apolla i anne, tak myślę ; )

dość szybko rozpakował siatki z zakupami, i podszedł do anne. ucałował ją w skroń na przywitanie, poczym przysiadł gdzieś, jak mniemam, blisko niej. - jak się czuje mój skarb? - zapytał uśmiechając się szeroko.

- do dupy - odparła szcze, niemal bezwładnie opierając głowę na jego ramieniu. myśli o dziecku, które byłoby jej i jakiegoś zboczeńca naprawdę nie wydawała jej się zbyt pomyślna i nie wróżyła dobrze na przyszłość. - ja nie chcę tego dziecka - ona już go nienawidziła, więc nie widziała też szans na to, żeby nagle miała kiedyś je pokochać.

- jak to? - zapytał wyraźnie zaskoczony. hm, albo inaczej. spodziewał się takiej reakcji ze strony anne, aczkolwiek cały czas miał nadzieję, że z czasem, i z pomocą jakiegoś psychologa, jej to minie, cóż.

- nie zrozumiesz tego, apollo - powiedziała, wtulając się w niego nieco mocniej, jakby się bała, że jej ucieknie czy coś. - to jest dziecko gwałtu - dodała jeszcze ze łzami w oczach, głaszcząc go teraz po klatce piersiowej beznamiętnymi ruchami. - nie umiem inaczej - przymknęła powieki, na wszelki wypadek, żeby znów się nie rozpłakać. musi się pozbierać, bo ile można? apollo miał swoje problemy, umarła mu matka przecież.

- no właśnie, DZIECKO. - apollo był stanowczo przeciw aborcji, eutanazji, i każdemu innemu zabiegowi, które umyślnie miałoby spowodować czyjąś śmierć. - załatwię ci najlepszych lekarzy, zobaczysz, z czasem będzie normalnie, będzie dobrze.......... - stwierdził wciąż łudząc się, że anne nie podejmie tej najgorszej decyzji, tylko właściwą.

- po co mi do cholery są lekarze! nie chcę żadnych lekarzy, dziecko czy nie, NIENAWIDZĘ GO! - krzyknęła, podnosząc się z krzesła. zdenerwował ją tym, co powiedział, mimo, że mówił przecież tak delikatnie i ostrożnie dobierał słowa. - może jestem bez serca, nie wiem, ale nie zamierzam go wychowywać ani też rodzić - podeszła do okna i oparła się rękoma na parapecie.

- czyli.. czyli masz zamiar.........usunąć? - zapytał z trudem wymawiając te słowa. wiedział jedno - że chociaż nie wiadomo jak bardzo by ją kochał, to jeżeli anne usunie tę ciążę, nie będzie umiał normalnie z nią.. hm, żyć.

- tak - odparła bardzo cicho, lecz zdecydowanie do parapetu. oparła czoło o zimną szybę, która pod wpływem jej ciepłego oddechu zaparowała. to była przemyślana decyzja, przynajmniej według niej. wolała nie mieć dziecka, nawet, jeśli cena tego okazałaby się wyższa niż jej możliwości, nawet jeśli by miał odejść.

- zajebiście, kurwa mać. więc właśnie podjęłaś decyzję, która zdecydowanie zniszczy całe twoje życie. - wykrzyczał mocno wkurwiony, i wyszedł na zewnątrz, by zapalić, oczywiście trzaskając drzwiami. to nic, że na dworzu zapewnie było zimno, a on był w samym polo.

- ono już jest zniszczone, apollo! - powiedziała bez zbytniego zastanowienia, wychodząc za nim. miała w dupie to, jak bardzo jest zimno i że zaczyna się trząść, że kobietom w ciąży jest to niewskazane... ona zresztą nie chciała być w ciąży. - a jeśli nie jest, to po porodzie byłoby zniszczone doszczętnie.

przysiadł na jakimś murku, który znajdował się nieopodal całego apartamentowca. - idź do środka. nie mam ochoty z tobą rozmawiać. bo.......niezrozum mnie źle, ale jeżeli usuniesz tę ciążę, to odchodzę. - powiedział właściwie przez zęby. wciąz był wkurwiony, a nie miał zamiaru robić scen na ulicy, wśród ludzi, toteż już nie krzyczał.

roześmiała się ironicznie, niespecjalnie oczywiście akceptując tą myśl o odejściu apolla.
- to nie jest twoja sprawa. to nie ty tu jesteś w ciaży - powiedziała, pocierając energicznie dłońmi o swoje ramiona. chciała, by to wszystko okazało się jednym wielki żartem, nieprawdą. wiedziała, że dziecko byłoby niekochane, więc lepiej, żeby się nie urodziło. jeśli się już nieurodzi, to ona będzie wtedy niekochana. nie wiadomo ,co gorsze.

- nie moja sprawa? ja pierdole, anne, sama tego chcesz. - krzyknął, i wrócił do mieszkania, trzaskając drzwiami, jeżeli szła za nim, to centralnie przed jej nosem. ruszył do sypialni, gdzie zaczął przenosić swoje rzeczy do gościnnego. musiał sobie to wszystko przemyśleć.

przystanęła przed tymi drzwiami, to było niespecjalnie miłe, bo na nie wpadła uderzając się boleśnie w kolanko, a wiec następny siniak do kolekcji. otworzyła je jednak i podążyła za nim.
- przestań, apollo! - powiedziała, po czym oblizała wargi. usiadła na łóżku w pokoju gościnnym, wpatrując się w niego martwo. tego było dla niej za dużo, zdecydowanie zbyt dużo. - nie możesz wymagać ode mnie tego, żebym urodziła dziecko obcego faceta.

- no kurwa, a ty dalej nic nie rozumiesz, jak skończona kretynka! - wycedził przez zęby, i usiadł również na łóżku, lecz stosunkowo daleko od anne. chwilę zastanawiał się co ma dalej zrobić, ale nawet na tym nie mógł się skupić, toteż postanowił tylko siedzieć,hm. - będziesz dla mnie zwykłą morderczynią. i tyle. a na pewno z kimś takim nie będę chciał ułożyć sobie życia, wybacz.

- to co, mam je urodzić? taak? - uniosła jedną brew do góry i poruszyła się niespokojnie na łóżku, zaskrzypiało lekko. - jak ty to sobie wyobrażasz? moja przyszłość RUNIE. skąd możesz wiedzieć jak to jest, kiedy nosisz w sobie dziecko, które... które powstało w taki sposób?! nie wiesz nawet jak to boli, nie tylko fizycznie! jaką mogę mieć pewność, że mnie z tym dzieckiem nie zostawisz, skoro co chwilę przeświadczasz mnie o tym, że chcesz odejść...?

- nie wiem, kurwa....nie wiem! po prostu niepotrafiłbym być z tobą wiedząc, że........że jesteś zwykłym mordercą. bo kocham cię, i na pewno tak samo pokochałbym to dziecko.. zresztą.. nie masz pewności, że jest tego skurwiela. - stwierdził już o wiele spokojniej, przysuwając się w stronę anne.

zamarła na moment, by potem jedynie mrugnąć powiekami i opaść na łóżko bezwładnie, w sensie plecami, bo przecież już siedziała wcześniej.
- przecież zawsze się zabezpieczaliśmy, prawda? zawsze była prezerwatywa? - spytała niepewnie sufitu. miała nadzieję, że wie o wszystkim i odpowiedź będzie twierdząca.

- zawsze, poza... jednym razem. - stwierdził całkiem poważnie, przyglądając się anne. kompletnie nie wiedział już co ma robić. właśnie dotarła do niego myśl, że to rzeczywiście może być jego dziecko.........

- kiedy? - spytała ze łzami w oczach, piorunując go wzrokiem. jeden raz? usiłowała sobie przypomnieć, kiedy mógł być ten jeden raz, ale nie umiała się za bardzo odnaleźć w chronologii uprawiania seksu. ułożyła obie dłonie na swoim brzuchu.

- ostatnim.. razem. - wyszeptał układając się koło niej, i delikatnie głaszcząc po dłoniach. nie mógł patrzeć jak anne cierpi, chciał, żeby to wszystko było już za nimi, ale to niestety niemożliwe,eh.

- boże - westchnęła. dziecko z apollem w sumie jeszcze było do przeżycia, w końcu to przecież apollo, jej mężczyzna, jego kochała. - co ja mam teraz zrobić? - wyszeptała, przewracając się na bok by skulić się obok jego ramienia i zamknąć oczy. oczywiście, nie zamierzała go obwiniać za tą prezerwatywę, to była też jej wina.

- nie wiem, to twoja decyzja.. wiesz, jakiego ja jestem zdania. aczkolwiek.. - urwał, zastanawiając się, czy nie będzie żałował tego, co teraz powie. - ..jeżeli miałabyś cierpieć, gdy urodzisz to dziecko, to może lepiej byłoby... gdybyś, no wiesz. usunęła? - wyszeptał. tak bardzo kochał anne, że potrafił zmienić swe poglądy właśnie dla niej, huh.

- kurwa, zdecyduj się! - powiedziała, wstając. to naprawdę było okropne, raz mówił tak, raz nie. poszła spać do ich sypialni, rzucając coś o tym, że chce spać sama.

wkurwił się, że kiedy tak bardzo poświęca się dla niej, ona jeszcze bardziej się złości, i potem poszedł spać, w gościnny ofkors, skoro i tak tam się przeprowadził.....

no więc przyszła do mieszkania, skręcając się z bólu. nie wiedziała, co myśleć, chyba nie była w stanie, po porostu położyła się na kanapie i skuliła w kłębek. lekarze chcieli ją zatrzymać na obserwaje, ale ona im na to nie pozwoliła, bo wiedziała, że nie wytrzymałaby w szpitalu. przymknęła powieki, właściwie to same jej opadały.

hm, przyszedł więc też, wiadomo, zdjął buty i tak dalej, ale mniejsza. ruszył do kuchni, by wziąć sobie coś do jedzenia, a następnie od razu do gościnnego. nie miał zamiaru witać się z anne, czy cokolwiek, bo jeszcze znowu wkurwiłaby się na niego za nic, cóż.

ciężko jej było w takiej chwili zakceptować to, że się do niej nie odzywa, że nie rzuciłnawet wymuszonego cześć. z pewnym trudem podniosła się z kanapy i zacisnęła zęby. dali jej jakieś talbetki przeciwbólowe, owszem, ale widocznie były one zbyt słabe. przeszła przez całą długość mieszkania, by teraz z pewną ulgą oprzeć się wreszcie o framugę.
- apollo, tego dziecka już nie ma - powiedziała z kamienną twarzą, chociaż wewnątrz płakała.

na początku jej słowa właściwie do niego nie dotarły, ale kiedy już zdał sobie sprawę, z tego co powiedziała, i co zrobiła, wkurwił się. - no to wybrałaś, ja pierdole - krzyknął na nią, i rzuciwszy książkami, które to leżały na łóżku, wstał, i zaczął się pakować. skoro usunęła ciążę, on odchodzi, jak to sam powiedział.

- poroniłam - szepnęła, jednak na tyle głośno, że usłyszał. nie potrafiła już ustać, chciało jej się wymiotować i nie miała siły w nogach by utrzymać na nich resztę swojego ciała. zrobiła więc dwa kroki na przód i opadła na łóżko bezsilnie. - pięć godzin temu, jeszcze w szkole - dodałą, po czym nerwowo oblizała górną wargę. teraz zupełnie nie rozumiała jego postępowania, bo, nawet jeśli by rzeczywiście usunęła, przecież powiedział wczoraj, że potrafi zaakceptować jej decyzję.

odwrócił się w stronę anne, by zmierzyć ją wzrokiem i ironicznie dodać "ja-asne". nie miał zamiaru jej wierzyć, bo to chyba logiczne, że skoro usunęła, to skłamie, by zatrzymać go przy sobie. - nie uwierzę więcej w twoje kłamstewka, zresztą.. nie będę już musiał. - stwierdził oschle, cały czas udając twardego, w swoim zamierzeniu miał wyglądać jakby zupełnie go to wszystko nie ruszało, choć nie było to prawdą, ale cóż. ukucnął przy walizce, powoli kończąc pakować swoje rzeczy.

- posrało cię? - spytała z pewnym zdziwieniem i jednocześnie rozczarowaniem w głosie. zacisnęła wargi, które nagle intensywnie zaczęły jej drżeć od powstrzymanego szlochu. nie mogła uwierzyć w to, co przed chwilą powiedział. ukryła twarz w dłoniach. czy to była jej wina, że poroniła? lekarze mówili przecież, że nie, więc kompletnie go nie rozumiała. nie wiedziała też, o jakich kłamstwach była tu mowa, nic już nie rozumiała. przez moment siedziała tak w bezruchu, by podnieść głowę i wstać. znów zabolało, bardziej niż myślała, zgięła się w pół z płaczem, nie wiadomo czy bardziej spowodowanym bólem czy jego słowami.

- ja pierdole, anne, nie masz co kurwa ryczeć, sama wybrałaś, więc nie licz, że się teraz nad tobą będę użalał. - wycedził przez zęby wyraźnie wkurwiony, poczym wstał, i ciągnąc za sobą walizkę ruszył do przedpokoju, gdzie zaczął ubierać się do wyjścia.

- ty chory pojebańcu, ja poroniłam! - jęknęła prawie, idąc za nim. z pewnością doszłaby do korytarza, gdyby nie to, że oparła się o ścianę i osunęła się po niej na podłogę ze szlochem. nie obchodziło jej to, że apollo zaraz prawdopodobnie wyjdzie, przeświadczony dogłębnie o swoich przekonaniach na jej temat. nigdy nie podejrzewała, że mógłby powiedzieć coś w tym stylu, że mógłby pomyśleć, że anne okłamie go na tak ciężki temat.

kątem oka zobaczył jak anne osuwa się na podłogę, toteż jako, że mimo wszystko trochę się przestraszył, podszedł do niej niepewnie, pytając, czy nic jej nie jest. może i miał swoje fochy, aczkolwiek nadal ją kochał, rajt? i martwił się o swoją kobietę.................. szkoda tylko,że jeszcze przeważała w nim złość, a nie właśnie ta miłość :< xd

- nic nie jest w porządku! - odparła spoglądając na niego mokrymi oczyma, bo tak to też można nazwać. podkurczyła kolana i oparła na nich czoło, przymykajać oczy i kołszyąc się teraz lekko na boki. nie miała ochoty już powtarzać, że poroniła, bo to było dla niej dosyć bolesne przeżycie. - odpierdol się i wyjdź, z łaski twojej, skoro sądzisz, że jestem taką suką.

- jezu.. ty naprawdę... poroniłaś? - zapytał, bo dopiero teraz zaczął w to wierzyć, bo widząc anne w takim stanie zwątpił, iż sama zadałaby sobie tyle cierpienia. ukucnął przy niej i pogłaskał delikatnie po włosach, zastanawiając się, czy powinien posłuchać anne, i wypierdalać ładnie ujmując, czy też być przy niej..................

- pieprz się - odparła zamiast jakiejkolwiek potwierdzającej odpowiedzi, chyba naprawdę nie była teraz potrzebna żadna odpowiedź, rajt? oddychała ciężko, to było naprawdę nieprzyjemne uczucie, dowiedzieć się, że jej facet aż tak jej nie ufa. okej, wprawdzie padły jakieś słowa kiedyś na ten temat, ale wtedy zwyczajnie je zignorowała i się nie przejmowała niczym, ale teraz stwierdziła, że czuje się zraniona i chyba miała prawo.

- jezuuuuu. - stwierdził i zrobił -,- poczym odetchnął głęboko, i mówił dalej, całkiem spokojnie. - anne, czy możesz wytłumaczyć mi, czego w tym momencie ode mnie oczekujesz? jeżeli chcesz, okej, wyprowadzę się cokolwiek. bo nie chcę stąd wyjść a jutro odebrać od ciebie całe mnóstwo wiadomości o treści mniej więcej 'wróć'...

- bo ja nie rozumiem, co ja taa-aakiego zrobiłam! - powiedziała nienaturalnie wysokim głosem, ocierając łzy. - nie rozumiem, dlaczego nie możesz mi uwierzyć... ja... ja nie usuwałam dziecka... - właściwie oddaliła od siebie myśl o usunieciu, odkąd dowiedziała się, że może to być jego dziecko. jego zachowanie nie tylko ją irytowało, było jak jeżdżenie żyletkami po żyłach.

- nie wiem czemu, kurwa mać, nie rozumiem już całej tej popierdolonej sytuacji. - westchnął ciężko i usiadł koło anne, nie opierając się o nią ani nic z tych rzeczy, tak po prostu, siedział co nie.

przeczesała włosy palcami. tak bardzo potrzebowała, żeby ją przytulił, ale on najwidoczniej nie zamierzał zrobić nic w związku z tym.
- powiedziałam, że poroniłam, apollo. po ro ni łam! ile razy mam ci to, do kurwy, powtarzać? jeśli szukasz pretekstu, żeby ze mną zerwać, to po prostu to zrób! - załkała.

niepewnie objął ją i przytulił do siebie nic już nie mówiąc. wiedział, że jeżeli powie, to co chce powiedzieć, do tylko jeszcze bardziej się pokłócą, a na to nie miał ochoty. kochał milczeć z anne, kochał wszystko co było z nią związane, toteż kompletnie nie rozumiał siebie, swojej agresji i.. tego wszystkiego, generalnie.

- walizka czeka, apollo - przypomniała mu z lekką kpiną w głosie, bezradnie opierając głowę na jego klatce piersiowej. czuła sie tak źle, czuła się zraniona i to przeokropnie, a on wciąż nie powiedział jej nic sensownego, także nie miała pojęcia, co ma teraz zrobić ze swoim przeciążonym mózgiem.

odsunął się nieznacznie, bo chyba nie do końca wiedział, czy anne mówi serio, czy też żartuje. - czyli co.. mam wyjść? - zapytał, ze smutną miną :C

- to twoja decyzja, prawda? to ty przed chwilą z zapałem zbierałeś się do wyjścia, ja ci przecież nie kazałam! - powiedziała, przysuwając się do niego z powrotem, chciała go blisko, nieważne, co o niej myślał, co o niej sądził, co o niej mówił, kochała go najbardziej na świecie.

- nigdzie nie-i-dę. - wyszeptał, obejmując ją już całkiem pewnie, poczym ucałował ją we włosy, tak myślę. wiedział, że musi się od teraz zajmować anne najlepiej jak potrafi, i oczywiście znaleźć dla niej jak najlepszego lekarza, bo to chyba jasne, że sama się po tych wszystkich traumatycznych przeżyciach nie pozbiera.

objęła ramionami jego szyję i wtuliła w nią twarz, oddychając nierówno, ale znacznie się w związku z tym uspokajając. anne z reguły była słaba psychicznie, dlatego też to wszystko było ponad jej siły!
- to dobrze... - mruknęła, przymykając oczy. - to mnie tak boli, apollo...

- spokojnie, będzie dobrze. - wyszeptał głaszcząc ją delikatnie po brzuchu :c było mu cholernie przykro, że już nie ma ICH dziecka, i że całe ich dotąd w miarę szczęśliwe życie totalnie poszło się jebać. - opowiesz mi, jak to się stało, skarbie?

- nie wiemm, apo-ollo, ja tego nie rozumiem. po prostu siedziałam na matematyce i... i stwierdziłam, że krwawię i chyba zemdlałam - wyjaśniła koślawo, kurczowo uczepiając się jego ramienia. - lekarz mówi, że to przez stres - wyjaśniła cicho. nie chciała, żeby się zacząć o to obwiniać.