place des vosges

OK, zacznę

Usiadłą sobie przy fontannie i zapaliła swoją jakże zacną fajkę.

okej, więc derek, z papierosem w ustach, usiadł na jednej z ławek. było tak cholernie zimno. na szczęście d miał na sobie płaszcz, gucci roks plus rękawiczki. lubił wieczorne spacery, szczególnie samotne.

okej, frances przyszła też tutaj, jako iż znała paryż lepiej niż swój dom nawet. z takiej to okazji usiadła tuż obok dereka, nawet go nie widząc, bo jak sądzę trzymała nad sobą różowy parasol, popalając cichcem waniliowego slima.

on miał nie wiem, malboraski chyba, bo wszyscy je kochamy. a zresztą, to nieistotne. westchnął, naprawdę ciężko, jak jakiś emerytowany żołnierz, którym nie był. z początku nawet nie dostrzegł, że ktoś koło niego siedzi i pewnie najnormalniej w świecie wróciłby do domu, do swojego psa, rasy owczarek niemiecki, na przykład. albo taki pies obronny jak miki <3. okej, cicho, to był tajm for mi, wróćmy do dereka. więc, wróciłby i nawet jej nie zauważył, gdyby nie to, że podrapała go po policzku drutem od tej parasolki.
- huh? - wydusił z siebie, przez pierwszą minutę myśląc, że co to jest, bo widział tylko tę parasolkę w ciemności.

ej xdddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddd


xdddddddddddddddddd


xddddddddddddddddddddddddddddd


pies obronny jak miki <3, sikaaaaaaaam! xddddddddddddd














okej, już.
pomijając fakt, że się przestraszyła, obróciła się niepewnie w jego stronę, raczej więcej w stronę ów huh?, któe wcale jej się nie podobało. pewnie znów go podrapała po policzku parasolem, to takie brak wyczucia i tak dalej. - hm? - wydusiła z siebie, przegryzając pomalowane na czerwono usta i nawet pozwalając sobie go zmierzyć, odrobinę.

nie podobal mu się ten pełen wyrzutu wzrok, bo tak to właśnie odebrałam, to mierzenie. ale no cóż, okazała się kobietą, więc nie zamierzał się bić. i tak by się nie bił, bo to tylko derek, on jest spokojnym człowiekiem. poprawił za to szaliczek, który mial przewiązany wokół szyi.
- podrapałaś mnie. parasolką - odpowiedział w końcu, chrapliwym głosem, od papierosów, jak tak sobie myślę. oczywiście już rzucał palenie, ale bezskutecznie.

w ogóle cały czas pizgam, jak czytam jego posty, w sensie że twoje, toteż frances roześmiała się rozbawiona na jego widok, próbując ukryć ów rozbawienie za bluzą w myszkę miki. nie wiem co ma piernik do wiatraka, ale spoks, jest już późno i w ogóle. - jezu, naprawdę? - przez pierwsze dwie sekundy i pół może nawet, udawała zajebiste przejęcie, potem uśmiechnęła się, wcale tego nie kryjąc. - przepraszam, proszę pana - i nie, wcale nie miała zamiaru się odwrócić czy coś, złożyć parasol, w końcu padało, nie chciała sobie pokręcić włosów, znam ten ból.

wzruszył ramionami, jaka ta młodzież potrafi być niewychowana. nie, żartuję, on wcale tak nie pomyślał. przeciwnie, pierwsze co przyszło mu na myśl, to zbadanie, czy włosy frances są tak samo miękkie na jakie wyglądają :c. póki co była niemiła, a on nie zamierzał zajmować jej cennego czasu czy też się napraszać, więc wyciągnął nogi przed siebie, przewracając zippo w kieszczeni gucciowego płaszcza.

a potem poszedł, skoro frances i tak go ignorowała.

Osunęła się na ławkę zapalając waniliowego Vogue'a.
Przyszła tu pobiegac, ale najpierw musiała odetchnąc nie-świeżym powietrzem.

No i potem biegaaała.

I poszła do domu po 0,5h.

Tak z góry to piszę. ;dd

Przyszła tutaj, kiedy tylko wyszła z kościoła, jakoś miała ochote na spacer. Przespacerowała się wzdłuż fontanny a potem usiadła na pustej ławce. Rozpuściła długie włosy i pozwoliła im unosić się na wietrze

A potem wstała i poszła

Siadła gdzies na ławce czy coś bo to ładne miejsce było i wyciągnęła swój notatnik oxford bo te zeszyty wyrażają ciebie i tak dalej. Zaczęła skrobac jadną z wielu historii miłosnych, tym razem o ślicznej clemence która miała kłopot ze swoim uzależnieniem od jedzenia. ciekawie?

bardzo.
on nie tworzył, chyba, że można tworzyć obłoczki z dymu, więc jeśli tak, to właśnie był ową czynnością bardzo, bardzo zajęty. więc przechadzał się, owinięty szczelnie szalikiem i z gitarą w futerale rzecz jasna przewieszoną przez ramię zupełnie nonszalancko.

Bez szpanu i w ogóle.
- ej, zasłaniasz mi światło! - dodam, iż pisała po angielsku, bo do Francji przeprowadziła się dośc niedawno i niewątpliwie było to słychac. Co nie zmieniało faktu, ze jej francuski wcale nie był taki znowu zły.
a potem zaczęła gryźc gumkę od ołówka co jak powszechnie nam wiadome prowadzi do poktuszenia się gumki w ustach. błe.

błe.
-masz brzydki akcent-odparł, nie ruszając się nawet o krok, wręcz przeciwnie, rozkładając ramiona. i dobrze, słońce przecież powoduje czerniaka i tak dalej, być może własnie ratował jej zycie, ah mężny jesus, bohater z przypadku. hm, hm. oblizał wargi-poza tym nie jest tak znowu ciemno a ty nie malujesz, tylko piszesz-pewnie i tak pisała pamiętnik, pełen jakichś 'kocham majkela żeksona'.-i gumka pokruszy ci się zaraz w ustach, tak myślę.

- dzięki. - mówiła coraz głośniej - wiem że mam bardzo ładny akcent - gdyby miała lepszy humor, to zdobyłaby się na jakąś bardziej ciętą {tak, o ile to co powiedziała można w ogóle nazwac ripostą} ripostę. A tak tylko się wkurzyła jeszcze bardziej i stało się to, przed czym ja ostrzegał - okruszki gumki rozsypały się po jej buzi.
- blee. - powiedziała zanim zdążyła się opanowac.

-no właśnie-wzruszył ramionami, uśmiechając się do niej przez ramię i zniknął, wcześniej topiąc papierosa w kałuży.

Przechadzał się po placu. Po paru minutach poszedl do rodziców na świąteczny obiad.

Siedziała na jednej z ławek przy fontannie

Usiadła na brzegu fontanny ze słuchawką w lewym uchu i tradycyjnym papierosem.