arénes de lutéce

- soph, idziemy ? zapytał i pogłaskał ją po głowie. jeszcze ją pocałował w czubek głowy, bo pachniała jakimś ładniutkim szamponem, chciałam napisać szampanem.

szampanem też może ;p - Gdzie? - Spytała unosząc głowę bo nie wiedziała. Dziwnie się poczuła jak ja tak głaskał po głowie nie była przcież kotem ani żadnym innym zwierzakiem^^.

- do domu. czy do starbaksa ? jak chcesz. powiedział i zaciągnął się papierosem, bo jeszcze nie wypalił go do końca. a on papierosów nie marnuje. i wena mi zwiała chyba.

Do domu - mruknęła mu seksownie do ucha. Cholera, chyba się na niego napaliła. Rada, nie zostawiać jej na tak długo samej^^ xD. Tak więc wsunęła mu rękę w tylną kieszeń jego spodni a drugą włożyła do kieszeni swojego płaszcza/kurtki.?

więc, on wsunął rękę do jej tylnej kieszeni spodni i pocałował ją w skroń. - do mnie czy do ciebie ? zapytał z uśmiechem, no bo w końcu nawet trochę był już zmęczony i śpiący, bo zarywał noce w kółko i w kółko.

A ona to zauważyła - Do mnie - A potem spytała - chyba że nie chcesz? - Unosząc jedną brew do góry. A następnie całując go w podbródek.

- chcę, kochanie chcę. uśmiechnął się do niej, ale jakoś niemrawo i czuł, że zaraz zaśnie, lub zacznie ziewać, a co za tym idzie, soph będzie musiała go holować. i on jest ciężki, nie dała by sobie rady.

Oj ona mu nie pozwoli zasnąć. ];->. No i poszli. Zaczynam.

Przyszedł tu i usiadł na jakiejś ławce.

przyszła i ona, nie wiadomo dlaczego, nie za bardzo się śpiesząc do domu. i tak jej się nie chciało tam wracać, więc, chyba, szła powoli. paliła papierosa i myślała o jakiś niebieskich migdałach, patrząc się beznamiętnie w przestrzeń.

Uła, zobaczył maxime. Ucieszył się no w sumie. Postanowił do niej zagadać, więc podszedł.

- Cześć - powiedział, gdy już do niej doszedł.

spojrzała się na niego, trochę niby właściwie, zaskoczona i zdziwiona. - eeee, cześć. powiedziała, i wyjęła papierosa z ust. - co tu robisz, hm ? zapytała, już przystając na chwilkę.

- Tak jakoś mnie tu poniosło. A Ty?

- ja ? ja idę na spacer, właściwie, to wracam do domu. tak jakoś, tutaj wpadłam. uśmiechnęła się, a potem zaciągnęła papierosem. spojrzała na niego, i wydawał się jej teraz wyższy niż zwykle. a może to tylko takie złudzenie.

- To chyba przeznaczenie - powiedział i puścił jej oczko.

- ja nie wieżę, w przeznaczenia, serio. po prostu to jest dla mnie głupie, na prawdę. spojrzała się na niego, znowu i zaciągnęła się papierosem. - właściwie, to gdzie twoja dziewczyna ? hm ? zapytała, i spojrzała w przestrzeń.

- Moja dziewczyna? Naprawdę uważasz, że któraś mogłaby chcieć takiego chłopaka jak ja? - zapytał z ironią.

- aha, no to ja lecę. paaaa. aha i nie szukam chłopaka. na prawdę. uśmiechnęła się ironicznie i poszła

- Na razie - odpowiedział. Zaczął sobie spacerować.

haha tutaj ją porwał seth. taka miła retrospekcyjna myśl.
aurelie siedziała teraz, obserwując przechodzące tędy pary i nie tylko, popijając chłodną już chyba kawę i jedząc orzeszki w karmelu. generalnie dopiero godzinę temu wróciła do paryża i musiała odreagować stuletni lot samolotem na świeżym powietrzu.

to patrz, on też. to okropne w zasadzie, może nawet lecieli jednym samolotem, oh boże, może jej nawet nie zauważył, czy coś takiego, w sumie bym się nie zdziwiła, bo w zasadzie bez przerwy chodził otępiały, ciągle tylko się uczył i uczył i nie mógł już oddychać, męczony przez rodzinę pytaniami co do planów na przyszłość i 'co masz zamiar zrobić ze swoimi licznym talentami, łiliam, byłoby niedobrze, gdyby się zmarnowały!' więc uciekł, znowu, był prawie jak jakiś cholerny husajn, tylko, że bez brody, bo bez przerwy przed czymś uciekał. oui. i właśnie przechodził obok aurelie z walizką, otóż to.

kiedy przed nosem mignęła jej jego ruda czupryna o mało się nie zakrztusiła swoją zimną kawą ze starbucksa.
-will? - wychrypiała, ale nie jak żul spod dworca, tylko nadal dziewczęco, może z lekką chrypką spowodowaną owym zakrztuszeniem się, to normalne. wyprostowała się, zastanawiając czy może jej się to nie śni. nie widziała go milion lat i nagle pojawia się ni stąd ni zowąd nawet jej nie zauważając.

w zasadzie słuchał muzyki, w zasadzie to pewnie byli beatlesi, bo mam ostatnio na nich okropną fazę, więc on pewnie też i w zasadzie pomyślałby, że to jakiś dźwięk w piosence, tylko taki, którego wcześniej nie wychwycił, ale oni nigdy nie śpiewali nic o łilu, więc może jednak nie, może ktos go wołał. obejrzał się niekoniecznie przytomnie i nie zauważył nic niepokojącego, przynajmniej nie na pierwszy rzut oka, bo na drugi już się nieco zdziwił a na trzeci prawie zemdlał.
-aurelie? oh.

-willliam, łał - podniosła się z ławki, przy okazji wyrzucając pusty papierowy kubek do pobliskiego kosza na śmieci, stała teraz przed nim z rękami skrzyżowanymi na piersi z powodu takiego a nie innego iż potwornie jej zmarzły, bo oczywiście po co komu rękawiczki, prawda? nie mogła otrząsnąć się ze swego rodzaju otępienia jakie zafundował jej will swoją skromną osobą. najpierw zniknął bez słowa wyjaśnienia po ich jedynym, pierwszym i ostatnim jednocześnie stosunku a teraz pojawia się i.. nic?

no właśnie, i nic. to łili, moje męskie wcielenie, moje najbardziej negatywne cechy pod samczą postacią, nie indie-romantyk i jesus poeta z problemami i takie w sumie niewiadomocodocholery, tylko łiliam skubaniec, niezdecydowany i zagubiony ale w sumie zbyt leniwy, żeby się zmienić, przynajmniej dotychczas, co teraz się zobaczy, otóż to. przełknął i nagle uświadomił sobie, jak zmarźnięty jest cały, chyba jednak spacer z metra nie był dobrym pomysłem, szczególnie, że się rąbnąl i wysiadł cztery przystanki za wcześnie, poza tym miał okropnie spierzchnięte usta, naprawdę okropnie spierzchnięte, którymi właśnie ją pocałował, w policzek, w sumie blisko ucha, szepcząc przy okazji, że naprawdę ją przeprasza.
idiota!

-wiesz co możesz zrobić ze swoimi przeprosinami - odpowiedziała nie tyle opryskliwie, co średnio sympatycznie, bo jego zachowanie przywołało całą falę negatywnych uczuć jakie zaczęła żywić względem jego osoby. jeśli miała być szczera, irytował ją. potwornie. jednak mimo wszystko coś ją ciągnęło do tego idioty. odwróciła wzrok, zagryzając swoją bynajmniej nie spierzchniętą wargę. chciała odejść, ale nie mogła. stała jak ta idiotka, patrząc gdzieś obok williama i nie mogąc wykrztusić żadnego sensownego zdania. słowa chociaż!

-mała-rzekł, wyciągając rękę, by ułożyć ją na jej ramieniu, ale cofnął w ostatniej chwili, czyli dokładnie sekundę przed momentem, w którym dotknęłaby ona jej kurtki, czy tam płaszcza, czy też pianki nurkowej, jak tam chcesz, i tak była piękna i pewnie uniknął w ten sposób utraty dłoni przez odgryzienie, no wiesz-mała, trzymasz się jakoś?-i myślę, że to było najgorsze pytanie, jakie mógł zadać. ale łili to łili, łili to kretyn&idiota&wszyscy go kochamy ponad życie, więc rozumiesz.

w aurelie coś się zagotowało. może to wiesiek nastawił wodę na herbatę, nie wiem. grunt że w pierwszej chwili miała ochotę dać mu w twarz i odlecieć na penisie za góry i lasy. stała jednak przed nim jak żona lotta już po metamorfozie w seksowny słup soli i patrzyła na niego stricte morderczym wzrokiem.
-a wyglądam jakbym się nie trzymała? - zapytała retorycznie, nie mając zamiaru dawać po sobie poznać, że przez pierwsze dwa tygodnie nie wychodziła z pokoju, rozpaczając z jego powodu.

-nieważne-jęknął, czując się zaprawdę podle, oto co wam powiadam, moje dziadki, by zaraz dojść do wniosku, że chyba wypadałoby się wycofać zamiast zarobi w twarz czy też w krok, nie wiem, co zabolałoby go bardziej, chociaż podejrzewam, że przy jego typowo samczym i typowo 'och, co by tu przelecieć' podejściu do życia, to raczej opcja druga.-to,hm, ja pójdę. już.
no, długo se nie pogadali;c!

-jasne - prychnęła i zanim wsadziła mu patyk w zwieracz, odwróciła się na pięcie i odeszła.