marsowo.

-głupio pytasz - odpowiedział i uśmiechnął się, jednocześnie całując ją w usta i wsuwając rękę pod jej cienką koszulkę. błądził rękami wokół paska jej stanika i całował lubieżnie.

niesądzę, żeby mars była dziś w formie na seks, ale stwierdziła, że to może poprawić jej humor. w końcu nie miała uszkodzonego krocza, a o to w tym wszystkim chodzi. pogłaskała mefsa po policzku, zaras przestępując z prawą nogą, by teraz siedzieć na nim okrakiem.

-masz ochotę? - zapytał, bo wyraz jej twarzy zdradzał coś zupełnie innego, a matt byl dzisiaj na tyle miłosierny, że był zdolny odpuścić sobie w razie gdyby jednak. oparł dłoń na jej karku i musnął usta wargami.

- jest okej - mruknęła, uśmiechając się do ucha mefsa, którego płatek zaraz przygryzła. coby upewnić go co do sensu swoich słów, przesunęła się w stronę jego peniska, przylegając do niego swoim kroczem, no wiesz o co chodzi.

-no to spoko - stwierdził mało ambitnie i zabrał się za pozbawianie marseille kolejnych części garderoby.

nie wiem co miała na sobie, bo robienie setów jest nudne :d. więc powidzmy, że jakieś rurki i top, bez ramiączek. bo płaszcz już zdjęła. okej, tymczasem silnie, nawet jak na siebie, rozpięła guziczki mefsowego rozporka, oni ciągle się pieprzą na jej kanapie, o czym go z chichotem poinformowała.

-więc chodźmy do wanny - zaproponował ochoczo i nawet wstał, strącając ją z siebie, żeby chwilę później podnieść na ręce i zabić się o nogawki swoich spodni.

a marseille, nie mogąc nic szczególnego robić, kiedy ją niósł, po prostu machała trochę nogami, prawą ręką, bo lewą oplatała mefsową szyję, rozpinała jego koszulę, całując każdy odsłonięty kawałek torsu.

ale on nie żyje [*] xd
no dobra.
odkręcił wodę w wannie i postawiwszy ją na posadzce zdarł z siebie koszulę, rzucając ją gdzieś na bok.

nie to, żebyś pisała krótkie posty :d. okej, więc marseille stanęła przed lustrem, by uważnie zdjąć kolczyki, nieduże perełki, że tak pozwolę sobie zaznaczyć. potem zabrała się za spodnie, których już nie było. zrobiło jej się za to piekielnie zimno, była dziś tak samo zamulona jak ja.

nie mam weny już. to przez to. wziął ją w wannie i zasnął xd

w aucie!

aha, to zasnęła też.

wściekły na cały świat ze wskazaniem na cholernego synka owenów, pan tata marseille, nie chce mi się sprawdzać nazwiska, którego nie mogę zapamiętać, stanął przed drzwiami i przycisnął guzik dzwonka, trzymając go dłuższą chwilę. to się nazywa głośne wejście, joł.
-marseille! otwórz.

aż podskoczyła nad stosem papierów, to pewnie był jakiś esej na uczelnię. poprawiła opaskę na włosach, by nieco wystraszona podejść do drzwi i jej otworzyć.
- hm, cześć - powiedziała niemrawo, opierając się o drzwi - co ty tu robisz?

-stoję przed twoimi pieprzonymi drzwiami i czekam aż łaskawie mnie wpuścisz, dziewczyno. nie tak cię wychowałem - odepchnął ją na bok i wszedł do środka, nie fatygując się nawet, żeby zamknąć drzwi. przysiadł wygodnie na kanapie i nie zdejmując butów, oparł nogi na stole, patrząc teraz na córkę - chodź tu. musimy porozmawiać.

cała aż zadrżała, nienawidziłą go za to, jaki jest wobec niej. mimo to, ruszyła do salonu, opierając się o komodę, bo bała się usiąść bliżej. skrzyżwaała ręce na piersiach zastanawiając sę, dlaczego mefs znów milczy.
- o co chodzi? - zapytała w końcu, bawiąc się nerwowo kosmykiem włosów.

-daję ci jeszcze jedną szansę, dziewczyno - spojrzał na nią srogo, bo śmieszy mnie to słowo - albo przestasniesz utrzymywać kontakty z tym bękartem pieprzonych owenów, albo cię.. wydziedziczę - xd wymawiając nazwisko państwa owen, skrzywił się jakgdyby poczuł w tym momencie jakiś niewiarygodnie brzydki zapach.

pokręciła głową z niedowierzaniem, przybliżając się do ojca. oparła dłonie na stoliku, wcześniej odpisując mefsowi na smsa, by spojrzeć mu prosto w oczy. ojcu, nie mefsowi.
- dlaczego nie potrafisz uszanować moich uczuć? - zapytała, może zbyt zadziornie jak na to, że jej ojciec był lekko pierdolnięty.

-bo kurwa mówimy tu o młodym owenie! - ryknął, chyba nawet opluwając biedną marseille. zdjął nogi ze stolika i wstał, górując teraz nad córką i zaciskając ręce w pięści - nie rozumiesz tego cholerna niewdzięcznico?

- nie rozumiem! - odkrzyknęła wcale nie ciszej niż jej ojciec. ale nie zaciskała rąk w pięści, bo przecież by go nie uderzyła - ja go kocham tato i gówno mnie obchodzi co ty o nim sądzisz, mam to w nosie, rozumiesz?!

-mała dziwka! - powiedział lodowatym tonem uderzając marseille w policzek. nie mógł dopuścić do tego, żeby jego córka spotykała się z synem tych.. tych.. to po prostu niedopuszczalne. stary owen kopał mu tyłek w sądzie kiedy tylko nadarzyła się taka okazja..

matthew wszedł do mieszkania w tym samym momencie, kiedy ojciec marseille nazwał ją jak ją nazwał. zdenerwował się, ba wkurwił nawet toteż nie zdejmując nawet swojego płaszcza, ani eleganckich d&g, w których akurat dzisiaj się woził podszedł do ojca mars i zafundował mu porządnego prawego sierpowego.
-odczep się od niej, pojebie - mruknął, odsuwając się do tyłu. matt nie lubił się bić.

przez chwilę tata marsowy, był na tyle zaskoczony, że nie potrafił nic powiedzieć ani zrobić. mierzył uważnym spojrzeniem córkę i tego gnojka owena, zastanawiając się, które pierwsze rozpierdolić. akurat matthew był za daleko, toteż zaklął pod nosem i przewrócił stolik, by móc bliżej podejść.
- JAK ŚMIESZ W OGÓLE PODNOSIĆ NA MNIE RĘKĘ?! - ryknął na mefsa, spoglądając też trochę na marseille, która kuliła się za jego plecami.

-jak śmiesz w ogóle podnosić rękę na swoją córkę - skinął głową na marseille dając jej znak, żeby wyszła z salonu. ponownie spojrzał na jej ojca, marszcząc brwi. nie chciał sie bić, chociaż sądząc po wyrazie twarzy pana x, bo tak będę go nazywać, bez tego się nie obędzie. stał jednak, patrząc na niego wyczekująco. może dojdą do kompromisu!

marseille stała jednak z otwartymi ustami, nie bardzo wiedząc co ma zrobić, wiedziała, że nie może dopuścić do tego, by jej ojciec uderzył mefsa. wolałaby ją zabił czy cokolwiek mu się podobało, ale nie pozwoli tknąć m.

nie odpowiedał juz nic, tylko po prostu złapał matthew za kołnież tego własnie płaszcza i przycisnął go całym ciężarem do ściany.
- nie waż się do mnie tak mówić, ty niewychowany skurwysynie - syknął, na tyle głośno, by matthew go usłyszał.

-bo co? - zapytał zadziornie, bo przypomniałam sobie, że matt to przecież cwaniak. właściwie wychrypiał, nie zapytał, bo ojciec marseille przyciskał jego szyję na tyle mocno, że ledwo oddychał. powoli robiło mu się ciemno przed oczami. zamachnął się jeszcze na oślep, ale nie trafił zbyt celnie, ot jedynie zawadził pięścią o policzek pana x.

marseille złapała ojca za plecy i siłą, nie wiem skąd miała tyle siły odciągnęła od mefsa, widząc, że się dusi, no wiesz.
- zostaw go. tato, zostaw go i idź już - jęknęła prosząco, stając przed mefsem, jakby chciała go obronić!!!!!

-w porządku marseille. radzę sobie - wychrypiał masując obolałą szyję i osuwając się nieco po ścianie. kręciło mu się w głowie i ledwo łapał oddech. zatoczył się jednak i dzielnie zaserwował panu x kolejnego sierpowego. nie chciał przecież wyjść na cipę. musiał radzić sobie sam jakokolwiek nie miałoby się to skończyć - marseille zostaw nas samych, do cholery..

pan x złapał się za twarz, czując jak coś się w nim przekręca. może nawet przypierdolił w jakąś szafkę. w każdy razie zatoczył się rzucił kilka przekleństw i poszedł, mówią mars, że nie ma po co wracać do londynu.

więc skoro pan x wyszedł matthew osunął się całkiem po ścianie, siedząc teraz pod nią, a właściwie półleżąc. było mu cholernie niedobrze, to pewnie przez chwilowy brak tlenu. powoli jednak wracała zdolność normalnego widzenia i jakoś dochodził do siebie.

marseille odwróciła się na pięcie i ukucnęła przy mefsie, głaskając go czule po policzku.
- w porządku? - zapytała, zatroskanym głosem, spoglądając na niego przepraszająco - przepraszam cię za nego, matthew.

-tak - mruknął cicho, nawet na nią nie patrząc. wyszedł na kompletną ciotę. nawet jakiś stary zgred miał nad nim przewagę. jak on chce obronić przed kimkolwiek marseille? spuścił wzrok.

- hej, matthew, mówiłam ci, że jest popierdolony. mam nadzieję, że już tutaj nie wróci. przytul mnie :c - mruknęła prosząco, spoglądając na mefsa jakoś tak bezradnie bo czuła się cholernie niefajnie. co będzie robiła w święta? przecież nie pojedzie do rodziców matthew!

przytulił ją więc, całując teraz sporadycznie w czubek głowy. jej włosy pachniały paczulą. uwielbiał ten zapach, chyba nigdy jej tego nie mówił. kołysali się nieznacznie i milczeli przez dłuższą chwilę.
-raczej nie wróci - stwierdził w końcu.

i zemdlał. o. pa