place des vosges

w magiczny sposób znalazła się z powrotem w paryżu i niemal od razu wyszła na spacer. przystanęła gdzieś przy fontannie bawiąc się swoim ajpodzikiem tacz z jedną słuchawką w uchu, a drugą dyndającą na kabelku.

knock wylazł wreszcie z... z tego miejsca w którym aktualnie przebywał, prawdopodnie przesiedział cały dzień w cafe de paris.. cóż. w każdym razie szedł, śpiewając piosenkę, której słuchała baterflaj czyli kings of convenience suprise ice, prawda, że to było to? potem usiadł na ławce.

a butterfly usiadła obok niego, kiedy to stwierdziła, że.. hm, nie wiem, że stanie jej się znudziło. wyjebała ipoda wraz ze słuchawkami do torby, bo uznała, że pewnie za głośno słuchała i nie dość, że sama ogłuchnie, jeśli jeszcze nie ogłuchła, to jeszcze wszyscy w okolicy będę śpiewali tę piosenkę! suprise ice, owszem.
i w ogóle, to dźgnęła knocka gdzieś w żebra, albo w ramię, wybierz sobie, i spytała, czy ma fajki.
łał, jaki tandetny podryw.

-nie palę-skłamał, bo chciał wyjść na zdrowego młodego mężczyznę, dbającego o swoje przyszłe potomstwo, o ludzi wokół siebie, którzy przez przypadek mogliby umrzeć na raka płuc jako bierni palacze i takie tam. przyjrzał jej się, była jakaś niebieska na policzku.-co tu masz?-zapytał więc, gładząc palcem wskazującym owy policzek.

/ sama jesteś niebieska ._.

- zawsze mi tak się robi, jak długo nie palę - wyjaśniła ciężko wzdychając i spod przymrużonych powiek przyjrzała się chłopaczkowi, by sprawdzić, czy i ona mogłaby go bezkarnie pomacać, chociażby po policzku, w ramach jakichś pseudo-troskliwych gestów. nie wyszło, uznała więc, że najlepiej się będzie przedstawić! - butterfly. to znaczy, tak mam na imię. - ona, nie jej pies, na przykład.

ludzie mnie nie doceniają :
Ja1 18:57:28
czekaj:
Ja1 18:57:34
wkleję ci jakąś pozytywną emotkę:
Ja1 18:57:55
:słonko:
kabil 18:58:21
chujowa twoja emotka

_

-masz na imię latające masło?-z tej okazji uniósł brwi-kim są twoi rodzice?-notabene mogłaś nazwać ją papillon albo schmetterling. albo babocka. podrapał się po czuprynie.

/ to ładne imię i nie wiem co chcesz. :słonko:

- to nie jest żadne latające masło, do diaska. są bardzo ważnymi ludźmi, a to co robią jest ściśle tajne - wyrecytowała, prawie zgodnie z prawdą i skrzyżowała dłonie na swoich piersiach, dmuchając w jakieś głupie włosy, co wpadały jej do oczy. jej własne włosy, oczywiście.

/chujowa ta twoja emotka...

-to świetnie. jesteś nieślubną córką jamesa bonda i catwoman?-robiło się interesująco, uśmiechnął się więc zachęcająco, jakkolwiek to wygląda i odgarnął jej włosy z policzka i nosa, żeby mieć do jej prawdomówności lepszy dostęp-wtedy ja też zdradzę ci jakiś sekred...

/ :c.......

- ech.. - westchnęła, nie mogła się oprzeć knockowemu urokowi, więc spuściła skromnie wzrok i pomachać palcami o stóp, czego nie było widać, bo miała ładne trampeczki od dolczegabany czy innej jakiejś. - robią jakieś bzdury dla nasa, ale nie latają w kosmos. to znaczy, ja nic o tym nie wiem. teraz twoja koleeeeej. - "mam nadzieję, że nie jest kobietą.." :c

-okej. więc moja matka jest trenerką czirliderek i z tej okazji byłem dwa lata czirliderem. umiem podnieść dziewięć dziewcząt na raz. podnieść cię?-a nie miał wcale dużych mięśni, pudzian to nie tutaj. ssało go w żołądku, był głodny trochę. bardzo.

- nie, nie wierzę w twoje umiejętności, pewnie tak tylko mówisz o tych czirliderkach, a tak naprawdę jesteś śmieciarzem (jaredem w masce... pozdro dla śmieciasza..). ale i tak możesz mnie zabrać na kawę. hm? - luźna propozycja, suszyło ją, bo ostatnie co piła to ta marna koka kola zero w południe.

-pokażę ci. najwyżej posądzisz mnie za rozbój czy coś w tym stylu-przerzucił ją sobie przez ramię i zacznę.

biegał. tymi wszystkimi alejkami, w swoich najaczach. to co, że wczoraj, po odprowadzeniu del było już późno i się nie wyspał. musiał mieć kondycję i tak dalej.

fontanne wracała do domu właśnie z pobliskiego sklepu, w którym zamierzała kupić croissanty na śniadanie. zamierzała, i kupiła nawet, co było dla niej wielkim wyczynem. nie to, żeby nie miała gosposi, ale poinformowała ją grzecznie, że dziś sama się wybierze do sklepu. i naprawdę się wybrała, dość szybko, tak więc nie miała ani grama makijażu na sobie. za to na nosie umieściła wielkie czarne okulary przeciwsłoneczne marca jacobsa.

breth natomiast słuchał muzyki, słucham no air, bo to leciało akurat w radiu, a on zapomniał zgrać muzykę na ajpoda. skifa. zobaczył fontanne i przyśpieszył, bo naturalnie ją znał, skoro z toulouse się przyjaźniły. chyba zacznie lubić koleżanki siostry. kiedy już dobiegł, złapał ją obiema rękami w talii od tyłu i krzyknął zmachanym głosem, jakieś cześć.

a ona odpowiedziała na to cześć krzykiem i to wcale nie cichym. złapała jego dłonie swoimi, chcąc je zabrać, ale coś jej nie wyszło, tymbardziej kiedy się odwróciła i ujrzała bretha. hej, no przecież widzieli się już, ale poczuła się niezręcznie nawet i delikatnie spuściła głowę w dół, mówiąc ciche breth, to ty . nawet zapamiętała jak wygląda, zmienił się od czasu, kiedy ostatni raz widziała jego zdjęcie. zdjęcie, bo strzelam, że za dużo razy się nie widzieli.

- tak, to ja. słyszałem własnie od tuluzy, że też jestes w paryżu - powiedział, przyglądając jej się badawczo. okej, wyrosła, co wcale nie było faktem sprzyjającym, bo toulouse miała zdecydowanie za dużo ładnych koleżanek, a fon należała do ich grona.

odeszła od niego trochę, odrobinę wręcz, coby mu się lepiej przyjrzeć. poza tym nadal czuła na sobie jego perfumy, co zupełnie jej nie pasowała, bo za takowymi, czyli, że męskimi, szalała po prostu. - ja też słyszałam, że jesteś, ale huh, nie spodziewałam się, że spotkam cię właśnie teraz - pożałowała nawet, że się nie pomalowała, ani nic, więc westchnęła cicho, spoglądając na jego twarz, potem jednak na całą sylwetkę. całą.

całą, hehe. breth jej nie czuł, bo miał katar, to przez anne & del na pewno, przez te nocne wycieczki, junoł. uśmiechnął się do niej, wbijając ręce w kieszenie spodni.
- no, ja też, chyba zacznę tutaj biegać codziennie, skoro mam cię spotykać - powiedział, zgodnie z prawdą nawet, czyli nie kłamał - co tam u ciebie?
zaczął się rozglądajać za jakąś ławką, bo się zmęczył.

bawiła się swoim ajfonem, przewracając go w dłoniach, ukradkiem się uśmiechając nawet. - a ja będe codziennie chodzić po croissanty. właśnie, chcesz trochę? - ona znalazła pierwsza ławkę, wskazała głową właśnie na nią, żeby usiedli. - tuluza mi napisała, że jest głodna - roześmiała się, kiedy już usiedli i mogła skrzyżować nogi. spojrzała na jego profil, jak zawsze ją podniecał, nawet jeśli nic nie robił, po prostu mógł stać i się nie ruszać, to w zupełności wystarczało. - u mnie dobrze, jezu, zaczęłam zajęcia od października, a co u ciebie, hm? - poprawiła papierową torbę z rogalikami na kolanach i wyciągnęła paczkę papierosów. wyciągnęła jednego vogue'a, trzymając go leniwie w dłoni.

- nie, dzieki - co do croissantów. usiadł, starając sie na nią nie patrzeć, bo to tylko breth i trochę sie krępował tym jej wzrokiem - to napisz jej, żeby sobie zrobiła śniadanie, to chyba nie jest trudne. chociaż może lepiej nie, bo sobie ukroić palce - przewrócił ciężko oczami, nie odwracając wzroku od drzewa - teeeż zacząłem zajęcia, już drugi rok. skandynawistyki.

przestała się tak na niego patrzeć, pewnie sobie pomyślał, że jest jakaś nienormalna, toteż zamachała butem, najaczem, bo była ubrana raczej na sportowo i wbiła w niego wzrok, jakby co najmniej była to limitowana kolekcja projektu louisa vuitton. - okej, huh, jak chcesz - roześmiała się, hej, serio lubiła swoje najki. - ja dopiero pierwszy, dziennikarstwo telewizyjne. co to skandynawistyka?

okej, zawsze uważał, że to skomplikowany kierunek, ale zadziwiało go, że niektórzy wcale nie wiedzą co to. westchnął głośno, teraz i na nią spoglądając, tak, że ich spojrzenia się skrzyżowały. uuu.
- dziennikarstwo musi być ciekawe, huh? skandynwistyka, to historia, literatura, kultura i dzieje państw skandynawskich, czyli generalnie filologia szwedzka, norweska, duńska i fińska w jednym - wyjasnił, bardzo mądrze bo taki właśnie był breth, mądry.

wstała, otrzepując ręką delikatnie swój tyłek, w drugiej trzymając jeszcze świeże, ale już nie ciepłe croissanty. - hej, idę już, ale mam twój numer, odezwę się, obiecuje - wyrwało jej się, może nie zabije tuluzy, że rozdaje jego numer i nawet wspinając się na palcach pocałowała go, potem poszła zaraz, przyspieszając nieco kroku.

i on poszedł.

jakimś niesamowitym trafem znalazł się tutaj, więc co by tak nie stać jak jakiś kretyn przysiadł sobie na jakiejś ławce i zapalił papierosa. nie miał co robić, niestety znikomą rozrywkę dostarczył mu również spacer jaki sobie zafundował, ale przynajmniej nałyka się świeżego powietrza, czy coś tam. wyjął z kieszeni swoich elo rurek ajfona i zaczął się nim bawić, tak, aby zaszpanować może?

oja, ajfon. w kazdym razie wracała już z tą herbatą, hm, pomarańczową może, bo przecież zimno i trzeba się rozgrzać. w zasadzie była po pierwszych zajęciach grupy terapeutycznej, martin się nie odzywał, a wszystko jej marzło i było dość tragicznie. toteż własnie przypomniała sobie o nałogu, którego nie zwalczyła jeszcze i wcale nie mam na myśli ssania końcówek włosów xd, tylko papieroski. wydobyła papierosy i zapalniczkę z kieszeni, a potem ta druga padła.
jedynym ratunkiem mógł być apollo, oczywście nie miała pojęcia, że tak się ten miły blond włosy młodzieniec nazywa.
-przepraszam? masz może zapalniczkę?
to chyba oczywiste, że miał,nie? chyba, że umiał wykrzesać ogień przez tarcie dwóch kamieni albo patyków. gorzej, że w okolicy nie było nic takiego;c

-podryw na zapalniczkę? też niezły pomysł - zaśmiał się - żartuję oczywiście. mam. - schował ajfona i wyciągnął z kieszeni ten jakże użyteczny przedmiot. - apollo jestem, jak coś - wyciągnął rękę na przywitanie i wyszczerzył się, trochę jak głupek warto wspomnieć ale co tam.

-sophie-nie miala żadnego fajnego imienia, którym mogłaby go zaskoczyć, rozbawić i zauroczyć, blablabla, mogłam ją zawsze nazwać venus, żeby brzmiała jak gwiazda porno, albo może matrioszka, żeby nikt nie wiedział o co chodzi.-co do zapalniczki-znowu wydobyła swoją zippo, śmieszną całkiem, taką z maryją matką panną joł-zdechła. sam spróbuj. jestem dziś zdesperowana-podpaliła swojego papierosa, paliła męskie, tylko takie ostatnio ją zaspokajały.

- sophie? ładne imię.. - to nic, że tak nazywała się jego ex, teraz nie miało to naprawdę, podkreślam naprawdę, żadnego znaczenia. - hm, no rzeczywiście, szis ded, biedactwo. może zrobimy pogrzeb? - powiedział sprawdzając działanie a w sumie nie działanie zapalniczki sophie. a co do tego pogrzebu, to przypomniało mu się, że jak miał 6 lat to chciał być grabarzem. grabarz apollo, niezłe. - męskie? tak piękna dziewczyna truje się tym świnstwem, ehh.

zachichotała,głupia głupia sophie. piękna dziewczyna, pewnie. była na psychotropach i trzęsły jej się dłonie. nie mogła zebrać myśli, w ogóle nie mogła się zorganizować. to proste, nie była piękną dziewczyną. w ogóle nie czuła się ostarnio dziewczyną, czuła się kukłą, bezkształtnym człekopodobnym tworem, istniejącym w ogóle bez najmniejszego sensu.
-zakopmy ją w śniegu. kiedyś umiałam zrobić krzyż z patyczków splecionych bluszczem-już nie umiała, to było dawno-hmm, apollo, na coś umrzeć trzeba.

-powiedziałem coś nie tak, że się śmiejesz? - spojrzał na sophie z głupią, nieco zawstydzoną miną. - okeej. - mówiąc to, wziął zapalniczkę od sophie i zaczął grzebać w śniegu, to nic, że był cholernie zimny i czuł, że odmarzają mu palce, aczkolwiek jakoś musiał popisać się przed s! - tadam! - podrapał się po policzku - hm, na coś owszem. ale po co umrzeć na raka, czy coś, skoro można umrzeć, nie wiem, na przykład skacząc ze spadochronu, albo coś. a tak właściwie, czemu gadamy o śmierci? nie wiem.. może ci zimno, chcesz moją bluzę? - zaproponował całkiem przyjaźnie apollo.

-zwariowałeś-znowu się zaśmiała, znowu cicho, ale uroczo też-poradzę sobie. to znaczy,hm, dzięki za bluzę. naprawdę przeżyję-oblizała spierzchnięte usta. coś dziwnego dzialo się z nimi na mrozie. wiesz, wysuszały się i pękały i tak dalej-poza tym, zastanówmy się! ty tez palisz. więc umrzemy razem. w grupie raźniej,tak?
nie.

-miło wiedzieć. - zaśmiał się, chociaż wciąż nie rozumiał sophie i nie miał pojęcia o co mogło jej chodzić. - nie chcesz to nie, nie ja będę marzł na tym niezwykłym mrozie.. - spojrzał i zachichotał nieco złośliwie - a palę jedynie rekreacyjnie. - oburzył się - zresztą, ja i tak mam zamiar umrzeć inaczej od wszystkich, na własnych warunkach.. - zawiesił się na krótką chwilę - może powinienem wiedzieć o tobie coś więcej? no wiesz, w sensie, skąd jesteś, i tak dalej, tak jak na spotkaniach aa, czy czymś.

zmarszczyła brwi.
-na spotkaniach aa nigdy nie byłam, teraz to raczej dola mojej matki-zresztą matka sophie faktycznie przerwała, tak jak zapowiadała, ogólno francuskie tournee, żeby ratować zmarnowaną psychikę córki.-mogę ci tylko powiedzieć, że na spotkaniach młodzieżowej grupy terapeutycznej na początku mówimy o swoich uczuciach! nazwiska idą potem-pokiwała głową, ciągle się uśmiechając. nie miała z tym problemu, mógł ją brać za wariatkę, proszę bardzo-a jestem z paryża, mieszkam w dzielnicy łacińskiej ze współlokatorem, który nie jest moim facetem-a szkoda, pozdro liam-i lubię,hm,herbatę miętową.

-to ciekawe, nigdy nie byłem na takich spotkaniach.. może powinieniem się wybrać? w końcu w życiu warto spróbować wszystkiego - zaśmiał się po cichu - a o matkę nie pytam.. aczkolwiek mogę wnioskować, że współczuję. - był nieco zakłopotany, gdyż obracał się zawsze w towarzystwie dziewczyn i kobiet, których największym problemem był złamany paznokieć, lub coś w ten deseń. a i on zbyt dobrym pocieszycielem nie był. - więc teraz moja kolej, jestem apollo, od dwóch lat mieszkam we francji, od roku w paryżu, a dokładniej w dzielnicy rue de rivioli, wcześniej moim domem był nowy york. lubię grać na gitarze i malować, tadaam, autografy później - ukłonił się i zaśmiał.

-ale ze zdjęciem?-uniosła obie brwi-znaczy te autografy-była wariatką, ale nie na tyle głupią, zeby mu uwierzyć, no nie xdd? no.-i chyba rue de rivoli. masz śmieszny akcent, apollo. może jakieś spotkania anonimowych obcokrajowców? coś takiego? amerykanom chyba nie jes łatwo w paryżu. tak mi się wydaje, wszyscy najeżają się jak słyszą, że jesteś z krainy dżordża busza i hamburgerów.

-no.. tak, zawsze noszę swoje zdjęcia w kieszeni. - zaśmiał się. - jedno i to samo, francuski akcent mi się nie podoba, więc wymyśliłem swój, apollowy. - zrobił cwaniacką minę, lecz szybko ją zmienił, bo stwierdził, że wygląda głupio - nigdy nie słyszałem o takich spotkaniach, ale to niezły pomysł, może go zrealizuję, tylko, że teraz mi się nie chce, wybacz.. - wyjął ajfo tylko po to aby go spowrotem schować, a tak serio to wydawało mu się, że ma esemeska, ale jednak nie, ups. - e tam, przywykłem. fakt faktem na początku było to trudne ale teraz mam to gdzieś.

-ja jestem tolerancyjna!-rzekła, zupełnie dumna z siebie. nie tolerowała tylko tego, że martin ją olał, a liam znowu zniknął. i jeszcze ver, która chyba się wypięła. fakt, że sophie była ostatnio wobec niej sukowata, ale, na miłośc boską!, potrzebowała ciepła, przecież nasze najlepsze przyjaciółki nie próbują się zabić codziennie,nie?-naprawdę. i miej nas gdzieś, francuzi to snobi.

-właśnie widzę - uśmiechnął się - eeeeeeeee tam. - apollo jakoś ostatnio na wszystko lał, "ważne, żeby dobrze się bawić" - powtarzał zawsze w takich sytuacjach. - może nie powinienem pytać, ale.. czemu jesteś taka, hm, jakby to powiedzieć.. smutna, roztrzęsiona? oczywiście jeśli nie chcesz, nie mów. w sumie nawet bym się nie zdziwił gdybyś tak zrobiła, ja raczej także nie zwierzam się ledwo spotkanym dziewczynom.

-nie będziesz mi się zwierzał?-podchwyciła, nawet nie dla zmiany tematu, po prostu lubiła się droczyć, szczególnie, kiedy było jej zimno, a papieros przypalał jej rękę. własnie, cholera, papieros. wywaliła go w śnieg, w którym wylądował miękko z cichym sykiem. uniosła obie brwi, bo jednej nie umiała;c i zagryzła wargę, przyglądając mu się w skupieniu-wiesz, ostatnio miałam, hm, ciężki czas.

-yy no ten.. - nerwowo podrapał się po policzku - nie mam się z czego zwierzać, ale jakbym miał to czemu nie! - w myślach odetchnął z ulgą, bo wydawało mu się, że wybrnął z całej sytuacji obronną ręką, czy jak to tam się mówi, nieważne. - ciężki czas? aha.. chłopak? - spojrzał na sophie łagodnym wzrokiem, nie żebym napisała wzorkiem - dobra, nie wnikam..

wzorkiem<333
-nawet dwóch-westchnęła, a po jej twarzy przemknęło 823702774 różnych emocji, czyli liczba, odpowiadająca także myślom w jej głowie. ale dobra, dziś jest jej szczęśliwy dzień, wszystko przez szczęśliwego papierosa, dziś się nie martwi i nie myśli też.-w sumie to całkiem śmieszne, wiesz, przedawkowałam leki.

- o, nic dziwnego, że jesteś tak rozchwytywana.. - prawie się zaśmiał, ale stwierdził, że jednak lepiej nie, mogłoby to urazić sophie - sorry.. ta, śmieszne? - nie żeby coś ale w głębi duszy się wystraszył, przed oczami miał 2938382 wizji, jak to sophie mdleje, wymiotuje krwią, dostaje napadu szału i zabija wszystkich w koło, czy coś.

nie zabija. przeczytałam 'w kało'. spoko.
-uuh-wzruszyła ramionami-to raczej ja zwariowałam, znaczy nie bardzo tylko wiedziałam na punkcie którego dokładnie, i pojawiły się problemy, bla bla bla. dobrze, że teraz już wiem. chociaż, przyznam ci, apollo-samo jego imię wzbudzało w niej zaufanie, znasz to głupie wrażenie, nie? że imię pasuje ci do osoby, która je nosi. albo nie. albo coś tam-że chyba nie jestem już pewna.

- kieruj się intuicją, to podobno działa. moja siostra zawsze mi to radziła.. - tęsknił za nią, nie rozmawiał z nią chyba od pogrzebu babci, przez ten rozwód rodziców wszystko się spieprzyło. - będzie dobrze - uśmiechnął się - zawsze może być dobrze, wystarczyć tylko spojrzeć na wszystko inaczej. - booże, jego samego rozbawiało to optymistyczne przemówienie, ale co tam, taki już był.

zaśmiała się znowu, już nawet nie pod nosem, zaciągając się papierosem. rym, rym!
-mógłbyś pracować na całodobowej infolinii złamanych serc jako ciocia dobra rada, naprawdę!-machnęła dłonią w całkiem miłym geście, raczej przyjacielskim niż 'ty głupku, gadasz pierdoły'.-i dzięki. co z tego, że znasz mnie od jakichś dziesięciu minut.

- chyba wujek dobra rada, kobietą jeszcze nie jestem. - zaśmiał się - stfu, jeszcze! nie będę kobietą przecież jakby co. - kochamy ludzi, którzy gadają głupoty, taaak. - dziesięć minut? mam wrażenie, że znam cię co najmniej godzinę, dziwne.. - zaśmiał się egejn.

-to na pewno przeznaczenie!-zamachała dłońmi-kurwa, zapomniałam rękawiczek-może nie powinna przeklinać, na pewno zrobiła złe wrażenie. patrzcie państwo, nawet się tym trochę przejęła, że może jej nie polubi, albo coś w tym stylu-a ty, apollo? masz tu kogoś? pozostając w temacie kobiet. albo mężczyzn, jak wolisz! mówilam już, że jestem tolerancyjna.