noasiowe

nie trzęsła się, bo zamknęła oczy i nic nie widziała, prócz swoich powiek, których w zadzie też nie widziała, bo było ciemno. okej, nieważne, bo bredzę, xd. westchnęła jakoś tak impulstywnie gładząc noah po ramieniu, zastanawiała się również, czy obrazi się, jeśli poprosi o drugie kakao...

on nie był wróżką, ani nikim podobnym, więc się nie domyślił, że ona chciała pić, tym bardziej, że teraz jego uwagę pochłaniał właśnie film, no i może trochę bok talii brooke, bo właście gładził go kciukiem. to znaczyło, że zmienił pozycję ręki. iiiiii........koniec filmu.

nawet brooklyn wkręciła się w końcówkę, nie bedzie mogła potem spać, musze ściągnąć bler łicz dwa, bo nie widziałam, brooke też nie widziała i pewnie to lepiej dla niej. - ooch, musze ci powiedzieć, że się wcale nie bałam.

- no widzisz, to dobrze. napijesz się czegoś jeszcze? albo może jesteś głodna, brooklyn? ale się pogoda spieprzyła - stwierdził na głos, opierając głonie na parapecie, do którego w związku z tym się nachylił. miał natchnienie na malowanie, przez te pioruny i tak dalej, ale przecież nie zacznie teraz malować.

ona by chętnie popatrzyła, serio. w każdym razie, wygładziła swoje spodnie, gdy wstała z kanapy, by rozprostować nogi, nie włosy. - hm, napiłabym się w zasadzie. czegokolwiek, może być woda. - nie chciała go naciągać na kakao, chociaż uznała, że może pić 039408 kubków kakao, bo i tak już nikt nie będzie jej chciał przez to wszystko.

- na pewno? bo ja w sumie wypiłbym jeszcze kakao, ale nie wiem czy ty też masz ochotę, hm? - miał przyjemny i kojący głos, potrafił generalnie nim uspokoić, czyli fajnie. w pomieszczeniu znów robiło się chłodno, bo drzewo w kominku się wypaliło, a za oknem padało.

- cholera, kusisz! zrób te kakao wtedy i dla mnie, w taką pogodę to szczerze mówiąc najlepiej wypić hektolitry kakao albo wódki - westchnęła, opierając się dłonią o stoliczek. chętnie wybrałaby tę druga opcję, ale bała się wyjśc na alkoholiczkę, itp itd.

- wódki też bym się chętnie napił, ostatnio nie było żadnych okazji, żeby świętować. nie to żeby dzisiaj były, noale - nie chciało mu się ruszać tyłka z parapetu. otworzył za to okno i zaciągnął się zapachem deszczu. o to mu właśnie chodziło, podczas ich rozmowy.

- do picia wódki nie potrzebne są okazje. to do picia szampana musi być jakaś wielka uroczystość, czy cokolwiek. do wódki nie! - taka przynajmniej była jej teoria. czując zapach deszczu, a raczej krajobrazu deszczowego podeszła do okna i wcisnęła się na parapet mru.

- okej, to pijemy wódkę, czy kakao? bo szampana nawet nie mam, wódka powinna być, bo przywiozłem z włoch - może właśnie nadazyła jej się okazja, picia z nim fajnej, włoskiej wódki, niech to doceni! a on na razie był zajęty wychylaniem się za okno, tak, że odstawał mu tyłek. patrzył na śmietniki za kamienicą. albo nie, bo to brzydkie, to może jakieś ałta.

pewnie chciał je ukraść.. znaczy ałta...
- hmm, niech będzie wódka - powiedziała niby od niechcenia, chociaż miała cholerną ochotę upić się i zapłakac w kącie. okej, może nie chciała aż tak bardzo płakac, zwłaszcza w jego mieszkaniu, bo wyszłaby na jakąś przewrażliwioną idiotką, którą chyba była.

zwlókł się z parapetu i wyciągnął jakieś zero siedem z barku, by postawić na stole. z kanapy przyglądał się wódce, pytając czy chce z gwinta, xd, z kielisza czy drinki.

- cokolwiek, z gwinta - machnęła ręką, lubiła pić z butelki, chociaż tak nie wypada i w klubach, czy na imprezach zazwyczaj starała się pić z kieliszków, czy szklanek, by wyjść na grzeczną dziewczynkę, ale teraz jej reputa była w strzępach.

- w porządku. tylko czekaj wolisz do popicia sok, czy coś gazowanego? bo to ma sporo procent, jeszcze sobie gardło wypalisz, uuuu - podszedł do niej, by złapać ją za szlufki od spodni i przyciągnąć na kanapę. całkiem napalił się już na to picie, ale widział, że brooklyn nie jest w nastroju, więc postanowił być dla niej bardzo, bardzo miły.

zachichotała, kryjąc twarz w jego ramieniu pachnącym trochę drewnem, kominkiem, dymem krótko mówiąc, i deszczem. i nim samym. - soku, soku! - poprosiła, rozkładając się w pozycji na wpół leżącej na kanapie, najchętniej wcale nie wracałaby do domu.

sid już wiedział, że spała z sebkiem! xd poszedł do kuchni, śpiewając po drodze jakieś, panic at the disco, bo to dziś za mną chodzi. wziął sok pomarańczowy, ale zaraz też nektar wieloowocowy, by chwile później postawić je na stole.
- okej, brooklyn zaczynaj - powiedział, otwierając jej wódkę. nalał do szklanek soku, żeby mogli szybko popić, wódka niepopita to nic miłego. czuł się chyba lepiej, że nie będzie musiał spędzać tego wieczoru samotnie. choć było mu trochę dziwnie, przecież prawie z b się nie znali, a on czuł jakby znał ją z osiem lat conajmniej.

lubię wódkę niepopitą. panic at the disco, xd.......
zatarła dłonie, oblizała usta, by zaraz przesunąć sie w stronę stoliczka, prawie zwalając z kanapy poduszkę przy okazji i złapała butelkę, starając się nic nie zwalić, co nie było wbrew pozorom takie łatwe, zważając na to, że trochę trzęsły jej się ręce od tych nerwów. więc wzięła duży łyk, potem złapała szklenkę, by popić, nie skrzywiła się nawet, tylko powiedziała coś na wzór 'mmmm' i zaraz będę pisała dłuższe posty może.....

ja nienawidzę. w ogóle wolę drinki niż wódkę, bo wódka to kilka kieliszków, a patuch leży. no dobra, nawet wcale nie leży tylko tańczy po stołach i maca wszystkich -,-.
zaraz wziął od niej butelkę, powiedział 'twoje zdrowie' i wypił dużo, nie zakręciło mu się w głowie, ale nie był alkoholikiem, tylko no po prostu. popił. i reszta bedzie jak wrócisz.

wcale nie kręciło jej się w głowie, a jeśli już, to raczej od intensywnego mimo wietrzenia zapachu farby, nie widziała nawet słoni czy innych, poza tym podobno zakochani widzą słonie, a ona bynajmniej nie była w kimkolwiek zakochana, wręcz przeciwnie - czuła jakby ktoś przeżuł jej serce i wywalił za okno w siatce z biedronki prosto pod szambiarkę. ale nieważne, nachylając się do niego, wzięła znów butelkę, by się napić po raz kolejny, mówiłam już coś o pragnieniu odcięcia się od rzeczywistości? nie? to teraz mówię. piszę. cokolwiek.

on nie miał takiego pragnienia, wiedział, że jedno z nich musi się zachowywać jak należy, więc następnym razem już nie wypił tak dużo.
- mam nadzieję, że ci ulży - bo alko daje przecież ulgę, też chciałabym się teraz najebać. idziesz ze mną? :c

jestem w piżamce, ale mogę iść....
- to pewnie głupie, ale sama twoja obecność jest taka jakaś kojąca - mruknęła, odstawiając butelkę, bo stwierdziła, że powinna trochę zastopować, przeciez musi jeszcze wrócić do domu, jutro isć do szkoły. liczyła na to,że nie zrobią jej tak jak było z bler... ale nawet jeśli to trudno, nigdy nie była specjalnie populatna.

ja też bo sie myłam jak mnie nie było.
- nie, to nie głupie, brooklyn. za to raczej miłe - powiedział, głosem raczej szczęśliwej osoby, ale nie aż tak bardzo i położył jej nogi na swoich kolanach, by głaskać jedną z nich. to znaczy, że jedną z nóg. złapał wódkę, by teraz ostrożnie ją przechylić i znów trochę wypić.

- z reguły nie jestem miła. ale staram się być urocza - wyznała mu wyjątkowo szczerze, była jak bill z kill billa, tyle że nie umiała strzelać, ani opowiadać bajek. przymknęła oczy, starając się nie wierzgać nogami, bo jeszcze wybiłaby mu zęby, których nie powstydziłby się sam rowerto.

- brooklyn, odprowadzać cię dziś, czy mam sobie przyszykować miejsce na kanapie? ale nie musisz jeszcze iść - bo jasne, że chciał żeby zostala, ale chyba był na tyle wychowany, że oddałby jej swoje łóżko. myślę, że nie ośmieliłby się spać z nią, bo to tylko taki noah.

- byłabym wdzięczna, gdybyś mnie odprowadził, brat będzie się kurwił, już mu dosyć podpadłam. poza tym, jutro mam szkołę i tak dalej. chociaż chętnie bym została. - i gdyby została to na pewno nie pozwoliłaby mu spać na kanapie, gdzieżby znowu, ona zajmowała mało miejsca w łóżku.

w to nie wąpił, brooklyn była wyjątkowo drobna i taka malutka, chwilami nawet bał się, że ją połamie, chociaż on też nie grzeszył nadmierną wagą. ba, był raczej chudy, raczej bardzo.
- w porządku, to odprowadzę, ale nie wiem, nie teraz jeszcze, co? i nie pij już więcej, jak brat ma się na ciebie nie wkurwiać, brooklyn - poradził jej, dobre rady wujka noasia.

- nie wypiłam dużo, noah. i chyba jeszcze nie chce wracać, chyba że jesteś już śpiący, czy cokolwiek. jak będziesz, to mów, to samo tyczy się tego, jak już dość mnie będziesz miał. och, czy cokolwiek, powtarzam się, przepraszam. - otworzyła z tego wszystkiego prawe oko i uśmiechnęła się do n przepraszająco. zazwyczaj tak nie bredziła.

- nie jestem śpiący, ale poinformuję cię jak będę, tylko bym zapalił, masz też ochotę? i chyba wypił kawę - i umył zęby i cię pocałował i w ogóle, ale tego już nie powiedział, tylko wujął w dłoń jej jasne kosmyki i przyglądał im się uważnie.

- mam ochotę. kawa o tej porze? - zdziwiła się trochę, mając nadzieję, że noah nie znajdzie tych rozdwojonych końcówek, których doszukała się wczoraj w szkole. aż pięć znalazła! oparła o jego klatkę piersiową swoją głowę, która byłą coraz cięższa i cieższa.

on się czuł całkiem dobrze, jeśli nie liczyć mrowienia w klatce piersiowej, ale to przez nią. nie chciało mu się nawet wstawać, był trochę napity, przyznam, bo gdzie tam w tych chudych kościnkach s ma się rozlewać?
- kawa jest dobra o każdej porze, choć nie piłem przez dwa lata odkąd nie chcący wylałem na płótno z obrazem na konkurs - wyjaśnił, na oślep szukając paczki davidoffów w kieszeni.

- hej, nie piłeś kawy przez dwa lata? masakra! - albo maskara, jak wolisz. w każdym razie, brooke była raczej zaskoczona i trochę mu współczula przez tę kawę na płótnie, bo może gdyby nie to, wygrałby jakiśkrejzolski konkurs i teraz był sławny na całą europę.

- no, nie piłem, ale teraz znów się uzalezniłem od kofeiny. i od papierosów, hm? - wsadził jej do buzi, ale niestety tylko papierosa, by wyjąć teraz zapalniczkę.

- dobrze, że nie od kokainy i heroiny, na przykład, nie sądzisz? - zauważyła, odsuwając się trochę od niego, by dać mu większą swobode i tak dalej, poza tym, nie chciała skończyć ze sfajczonymi włosami.

okeeeeeeeeeeeeej, a on ją odprowadził i poszedł spaciu.

przyprowadził sophie. bez problemów znalazł klucze, bo zawsze zostawiał je pod wycieraczką. mieszkał na piętrze sam, a piętro ostatnie. kamienica była w miarę bezpieczna, jest moją jedyną postacią, która nie mieszka w defense. zaznaczę, że pomógł jej też ze zdjęciem płaszcza i zaprowadził do salonu, który był dziś sterylnie wysprzątany, bo nie miał natchnienia po południu i mu się nudziło. jak mi.
- więc, moja droga sophie, czego się napijesz? ja chyba sobie zrobię kakao, ostatnio ciągle je piję - powiedział, opierając głowę o futrynę, bo powiedzmy ona weszła dalej, ale on nadal stał w drzwiach.

omiotła salon pełnym zainteresowania spojrzeniem. zastanawiała się jak wygląda mieszkanie drugiego artysty i, chociaz spodziewała się bajzlu niemal takiego, jak tego, który panował u niej w mieszkaniu, była miło zaskoczona, że go nie zastała. przez chwilę wdychała zapach mieszkania noah'a<3, więc jak myślała, zapach jego samego, jeśli wiemy o co mi chodzi. uśmiechnęła się do siebie pod nosem i dopiero wtedy odwróciła, szukając go wzrokiem. skoro nie słyszała jego kroków za plecami to pomyślała, że może zemdlał albo uciekł i ją zatrzasnąl w mieszkaniu. tymczasem tam stał, z połową twarzy filmowo tonącą w przedpokojowym mroku.
-tak-spuściła wzrok, zaskoczona nieco własną reakcją, taką nagłą z tym odwróceniem się w jego stronę-chętnie napiję się kakaa.

kakao się odmienia? nvm. ja nigdy nie odmieniam. podszedł do niej, bo nie mógł się oprzeć bliższego kontaktu z nią w tym półmroku, ale jego bliższy kontakt skończył się na głębokim spojrzeniu w niebieskie oczy sophie. były może trochę oceanicznie niebieskie, ale nie mógł tego określić dokładnie, gdyż ponieważ albowiem, oświetlała ich jedynie złoto-pomarańczowała łuna rzucana przez latarnię uliczną. miał ochotę ją pocałować, ale się rozmyślił.
- chodź, pomożesz i powiesz ile chcesz kakao. mam chyba nawet jeszcze ciastka, mojej babci, ona jest znakomitą kucharką - powiedział, uśmiechając się do niej może trochę przepraszająco? w każdym razie wstał i zapalił światło, co było niezbyt przyjemne dla jego zmęczonych, artystycznych oczu.

nie odmienia się, ja jakos odmieniam zawsze, o ile nie piszę kakała, wtedy jest zupełnie smiesznie. o czym rozmawiacie? o kakale.
roześmiała się pod nosem i obciągnęła koszulkę. też jeszcze nie rozpracowałam dokładnie tego polycośtam,nie mioge zapamiętać nazwy-w porządku. moja babcia mnie nienawidzi, a druga nie żyje-wzruszyła ramionami. na tym się kończył jej kontakt z rodziną, nie licząc fantastycznego dziadka, który zawsze gdy do nich przyjeżdżała, zbierał dla niej owoce i tak dalej-ale jeśli ciastka jeszcze są, to pewnie niedługo ich nie będzie-ruszyła do kuchni i zatrzymała się w połowie drogi, chichocząc. bo przeciez nie wiedziała, w którą, do cholery, ma iść stronę.

trzymając ją w talii z tyłu, bo myślę, że on był żentelmę i przepuścił ją przodem, pokierował do kuchni, śmiejąc się też, ale nie chichotał, bo co to, noah to nie jakaś baba. w każdym razie, zabrał ręce z jej talii i zapalił światło, to były halogeny? chalogeny? jak się pisze? w każdym razie to były te na ha, przy szafkach, czyli było przyjemne światło, o wiele bardziej dla oczu, niż to w salonie. chyba się trochę zgubiłam.
- kiedyś cię zapoznam z moją babcią, na pewno cię polubi - rzekł, bo był przekonany o tym.
jasne, przecież jego babcia zawsze marzyła by mieć wnuczkę, aczkolwiek to była mama jego taty, więc dziecko urodzone przez jego mamę, nie było jej wnuczką. uu, znów zamieszałam. w każdym razie, bo to hot stwierdzenie i trendy również, wyjął dwa kubki, ideantyczne z pandi kao! <3 a raczej jego włoską odmianą.

-wow-ucieszyła się i pozwoliła sobie zsunąć niewygodne szpilki, by zaraz ustawić je równo pod kuchenną szafką, albo też jakąś obudowaną zmywarką, nie miała pojęcia co to, wybaczmy jej. oblizała usta i wepchnęła palec w pandi kao, odmianę włoską, a potem go oblizała. znaczy ten proszek, bo przecież noah go jeszcze nie zalał-to prawie jak planowanie przyszłości. ale to miłe, nie martw się-potrząsnęła głową-oh, zawsze muszę coś palnąć, ale nie przejmuj się, noah, to tylko ja.-podrapała się jedną stopą w prawą,powiedzmy, łydkę i związała włosy gumką, którą zawsze miała na nadgarstku-fajnie, że mnie zaprosiłeś.
tak, czasem nawet oa była strasznym dzieckiem-bardzo mi to pomaga, naprawdę.
i nie wiem, ale chyba przez ch. a może h? kurfa, nie wiem!

przez h :*
noah więc wyjął garnek, mimo iż miał mikrofalówkę, mleko zawsze podrzewał w tradycyjny sposób. to był czerwony garnek, z długą rączką i dzióbkiem, czyli idealny do mleka, by go nie wylać, w późniejszym czasie. w każdym razie wlał mleko do tego garnka i podpalił gaz, miał pewnie tak fajnie jak ja, że pstryczek i już zapalone, więc zapalił, opierając tyłek na blacie, koło kuchenki. skrzyżował ręce na piersiach.
- miło, że się zgodziłaś przyjść. teraz już wiesz, że nie jestem psychopatą i tak dalej, bo to chyba nie było miłe określenie - wyszczerzył zęby w uśmiechu - masz ładny kolor włosów, sophie. to naturalne? - to nie miało dla niego większego znaczenia, ale do tej pory dziewczyny, z pofarbowanymi na blond, które poznawał, były bardzo niekul. poza tym niewiele poznał blondynek, włoszki były z natury ciemne. sophie więc, była w pewnym rodzaju nowością, dla biednego nołasia - tak, to planowanie przyszłości, tylko nie wiem jeszcze jaki garnitur założę na nasz ślub, żartuję - dodał, żeby sobie nie pomyślała, że mówi serio. bo by się jeszcze wystraszyła i sobie poszła.

nie poszłaby sobie, tak myślę. to w końcu sophie, prawda?
-najlepszy byłby śliwkowy-pokiwała głową, śmiejąc się skromnie i zaraz wdrapała się na wysoki stołek, który gdzieś tam w pobliżu stał-jak najbardziej naturalne. to dziwne, bo moja matka jest brunetką. więc pewnie po ojcu, nie znam go. huh, jakoś nigdy się nad tym nie zastanawiałam!
i ja tez się naprawię zaraz!

pokiwał głową i nachylił się, by powąchać jej wcześniej wspomniane włosy i teraz na głos pochwalić szampon. może cytrusowy, może malinowy, nie wiedział tego, nie znał się na zapachach, jeśli nie licząc tych perfum męskich, bo kupował tylko takie. zaraz jednak przypomniał sobie o mleku i zalał ich kakao. widząc, że sophie bierze się za jeden z kubków, w których było gorące kakao, powiedział, że 'nie, nie, nie ja to wezmę' i wrócili do salonu. postawił kubki na szklanym stoliku, bo szklane stoliki są seksy. wstał jeszcze, ale tylko na krótką chwilę, by przyciemnić nieco światło. zamknął też okno, robiło się chłodno, a przecież mieli się rozgrzewać, nie marznąć.
- wiesz, sophie w sumie to miło, że przyszłaś, musiałbym siedzieć teraz sam, z moją inspiracją i brakiem możliwości pracowania nad obrazami, albo szkicami na uczelnię. skończyły mi się płótna i zapomniałem potrzebnych przyborów do szkicowania - powiedział, swoim spokojnym i kojącym głosem, sięgając po kakao, kidy teraz to już całkiem wygodnie rozsiadł się obok soph. i chyba za dużo kwestii piszę za ciebie, sori.

mi to nie przeszkadza, rili!
pozwoliła sobie nawet oprzeć głowę na jego ramieniu i zrobiło jej się zupełnie miło i ciepło. i znowu poczuła falę wyrzutów sumienia wobec całego świata, pozwalając na chwilę ogarnąć ją uczuciu, że jest najgorszą kreaturą wydaną na świat przez matkę naturę i własnych, zbzikowanych rodziców. westchnęła tylko głęboko, może nawet nieco ponuro i powiedziała zaraz, że jeśli chce, to może go któregoś dnia zaprowadzić do fantastycznego sklepu dla plastyków, który znajduje się w jednej z uliczek dzielnicy łacińskiej i sama zazwyczaj szuka go dwie godziny, ale, zeby się nie zrażał, bo na pewno się opłaca, ponieważ mają niskie ceny i wielki wybór pędzelków, najlepszych, z końskim włosiem. mnie osobiście to obrzydza, ale fakt, że takie najlepsze. uniosła kubeczek ze stolika, omal się nie oblewając, ale szybko opanowała tą mrożącą krew w żyłach sytuację!

teraz miał zupełnie przyjemny widok i węch, to cholernie niefajnie brzmi, na jej włosy. posmyrał ją nawet po głowie czubkiem nosa.
- chętnie się z tobą wybiorę tam, sophie. mam nadzieję, że już nieco się uspokoiłaś, hm? - a to było akurat po niej widać, zresztą też bym się pewnie uspokoiła, gdyby taki noaś się o mnie troszczył ;c a on lubił się troszczyć o innych, toteż zapytał czy nie jest jej już zimno, bo on może przynieść koc.

a ona na to, żeby się nie kłopotał, ale spytała za to, czy mogłaby u niego zostać na noc. zarzekła się, że będzie spała na kanapie i w ogóle, ale za nic nie chce wracać do domu, do swojego współlokatora, po scenie, którą odwaliła wczorajszego wieczora i o której także właśnie noasiowi opowiedziała. w zasadzie było to na tyle upokarzające, że pewnie musiałaby opowiedzieć o tym 882739 razy, żeby w końcu jej przeszło. spytała też, zupełnie grzecznie i niepewnie, zastanawiając się, czy nie jest zbyt dosłowna i czy jej zaraz nie wypieprzy z domu, na deszcz, który właśnie zaczął padać, czy nie pożyczyłby jej jakiegokolwiek podkoszulka na noc, bo niewygodnie byłoby jej spać w tej spódnicy z tafty.

- nie ma mowy, sophie, ja śpię na kanapie, ty spisz w mojej sypialni. i pożyczę ci koszulkę, będziesz mogła sobie nawet wybrać, mam dużo nowych bo przed wyjazdem, kolezanka uparła się na zakupy i wcisnęła mi te różne polo, lacoste, diesel, no wiesz - pokiwał głową, jasne, że wiedziała to ona była tutaj kobietą, nie on. wstał nawet, kiedy stawiał kubek na stole, rozległo się lekkie trzask, które pewnie potrafisz sobie wyobrazić - chciałbym mieć zwierzątko, czuję się czasami cholernie samotny - zwierzył jej się, bo uznał, że to czas na zwierzenia własnie. poza tym sophie była cholernie inna niż te wszystkie dziewczyny..........

uśmiechnęła się do niego wyjątkowo przyjaźnie i słodko i chciała go przytulić, ale opamiętała się, już wtedy, kiedy nachylała się w jego stronę całkiem wymownie. cóż, zachowajmy pozory albo przynajmniej zgodność z podstawowymi konwenansami.
-kupię ci chomika-rzuciła-albo lepiej, kota. lubisz koty? miałam kiedyś jednego, który spał w walizkach. tylko w walizkach, nigdzie indziej.
wstała i ona, nie mogąc w sumie uwierzyć, że trafiła na takiego faceta! i to na imprezie, która zapowiadała się zakończyć fiaskiem.

- kot już bardziej niż chomik. a najbardziej chyba lubię psy, one przywiązują się do ludzi - a przynajmniej tak gdzieś kiedyś czytał, albo był u mnie na rejonie jak ruda mi tłumaczyła - dam ci nawet świeżą pościel, tylko muszę pomyśleć gdzie upchałem pościele i prześcieradła. prawdę mówiąc to jestem tutaj dopiero kilka dni.
i znów była blisko i znów było mu miło, ale naprawdę nie chciał by ten wieczór skończył się seksem, bo sori, to tylko noaś-noasiowy, a nie jakiś tam sebastien i on myśli też trochę głową, nie tylko chujem, więc nie chciał wyjśc na napaleńca, jakkolwiek chciałoby się seksu.

szkoda, bo mnie nie będzie dwa tygodnie i na pewno znajdzie sobie noaś jakąś pannę! chociaż może się pojawię kiedyś, jak mi się internet na laptopie połączy xd.
-noah!-uniosła obie dłonie i położyła je na noasiowych ramionach, kręcąc głową stanowczo, ale z uśmiechem. przeiceż była mu wdzięczna. w zasadzie bardzo cholernie wdzięczna. i w ogóle, był niesamowity jej zdaniem-nie ma mowy. nie rób sobie problemu, owinę się kocem, albo czymkolwiek! mogę nawet spać w wannie, albo na parapecie-miał fajne parapety-albo na podłodze, tylko proszę, nie rób sobie kłopotu. i tak narobiłam ci go wystarczająco.
zabrzmiało trochę, jakby mu narobiła na dywan............xd.