam, doskonale pamiętał, co studiował. Właściwie, to studia przewróciły mu w głowie, zakochał się w cykaniu fotosików i robił lans swoim aparatem po całym Paryżu.

- też chciałam kiedyś zajmować się fotografiką, ale zajmuję się literaturą. a właściwie to podróżuję po świecie. dobry jesteś w zdjęciach ? zapytała, bo może pokaże jej jak się robi profesjonalne zdjęcia.

- Czy dobry? - Powtórzył, unosząc jedną brew do góry. Nie potrafił tego określić, jak mógł być dobry albo zły w cykaniu zdjęć i jak niby miał to ocenić. - Bo ja wiem... - westchnął. - Coś mi wychodzi - powiedział na koniec skromnie i wcale nie chodziło o to, że coś mu wyszło tu i teraz, tylko, że wychodziło ze zdjęciami, co nie.

uśmiechnęła się jednokącikowo i pokręciła lekko głową. oczywiście że wiedziała, że był dobry w tym co robi, bo na fotografikę na prawdę jest się trudno dostać. przynajmniej mi się tak wydaje. odgarnęła włosy z czoła. - musisz być bardzo dobry w swoim fachu. powiedziała zamawiając jakieś lody, czy coś, mimo tego, że było zimno.

- Skąd wiesz? - znów uniósł jedną brew ku górze, tym razem drugą, dajmy na to, że lewą, bo umiał unosić obie i każdą z osobna. Skończył swoją kawę, ale mimo to został, czując, że jego towarzystwo jest chyba mile widziane.

- dostałeś się na fotografikę, a to jest już coś. na prawdę. czyli że jesteś na prawdę dobry. uśmiechnęła się przyjaźnie i dopiła kawę.

- Wszedłem z listy rezerwowej - mruknął, co było niezbyt chwalebnym wyczynem, ta lista rezerwowa. Ale swoją dumę i mniemanie to raczej posiadał.

- ale jednak. uśmiechnęła się, bo lubiła się uśmiechać, a na dodatek była hipiską. - a co oprócz fotografiki ? zapytała z ciekawości.

- a co ma być? - zapytał, bo nie do końca zrozumiał, a co jej biegało. zabawne, zupełnie jak ja. usiadł wygodniej, żeby ten post nie był taki krótki.

- czym się jeszcze oprócz fotografiki interesujesz. sprecyzowała bardziej i rozsiadła się na tej pufie.

- huh, niczym - powiedział całkiem szczerze, no bo co mial powiedzieć? że co? że lubi składać domki z klocków lego czy jak. oczywiście, że nie lubił składać domków z klocków lego. - po prostu chodzę po paryżu i robię ludziom foty, to wszystko.

i w tym momencie dostała wielki puchar lodów. pomyślała, że daniel może też trochę będzie chciał, nie jest w końcu samolubna i zapytała czy chce trochę zjeść. - dużo fotografujesz ? zapytała przy okazji zaczęcia jedzenia lodów.

pokręcił głową, nie miał ochoty na lody. wzdrygnął się, było mu niesamowicie zimno, poza tym musiał już iść, powiedział więc, że dużo i poszedł w świat.

zjadła ten puchar lodów, zapłaciła za nie i za kawę i poszła.

lubię procope. noah w świeżym, tym razem różowym polo, siedział przy stoliku. obracał w dłoniach cukiernicę i rozglądał się trochę za brooklyn. rozpoznałby ją nawet gdyby stała teraz na giblartarze. okej, może i nie. ale czekał, w każdym razie, nie zamawiał nawet kawy.

przyszła w swoich ciuchach, które zaraz wstawie, nie powłóczyła nogami, bo to nieeleganckie i niepoprawne, a ona starała się jakoś wyglądać, MIMO WSZYSTKO. posłała nieuważny uśmiech kelnerowi, o którego się otarła idąc do stolika, gdzie wyhaczyła noah wzrokiem i usiadła, zostawiając kurtkę/płaszcz na wieszaku. - och, cześć.

wstał, by odsunąc przed nią krzesło i zaraz wrócić na swoje miejsce. przyglądał jej się uważnie przez chwilę. nic się nie zmieniła od poprzedniego wieczoru.
- nie miałaś problemów z bratem? - zapytał - aha, ja chcę latte - poinformował kelnera, który stanął teraz nad nimi, oczekując na zamówienie.

- dużą czarną - rzuciła w stronę tego pedała, stojącego nad nimi w swoim wdzianku do pracy z dwa razy za ciasnymi na tyłku spodniami. - nie, jeszcze nie, potrafię poruszać się po domu tak, by nikt nie słyszał, zwłaszcza w nocy. - często jej się to przydawało, bo sid zawsze robił jej wyrzuty, kiedy wracała za późno.

- to dobrze. okej, czasami się cieszę, że nie mam rodzeństwa. nie to, żeby ktoś teraz miał mnie w ogóle pilnować. ale za rok będziesz pełnoletnia, brooklyn, to myślę, że da ci spokój, hm? - starał się być miły, ale ona średnio emanowała sympatią. nie uśmiechał się, bo to byłoby z jego strony idiotyczne.

- nie sądzę, zawsze będę jego młodszą, problematyczną siostrzyczką. ale nieważne, jak tam na uczelni, noah? - spytała, uśmiechając się nieznacznie, przebierając łyżeczką w cukiernicy, czekając niecierpliwie na kawę.

- jak zwykle. nic ciekawego. zdecydowanie bardziej bym wolał studiować sztuki piekne, ale jak już mówiłem, rodzice w życiu się na to nie zgodzą - odpowiedział, przyglądając jej się spod półprzymrużonych powiek. miał skrzyżowane ręce na piersiach i nieco zmęczone oczka, biedny :c

- rodzice - przewróciła oczyma, opierając łokcie o stolik, a głowę na dłoniach, by przypadkiem jej nie odpadła, tudzież opadła. - nie zdziwię się, jeśli wyciągneliby mnie na jakieś prawo. albo medycynę! - tak, bo jakie inne ambicje mogiliby mieć rodzice w stosunku do swoich dzieci? - chciałabym już wakacje.

- a kto by nie chciał, wakacje to jedyny czas, w którym można wypocząć. brooklyn - zaczął, odchrząkując. przerwał jednak na chwilę, bo kelner przyniósł kawę. poprawił się na krzesełku - idziesz dziś na tę imprezę?
on nie miał ochoty na żadne imprezy, jeśli mam być szczera w jego imieniu, ale jeśli ona pójdzie to on też. popatrzeć na nią. bo hej, tak właśnie było strasznie mu się podobała.

- rozważam wszystkie za i przeciw, myślę, że chyba pójdę. - chociaż przeciw było więcej. pewnie będą tam ci wszyscy chłopcy, jej brat również, będzie musiała się chować po kątach, albo po prostu przy barze. podrapała się po nosie. - a ty idziesz, noah? - szczerze mówiąc, to nie pasował jej zdaniem do paryskich imprez, na których wszyscy pili, lub uprawiali seks.

- nie wiem. raczej nie, nie znam w paryżu nikogo poza tobą, brooklyn - podrapał się po czole, nie miał na nim wulkanów! to dobrze, dobrze. upił też łyk kawy, wzdychając głośno - może zajmę się czymś bardziej pożytecznym.
jasne, będzie wchodził na stronę grinpisu, żeby nabić im pinionżki.
- na przykład cię namaluję.

- namalować mnie możesz kiedykolwiek indziej, nie codziennie w paryżu są imprezy. musisz przyjść właśnie po to, by poznać kogoś jeszcze, noah. - i przecież ma swoją kuzynkę jeszcze!!! założyła nogę na nogę, stwierdzjąc, że już się czuje trochę lepiej, chociaż wcale nie jakoś spektakularnie, wypiła pół kawy na raz.

- ahaaa, zapomniałbym. mam w paryżu jeszcze kuzynkę, chyba poinformuję ją, że tutaj jestem, hm - powiedział, zastanawiając nad tym, czy bf się ucieszy, bo miał wrażenie, że nigdy go nie lubiła.

bf lubi wszystkich, to dziecko szcześcia.
- no, więc twoja kuzynka tez na pewno się zjawi na imprezie i cię chętnie ze wszystkimi zapozna - stwierdziła, dopijając kawę, wyjątkowo nie cukrzyła, chociaż ledwo się powstrzymała.

- okej, napiszę do niej, ale to później. gdzie ta impreza? - zapytał, i zaraz bedo dłuższe posty.

spoko loko.
- w klubie piekło. - chciała dodać, że to katowice, ale się powstrzymała, bo przecież może to tylko jej się tak wydawało i tak naprawdę to nie katowice, lecz jakieś obrzeża paryża, czy cokolwiek. - szczerze mówiąc, to nigdy tam nie byłaaaam.

- klub piekło? brzmi odrobinę perwersyjnie - zaśmiał się pod nosem, obserwując uważnie brooklyn. stwierdził, że to brawo dla niej, że nie poszła z nim wczoraj do łóżka, bo czytał plotki. ale i tak w nie nie wierzył. okej, po prostu nie chciał wierzyć, że ona mogła...................

biedna broolyn, serio cintia z niej trochę.......:c
- och, może odrobinę. pewnie skończy się na jakiejś wielkiej orgii, czy coś. zawsze tak jest. - to znaczy, ona tak naprawdę nie była jeszcze na żadnej imprezie tutaj, ale czytała archiwalne plotki... uśmiechnęła się do niego przez stół, mówiąc, że czuje się dużo lepiej.

największa orgia to była ta impreza w bulońskim ;d. czy gdzieś tam.
- wielkiej orgii powiadasz - zastanowił się nad tym chwilę. naprawdę nie chciało mu się iść na imprezę, ale chyba nie może być jakimś samotnym idiotą. zastanawiam się nad nim, bo go chyba nie lubię.

i powiedział, że potem się odezwie i poszedł.

poszła też.

procope to idealne miejsce na wszystko - jak uznał sebek. było na tyle eleganckie, by zabrac tu tiiu i na szczęście niezbyt krzykliwe. poprosił kelnera o stolik jak najbardziej tylko się da odosobniony. w zasadzie nic go nie obeszły piersi rozmiaru d, kobiety siedzącej niedaleko wejścia. a to było chore, bo liczyło się dla niego to, że przyszedł tutaj właśnie z tiiu i teraz, obejmując ją w talii podążał w stronę stolika. a najgorsze jest to, że nie umiał sobie poradzić z myślą, że....zaraz, że dzieli się nią z największą ciotą jaką widział świat? chcąc wyrzucić z głowy te myśli, pokręcił ze dwa razy, by odsunąć przez tiiu krzesło. sam usiadł na przeciwko, chowając się z radością za kartą menu. przez całą drogę nie mógł się skupić, była tak blisko, że nie mógł się opanować od pomacania jej uda. z drugiej strony to już nie był tylko seks, nie byli tymi samymi ludźmi.
- więc, co zamawiasz? - zapytał, samemu decydując się na jakąś głupią lazanie. nie wiem dlaczego nazwałam posiłek 'głupim', ale tak właśnie mu się wydawało.

jej usta zaczęły układać się w sposób zdradzający chęć wypowiedzenia imienia daniela, ale ugryzła się w język i z klasycznym uśmiechem, którego nauczyła ją matka stwierdziła iż zdecydowała się na sałatkę z kurczakiem. podrapała się w perfekcyjnie wyskubaną brew i badała go wzrokiem na tyle na ile 'wystawał' ponad stół. był taki wysoki i męski. zupełne przeciwieństwo daniela, który choć nie grzeszył urodą, sprawiał wrażenie jakby jego wygląd mu w czymś przeszkadzał. zupełnie nie zdawał sobie z niego sprawy, tak bardzo był nieśmiały. uśmiechnęła się pod nosem na samo wspomnienie ich spotkań. były takie inne niż te, które odbywała właśnie z sebem. ten z kolei był bardziej bezpośredni. wiedział czego chciał i zawsze to dostawał. sprawiało to, że chwilami tiiu jeżyła się w duchu bowiem nie lubiła kiedy ktoś właził jej na głowę. to ona zawsze dominowała, była panią swojego życia i wszystko, dosłownie wszystko szło zgodnie z jej planami i założeniami. a tu proszę bardzo. pojawia się niby prztypadkowy partner do seksu, który nie wiadomo jak i kiedy przeistoczył się w partnera iście uczuciowego. w tej chwili chciała zarzucić wszystko i po prostu z nim być. na chwilę zapomniała o danielu, którego imię odbijało się jednak echem po jej głowie. niech go szlag.