jardins du trocadéro

wysunięta dolna szczęka, kojarzy mi się z ludźmi pierwotnymi :dd.
- bo nawet nie dałaś mi szansy o to zapytać, abigail. zresztą, jak chcesz - westchnął ciężko i opadł na ławce. chyba trochę kręciło mu się w głowie, ale ruska wódka, którą pili na imprezie była całkiem dobra, będą musieli to kiedyś powtórzyć. wyciągnął nogi przed siebie i przekładał butelkę wody z prawej do lewej ręki, obserwując buty abby. było mu przykro, że się do siebie w ten sposób odnoszą, ale może ona po prostu uznała go za zbyt starego?

-nie próbowałeś, jerry. nawet nie próbowałeś - odpowiedziała cicho, stojąc w pewnej odległości od niego. faceci byli tacy prymitywni. widzieli jakiś przekaz i nawet nie próbowali go wyjaśnić. z tego wszystkiego zaczęła skubać skórki przy paznokciach, czego potem zapewne będzie żałować. nie wiedziała co jeszcze ma mu do powiedzenia, albo on jej. sytuacja była wybitnie niezręczna i nie bardzo jej to odpowiadało, ba wręcz przeszkadzało. ale może po prostu dopiero zaczyna go poznawać? może powoli ukazuje się jej prawdziwy jeremiah, a nie ten którego wytworzyła w myślach?

- przepraszam - rzucił, ale chyba dlatego, że nie chciał się kłócić. oczywiscie uważał, że to abby powinna go przeprosić, a nie on ją, aczkolwiek nic na ten temat nie powiedzial. podrapał się po brzuchu, rozpinając uprzednio kurtkę do połowy. podniósł wzrok na dziewczynę i westchnął ciężko. wszystko znów było skomplikowane, nie tak jak wczoraj wieczór, kiedy kompletnie nic go nie obchodziło.

-ja ciebie też - mruknęła, opierając głowę na jego szerokim ramieniu. odszukała jego dłoń, którą ujęła teraz w swoje dwie drobne i zmarznięte, masując lekko - tęskniłam - dodała cicho, mając nawet wątpliwości co do tego czy usłyszał.

głowa, w tylnych okolicach strasznie go bolała, ale nic na ten temat nie mówił. obciągnął tylko bluzkę i zapiął z powrotem kurtkę, by pogłaskać kciukiem nadgarstek abigail.
- ja za tobą też. co się stało? w t e d y? - zapytał i nabrał w płuca świeżego powietrza. był pewien, że jeśli zaraz nie pójdzie do domu, to zamarznie na ławce. razem z abby.

-miałam beznadziejny dzień, paige się nie odzywała poza tym nathaniel coś tam pisał już nawet nie pamiętam co i.. - urwała, wstając. sama nie wiedziała co jeszcze. każdemu zdarza się mieć gorszy dzień, nie sądziła więc że trzeba to jakoś konkretniej wyjaśniać - chodź do domu, jeremiah. przeziębisz się.

- w porządku, faktycznie jest trochę chłodno - poprawił szaliczek abby, wstali i możesz zacząć.

siedziała na jakimś krawężniku i paliła papierosa i posłusznie wsłuchiwała się w każde słowo piosenek, dzisiaj jakiś metalowych i ciężkich, metallica, na przykład. i patrzyła się w przestrzeń !
i poszła.