tuluzy i bretha, bretha i tuluzy.

okej xd

przybyła, nawet dosyć szybko jak na anne, chociaż jej fryzura przypominała nic innego, jak uczesanie jakiegoś rozczochranego kundelka. ale skoro breth powiedział, że mu się anne podoba, to warto to przetestować! w każdym razie teraz nerwowo przygładzała swoje włosy, co prawda rozczesane, ale nieposłuszne, drugą ręką pukając do drzwi, dość głośno, żeby usłyszał.

jasne, że usłyszał, bo od piętnastu minut stał w przedpokoju przed lustrem, starając się nie denerwować. co ona miała w sobie takiego, że przed każdym spotkaniem stresował się bardziej niż przed sesją na uczelni. otworzył w każdym razie, uśmiechając się do niej na przywitanie.
- anne, cześć - powiedział i złapał delikatnie jej prawą dłoń, by wciągnąć do środka i zamknąć drzwi.

zdjęła buty, które rzuciła w kąt, ale nie za mocno, żeby czasem nie pobrudzić ściany, wydawała jej się jakaś taka świeżo malowana, ale dla niej chwilowo nie było to ważne. zdjęła swój płaszczyk, tym razem wzięła ze sobą taki porządny, że nie było jej zimno ani nic, po czym odwiesiła go na wieszak. podeszła do niego i, nie mogąc się opanować, wspięła się na palce, by pocałować go delikatnie w dolną wargę.
- cześć, breth - powiedziała cicho, uśmiechając się przy tym jak przygłup. nie mogła się jakoś nie uśmiechać w jego towarzystwie.

on tez nie mógł się nie uśmiechać, ale zdecydowanie za bardzo bolały go już usta, więc schował uśmiech i objął anne ramieniem. zajrzał do pokoju tuluzy, mówiąc jej coś o tym, żeby nie przeszkadzała i zaprowadził a, do salonu.
- usiądź i poczekaj, ja zaraz przyjdę z kawą i tak dalej - powiedział, władczym może trochę tonem i poszedł do kuchni, podciągając rurki na chudym tyłku.

obserwowała bretha, a może bardziej jego tyłek, póki nie zniknął w kuchni (razem z tyłkiem ;c), po czym rozglądnęła się po salonie, usadawiając się wygodnie. prawie nic się tu nie zmieniło od jej ostatniej wizyty, nie było bałaganu ani nic, toteż anne była wręcz pewna, że pewnie breth ma sprzątaczkę, która utrzymuje jego mieszkanie w nienagannej czystości. czekała więc cierpliwie na bretha, zastanawiając się, dlaczego wciąż i wciąż ma na niego niezaspokojoną ochotę.

tuluza jednak nie mogła się powstrzymać i wyszła z pokoju razem z laptopem. kiedy zorientowała się, że breth zniknął z salonu, poprawiła szlafroczek i uśmiechnęła do anne.
- oho, a więc to ty jesteś tą wybraną, która porywa mi brata, na całe dnie - usiadła obok, kładąc laptopa na kolanach i wyciągnęła rękę w stronę a - toulouse, jestem siostrą brethana.

wyciągnęła rękę, by uścisnąć dość drobną dłoń toulouse i uśmiechnąć się miło, w końcu nie miała wyboru, musiała być miła dla jego siostry.
- anne - powiedziała, potrząsając jej ręką, a potem skrzyżowała ręce na piersiach i stwierdziła, że się serio zestresowała, bo pomyślała sobie właśnie, że tuluza bada teren. - breth wspominał mi o tobie.

- serio? pewnie mówił, że nie sprzątam i jestem nieznośna. ale on tez nie sprząta, bo mamy gosposię, nie wierz w jego kłamstwa. choć to ponoć ja dużo kłamię, tak mówi breth - przewróciła cięzko oczmi, przechylając w jej stronę komputer - patrz, pokażę ci to - wykonała kilka ruchów dłońmi i wyświetliła przed a miriady zdjęć bretha - breth dzisiaj - wskazała na zdjęcie brata w samych bokserkach z myszką miki, które kupiła mu na urodziny - breth piętnaście lat temu - zachichotała pokazując jej teraz zdjęcie nagiego brethana w wieku czterech lat. dosłownie nagiego. pe do fil ia.

wybuchnęła śmiechem, wciąż mając przed oczami zdjęcie bretha w tych bokserkach i stwierdzając, że chyba rzeczywiście musi dbać o kondycję, skoro ma tak wspaniale zarysowane mięśnie brzucha. obiecała sobie w duchu, że postara się przy najbliższej okazji trochę go pomacać.
- jakie to słodkie, miał takie fajne loczki - mruknęła, po czym znowu się roześmiała, odchylając głowę do tyłu, ale za chwilę ponownie spojrzała na to zdjęcie, nie mogąc oderwać od niego wzroku. był taki niewinny xd.

- no, zawsze mu zazdrościłam włosów, kiedyś jak spał, to mu nawet poobcinałam i dostałam za to karę od taty. nienawidziłam go wtedy z całego serca. oho, chyba pójdę, no wiesz, zabije mnie i tak dalej, powodzenia - zamrugała do niej powiekami i na palcach wróciła do swojego pokoju.

wrócił, z tacką na której była kawa i corissanty. oblizał spierzchnięte wargi, przyglądając się od progu anne, bo wyglądała na rozbawioną.
- coś się stało? - zapytał, stawiając tackę na szklanym stoliku. sam opadł obok, nie mogąc się oprzeć, by pocałować ją w obie wargi.

zachichotała cicho, a pierwszą myślą, jaka jej przeszła przez głowę, był niesamowity pomysł, jakim to było wsadzenie ręki pod jego koszulkę, co zaraz zrobiła. od jego skóry biło niesamowite ciepło, a jego mięśnie brzucha serio były niesamowicie twarde.
- masz fajną siostrę - powiedziała. - pokazała mi twoje zdjęcia z dzieciństwa - okej, może nie powinna tego robić, ale roześmiała się w jego szyję nieopanowanym śmiechem.

- onie, tuluuuuuuuuuuuus - zawołał, choć tulus wyszła, nie chciało mi się nią już tutaj pisać. zero odezwu - aha, poszła sobie. zabiję ją, nie przejmuj się ona ma tak zawsze.
i chyba więcej nie miał do powiedzenia, bo anne miała przyjemnie zimne dłonie, więc przymknął na chwilę oczy, ale nie do końca.

przyszli więc i natalie czekała grzecznie, w ciepłej i miłej brethowej kurtce, aż ów miły młody męzczyzna jej otworzy i tak dalej,hmm, bawiąc się breloczkiem przy torbie jej wiszącym!

otworzył, to dobrze, że nie było tuluzy, bo jeszcze pokazałaby nat te same zdjęcia co rano anne i byłaby skifa. zdjął nawet z jej ramion kurturarnie kurtkę i powiesił na wieszaku.
- kawy, herbaty? - zapytał, kiedy już powiedzmy oboje siedzieli w salonie. był porządek, rano odwiedziła ich cecilie, gosposia.

-nie wiem-rzekła-masz miętową? to znaczy wiesz, nie chcę ci się narzucać, za bardzo wpraszać czy coś, bo zawsze się boję, że jak już poczuję się jak u siebie, to,hm, ktoś powie, że czuję się za bardzo jak u siebie i mnie wywali albo znienawidzi z miejsca-westchnęła, zakładając nogę na nogę i mierząc ich mieszkanie uważnym wzrokiem-hm,wiem, już mówiłam, że za dużo mówię.

- miętowa jest, pewnie, jeśli tuluza nie wypiła - odpowiedział, idąc do kuchni, by to sprawdzić. kiedy już tak był, krzyknął - jeeeest, to co miętową, nat?
sam miał ochotę na mocną kawę, był raczej zmęczony.

-taak-odparła i rzuciła okiem na zegarek, tak z ciekawości-albo nie, omatkojedyna, breth, przepraszam, ale chyba zaraz będe musiała się zbierać. w zasadzie napisałam do ciebie smsa, jakoś tak ostatnio-wyrzuciła mu, ostatnio trochę ją to męczyło i tak dalej. i ciągle miała to okropne wrażenie, że ludzie spotykają się z nią z litości;x

- jezu, na śmierć zapomniałem o twoim esemesie - wrócił z kuchni i usiadł obok niej - przepraszam.

-w porządku-pokiwała głową, wstając zaraz i szukając wzrokiem swojej, stosunkowo lekkiej, krótkiej skórzanej kurtki, w której, w połączeniu z hippisowską sukienką jaką miała dziś na sobie, wyglądała jak wyjęta z lat 70'-nic się nie stało,hm.

- obiecuje, że do się do ciebie odezwę - powiedział, podchodząc do okna. wena umarła -,-

widze, moja tez;x
-w porządku-odparła-myślę, że kiedyś będe się chciała komuś porządnie wyżalić. dzięki, breth-wspięła się zaraz na palce, by ucałować go w policzek i zniknęła, amen.

więc przyszli i brethowi nawet dużo czasu nie zajęło wygrzebanie kluczy z kieszeni, więc już za chwilę znaleźli się w środku i anne mogła wreszcie odwiesić swoją bluzę na haczyk, co zrobiła z ulgą, bo jej nie lubiła. rzuciła też buty gdzieś w kąt, czując się nie do końca swobodnie, ale i tak swobodniej niż wczoraj.

breth czuł się teraz swobodniej, bo był w swoim domu przynajmniej. pozbierał kubki po kakao, które wczoraj zostawili z tuluzą i zaniósł je do kuchni, gdzie spotkał matilde, gosposię t i b.
- chcesz wziąć prysznic, czy coś? - zapytał, bo w sumie nie opuściła go niestety cecha troskliwości, to tylko breth, poza tym zależało mu na anne, nie mógł już dłużej udawać obojętnego.

- w sumie, to tak - odparła, bo rzeczywiście, marzyła o kakao, ale prysznic po bieganiu, nawet takim w stylu anne, to podstawa. rozpuściła więc włosy, które miała upięte w kucyk, także teraz fajnie jej opadły na ramiona. poszła za nim do kuchni, no bo nie będzie przecież stać jak ta dupa! - gdzie masz łazienkę? - zapytała więc.

- pierwsze drzwi na lewo, od salonu, ale pójdź lepiej do mojego pokoju i te drzwi koło łóżka, to łazienka. bo nie wiem czy matilde już posprzątała w ogólnej, a ostatnio kąpał się tam ojciec - więc mogło to anne obrzydzać. nasypał kakao do kubków, mierzwiąc sobie włosy. uśmiechnął się do niej - chcesz jakąś koszulkę, czy coś - zapytał, bo chyba niemiło chodziło się w spoconej.

okej, kolejna rzecz, o której marzyła anne, prócz kakao i prysznica, to była też koszulka bretha, z czego zdała sobie właśnie sprawę.
- dasz mi jakąś twoją? ale taką, w której trochę chodziłeś albo coś, bo uwielbiam twój zapach - wyznała z uśmiechem, wsuwając swoją małą i drobną dłoń w większą dłoń bretha.

skinął wzrokiem na matilde, żeby sobie poszła. kobieta uśmiechnęła się tylko pod nosem mówiąc coś w stylu 'ah, ta dzisiejsza młodzież i poszła'. tymczasem breth, przyciągnął anne do siebie, nadal trochę nieśmiało, za jej chudą i małą, jak u dziecka rączkę. była teraz tak blisko, tak cholernie blisko, że nie mógł się powstrzymać, by odgarnąć jej włosy z czoła i pocałować. namiętnie, ale krótko, bo zaraz powiedział:
- okej, znajdź sobie, te drugie drzwi to moja garderoba. też w sypialni - powiedział, ale cicho bo była na tyle blisko, że nie musiał się wydzierać.

- okej - mruknęła, uprzednio robiąc mu fajną malinkę na szyi, niech o niej pamięta, kiedy będzie wśród swoich przyjaciółek! anne miała jakieś takie wrażenie, że breth zwyczajnie nie chce się znaleść razem z nią w jego sypialni, co raczej nie wydało jej się aż tak dziwne jak wydać się mogło, więc ruszyła tam do jego sypialni i zaraz sobie znalazła jakąś fajną koszulkę w jego garderobie, a potem przedostała się do jego łazienki i wzięła sobie ręcznik, miała szczerą nadzieję, że też jego. wlazła pod prysznic, a tam... męskie szampony ;c.

chyba nie spodziewała się, że breth kupuje damskie. mam nadzieję, że ty też się nie spodziewasz, bo breth nie jest pedałem. zrobił kakao i ustawiwszy je na szklanym stoliku w salonie, złapał komputer tuluzy. skomentował nawet plotki, zastanawiając się kto to ten cały s i postanowił, że porozmawia o tym z sio.

hihi, a teraz będzie fajnie, bo anne wyskoczyła spod prysznica mokra oraz naga, owinęła się w ręcznik i przydreptała do salonu, mocząc przedtem podłogę i wszystko co spotkała po drodze.
- masz może jakieś, hm, damskie płyny pod prysznic? i szampon? - zapytała, trochę drżąc z zimna.

obejrzał ją sobie uważnym spojrzeniem z nad laptopa toulouse i jeśli mam być szczera, to powiem, że naprawdę miał ochotę ją przelecieć. ale nie, bo to breth i się powstrzymał, to znaczy, że musiał chwilę posiedzieć z otwartą buzią i uspokoić siebie razem ze swoją męskością. kiedy poniekąd to mu się udało, wstał i podszedł, by potrzeć rękami o jej nagie ramiona.
- jest ci zimno - stwierdził, kiedy udało mu się cokolwiek powiedzieć. przymknął na chwilę oczy, przylegając do niej całym ciałem. nie przeszkadzało mu to, że jest mokra, jeśli o to zapytasz - tuluza na pewno ma. wracaj do łazienki, zaraz ci przyniosę, okej?
ale jej nie puszczał, bo było mu przynajmniej dobrze, kiedy była blisko.

- chyba nieokej - wymruczała mu do ucha, czując jakoś tak znów twardość jego męskości. może i było jej trochę zimno, może i drżała, ale właściwie gówno ją to obchodziło, bo breth był taki niesamowity i miał tak ciepłe dłonie, że odpływała w jego ramionach. oplotła jego szyję ramionami, zapominając się trochę, wskutek czego ręcznik spadł na podłogę.
xdddd

breth stwierdził jednak, wbrew samemu sobie, albo raczej wbrew swojemu penisowi :c, że nie może sobie dziś pozwolić na więcej, nie chciał żeby znów płakała, bo zapewne czułby się wtedy znów zawiedziony! w związku z tym uniósł ją trochę do góry i zaniósł z powrotem do łazienki. przez chwilę jeszcze stał, przypatrując jej się ukradkiem. mógł całować każdy centymetr jej delikatnego ciała, dotykać, nie chciał się z nią rozstawać nawet na minutę.
- zaraz wracam - poinformował ją, uśmiechając się sztywno, prawie tak sztywno jak jego męskość w bokserkach. stwierdził, że jak tylko pójdzie zanieść jej szampony, będzie musiał coś z tym zrobić. własnoręcznie. uu.

usiadła na brzegu wanny, kompletnie naga, bo ręcznik został na podłodze w salonie i czekała, zastanawiając się, co tak właściwie ona wyprawia! prowokowała go, doskonale to widziała, ten błysk w jego oczach sprawił, że miała na niego ochotę jeszcze większą niż nawet na kakao, prysznic i noszenie jego koszulki.

szedł jak najszybciej mógł, bo czuł, że jeśli zaraz nie rozładuje na czymś emocji, a tym czymś, pewnie miała być jego męskość, która pragnęła bardziej anne od jego własnej ręki. złapał jakiś pierwszy lepszy szampon i płyn, w kolorze różowym, kopiąc po drodze koszulkę tuluzy. nie za bardzo jednak zwrócił na to uwagę.
- proszę - powiedział, kiedy tylko wlazł do łazienki, starał się nie patrzeć na anne.

- boże, breth - mruknęła, podchodząc do niego, by wyciągnąć mu z ręki szampony i odstawić gdzieś na wannę. chyba doskonale widziała, co się z nim dzieje na zewnątrz i chyba domyslała się, co się dzieje także i wewnątrz. - weźmy ten prysznic razem - zaproponowała, zabierając się szybkimi ruchami za rozpinanie jego koszulki. pragnęła go chyba jeszcze bardziej niż on jej! [ jeśli to możliwe ;q]

- jezu anne, prowokujesz mnie, nie chcę żebyś potem płakała - powiedział w końcu, kiedy mu się to udało, bo jej dotyk był jeszcze bardziej podniecający. złapał jej małą rękę i pocałował delikatnie, spierchniętymi ustami. naprawdę nie wierzył, że w końcu jej to powiedział.

jeżeli wydawało jej się, że serce bije jej szybko, to teraz naprawdę poczuła, co to znaczy szybkie bicie serca. nie miała zbyt wiele czasu na zastanawianie się nad jego słowami, zwłaszcza, że właśnie pozbawiła go koszulki.
- jakoś będzie, kotku - mruknęła mu do ucha. - pragnę cię, zobaczysz, będzie okej - dodała uspokajającym tonem, drżącymi rękoma rozpinając jego pasek od spodni.

zrobiło mu się na sercu cieplej niż w okolicach męskości i mówię serio. jej głos, a raczej te słowa, sprawiły, że poczuł się lepiej, znacznie lepiej. odgarnął delikatnie, jak tylko najdelikatniej umiał jej włosy i musnął lekko wargami jej usta. ale zaraz stwierdził, że chyba może zaufać jej słowom i dziś dba tylko o jej przyjemność.

przyciągnęła go do siebie za szlufki od spodni i przejechała ustami po jego szyi. a w tym momencie jej spojrzenie padło na łazienkowy zegarek i jęknęła z zawodu.
- o matko, breth, przepraszam cię - powiedziała szybko, odskakując od niego jak oparzona i wciągając na siebie szybko poszczególne części garderoby. - zapomniałam na śmierć, że na piętnastą umówiłam się z moją wychowawczynią na omawianie moich stopni i jezu, już się prawie spóźniłam - dodała płaczliwym tonem, a potem wyszła od niego, całując go namiętnie na pożegnanie. biedny, niewyżyty breth xdd

biedny breth, musiał sam się zadowolić w swojej sypialni, załamany teraz już doszczętnie :c

ochrzaniła bretha za to, że dawał anne jej szampony, przebrała się w jego koszulkę, lubiła chodzić w koszulkach brata. do niego chyba dziś nic nie docierało, więc wzruszyła ramionkami i poszła do sypialni. zasnęła, z komórką pod poduszką, czekając na zbawiennego esemesa, choć ja tez śpię z komórką pod poduszką, a na nic nie czekam.

przyszła do domu i znów posżła spać, bo to ostatnio jej ulubione zajęcie.

czekał więc, w swojej sypialni. był zupełnie romantyczny nastrój. zgaszone światło i nic więcej. no okej, jeśli nie licząc 64385633 świeczek poustawianych koło łóżka. jednak nie były na tyle blisko, by coś się podpaliło. nie chciał przecież spalonych włosów anne. stał koło łóżka, bo właśnie ustawił jakąś romantyczną balladę, hat! zapinał też koszulę, jakiego koloru sobie chcesz.

niech będzie różofffy, ale taki bladziutki, bo myślę, że temu twojemu mathiasowi czy jak mu tam idzie, będzie dobrze w jasnym różu! a anne, nieświadoma niczego, wjechała windą na górę i najzupełniej oraz najprościej na świecie zapukała, trochę się denerwując, a przy tym nie wiedząc, what's up! w każdym razie miała na sobie jakieś schodzone dżinsy i bluzkę na ramiączkach, która to ukryła pod płaszczem, szanel.

wygonił dziś tuluzę na noc, to było niemiłe posunięcie z jego strony, bo ona pewnie miała jedną z tysiąca depresji, ale on nie mógł nic na to poradzić. i nie chodziło o to, że jakoś szczególnie chciało mu się pieprzyć, bo chyba zadowolił się ich ostatnim stosunkiem, z anne nie z tuluzą, ale chciał po prostu by anne się poczuła dobrze. miał też wino. czterdziestoletnie, bo takie są najlepsze. poszedł otworzyć, w swojej seksownej, bladoróżowej koszuli. anne wyglądała jak zwykle poruszająco, dla jego serca oczywiście.
- cześć - powiedział, odchrząknąwszy. wciągnął ją delikatnie do środka, bo dziś miał być najdelikatniejszym facetem na ziemi i zabrał płaszczyk - chodź - zakrył jej oczki i poprowadził do sypialni. odkrył dopiero kiedy stanęli w drzwiach, a jego ręce teraz objęły ją w talii. od tyłu, tak zwanego.

stwierdziła, że to wszystko to chyba raczej nie żadne przelewki, skoro tak bardzo się postarał, bo jeszcze kilka godzin temu jego sypialnia wcale tak nie wyglądała! pomyślała sobie też, że breth się serio przejął tym całym seksem, anne myślała, że raczej to wszystko oleje i da sobie spokój, jak to faceci, więc czuła się teraz mile zaskoczona, stojąc tak, czując przy sobie jego ciepło. zakręciło jej się aż w głowie.
- jesteś totalnie zajebisty - udało jej się tylko powiedzieć, chyba niezbyt romantyczne były to słowa, ale odwróciła się do niego i przytuliła mocno, ciesząc się już na następne godziny! bo cały dzień chodziła na niego napalona, a szczególnie przy omawianiu stopni czuła, że coś w niej buzuje!

zasmiał się, gdzieś w jej włosy, bo właśnie z zamkniętymi oczami trzymał przy nich twarz. jego zdaniem to ona była zajebista, najlepsza i wcale nie chciał się już z tymi uczuciami kryć. mógł jedynie podziękować tuluzie, że go przywlokła do paryża, inaczej on i an nigdy by sie nie poznali. nawet chyba nie chciało mu się myśleć na ten temat. odarnął jej włosy za ucho, drapiąc ją też teraz za nim. delikatnie.
- podoba ci się? - zapytał, zachrypniętym głosem, bo dziś dzień ochrypłych głosów. była taka ciepła, nie to co wczoraj, miał cholerne wyrzuty sumienia, że to w sumie trochę z jego powodu szlajała się po deszczu.