sala wykładowa

Siedział za biurkiem, mając na sobie już zwykłe Hilfigerowe polo, dosyć znoszone rurki, zwisające w kroku, no i trampki, które były niezwykłą ulgą po 'Diorowym Dniu'. Tymczasem jednak, czekał na Melanie, słuchając jakiegoś radia, które samo się ustawiło w komórce...........Uśmiechał się na samą myśl o tej uroczej dziewczynie, której kazał przyjść wcale nie ze względu na to, że nie miała projektu. Ostatnimi czasy ciągnęły go do młodszych.

melanie sto lat zastanawiała się, czy powinna przyjść wcześniej, dokładnie o siódmej, czy trochę później. uznała, że bramka numer trzy jest najkorzystniejsza. prawie zabijając się przy samym wejściu, w końcu dotarła i odgarnęła włosy za ucho, po fakcie stwierdzając, że powinna była zapukać... więc zastukała butem o podłogę, doskonała akustyka i tak dalej. - doobry wieczór. - cze!

Uśmiechnął się delikatnie do swoich notatek, to pewnie był jakiś rosyjski esej, wiesz znudzony życiem facet, który nie ma co robić, to pisze eseje........Okej, to może było na jego wykłady, których na szczęście miał teraz niewiele. Uniósł głowę, by zaraz nią kiwnąć.
- Dobry wieczór, Melanie - powiedział, swoim superzrównoważonym głosem, dodając, żeby sobie wzięła krzesło i usiadła przy jego biurku, bo tak będzie się lepiej pracować.

przewróciła oczyma, przypominając sobie, że przecież niestety przyszła tu robić projekt, nawet jeśli miała w tym jakieś swoje ukryte nadzieje i bla bla bla, wzięła krzesło, które nie okazało się dla niej nawet zbyt ciężkie. kiedy już ściągnęła płaszcz i położyła torebkę gdzieś przy krześle, usiadła, uśmiechając się zupełnie grzecznie i niewinnie w stronę jacoba. - mam nadzieję, że nie pomyliły mi się godziny..? muszę bezzwłocznie kupić sobie jakiś yy organizator.. - zwierzyła mu się.

Pokiwał głową ze zrozumieniem, choć wcale tego nie rozumiał. On NIGDY się nie spóźniał, zostal tak wyuczony przez matkę-fanatyczkę punktualności. Tymczasem jednak podrapał się po szyi, odchylając uprzednio głowę w prawo i przyglądał się Melanie.
- Może czas najwyższy, ale wszystkie kobiety, które znam wiecznie się spóźniają. Oprócz mojej mamy, ona nigdy - wyjaśnił, uśmiechając na myśl o wścibskiej matce, która ostatnio znalazła mu żonę i specjalnie dzwoniła z Dominikany, kiedy w Paryżu była trzecia nad ranem - księżniczka jakiegoś małego państweka, którego nazwy nawet nie pamiętał.

- moja mama chyba też się nie spóźnia, jest bardzo porządną kobietą.. i punktualną.. - jasne, kiedy twojej fryzury, stroju i sylwetki pilnuje tuzin jakichś asystentów to trudno jest być nieporządnym, prawda? melanie założyła nogę na nogę i skrzyżowała ręce na piersi, zerkając na sufit, by potem wzrokiem wrócić na twarz jacoba. ładną twarz. zastanawiała się, ile on może mieć lat, na pewno nie więcej niż dwadzieścia pięć.. - jesteś jedynakiem? - spytała, chociaż nie była pewna, czy nie powinna mówić do niego per 'pan'.......

Pewnie na wykładach tak, ale na konsultacjach..........xd Zastanowił się chwilę, bo w zasadzie z tego wszystkiego zapomniał, czy ma rodzeństwo. Jasne, że miał, brata kryminalistę, do którego nikt się w tej rodzinie nie przyznawał, oprócz niego. On mimo wszystko lubił Dżejmsa, telepatia i te sprawy.
- Taaaak, brata bliźniaka - ale to z pewnością nie był temat, nad którym miał ochotę się rozwodzić - a ty?
Wyglądała mu na rozpieszczoną jedynaczkę, ale nic na ten temat nie powiedział, to były jego osobiste odczucia.

przekrzywiła głowę na prawe ramię i uniosła lewy kącik ust trochę wyżej niż prawy. - no co ty? ja też mam brata bliźniaka - zaśmiała się, dodając w myślach coś o idiotyzmie jeffa. oblizała usta, w zasadzie czegoś by się napiła, czegoś mocniejszego, aczkolwiek nie sądziła, by on miał tu jakieś alkohole, na pewno mu nie wolno i tak dalej.. więc tylko poprawiła się na krześle, nie przestając się uśmiechać, lubimy dzieci szczęścia bardzoo.

Jacob uśmiechnął się, bo on do końca nie był takim ponurakiem, a Melanie wyglądała zupełnie sympatycznie, więc dlaczego miałby tego nie zrobić. Podrapał się za uchem, by wyjąć jakąś wielką książkę i zacząć ją przeglądać.
- Ja i James raczej się nie widujemy, on mieszka nadal w Moskwie. Skoro już jesteśmy przy Rosji, to hm - nachylił się i odgarnął jej włosy za ucho, by wyszeptać - nie musimy się tym przejmować, dostaniesz piątkę - ściany mają uszy! Wrócił na miejsce, bo zapach Melanie go rozpraszał.

gdyby nie to, że melanie nie przejmowała się takimi rzeczami jak przyzwoitość, czy banalne skrupuły, to pewnie by się oburzyła przez taką niesprawiedliwość. bo przecież nic nie zrobiła, jeszcze nic. - hmm, naprawdę? to.. bardzo miłe, ymm, dziękuję - uśmiechnęła się. niezmiernie lubiła robić z siebie nieśmiałą sierotkę marysię lub grzeczną pensjonarkę, oparła się łokciami o biurkoo.

Dlaczego miałaby się przejmować, on na pierwszym roku miał miłą praktykantkę z czegoś tam, która wystawiła mi pięć na semestr, po tym jak się z nią przespał. To było bardzo sympatyczne z jej strony, nie uważasz? :dd
- Powiem tak, wierzę, że to umiesz, Melanie. Nie tak jak ta....hm, jak jej było Sadie? Nie kojarzę was wszystkich. Ona na tych studiach minęła się z powłaniem, do prawdy. Co to w ogóle za kierunek? - zapytał, ale chyba takim swoim zwykłym głosem, bo wcale nie był jakąś mądralą i nie pozjadał wszystkich rozumów, pozdro naukowiec Betoniara (nazywajmy rzeczy po imieniu).

melanie w ogóle nie wiedziała kto jest kto, wolała się nie zaprzyjaźniać z tymi paskudnymi dziewczynami w niedopasowanych butach a czasami nawet - o zgrozo! - w dwóch różnych skarpetkach, chociaż to to raczej w wypadku facetów.. odchrząknęła, starając przybrać się odpowiednią minę, mądrą i tak dalej. - filologia francuska.. a rosyjski wybrałam jako dodatkowy język. - nie miała pojęcia czemu, no ale. i nie wiedziała, czy na pewno studiuje filologię. ups? w zasadzie to była trochę rozproszona przez jacoba.

Jacob wyciągnął nogi przed siebie, niechcący przy tym trącając czybkiem konwersa łydkę Melanie. Miał numer buta czterdzieści sześć, bo on mi się wydaje strasznie wysoki, a wysoki równa się duże stopy.
- Przepraszam - mruknął, z głośnym westchnieniem, spoglądając na zegarek - ohm, zrobiło się późno. Może odprowadzę cię do domu? Miałbym okropne wyrzuty sumienia, gdyby stała ci się krzywda, przez to, że kazałem ci tutaj przychodzic.

nie zawsze! zaśmiała się, kręcąc głową. wcale nie ubolewała nad tym, że musiała tutaj przyjść, nawet jeśli musiała się obijać po taksówkach (onie) o porze raczej później. - na pewno nie stałaby mi się krzywda, gdybym wracała sama.. ale, hm, będzie mi miło, jeśli mnie odprowadzisz, chociaż nie chcę ci przeszkadzać, na pewno masz sporo yy rzeczy do załatwienia i tak dalej - zauważyła, sięgając po swoją torebkę z ziemi. zastanawiała się, czy jacob ma jakąś narzeczoną....

Jasne i ośmioro dzieciaków......Okej, wcale nie. Wstał i zabrał swoją kurtkę z wieszaka, oplótł się szaliczkiem, by chwilę potem zasunąć krzesło. Okej, on tylko udawał kulturalnego i dobrze wychowanego, Melanie wyglądała na kogoś z dobrej rodziny, a zależało mu na dobrej opinii z jej strony. Zaraz, zaraz, dlaczego? To TYLKO uczennica, a to, że zupełnie ładna, swoją drogą.
- To nie problem, muszę tylko przygotować dla was test na jutro. Ile lat uczysz się rosyjskiego? - zapytał, kierując się do drzwi, by je teraz kulturalnie przed Melanją otworzyć.

- ile lat? - zmarszczyła czoło, zapinając dwa guziczki swojego płaszcza. uczyła się rok, ale nie miała zamiaru się do tego przyznawać! - hmm, chyba ze trzy lata, ale miałam półtora roku przerwy, więc teraz nie jestem na zbyt wysokim poziomie.. - przewróciła oczyma, uśmiechając się nieznacznie i powjedzmy, że poszli i zacznij!!!! xd

Jacob rozdawał swoim studentom testy, które wieczorem, po powrocie od Melanie przygotowal. Zaraz. A gdzie podziała się Melanie? Jeszcze jej nie było, a to wcale nie najlepsza nowina. Wczoraj, z tym, że sobie poszedł, zachował się jak ostatni palant.....była dziewczyną, za którą nie jeden z facetów rzuciłby się w ogień, a on sobie POSZEDŁ. Sam tego nie ogarniał, więc chciał to jakoś wyjaśnić, ten rozporek i w ogóle...........ale nie było Melanji.

czego ty nie powiesz. właśnie przyszla (wejście smoka), machajac swoją torebką gobelinową, którą nieudolnie kupuję na allegro. miała nadzieję, że jacob nie skreślił jej z listy uczniów, kto wie jaką on ma tutaj władzę i w ogóle. w każdym razie przyszła i nie wiem cóż jeszcze.

- Melanie - rzucił, może zbyt entuzjastycznie, toteż zgasił uśmiech, kładąc przed nią test - macie - spojrzał na zegarek, który profesor zawiesił tuż nad drzwiami - pięć minut. Dwadzieścia dziewięć po ósmej kończymy. Do roboty - ruszył do biurka, za którym wygodnie się rozsiadł i lustrował wszystkich wzrokiem, na czele z Melanją chyba, ale miał nadzieję, ze nie zauwazy...

- mój boże - mruknęła, przewracając oczy. liczyła na jakieś fory, nawet jeśli nie napisze na tym nieszczęsnym teście nic a nic (a na to właśnie się zapowiadało) i miała nadzieję, że się nie przeliczy. z całkowitym spokojem zauważyła, że jacob się na nią bynajmniej nie gniewa, a nawet dostrzegła kilka razy uśmiech na jego usta.. no, ale nie mogła sobie tym tak długo zaprzątać głowy, przecież to zwykły praktykant, a ona powinna chociaż się podpisać na kartce.. tak też zrobiła, miała ładne pióro. i pismo.

Jacob tymczasem podniósł się i ruszył by zebrać testy. Z radością stwierdził, że większość kartek jest pusta- zawsze chciał postawić jedynkę! Dziś nie było profesora, więc mógł ich wypuścić wcześniej.
- Okej, myślę, ze na tym skończymy, po następnych wykładach z profesorem, zajmiemy się praktyką - bo od tego ponoć są ćwiczenia......... - a tymczasem, do zobaczenia. Melanie, zostaniesz.

uniosła nieznacznie prawą brew, wstając. - yhmm, a o co chodzi? - spytała rozglądając się dookoła, całe szczęście większość studentów już się ulotniła, pewnie bali się jacoba : d

Jacob, poprosił by do niego podeszła, bo przeciez nie będzie się wydzierał, echo i te sprawy. Zakładam, że to własnie zrobiła, toteż teraz wstał i odwróciwszy się do okna, wyjął paczkę papierosów z kieszeni spodni. Zastanawial się, jak ma to zacząć, po francusku było gorzej, no bo on wcale nie był taki perfekt jeśli chodzi o ten język.
- Chodzi o wczoraj......-hah i co dalej?

- hm? - zmrużyła nieznacznie prawe oko, zastanawiając się, cóż powinna powiedzieć. dla rozluźnienia i przyspieszenia myślenia gniotła rąbek swojej koszulki. gdy się namyśliła to westchnęła i spuściła nieco wzrok na swoje trzewiczki do kostki na średniej wysokości obcasie. - hmmm - no właśnie... - przepraszam, ja nie wiem, co to miało być, naprawdęę.

- Nie, nie, nie.....hm....to znaczy, Melanie, niespecjalnie mi o to chodzi. Jesteś naprawdę ładną dziewczyną, ładną i interesującą, a ja mężczyzną, który jest tobą bynajmniej zainteresowany, ale no cóż....nie chcę, żeby to wyszło na to, że....przez to, że ja i ty, no że my, wiesz, rozumiesz - Jacob był słaby w mówieniu o uczuciach, przykro mi....... - i dajmy na to, zaliczyłabyś wszystko na piątkę, a oni pewnie by myśleli, że to własnie z tego powodu, no wiesz o co mi chodzi - a przynajmniej taką miał nadzieję, bo bardziej racjonalnie nie potrafił wyjasnić Melanie o co mu chodzi. Sam nie wiedział, przeciez między nimi było tylko kilka lat różnicy, a on przecież jakimś specjalnym nauczycielem nie był, prawda?

- w porządku - mruknęła, nieco przygaszona. w zasadzie nie do końca rozumiała o co mu chodzi, bo jego wypowiedź do najbardziej przejrzystych nie należała. w każdym razie potarla dłonią o swoja skroń i zerknęła na zegarek. było jeszcze bardzo wcześnie, nie chciało jej się iść do domu, najchętniej posiedziałaby trochę tutaj z tym miłym i jakże przystojnym facetem. - hmm, mam już iść?

- Nie - powiedział automatycznie, już drugi raz tego wieczoru, łapiąc się na tym, że była to zbyt szybka i gwałtowna wypowiedź. Taka....nadaktywna - To znaczy nie wiem, jezu, hm jak chcesz. W zasadzie chętnie zabrałbym cię na kolację - do studenckiego bufetu......hee - gdziekolwiek chcesz, bo ja raczej nie umiem gotować - jasne, w lodówce ma tylko stary ser z pleśnią, zwykle jada na mieście albo u rodziców.

- kolacja.. bardzo chętnie, ale z reguły nie jadam o tej porze, poza tym chyba powinnam już się zacząc powoli zbierać do domu, brat będzie się martwił, albo potem mnie nie wpuści do mieszkania.. - mruknęła trochę do siebie, a troche do niego. w zasadzie to jednocześnie chciała zostać i iść sobie, jego obecność ją krępowała, ale przy okazji sprawiała jej przyjemność. - ale może innym razem?

- Hm, no tak oczywiście - pokiwał głową, czując lekkie zażenowanie, małolata mu odmówiła i te sprawy - Więc może cię odprowadzę? I zostawię mój numer, żebyśmy nie musieli umawiac się ciągle po zajęciach, jeszcze faktycznie ktoś coś sobie pomyśli.

- jestem pewna, że już 'sobie myślą' - zaśmiała się pod nosem, obwiązując się szczelnie miękkim szalikiem. - możesz mnie odprowadzić, o ile masz czas, nie znoszę chodzić samej po mieście po dwudziestej. - a z jej obliczen wynikało, że po dwudziestej już było.

Pokiwał głową i sięgnął swój czarny płaszcz, by za chwilę zająć sie jego zapinaniem. Końcowo owiązał się szalikiem i pogasiwszy wszystkie światła, poprowadził Melanie do wyjścia. Obejmował ją ramieniem, przecież nie chciał żeby się po ciemku wywróciła, czy coś takiego, był w pewien sposób dżentelmenem, ale pewnie tylko dlatego, że Melanie wyglądała na kogos z dobrej rodziny.
- Ostrożnie - mruknął jej do ucha, a zaznaczę, że musiał się przy tym pochylić, bo do najniższych nie należał.

ona też nie miała 120 cm wzrostu : d uśmiechnęła się do siebie i poszli, no pacz, zacznę.

Siedziała starajac się słuchać. Machała długopisem i żuła gumę chyba.

Wszedł do sali. Usiadł gdzieś z tyłu, wyjął notatnik i długopis i słuchał uważnie tego co mówi jakiś tam profesor.

Weszła na salę, była spóźniona, jak zwyklee. Zajęła jakieś miejsce z tyłu i próbowała skupić się na tym co mówi p. profesor.

Wyszedł na dziedziniec.

A ona za nim jak sądzę. W prawym ręku trzymała torebkę LV, natomiast w lewym ajfona przy okazji odpisując Lou. Szła, i szła nie patrząc na drogę i wpadła na Pierr'a. Podniosła wzrok wyrwana z 'transu' odpisywania Louane i powiedziałą - Oj, sory, nie zauważyłam Cię. - Poczym schowała ajfona do kieszeni płaszcza.

- A nic nie szkodzi - powiedział nieco zmieszany. Spojrzał na dziewczynę.

Shanna - powiedziała do nieznajomego. No co. W końcu trzeba nawiązywać komunikację międzyludzką.

- Pierre - przedstawił się. - Już po wykładach?

Niezupełnie - powiedziała lekko przekrzywiajac głowę.

- Aha... No ja już na szczęście skończyłem na dziś - uśmiechnął się i przez chwilę zastanawiał jak spędzi resztę dnia.

Nie wiem jak ty, ale mi jest trochę chłodno - oznajmiła - Idziemy na kawę, czy masz ciekawsze zajęcia? - spytała.

- Nie mam ciekawych zajęć, więc dobrze, chodźmy - powiedział po czym udał się w kierunku wyjścia i poszli na kawę czy co tam chcesz i zacznij xD

/okej.

jacob czekał na swoich studentów w sali wykładowej. przygotował dla nich testy tematy do napisania eseju o literaturze rosyjskiej dziewiętnastego wieku, bo miał zły humor i chciał wszystkim powstawiać złe oceny do indeksów, z zaliczeń. i chyba musiał się na nich wyżyć, odkąd melanie poszła, był wkurwiony.

melanie przyszla, majac nadzieję, że nie będzie pierwsza, ale niestety była pierwsza, nie licząc tej rudej okularnicy, co siedziała w kącie z jakąs książką i wyglądala tak, jakby spala. albo przyrosla z tyłkiem do niewygodnego krzeselka. początkowo nie zauwazyła jacoba, ale potem jednak zauważyla i rzuciła w jego stronę jakieś niemrawe 'czesc', bo ogólnie była nie w sosie i calą noc płakala bo uznała, ze jest beznadziejna........

- melanie, świetnie, ze jesteś - uśmiechnął się koślawo i wstał, by podejść w stronę jej stolika - proszę, to wasze dzisiejsze zadanie na ćwiczeniach. masz czterdzieści minut na napisanie eseju na temat literatury rosyjskiej dziewiętnastego wieku, potem możesz sobie pójśc - i wrócił do biurka. naprawdę nie przychodziło mu łatwo takie traktowanie osoby, do której w pewien sposób coś czuł, ale nie widział innej opcji. skoro melanie tak załatwiała sprawę, on nie zamierzał być lepszy.

nie miala zamiaru robic jacobowi scen, zwlaszcza że frank spadl do 2.6 i nasza radość nie zna granic, więc tylko mrukneła jakieś 'świetnie', ale do siebie, nie do niego, bo trochę bala się do niego odzywać, przynajmniej tak publicznie, bo z pewnością znalazlby jakis sposob, by ją ośmieszyc. tak, tak, a potem by ją pewnie wywalili z uczelni za romansowanie z praktykantem.

- też się cieszę - rzucił mało entuzjastycznie i przywitał się uśmiechem z grupką studentek, które właśnie weszły. wstał i przeszedł do ich stolików, tłumacząc teraz co i jak mają zrobić. rozdał kartki i wrócił do swojego biurka. przypatrywał się melanie, udając, że czyta tomik poezji jakiegoś rosyjskiego poety. w drugim półroczu będę chodziła do jolanty nitkowskiej na zajęcia z pisania :d.