murek

jeżeli cię to pocieszy, to ja też nie wiem. erm, erm, delilah spacerowała ot tak sobie tudziez może nawet poszla na całość i spacerowała od tak, pozdro roberto, z dłońmi wcisniętymi w kieszenie czegokolwiek co miała na sobie i co zaraz jej wstawię i zauważyła płaczącego chłopca : D do którego podeszla, bo palił papierosa, a delilah też paliła, a ostatnioniepalenie+chcicanato=blabla tj omg nie umiem pisać, oparła się obok niego. - cześć, daj zapalić.

nadeszła jego chwila prawdy, czy powinien dać jej papierosa z paczki, leżącej na dnie jego kieszeni (koszuli napisałam matko xd), czy też lepiej wyjdzie na tym, że powie jej, że to jego ostatni papieros i no sory... jednak po chwili zastanowienia zdecydował, że del wygląda na porządne dziecko i może jej dać papierosa, wyciągnął więc paczkę i zapalniczkę, i jakiś paragon ze tarbucksa, który potem włożył z powrotem do kieszeni. - cześć, no masz - powiedział, wciskając jej paczuszkę, do połowy pustą, lub jeśli wolisz, do połowy pełną, i zapalniczkę.

tarbucks! - wielkie dzięki, miły z ciebie ee, facet. - zastanawiała się nad 'chłopak' i 'mężczyzna', ale mógłby się za któreś obrazić, kto wie, co takim siedzi w głowach. oblizała wargi i wetknęła, a raczej wsunęła, papierosa w kącik ust i przypaliła sobie też papierosa, nie krztusząc się i nie kaszląc, cale szczęście, bo byłaby wiocha przed takim kozakiem. paweł szewczuk przy każdym zdjęciu ma jakieś 18 komci i każdy 'ale kozak', tylko z różnymi emotinkami. ale lubię pawła bo powiedział że jestem najfajniejsza dupa w klasie ; DDD haha nie moge, delilah oparła się o murek nieco bardziej bokiem i wyciągnęła dloń w kierunku jeffa, uśmiechająć się nawet, bo wypadało i w ogóle. - delilah. czekaś na kogoś?

eno s mi się psuje, serio.
jeff zastanowił się chwilę. czekał na coś? na pewno się z nikim nie umówił, nie czekał też na żadne zbawienie, na miłość też raczej nie, bo by się pewnie nie doczekał, chociaż kto to wie.. zaciągnął się papierosem, przypominając sobie, że wypadałoby coś powiedzieć, kręcąc głową odpowiedział więc: - raczej nie, przynajmniej nie przypominam sobie.. jestem jeffrey. i marznie mi tyłek. - a miał fajny tyłek.

-biedny. to znaczy tylek. to znaczy poniekąd ty też jesteś biedny przez to. w sensie mentalnym, nie materialnym.. boże, mam nadzieję, że wiesz o co mi chodzi.. - musiałby być chyba idiotą, żeby nie wiedzieć, a na idiotę nie wyglądał, tak jakoś ee, wnikliwie się przyglądał. bystro. o, to ładniejsze słowo. - mówiłam już swoje imię?- zmarszczyła czoło. - to chyba moja ulubiona kwestia.

zaśmiał się, słuchając jej wypowiedzi raczej uważnie, chociaż i tak nie do końca zrozumiał, to znaczy ogólny sens do niego trafił, nie. pokiwał głową. - owszem, mówiłaś już swoje imię. w zasadzie nie dziwię się, że to twoja ulubiona kwestia, masz ładne imię. - i w ogóle była ładna. beautiful delilah, sweet as apple pie!

-nieprawdaż? i boli mnie głowa, ale to nic poważnego, w sensie nie mam udaru mózgu i nie musisz się martwić o moje umysłowe choroby, czy coś tam. przepraszam, chyba za dużo mówię. jeff, co tutaj robisz, skoro na nikogo nie czekasz? - zacągnęła się jeszcze papierosem, zanim rzuciła speconego ; d już na ziemię i przydeptała szu'em.

- to pewnie ciśnienie, mnie też trochę boli, mam nadzieję, że mam w domu jakieś tabletki. w zasadzie nie wiem, co tu robię, jakoś tak siedzę bez większego celu.. - a przynajmniej nie przypominał sobie, by przyszedł tutaj zrobić jakąś określoną rzecz, może po drodze go porwali kosmici i wyczyścili mu pamięć... miejmy nadzieję, że jednak nie. - a ty co tu rooobisz, delilah?

-oboje umrzemy na przeziębienie. albo zapalenie płuc. albo na nosy! - olek i cintia wielkie pozdro i buziaczki. uśmiechnęła się jakoś tak zupełnie sympatycznie za siebie i za niego i wszystkie smutne tybetańskie dzieci których z kubą nie lubimy [pozdro też] prawie tak samo jak murzynów. - nic takiego, w zasadzie nie miałam nic interesującego do roboty, może spalam te wszystkie poświąteczne kalorie? powiedzmy, to brzmi prawie dobrze.

- o matko, nie chcę jeszcze umierać, całe życie przede mną.. - pociągnął nosem, po którym się podrapał i trochę przysunął się do del, by ukraść jej trochę ciepełka, które nie istniało, no ale on o tym nie wiedział/nie musiał wiedzieć. w zasadzie wydawało mu się, że niespecjalnie spala kalorie siedząc tu z nim i marznąć, ale nie chciał jej gasić. poza tym może ona miała na sobie jakiś sałna soluszyn i nawet na siedząco spalała sto tysięcy kalorii na minutę... - po świętach nigdy nie ma nic interesującego do roboty, w telewizji leci tylko kewin sam w domu i grincz świąt nie będzie, ile razy można oglądać te filmy... - no właśnie. .. . .

siuram z sałna soluszyn.
-nie oglądałam grincza. to źle? - zainteresowała sę, może jeff zaraz wyciągnie srebrny nożyk spod pazuchy i ją za to zadźga.

chciałam krzyczeć, że awatarek ci nie działa, ale działa jusz.. . .
- nie, chyba nie masz czego żałować - stwierdził. chociaż w grinczu grałą jego pszyjaciuka tajlor em no ale nieważne... podrapał się po prawym policzku, przyglądając się prawemu butowi del.

naprawde? xd ej sciagne grincza.
- co całkiem w porządku, że nie jesteś jakimś maniakiem filmowym i nie chcesz mnie za to ukamieniować. słyszałeś kawał o ukamieniowaniu? - wsunęła dłonie do kieszeni, bo naprawdę było jej zimno. - no co za popieprzony śnieg.

no, byłam na grinczu stato w kinie <3
- no popieprzony, mam nadzieję, że niedługo zniknie. - sory, jeff, najpierw zrobi się z niego mokra chlapa i będziesz miał całe przemoczone buty i skarpetki! - nie słyszałem, możesz opowiedzieć. a potem zabiorę cię na herbatę.

-w porządku, lubię herbatę. - wyciągnęła dłonie z kieszeni, bo uznała, że to nieco niegrzecznie i wsunęła dłonie nawzajem w rękawy. pociągnęła nosem, mimo że nie miała kataru. - więc stoi sobie maria magdalena i tłum i chcą ją ukamieniować, i jezus mówi, że kto jest bez winy, niech pierwszy rzuci kamieniem, wtedy ludzie tacy skonsternowani, cisza, rozchodzą się już, a tu trach!, magdalena dostała, a jezus mówi 'matko, ile razy mam ci mówić, żebyś się nie wtrącała?' <333

ej siedziałam sto lat i myślałam o co chodzi w tym xd jednak jeffrey był ode mnie inteligentniejszy, więc nie myślał zbyt długo, w zasadzie wcale nie myślał, tylko jak opowiedziała, to się zaśmiał, nie parskał, nie chichotał. a potem wziął ją za łapkę i poszli do niego do domku na herbatkę.

siedziałą na murku przebierając nogami

usiadł na murku i palił papierosa.
a potem poszedł.

przysiadła na murku i piła cappuccino z papierowego kubka z logo jakiejś sympatycznej kawiarenki nie będącej starbucksem plus machała nogami i chyba było jej zimno w tyłek.

dobra to achille coby ladnie sie wpasowac w towarzystwo przyszedl tez z kawa, o ktora swoja droga dlugo walczyl z automatem i tak niosl ta kawe, ktorej juz w gruncie rzeczy wcale nie bylo i szukal kosza do smieci i wreszcie znalazl, tak sie zlozylo, ze obok murku byl ten kosz :c ale milo i sympatycznie, co nie. - czesc, abigej - przywital kolezanke [?!!?!!]

-cześć, achille - odpowiedziała zdaje się automatycznie trochę, podnosząc na niego wzrok znad swoich butów którymi były różowe trampki conversa, bo je kocham i wyznaję amen. upiła kolejny łyk kawy, nie wiem czy nie ostatni żeby zsynchronizować się z achillem właśnie, nie żeby wypiła teraz pół kubka kawy jednym haustem, bez przesady. zaczynam pieprzyć od rzeczy więc uwaga: koniec.

brawo. - jak tam? - zapytal zupelnie luzno i w ogole, bo skad mial wiedziec, czy ona jeszcze gniewa sie za to co ostatnio, czy juz nie, wiec wolal udawac jednak, ze nic sie nie stalo. wyrzucil kubek i wdrapal sie obok niej na murek.

zmrużyła oczy, bo była osobą raczej pamiętliwą, toteż tak jest ciągle się na niego gniewała za to co ostatnio, co mogło być nie wiem czym, ale czymś tak strasznym jak utopienie kaczki bochenkiem twardego chleba, pozdro nicolas hoult.
-jak? dobrze. aczkolwiek bywało lepiej, nie powiem.

a propos jas ma opis 'lepiej dostac bochenkiem chleba w baniak ;/'
-a to zalezy po jakich uzywkach - stwierdzil prawie ze filozoficznie, wybacz, nie moge szafowac takimi ciezkimi zdaniami bez 'prawie'. wcisnal dlonie do kieszeni bo w sumie znal abigej na tyle, ze mogl sobie na to pozwolic w jej towarzystwie. - kurde.

-spadaj - napuszyła się, ale bez przesady nie wyglądała jak wróbel którego kiedyś ochlapałam sosem od pizzy i się spuszył. fakt, faktem jednak wcale nie była zła na achille'a, bo tak. nawet nie pamiętała za co mogłaby być. grunt, że zsunęła się z murka i stanęła vis a vis niego, niemalże na tyle blisko że mogła oprzeć podbródek na jego torsie, czy jak to zwał.

-cos ty, moglbym zrobic sobie krzywde - wyszczerzyl sie albo raczej nazwijmy to nieco nonszalanckim usmiechem i pociagnal ja za szalik, ale szalik wcale nie zostal mu w rece, tylko moze abi sie przez to przysunela nieco blizej. czy to jest to, co nazywa sie chemia? no, achille mial nadzieje ze nie, bo przeciez ee przyjaznili sie tyle lat i romans z tego bylby profanacja wrecz. :3

oh, romans zniszczyłby ich cudowna przyjaźń, tak można określić to w bardziej patetycznym stylu charakterystycznym dla ód, czy karmin jak zwykł nazywać je horacy, wspaniały klasyk z epoki antyku. o kurwa, już nie będę. abigail starała się nie myśleć o chemii, czy czymkolwiek innym, właściwie jeśli mam być szczera, nie była w stanie. achille był zbyt przystojny, żeby teraz nie poczuła przyjemnego ucisku w żołądku związanego z jego bliskością. achille'a, nie żołądka wbrew pozorom.
-więc.. więc może faktycznie lepiej.. nie - zamrugała i odsunęła się od niego. wcale nie napisałam 'posunęła go' xd, poprawiając szalik.

kocham horacego. zbudowalem pomnik trwalszy od spiżu. . . .. . . . bliskość żołądka, to dopiero jest mega patetyczne, uniwersalna poezja~
-więc nie spadam, dziękuję za pozwolenie. czuję, że urosłem - bynajmniej nie w spodniach, chociaż może rzeczywiśćie to tak mogło zabrzmieć. wziął jej dłoń w swoją i pociągnął ją w kierunku wyjścia, bo spacer by się przydał, nawet jeżeli tylko w okoliach wyjścia sorbony, ale no wiesz, zawsze mogą się wrócić do murku i spacer dostanie +2 do długości. - co u rajana? - zainteresowal sie bezinteresownie. nie mam pojecia co laczylo rajana i abigej, bo tak tylko spojrzalam na jej posty.

albo o co poeta prosi apollina. prawie jak achille, a hoj!
abigail zmarszczyła nos chyba w stosunkowo fajny ęd może śmieszny sposób i zadarła głowę, żeby spojrzeć mu w oczy. nie horacemu.
-urosłeś? - sięgnęła dłonią do jego krocza i lekko złapała - hm, faktycznie. to chyba źle, a u rajana nie wiem. chyba umarł - mruknęła i uciekła bo przyszła moja kejt i będziemy maratonować teraz albo nigdy xd.

spoko pa xd

pozsedl tez

Teraz siedziała na murku machając nogą.

siedziała po turecku i przyglądała się oczu w swoich rajstopach, które znajdowało się dokładnie na samiutkim środku jej łydki, bardzo, swoją drogą, ładniutkiej lydki. i wcale nie chciała zapalić, wcale nie, przynajmniej się starała, z nerwów zdrapując malinowy lakier z paznokci. w zasadzie jednego, z palca wskazującego. lewej dłoni.

stała sobie na dziedzińcu, i tak obserwowała tych wszystkich studentów, którzy sobie szli, gdziekolwiek. paliła sobie papierosa i siedziala na murku, licząc ludzi, tak z nudów zupełnie. od czasu do czasu nawet grała w snejka na telefonie, ale to wtedy kiedy nikogo na dziedzińcu nie było. ogólnie to się nudziła. i to bardzo.

Wyszedł z budynku po nudnych zajęciach i podszedł do murku. Po chwili zauważył maxime, więc podszedł do niej i się uśmiechnął.

paul ożył czy co ? xdddd przepraszam, tak jakby, nie żyje, xd. okej, nie nic, już nie mówię.

uo nie zauważyłam oO

więc, przestraszyła się i uciekła, o.

/

usiadła na murku i paliła papierosa, i przy okazji piła kawę sobie ze starbaksa. i rozglądała się za swoimi kolegami z roku, ostatnio jakoś jej się nic nie chciało i praktycznie rozmawiała tylko z nimi.siedziała i tyle.
i poszła.

po zakonczonych zajeciach siedziala na murku palac waniliowego papierosa. przygladala sie wychodzacym z uczelni ludziom i sikajacemu pod latarnie psu.

myślę, że wczoraj dopiero wrócili z barcelony, toteż jacob generalnie nie zdążył się stęsknić i tak dalej. ale własnie skonczył zajęcia i chciał pójść do domu, kiedy w drodze na parking zauważył melanie. uśmiechnął się szeroko, ale chyba niespecjalnie do niej, bo nie patrzyła w tę stronę, by za chwilę opaść obok. na murku. w kłębku dymu papierosowego.
- cześć melanie, co tam? - musnął nawet delikatnie jej policzek i oparł ręce za sobą.

melanie nagle wyrwana z zamyslenia upuscila papierosa, czym jednak nie przejela sie nadto, bo zaraz uznala, ze osoba odpowiedzialna za przeszkadzanie jej w rozmyslaniach na temat idealnej sukni slubnej;d jest jacob. okej, chyba jednak myslala po prostu o tym, co moze zjesc na obiadokolacje, ale teraz o tym juz nie pamietala i usmiechnela sie do niego dosyc delikatnie.- jacob! wszystko w porzadku, wlasnie skonczylam zajecia. a co u ciebie?

- no ja też. dziś powinienem jeszcze pojawić się na seminarium i pisać pracę magisterską, ale pewnie zanim się na nowo wdrążę w hm normalne życie trochę minie. hej, właśnie wybierałem się na obiad - jasne - więc może zechciałabyś zjeść ze mną? jestem chyba trochę zmęczony - zwierzył jej się, dla odmiany wyciągając nogi przed siebie, by spuścić wzrok na stopy numer czterdzieści pięć, bo franko mi się wydaje taki wysoki, ilekolwiek miałby mieć metrów (pewnie 8756789).

- wiec moze powinienes raczej od razu wracac do domu i sie polozyc? - spytala, jak na troskliwa matke przystalo;d oczywiscie, ze wolala isc z nim na obiad, niz pozwolic mu tak po prostu isc do domu. nieznacznie sie do niego przysunela, pod pretekstem poprawienia sie na murku, ktory nie byl specjalnie wygodny. - ale jesli nie jestes jeszcze aaaz tak zmeczony to moglabym sie z toba wybrac na obiad. - no patrz, jaka z jej strony to laska. laska xxd

- więc jedziemy do toustem - zarządził i wystawił rękę w stronę melanie, by pomóc jej wstać. w zasadzie na wieczór planował pójść na piwo z kolegami z roku, ale chyba w tym momencie się rozmyślił, hihi. wolą ręką poprawił kołnierzyk polo, który trochę mu wystawał spod kurtki, zupełnie przypadkiem.

odgarnela wlosy za ucho i usmiechnela sie wstajac, mozesz zaczac.

siedziała na murku i paliła papierosa

przyszła i usiadła obok niej, i też zapaliła papierosa. na razie się nie odzywała, przepraszam, była we własnym świecie. bawiła się zapalniczką z kurtem cobainem, więc, no, było ogólnie miło.

spojrzała na maxime - cześć - odezwała się i zastanowiła czy nie spotkały się wcześniej na uczelni

wyrwała się z rozmyślań. - czeeeść. odpowiedziała jej przeciągle i zaciągnęła papierosem. - czeekaj, ja już cię kiedyś widziałam. hm, sorbona ? zapytała, może przecież jeszcze się uczyć w liceum, skąd ma wiedzieć.