noasiowe

to było krejzolskie.
- czarli, poczekaj. - powiedziała, odrzucając płytę na kanapę i szybko podbiegła do niego i spontanicznie się do niego przytuliła, co zapewne oznaczało, że on stał jak taki kołek, co wcale jej nie przeszkodziło. teraz nikt jej nie robił uwag, że będzie miała gruby tyłek ;c dodała, że się za nim stęsknila!

odsunął ją od siebie, bo jak już wspominałam ciągle był zły, poza tym wolał nie narażać się noahowi, szczególnie nie w jego mieszkaniu. cierp dominique, cierp.
-tak, tak. a ja za tobą nie. pa, nique. miłego słuchania klaxonsów - mruknął jeszcze i ponowił swoją wyprawę do drzwi.

- dzięki czarli. - mruknęła, odwracając się na pięcie, poszła do sypialni, ignorując całkowicie czarliego. skulona, położyła się na łóżku, chwytając rąbek kołdy i usilnie starając się ją na siebie naciągnąć. było jej kurewsko źle ;c

noah spojrzał na zamykające się drzwi po czarlim? a potem na nique. wstał i ruszył do tych właśnie drzwi, by je zamknąć na klucz i zgasił światło w przedpokoju.
- co się stało? - zapytał, siadając na brzegu łóżka. mimo wszystko, nie lubił patrzeć, jak dominique się smuci, aczkolwiek z drugiej strony myślał, ze ma za swoje, już dawno jej powtarzał, że czarli nie jest wart NAWET ich przyjaźni.

- dlaczego nie mogę mieć was obu? - powiedziała cicho, nie róbmy z niej takiej histeryczki. no. aha, i nie chciała, żeby to pytanie zabrzmiało tak, jak noah je odbierze, ale na całe szczęście kontynuowała. - dlaczego nie mogę ciągle się z nim przyjaźnić? i nie wiem, co takie zrobiłam. świetnie, po prostu. - mruknęła, spod kołdry ;d