Starbucks (kawiarnia)

Wszyscy znają Starbucks.

łał, w starbaksie żadnych postów.

Kupiła dużą kawę na wynos, rzuciła odliczone pieniądze pryszczatemu kasjerowi i wyszła, potrącając bogu ducha winną staruszkę, która prawie się przewróciła :c

przyszła tu, bo wiedziała jedno:
koniecznie potrzebowała kawy, dużej, z mlekiem, z podwójną bitą śmietaną na wierzchu. oparła łokcie na blacie, dmuchając w napój, by go trochę ostudzić.

przytargał tu swój zgrabny tyłek i sztywną nóżkę, bo podobnie jak marjet poczuł potrzebę wlania w siebie litrów kawy.

zauważyła ralfa jak wchodził i instynktownie ukryła się za swoją kawą, co chyba nie dało zbyt wiele, z uwagi na to, że kawa była w za wąskiej szklance. w każdym razie nie miała ochoty na spotykanie się z nim, wiedziała, że wtedy puszczały jej wszelkie hamulce i wcale jej się to nie podobało.

-mariette - mruknął, powoli kierując się w jej stronę. szczerze mówiąc, zdążył zapomnieć że byli pokłóceni czy coś w tym rodzaju - cześć - rzucił, siadając obok, opierając kule o wolne krzesło i ustawiając nogę pod odpowiednim kątem.

żałowała, że w szklance zostało jej jeszcze tak dużo kawy, bo wtedy mogłaby powiedzieć, że już skończyła i że się spieszy, a tak to wyglądałoby dziwnie.
- hej - odparła cicho, w swoją kawę, nie racząc go nawet spojrzeniem, niech odczuje gniew marjet!

-zamówiłabyś mi kawę, proszę? - zapytał najzwyklejszym w świecie głosem, bo jakoś nie uśmiechała mu się perspektywa sterczenia w kolejce z nogą, która od dłuższego trzymania w pionie nieprzyjemnie drętwiała.

- prosisz? - uniosła jedną brew do góry, przyglądając mu się badawczo. wyglądało na to, że wreszcie się ogolił! - hm, niech będzie, okej - westchnęła ciężko, wstając. miała nadzieję, że w międzyczasie ralf nie wypije jej całej kawy, poszła więc do kolejki, postała chwilę, zamówiła i wróciła. zamówiła mu jakąś tam z alkoholem, wiedziała, że przecież ralf alkohol lubił, co nie. - może być? - zapytała, wcale nie oczekując odpowiedzi. usiadła gdzieś obok, ralf używał takich miiiiłych perfum.

-idealna - wyszczerzył się, mierzwiąc przy okazji swoje włosy, które potraktował dzisiaj grzebieniem. wczoraj odwiedziła go matka, która oprócz pięciogodzinnego wykładu na temat jego głupoty i niepotrzebnej brawury, przez którą wylądował w szpitalu i nawet jej o tym nie powiedział prawiła mu kazania na temat jego stosunku do kobiet i siebie samego. opróżniła przy tym cały jego barek i solidnie dała w policzek w celu otrzeźwienia syna, zalegającego na kanapie i kontemplującego sufit. i coś tam, straciłam wątek - nie odzywałaś się do mnie, mariette.

- nie byłam pewna, czy chcesz, żebym się do ciebie odzywała - powiedziała tonem męczennicy pańskiej, stukając długimi paznokciami, a może raczej tipsami w szklankę. zaraz jednak wydało jej się, że odgłos stukania ją denerwuje, więc stukać przestała, pozostając tylko przy gapieniu się w blat stołu. co on sobie wyobrażał, do cholery, że po tym, jak ją potraktował, będzie mu słać semseksy?

szczerze mówiąc, nie pamiętam jak ją potraktował. przypomnisz mi? xd
-daj spokoj, mar - napił się kawy, patrząc na nią i drapiąc się po policzku. miał wrażenie, że ciągle widnieje na niej ślad dłoni jego matki, która zapewne w tym momencie sprzątała jego artystyczny burdel - wiesz, że zawsze chcę.
seksuuuuu.

no, powiedział jej, że jest łatwa xdd. i w ogóle był niemiły.
- no właśnie nie wiem - odparła, siląc się na uśmiech, który trochę jej nie wyszedł, z uwagi na to, że ostatnio powoli wpadała w stan depresji. no bo patrzmy, czuła się wykorzystana, to było straaaaszne jak dla niej i nie potrafiła sobie już poradzić. potrzebowała jakiegoś wsparcia, na które ze strony ralfa nie śmiała nawet liczyć.

zamyślił się, smyrając się po karku. matka powiedziała mu, że mariette to idealna kandydatka na jego żonę. ''masz już dwadzieścia lat, ralph, kiedy zamierzasz założyć rodzinę?!". owszem, lubił ją, ale pieprzyć jednak dla świętego spokoju mógł nawet spełnić prośbę matki i po prostu pieprzyć ją zgodnie z prawem, huhu.
-to już wiesz. w takim razie.

wypiła duży łyk kawy, która powoli stygła, robiąc się już raczej letnia, a marjeta letniej kawy nie lubiła, toteż odsunęła ją od siebie.
- masz czerwony policzek - zauważyła, opuszkami zimnych palców (złe krążenie!) przejeżdżając po zaczerwienieniu. - biłeś się znów? - zapytała, kręcąc głową. wydawało jej się, że dobrze znała odpowiedź, czyli, że wczoraj znów wyszedł się spić czy coś w tym stylu.

zaproponował jej swoją kawę, przypominając sobie, że nie przepada za letnią, a zapewne taka stała się jej kawa. w przeciwnym razie nigdy by jej od siebie nie odsunęła.
-niee - zaprzeczył, odruchowo dotykając policzka - nie biłem się od.. - zastanowił się chwilę - od czasu tego cholernego wypadku, właściwie, to chyba mało inteligentne wdawać się w jakąkolwiek bójkę z taką nogą, mar, zastanów się - zaśmiał się, ignorując wzmiankę o tym dlaczego jego policzek jest zaczerwieniony.

chciała wspomnieć coś o tym, że w jego przypadku wszystko jest możliwe, ale szybko ugryzła się w język. upiła łyka jego kawy, heeej, smakowała jej.
- to czemu jest czerwony? - chciała wiedzieć. owszem, zastanawiała się teraz, ale bardziej nad tym, czy może ralf nie wszedł w kredens po wypiciu czegoś mocniejszego.

-odwiedziła mnie matka - odpowiedział krótko i treściwie, udajac, że zainteresowała go dekoracja w postaci plastikowych kwiatków w nieładnym wazonie.

uniosła obie brwi do góry, wpatrując się w niego ze zdziwieniem związanym z tym, że zarobił od matki, a jego matka zawsze była w miarę spokojną kobietą, zdaniem marjety przynajmniej. widziała, że niechętnie chciał rozwijać ten temat, więc zamilkła równie szybko jak otworzyła usta.
- a tak poza tym, to co u ciebie? ile jeszcze będziesz miał nogę w tym gipsie - zapytała z braku laku.

-z miesiąc? półtora? - o tym też nie lubił rozmawiać. biedny zgorzkniały ralph, ale to nie jego wina, że chciał znowu wrócić na boisko i grać w kosza. wstał i wykuśtykał xdddd z kawiarni, bo zaraz jadę na zakupy, conie.

no i marjeta sobie paszła.

A więc przyszedł z M. i B. na kawę, jeszcze jakoś pamiętał ich imiona!
- Wybierajcie, co chcecie - polecił tonem cierpiętnika.

-Dla mnie latte - powiedziała, gdy już zajęła miejsce i tak dalej, a potem oparła podbródek na dłoni i przyjrzała się Danielowi. - Daaaan, dlaczego jesteś taaaaaki niemiły?

- Jestem niemiły? - Zmarszczył brwi, choć dobrze wiedział, że jest. Ale co miał powiedzieć, jak go denerwowały śmiertelnie, miał ochotę po prostu pacnąć tu i teraz o ścianę.

- Może ma okres - usadowiła się wygodnie na krześle, o ile było to możliwe, bo krzesła same w sobie nie należały do najwygodniejszych. - Czarną bez cukru!

-Jesteś. Może. - Pokiwała głową ze śmiertelnie poważną miną i nadal mu się przyglądała, aha? - Mam się nie odzywać?

Na szczęście Denjel nie musiał odpowiadać, bo przyszła kelnerzyna i zamówili sobie te kawy, a potem je dostali! Więc milczał, rzeczywiście wolał, żeby się nie odzywała. Miała za duży dekolt chyba, żeby był w stanie myśleć.

Skrzyżowała więc nogi i oparła stopy na belce podkrzesełkowej i zaczęła mieszać kawę, już wolała nic nie wspominać o tym, że milczenie oznacza zgodę i tak dalej, bo tylko by się sama poirytowała, ale na razie miała całkiem dobry humor, tymczasem wyciągnęła Emilję z torebki, xd, i przyczepiła smycz o krzesełko, żeby nie uciekła.

- Możemy milczeć, milczenie jest złotem i te sprawy - westchnęła, mieszając swoją kawę. I czekała, aż ta nieszczęsna kawa chociaż trochę ostygnie, a w międzyczasie przyglądała się to Danielowi, to Madison, albo jeszcze fretce.

A Denjel przytykał tak fajnie palcami o blat, bo zawsze to robił, kiedy się denerwował.
- Hm, więc, studiujecie coś czy jesteście w liceum? - zapytał z braku laku.

Z racji, że kazał jej się nie odzywac, to tylko wykonała gest zapinania zamka przy ustach i milczała dalej, xd

Kopnęła ją pod stołem, bo jakoś tak wyszło :c
- W liceum, którejś tam klasie. - Nawet nie wiedziała, oparła splecione dłonie o blat stolika. - A tyyyyy?

- Studiuję. Drugi rok. - Proszę, nie pytajcie się, co studiował, bo ja sama tego dobrze nie wiem! W każdym razie na pewno robił coś związanego z fotografią. Upił łyka kawy, jakiejś tam, chyba dość mocnej, bo trochę się ożywił.

-To fajnie, ja też już wybrałam sobie uczelnie i studia - pochwaliła się, wypiła już kawę, bo była spragniona, co z tego, że to jej druga już dzisiaj, chociaż podobno latte niektórzy nawet nie zaliczają do kaw, ale Maddy nie byla napuszoną lalusiąąą z markowymi butami. To znaczy i tak miala markowe buty, ale nie o to mi chodzi!!! - Gdzie studiujesz?

- Dobra, dzieciaki - powiedziała i wstała! - Ja idę, a wy możecie dalej konwersować.
I poszła!

- Sorbona! - Chociaż nie jestem pewna, czy był tam zapisany, ale kogo to obchodzi. Lubił studiować, chodzić na studia i wracać ze studiów, bo to fajnie brzmi. - Jaką uczelnię wybrałaś? - zapytał, zaciekawiony serio. I pomachał bruk.

Kiwnęła na pożegnanie do Brooklyn i tyle by wystarczyło, bo ja w sumie też nieco ignoruję moją siostrę w miejscach publicznych i uśmiechnęła się trochę do Daniela, bo musiała nadrabiać i za siebie i za niego i zamieszała kawę, której już nie było, ale musiała robić coś z dłońmi. - Hmm, też myślałam o Sorbonie, ale nie jestem pewna, czy sie dostanę. - Zignorujmy fakt, że miała średnią, 5.99992394123, i tak była niepewna jej przyszłość, uhu. - Więc co studiujesz?
;* może studiować fotografikę!

a jest coś takiego?
- Fotografikę - powiedział, zerkając na swój aparat, chciał sprawdzić, czy dalej leży tam, gdzie miał za zadanie leżeć. Był dla niego bezcenny, bo nie dość, że zbierał na niego od dwóch lat, to jeszcze wiązał z nim swoje uczucia! Uniósł jednak wzrok na Madison, by spojrzeć na nią jakoś tak przyjaźniej. - Hm, ciężko było się dostać. Wszedłem z listy rezerwowej. - Bo Daniel nie należał do elity i nie było mu tak łatwo.

wszystko jest! http://www.kultura.korba.pl/lokalne/warszawa/1,30587,1065,art.html
Biedny. Pokiwała głową, co oznaczało mniej więcej tyle, że rozumie i podrapała się po policzku, zostawiając czerwoną smugę na nim, chociaz nie miała jakoś wyjątkowo długich paznokci, za to miała pomalowane na fioletowo. - Właściwie moich rodziców i tak nie interesuję, czy będę do końca życia bez skończonego liceum, czy zrobię doktorat ze wszystkich dziedzin fizyki, więc wiesz, ale chcę tak sama dla siebie coś yy, osiągnąć. A studia muszą być fajne!

Chciał powiedzieć, że są, bo jest na nich mnóstwo fajnych dziewczyn z dużymi dekoltami, klejących się do ciebie jak pszczoły do miodu, ale ugryzł się w język, zanim zdążył choćby otworzyć usta.
- Jasne, że są fajne - mruknąl więc tylko do swojej kawy, którą zaraz dokończył. Odsunął ją od siebie i oparł łokieć na stole, a brodę na dłoni, wiesz jak.

wjem.

-Świetnie. Hmm, a tak właściwie to jesteś stąd? - zapytała, bo to pytanie wszechczasów, wszyscy chcą wiedieć, skąd kto jest.

- paryż - powiedział i poszedł, bo iść musiał. wcześniej zapłacił jeszcze za kawę.

jep, ona też poszła.

Kupiła sobie dużą kawę, nie zastanawiając się nad tym, czy jej serce i pęcherz to wytrzymają, chciała jeszcze nabyć ładną mufinkę, ale się rozmyśliła, bo stwierdziła, że chyba jednak nie jest jeszcze wystarczająco chuda i poszła z kubkiem w pizdu.

Przeczytała właśnie potins i rozmyślała na temat dram i dramek, nucąc pod nosem jakąś balladę, którą puścili. Siedziała przy oknie, mały deszczyk, stukał o parapet. Stuk, stuk, stuk. Przesiadła się do stolika w głębi pomieszczenia.

okej, więc fontanne przyszła, od progu zamawiając latte na wynos, co nie było zbyt dobrym pomysłem, więc usiadła przy pobliskim stoliku, przygładzając dłonią dżinsową spódniczkę, bo ponoć takowe noszą plastiki, a dzisiaj taka się czuła. w sensie, że jak plastik, nie wiem czemu. ale jako iż było zimno, dodam, że miała na sobie jeszcze dość grube fioletowe rajstopy i czarne, pasujące do kurtki botki na dużo wysokim obcasie.

okej derek przyszedł, ale trochę niewyraźnie dziś wyglądał. to pewnie przez ten deszcz. i usiadł przy pobliskim stoliku, nie zauważając że już siedzi przy nim fontanne, bo był skoncentrowany na przeczesywaniu włosów palcami w celu usunięcia z nich 789654 litrów deszczówki. poza tym myślał, że jak nie ma awatara to jest niewidzialny.

zauważyła go od razu, jeszcze przed tym jak usiadł, to może dlatego, że był tak niewidzialny, że aż widzialny za dużo. wyszczerzyła oczy, ale nie jakoś przesadnie, lekko raczej, coby nie wyglądać jak hojrak............ i odchrząknęła znacząco. - skąd wiesz, że tu jest wolne, może na kogoś czekam, huh? - spytała, uśmiechając się jednak, czyli, że nie było aż tak źle. czyli mógł tam siedzieć nadal. i serio dziwnie sie gra bez avatara xd

-huh? to znaczy tak, no jasne, to znaczy przepraszam. - powiedział i wstał spanikowany, zahaczając nogą swoją o nogę krzesła, przy czym udało mu się jakoś nie wywrócić się, ani nie przewrócić krzesła. ani stolika. zauważył tylko, że pani kelnerka spogląda na niego z pogardą. ale zamiast uciec, wykonał dwa i pół obrotu, bo gdzieś w tym zamieszaniu spadł mu telefon i teraz próbował go namierzyć.

ona namierzyła ów telefon zdecydowanie szybciej i nawet wstała, sięgając go. to pewnie dlatego, że miała lepszą perspektywę patrzenia na podłogę i w ogóle. przewróciła go zabawnie w dłoniach. - nie przepraszaj, miło, że się dosiadłeś - uśmiechnęła się jednokącikowo, nie jakoś wylewnie, bo takowa dzisiaj nie była w ogóle.