murek

-wiem, że jestem okropny. za to mnie kochasz - stwierdził, wzruszając ramionami i wsuwając rękę pod bluzkę/płaszcz/jedno i drugie mariette, masując delikatnie. chyba miał zimną dłoń, więc dreszcze murowane.

- no, nie do końca za to - pokręciła głową, uśmiechając się niewyraźnie pod wpływem jego zimnej dłoni na jej ciepłej skórze. zarzuciła mu ręce na szyję i przechyliła głowę w bok. - naprawdę była lepsza ode mnie? - zapytała, bo nie dawało jej to spokoju xd. to znaczy, jak coś, miała na myśli susannah. posmyrała go trochę po karczku.

-yhm - mruknął w jej włosy, wsuwając pod jej bluzkę i drugą rękę. zgarbił się przez to i całował teraz jej kark i szyję - jesteś w tym beznadziejna - droczył się z mariette, bawiąc przy okazji zapięciem stanika, który przez przypadek (jasne) odpiął.

- ja pierdolę, przez ciebie nie poszłam na zajęcia - mruknęła, operując teraz sprytnie swoimi biodrami przy jego biodrach. - jak bardzo beznadziejna? - przygryzła dolną wargę i spojrzała na niego kokieteryjnie spod rzęs, a potem zabrała się za wąchanie jego szyi, którą po prostu uwielbiała, zwłaszcza, odkąd ralf zaczął się częściej golić ;q.

pf! ralf dobrze wiedział jak obchodzić się z mariette, toteż uśmiechnął się krzywo i szepnął jej prosto na ucho:
-najgorsza ze wszystkich z jakimi do tej pory miałem do czynienia - po czym owe ucho ugryzł.

- chyba się podnieciłam - roześmiała się cicho, co raczej nie miało być zartem, bo marjeta właśnie mimo wszystko kiślowała się w swoich zielonych stringach, o czym bardzo chciała go w tej chwili poinformować, taki dżżżżołk. - ralf, rany boskie, poprawiłeś się - no tak, bo był delikatniejszy...

-słucham? - nie bardzo wiedział o co jej chodzi. był ciągle tym samym ralfem, z tą różnicą że się w końcu ogolił, bo jakaś staruszka na ulicy powiedziała mu, że się go boi. ot tyle. jeżeli jednak tak drobna zmiana wywoływała u mariette takie podneicenie jak w tej chwili, ralf uznał, ze zacznie golić się regularnie, xd - hrr - polizał jej ucho i skroń, pocałunkami kierując się do ust, które jednak ominął i całował jej podbródek, garbiąc się ciągle seksownie. potem będzie płacić za leczenie jego kręgosłupa, xd.

- nic, nic - mruknęła pod nosem. - chcę do łóóóżka - uznała, że nie będzie uprawiać seksu pod ścianą w miejscu publicznym na uczelni, jeszcze by ją profesor wylukał i co by wtedy było, wywalili by ją czy coś. poza tym stwierdziła, że może sobie pomarudzić, skoro ralf ewidentnie się na nią zaczynał napalać. - twojego - dodała, żeby nie było wątpliwości, tak na wszelki wypadek, bo nie chciała, żeby znowu budzić się w pustym mieszkaniu. poza tym miała cichą nadzieję na wyrzucenie niewyrzuconych danielsów przez okno!

-hmmm, okej - podrapał się w kark, czyli siłą rzeczy wyjął ręce spod jej bluzki. razem ze stanikiem - ups, to chyba twoje - wyszczerzył się głupio i zaciągnął mariette do swojego bmw. zacznieszzzz.

usiadł na murku, zapalił sobie papierosa i pił tez kawę ze starbaksa, którą kupił przed chwilą. tak więc, patrzył w przestrzeń i czekał na jakiś cud.

cud! bo nie mam co robić.
przechodziła jakoś obok, nie wiem, ona cały dzień się dziś patałetna bez celu po mieście potykając się o jakieś kamienie czy też wpadając na ludzi. i tak też wpadła na damona, nieznajomego, z tego co wiem jeszcze. nie wiem jak to jest możliwe, bo siedział na murku, ale u niej wszystko. przeprosiła i przy okazji spytaała:
- hej, nie masz zapalniczki? - wymachiwała swoją pustą i przy okazji nie zapalonym papierosem.

pomacał się po kieszeni spodni, i włożył papierosa do ust. poszperał chwilkę, ale ją znalazł. - maaam. i zamachał jej zapalniczką przed nosem, a potem wyciągnął rękę z tą zapalniczką w stronę carmen. - proszę. powiedział i wyjął papierosa z ust.

- dzięki - uśmiechnęła się i wskoczyła na murek, znaczy wiesz, żeby na nim usiąść.
- nie będzie ci przeszkadzać moje towarzystwo mam nadzieje? wiesz, nikt nie lubi siedzieć w domu, a jak tutaj jestem to zostane na chwile - zmarszczyła brwi i poprawiła swoją czapke, to już będzie jej nawyk. już ją troche nogi bolały po przechodzeniu całego miasta :c

zaciągnął się papierosem, i wypuścił też dym z płuc, robiąc fajne przy tym kółeczka. - niee, siedź ile chcesz, mi to nie przeszkadza. powiedział i spojrzał na dziewczynę, ukradkiem. spojrzał odruchowo na zegarek, bo tak już mu zostało.

ona nie umiała robić kółeczek, przynajmniej nigdy nie próbowała więc uśmiechnęła się tylko.
- carmen tak poza tym, bo chyba nie mieliśmy przyjemności poznać się wcześniej - przedstawiła się i inen bajery, a potem wróciła do palenia swojego ukochanego, wyczekanego papierosa, jak zresztą kolejny każdego dnia - jesteś tu przypadkiem czy celowo? jak zadaje za dużo pytań, możesz kazać mi się uciszyć - roześmiala się serdecznie i zaciagnęła papierosem.

roześmiał się również, bo jemu to zupełnie nie przeszkadzało, że ktoś zadaje mu tyle pytań, przyzwyczaił się już chyba. - hm, tak, właśnie. nie poznaliśmy się wcześniej. damon. przedstawił się i zaciągnął znowu papierosem. niee, ja lubię pytania, pytaj o co tylko tam chcesz. powiedział z uśmiechem. - jestem tuuu, eee. hm. przypadkiem. powiedział z uśmiechem.

- hm, tylko, żeby potem nie było, że jestem jakimś tajnym agentem który wypyta cię o wszystko i takie inne - machnęła ręką, tak wolną czyli bez papierosa. na oglądała się za dużo filmów jakiś kryminalnych przez ten czas kiedy się 'uczyła' intenstywnie w domu. - nie widziałam cie jakoś, znaczy nie słyszałam, hmm - roześmiała się bo troche się zgubiła w tym co mówiła - nie znam cię nawet z widzenia, rzadko wychodzisz na miasto? - spytała podciągając kolana pod brodę.

- ok, ok, ja zazwyczaj ufam ludziom. i może dlatego, potem nie wychodzi mi to na dobre. powiedział i wyjął papierosa z ust. przez chwilę przyglądał się profilowi carmen. - hmm. noo, rzadko, bardzo rzadko. wiesz, głównie ukrywam się w domu, wyjeżdżam z miasta, ale do pracy. albo właśnie siedzę w pracy. a tyyy ? widziałem cię raz czy dwa. powiedział i włożył znowu papierosa do ust.

- ja może się nie ukrywam, ale rzadko wychodze na miasto, uhm - pokiwała energicznie głową i dopaliła do końca papierosa wgniatając bo w beton. pewnie zaśnieżony? nie czytalam pogody, zgrzeszyłam. zresztą chyba nie było i tak! - ostatnio pochłonęła mnie nauka psychologii i oglądanie filmów kryminalnych - roześmiała się machając stopą i w lewo i w prawo i tak dalej xd bonusowo opuściła jedną nogę bo chyba traciła równowage i fajnie by było gdyby poleciała do tyłu.

- ja ostatnio jakoś staram się nadrabiać swoje zaległości w prawie międzynarodowym. taak, to baardzo ciekawy kierunek studiów. psychologia mówisz. to chyba jest ciekawe, o ile się nie mylę. powiedział z uśmiechem.

- uu, prawo. mnie rodzice na to wysyłali, jednak nie mieli na to wpływu - uśmiechnęła się zeskakując już całkiem z murku - taak, ciekawe ale w pewnym momencie masz już dość czytania czemu ludzie wariują, jak im pomóc, czemu popadają w depresje. i samemu na dodatek możesz w nią popaść bo nagle odkrywasz w sobie jakieś problemy - pokiwała głowa, bo tak podobno rzeczywiście jest. i ja zet wu! takie dłuższe bo musze iśc nie spakowac/myc i bajer.

- a mnie wysłali, bo to tradycja rodzinna. westchnął. - o jezu. to jednak wolę nudzić się przy prawie międzynarodowym i zasypiać w połowie wykładów. - to ja bym musiał mieć stalowe nerwy na tą całą filozofię. pokręcił głową i zgasił papierosa w śniegu. i wstał z tego murku, coby sobie nogi rozprostować. i ok.

i jestem!
- ahh, tradycje rodzinne są tragiczne - pokiwała głową - nie martw się, ja też zasypiam w połowie wykładów, chyba każdy tak ma, a potem się dziwi, że zdał zaliczenie i go nie wywalają - roześmiała się poprawiajac swoją czapke, za duża była pewnie. nikt nie lubi jak czapka mu spada szczególnie kiedy jest zimno - pewnie jest jeszcze jakaś rodzinna kancelaria prawnicza, hm? - przekręciła głowe na lewą strone, dajmy na to opierając się tyłkiem o murek.

ook.
- hmm, masz rację. to jest okropne. westchnął znowu. i włożył ręce do kieszeni spodni, i właśnie teraz zaczął myśleć o czymś, na przykład może o jakiejś filozofii życiowej, czy coś w tym rodzaju. - kancelaria jest. i to duża. powiedział i poszukał paczki papierosów w kurtce, ale nie znalazł, co go właśnie zasmuciło.

- i pewnie ojciec ma nadzieje, że jako syn ją przejmiesz? mój ojciec miał nadzieje, że jego syn przejmie jakieś rodzinne biznesy, ale natura wykręciła mu numer i ja jestem na tym świecie zamiast kolejnego mężczyzny - roześmiała się. domyśliła się też, że damon szuka papierosów więc podała mu paczke swoich uśmiechając się.

wziął sobie więc papierosa i zapalił go od razu, bo jakoś dużo ostatnio palił, szczególnie dlatego, że miał same problemy, ale jakoś idzie. jaakoś. - hm, taaaak. własnie. mam jeszcze brata i siostrę, ale oni nie idą na prawo. szczęściarze. młodsi są. powiedział i zaciągnął się papierosem.

poszedł.

no i ona też poszła po chwili bo nie chciała, żeby jej napadł jakiś zboczeniec sąsiad w bramie. koniec.

susanne stała oparta o murek i popijała ciepłą kawę, rozglądając się dookoła. skończyła zajęcia nieco wcześniej i rozważała teraz odwiedzenie daniela. poprawiła szarą czapkę, która bądź co bądź wyglądała jak naleśnik i zacisnęła usta.

był dziś cholernie napalony, tak cholernie, że jeszcze chwila, a poszedłby na dziwki, gdyby nie zobaczył susą czającej się pod murkiem. dlatego już po pięciu sekundach znalazł się obok niej i oparł się ręką tuż nad jej głową.
- cześć?

-zostaw mnie? - mruknęła miażdżąc go spojrzeniem i wyplątując się z jako takich objęć adriena. podniosła swoją torbę z murka i odsunęła się od niego na bezpieczną odległość. nie miała najmniejszej ochoty na spotkanie z nim, nie mówiąc już o tym, że jego pożądliwie spojrzenie niemal krzyczało: chcę cię przelecieć, nie daj się prosić!. przewróciła oczami.

- och, susą, no co ty - spojrzał na nią spojrzeniem kotka ze shreka, po czym wsunął dłonie do kieszeni chyba tylnych nawet swoich rurek. - boisz się mnie? - zapytał, robiąc krok w przód. - chciałem cię tylko zaprosić na kawę. przyjacielską.
ta, jasne.

-mam już kawę - dla wiarygodności swoich słów i ewentualności, że sam nie zauważył pomachała mu papierowym kubkiem przed nosem - i jakoś nie potrzebuję kolejnej zaraz po tej - wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się sporadycznie, ot żeby nie ciskać w niego gromami z oczu przed uczelnią, podczas gdy spora część studentów przyglądała im się z zainteresowaniem - pisałam ci już, adrien. to była pomyłka. i nie zamierzam drugi raz się tak.. zapomnieć - potrząsnęła głową, a jasne włosy opadły jej kaskadą na twarz, czyli co za tym idzie czapka spadła na chodnik. na szczęście nie w kałużę. abba ojcze! xd

z refleksem schylił się po czapkę, by schować ją za swoimi plecami i roześmiać się cicho.
- no, ale teraz się nie zapomnisz, prawda? - spytał z kpiącym uśmieszkiem. - więc o co ci chodzi? możemy iść na ciasto albo nie wiem, obiad. inaczej ci nie oddam czapki...

-trudno. i tak za nią nie przepadam - wzruszyła ramionami i zabrała się za oglądanie swoich paznokci pomalowanych na przyjazną dla oka czerwień. gówno prawda, bo była to jej ulubiona czapka, na którą polowała dobre kilka dni, łażąc od sklepu do sklepu, więc nie mogła pozwolić, żeby ta kreatura jej ją zabrała. uśmiechnęła się więc słodko jak blair niemalże i dodała - niech będzie. tylko ciastko. adrien - jego imię w tej wypowiedzi nabrało wybitnie wymownego wydźwięku, że tak dodam proformo.

- a jednak ją lubisz, co? - zamachał jej czapką pod nosem, po czym schował ją do swojej sporotowej torby la coste. - dostaniesz po deserze! - uśmiechnął się szeroko, po czym poszli do tego no cukierni czy czegoś a może do niego na ciastko, w sumie tak będzie fajniej, wybór pozostawiam tobie, bo zaczniesz ;q.

lacoste :c

okej, więc skoro już widzę co piszę.........
kejt siedziała na murku i odmrażała sobie na nim tyłek, chociaż zasadniczo miała to gdzieś, niekoniecznie w tyłku owym właśnie. nieważne. piła cieplutką kawę, którą przyniósł jej jakiś uczynny kolega z roku i rozglądała się w poszukiwaniu sama nie wiem czego. może idącego ulicą faceta przebranego za rybę i śpiewającego gimme some fish gimme gimme some fish.

a gaspara podświadomie tutaj przywiało jak mniemam, nie miał raczej konkretnych powodów, żeby zachodzić na sorbonę, bo ani nie studiował, ani też nie chciał składać papierów. był wyjątkowo blady, wręcz przezroczysty, ostatnio źle sypiał, przestał palić papierosy, za to pił za dużo kawy, na przemian z zieloną herbatą i wodą gazowaną. nie jadał, chyba że stare, zwilgotniałe paluszki z sezamem. był zmęczony, właściwie przemęczony po trasie promującej tą cholerną płytę, która bądź co bądź odniosła sukces na skale europejsko-oceaniczną, kangury do niej tańczyły, ale czasami chciał, żeby nigdy nie wpadł na pomysł zakładania zespołu. przeklinał wtedy siebie, swoją nastoletnią głupotę i kurewskie liceum, w którym tak się nudził, że aż zmusiło go do wymyślenia sobie zapychacza wolnego czasu.

biedny emo-gaspar. kejt od razu namierzyła go swoim radarem zainstalowanym najprawdopodobniej w środkowym palcu lewej stopy, czy gdzieś nie wiem konkretnie. grunt, że zsunęła się z murka i nie czując tyłka, który nie dość że zmarzł to jeszcze zdrętwiał podeszła do gaspara i zatrzymała się tuż przed nim, zasadniczo nie robiąc nic poza wpatrywaniem się w niego z lekko rozchylonymi ustami. bo faktycznie nie wyglądał zbyt ciekawie.
-o kurwa, gasp?

nawet nie miał siły się z nią kłócić, wychrypiał tylko 'co?', poważnie zastanawiając się nad tym, dlaczego wylądowałam tutaj i dlaczego akurat spotkał kejt. nie miał ochoty dawać jej kolejnych powodów do docinków. co ciekawsze, sam nie wiedział, czy są wciąż razem, choć w to wątpił, przez finleja nagle stracili kontakt i się nie widywali. chciałam napisać wydymywali, joł.

to swoją drogą xd
-chryste, co ty ze sobą zrobiłeś idioto - jęknęła i objęła go zupełnie odruchowo wręcz. wplotła palce w jego zdecydowanie za długie, ale wciąż seksowne włosy i westchnęła gdzieś w kark gaspara. zrobiło jej się trochę głupio, bo w zasadzie to ona przypominała mu o czymś tak dla wszystkich oprócz gaspara prozaicznym jak jedzenie. sam był zbyt nierozgarnięty, żeby pamiętać o czymś tak błahym. no i masz.

artysta po prostu :d
zbytnio nie wiedział jak się zachować, łał, zupełnie jak nie on, bo równie dobrze kejt mogła się teraz do niego przytulać, a za 10 sekund spoliczkować, 'bo sie nie odzywał'. ale gasp to gasp, toteż nie omieszkał objąć ją w okolicy nerek, ulubione miejsce i wtulić twarzy w jej szyję.

-tęskniłam za tobą, frajerze - odkryłam, że chyba hobby kejt było wyzywanie gaspara od frajerów i tym podobnych. to takie rozczulające. nie zmieniało to jednak faktu, że obejmowała go ciasno, ciesząc się, że jest zimno więc ma na sobie jakąś kurtkę, czy coś równie sympatycznego i nie musi tulić się do jego żeber, które z pewnością niefajnie wystawały. słowo niefajnie jest takie.. no jest, po prostu.

no takie niefajne no.
wymruczał, wprost do jej ucha, że też tęsknił, że nienawidzi swojej wytwórni i rzyga nutami i że ma dosyć. i że każdego poranka chciał się budzić obok niej, w pachnącym łożku, a nie twardym, hotelowym. nawet w hiltonie łożka są hujowe i są masakrycznie wysokie, dla jakiś zgredków. okej, więc. przesunął ustami po jej szyi, to było silniejsze od niego!

-przymarzną ci wargi do mojego karku - mruknęła, mrużąc oczy z rozkoszy. uwielbiała dotyk ust gaspara na obojętnie jakiej części ciała. a powiem ci w sekrecie, że brakowało jej tego niemiłosiernie przez ostatnie x czasu. zsunęła dłoń z jego głowy na kark i pomasowała kciukiem wystający kręg któryś tam.

zapytał, czy nie ma zajęć. jeszcze. i sori za stosowanie mowy zależnej, ale jakoś tak wyszło. przesunął dłonią po jej kręgosłupie, który znajdował się pod warstwą ubrań plus skóra i inne bzdury, ale gasparowi nie sprawiało to większej różnicy.

pewnie nawet nie zauważył. chwilę przesuwała nosem po jego karku, który wbrew pozorom całkiem przyjemnie pachniał perfumami dajmy na to kenzo, bo tak.
-hm, nie mam - odpowiedziała w końcu, co było raczej cichym mruknięciem tudzież miauknięciem - chodźmy do ciebie. nie ma jima? - nie zaproponowala swojego mieszkania w obawie znalezienia tam bokserek finleja xd.

Siedziała na murku. W okół niej krzątało się od groma ludzi. A ona siedziała. Siedziała i płakała, bo sie dowiedziała że Lena nie żyje. I nie bardzo widziała co zrobić.

oparł swój zacny tyłek o murek i palił, rozmyślając nad sensem życia oraz co kupić jutro na obiad (a raczej co zamówić). i miał czerwony nos, łzawiły mu oczy od dymu i zimna, chociaż ja nie wiem, czy od zimna mogą. zresztą nieważne, no nie?