carmen (kawiarnia)

przyszła więc, generalnie to cieszyła się, w carmen jest (kanalizacja wtf) wentylacja, chociaż że kanalizacja też swoją drogą i, z racji, że nawet pamiętała, jak martin wygląda, zauważyła go od razu. właściwie to nawet nie pomyślała, że mógłby ją wystawić, czy coś z tych spraw, bo w gruncie rzeczy jej się nie wystawia. podeszła wreszcie, torebkę kładąc obok pufa (? xd), na którym usiadła.
-uff, gorąco.

spojrzał na nią z nad menu, mrużąc oczy i stwierdzając w duchu, że dziewczyny jednak nie są aż takie złe, nawet te pomalowane. spojrzał też na jej dekolt, a może i w dekolt, bo bluzka śmiesznie jej ostawała, kiedy kładła torebkę na ziemi.
- lubię, kiedy jest ciepło i można się opalić - powiedział, bo istotnie, opalone dziewczyny wyglądały nieziemsko.

ojezu, uważa ją za plastik! <3
-hm, więc chodzisz - złapała drugie menu, co właściwie jest zrozumiałe na swój sposób, skoro wziął już jedno, to nie będzie mu wyrywać, z drugiej strony to i tak nie miała zamiaru zamawiać nic poza kawą, cóż - a raczej jeździsz za paryż, rozkładasz kocyk w lesie i się opalasz? - zainteresowała się, ona ostatni raz tak robiła jako piętnastka, jeszcze tam w swoim juesej. co nie znaczy, ze nie miałaby ochoty teraz. chociaż już wrzesień u nich (!) to nadal było ciepło, aha.

zamknął menu, wybierając jakąś kawę z likierem i starając się zapamiętać jej nazwę, żeby potem mógł ją jakoś powtórzyć kelnerce.
- nieee - pokręcił głową nieznacznie. - po prostu lubię czuć lato na skórze - wyraził się jakże poetycko, nie będąc pewnym, czy szar zrozumie jego słowa, bo tak, uważał ją za plastik, nie plastusia, żeby nie było wątpliwości.

przyglądała się jeszcze chwilę menu, francuzi ładnie wymawiają te słowo, a potem znad niego przyjrzała się martinowi, zupełnie uwaznie.
-hej, szkoda, że to już jesień - rzekła więc, zamykając menu i kładąc przed sobą napisem do dołu - chociaż zima też bywa całkiem miła, hm.

podrapał się po głowie, zastanawiając się, co odpowiedzieć, ale zanim rzekł cokolwiek przyszła kelnerka, której złożyli zamówienia, a martin zaczął się martwić czy nie zapomniał portfela, toteż szybko pomacał się po kieszeniach.
- uff - mruknął aż, okazało się, że portfel jest. - zimą kocham jeździć na nartach, a tak właściwie, skoro przy sportach jesteśmy, to może jakieś uprawiasz?
pomijając to, że głównym sportem martina był seksekseks.

/i pewnie taniec, xd aż mi się przypomniał ten film z nim.

-raczej nie. chyba tylko tyle, co na wfie. to źle? - wzięła swoją kawę, bo to była szybka obsługa, a czarli założyłaby się, że w każdym tego słowa znaczeniu, aha - to znaczy kiedyś pływałam, ale teraz raczej nie mam czasu.
jasne. w sumie to prawie ciągle się nudziła, odkąd koleżanki ją 'odsunęły'.

//to jak w krzyżówce ze starego człowieka, mojej koleżanki pytanie: "zrobili to rodzice chłopca, ..... go od starca" i tam miało być "odsunęli". nigdy bym nie zgadła.

- rozumiem - pokiwał wolno głową, chociaż nie było tu niczego do rozumienia i do nie-rozumienia. - ja jakoś mam mnóstwo wolnego czasu, zawsze znajdę chwilę na to i owo! - uśmiechnął się rubasznie, przypadkowo trącając ją pod stołem kolankiem o kolanko i nie przepraszając, choć wypadało.

/ nienawidzę rozwiązywać krzyżówek, w przeciwieństwie do mojego ojca.

-och, jasne - odwzajemniła uśmiech, może odrobinę skromniej, o ile da się radę uśmiechać skromnie na jej miejscu i to jeszcze przy martinie i rozerwała torebkę z cukrem i zaczęła bawić się tym oderwanym kawałkiem - to i owo, czyli?
haha, okej, żartowała.

- tamto i owanto! - roześmiał się, puszczając jej oczko, tak porozumiewawczo. - na przykład zabieranie pięknych dziewcząt do kawiarni, gdy mój ekspres do kawy stoi zesputy - wyjaśnił, uśmiechając się figlarnie. upił łyka kawy, lubił alkohol w każdej postaci, poza tym nie słodził, ja tez nie słodzę kawy.

fuj.
wsypała wreszcie cukier, zamieszała i oblizała, brzydkie słowo, łyżeczkę, patrząc na tę kawę, że rozmyślała sobie po cichu, ale okej.
-wcale nie wiedziałeś przecież, jak wyglądam. gdybym wyglądała jak kurt kombajn to byś uciekł?

- fakt, nie wiedziałem, ale miałem szczęście, jak zawsze - powiedział, rozpinając górny guziczek polo, było mu zajebiście gorąco, może głównie dlatego, że klimatyzacja w kanalizacji na chwilę przestała działać, poza tym siedząc obok szar, nie sposób było nie odczuć dziwnie znajomego podniecenia w okolicy bioder. - kurt kombaj jest seksi - mruknął, pomińmy to, że nie wiedział, kto to taki, ja też nie wiem.

-był - poprawiła odruchowo i właściwie w tym samym momencie poczuła się jak kretynka, bo właściwie to uważała kurta za głupiego, nędznego ćpuna i poprawiała martina w takich błahostkach, och, na pewno ją znienawidzi, a kawy nie chciało jej się bardzo, za gorąco na kawę -gorąco ci? - kolejne genialne pytanie~

- trooooszkę - powiedział, przeciągając się leniwie, choć wiedział, że przeciąganie się w miejscach publicznych jest niedozwolone, jak ciągle powtarzała mu matka przez całe jego nieszczęsne życie. tak w ogóle to czuł stróżkę potu ściekającą mu po plecach, napisałam struszkę. - poszedłbym na basen, ale nie mam fajnych kąpielówek.

-mam basen w piwnicy - to jedna z zalet bycia bogatym dzieciakiem bez rodziców, praktycznie, uu - i nie sądzę, żeby ktoś cię wygonił za brak stroju - żeby dopełnić swoją pseudoprzemowę, uniosła brew prawą, może nieco sugestywnie. i zmięła serwetkę, to nie był tik bynajmniej nerwowy, ale jakikolwiek może rzeczywicie.

- a za brak jakichkolwiek ubrań? - zapytał bezczelnie. problem polegał na tym, że martin tak właściwie nigdy niczego się nie wstydził, nawet nie miał kompleksów, taki narcystyczny chłopiec ze skrzypcami i pseudo artysta. - to znaczy, teeen, nie zmoczę bokserek.

-hej, nie sądzę, żeby tam był ktokolwiek, więc bez obaw, sagawa - uśmiechnęła się nawet, jak mniemam nie jakoś wybitnie szeroko, tylko uniosła zaledwie kąciki ust, sagawa to jej idol generalnie był. i wzięła łyka kawy, żeby nie było, że marnotrawstwo, a tak w ogóle to była już zimna, zonk.

- nie będziesz więc miała nic przeciwko, jeśli delikatnie się wproszę na twój basen i wykąpię się nago? - chciał wiedzieć, poza tym podejrzewał jednak, że szar nie podzieli jego ożywienia i jeśli się już wykąpie, to pewnie w jakimś lanserskim bikini. a wtedy martin nie będzie miał już radości z życia! wracając do kawy martina, to również wystygła, a on zapomniał ją wypić.

-nie sądzę, skoro sama cię zapraszam, za dużo pytasz, martin - w takim razie przejęła tak zwaną i szeroko pojętą inicjatywę i niniejszym wstała, biorąc też swoją torbę, a raczej torebkę, w kwiaty, która notabene była okropnie ciężka, albowiem szarlen kupiła dzisiaj dużo zapachowych świeczek i kilka książek, amen.

- okeeej! - ucieszył się bardzo i aż klasnął w dłonie, napisałabym jeszcze, że zakasał rękawy, ale miał przecież krótki rękawek, więc może powiem, że najchętniej to jeszcze zakasałBY rękawy. wstał i poszli do niej, na basen, fikumiku. zacziiiij?

Przyszedł tak ot. Usiadł przy stoliku i zastanawiał sie na kim by tu zawiesić oko. Zamówił latte macchiato i popijał powoli

Przyszła tutaj sobie też na kawę. Usiadła gdzieś niedaleko Raphaela. Zamówiła kawę i spokojnie na nią czekała.

Usmiechnął się leciutko do Alexii i zastanawiał się czy zagadać do niej

Ona oddała uśmiech, a że w kawiarni byli sami więc podeszła.

- Hej, mogę ? Uśmiechnęła się szeroko.

Jasne. Chętnie - również się uśmiechnął juz całkiem śmiało

Ona usiadła obok niego. - Czekasz na kogoś czy jesteś sam ? Zapytała chłopaka, bo była dość bezpośrednią dziewczyną.

Nie, nie czekam. W ogóle raczej nie mam na kogo czekać

Uśmiechnęła się. - Tak właściwie to jestem Alexia. Przedstawiła się popijając kawę, którą właśnie dostała.

Ja jestem Raphael - on równiez łyknął kawy

- Miło mi. Uśmiechnęła się. - A skąd pochodzisz ? Zapytała się, z ciekawości.

Z Paryża, ale moja mama jest Hiszpanką. A ty?

- Jestem z Japonii. Wypiła łyk kawy. - Tam jest pięknie, szczególnie kiedy kwitną wiśnie. Oblizała swoje usta, bo akurat miała błyszczyk wiśniowy.

Nigdy nie byłem w Japonii... Chciałbym to zobaczyć - upił troche bitej smietany na kawie

- Jak chcesz, mogę Cię tam kiedyś zabrać. Uśmiechnęła się znad filiżanki.

Może... byłoby miło. Najlepiej z taką fajną dziewczyną jak ty

Ona przybliżyła się trochę do Raphaela. Uśmiechnęła się pod nosem. - Było by bardziej miło, bo oboje jesteśmy fajni. Spojrzała na niego seksownie.

-Tak? On również delikatnie się zbliżył i wdychał zapach jej perfum

- Mhm, baardzo, bardzo fajni. Ona też wdychała jego zapach perfum. - Mmm... Uwielbiam te perfumy. Bardziej się do niego przybliżyła.

Cudownie pachniesz. Odważył się i... pocałował ja, na razie lekko i delikatnie, bał się czy nie dostanie po gębie

Ona oddała pocałunek. Jego usta bardzo jej smakowały. - Mmm... Masz bardzo zmysłowe usta. Powiedziała kładąc swoją rękę na jego torsie.

Och, dziekuję. Ty też. Może chodżmy w jakieś przyjemniejsze miejsce? Denerwują mnie te kelnerki

- Dziękuję. Uśmiechnęła się seksownie. - To bardzo dobry pomysł. Co proponujesz ? zapytała się.

A ty gdzie byś chciała? Na pewoe lepiej się na tym znasz

- Hmm... Może chodźmy na spacer, co ? Popatrzyła mu w oczka.

Dobrze. Może nad Sekwanę?

- Ok. I uśmiechnęła się i poszli. I zaczniesz nad Sekwaną.

carmen z różą w zębach, mruru. przyszli tutaj, popchnęła tomiego do stolika jakiegoś ładnego, mówiąc po drodze, że ma ochotę na ciastko, albo jeszcze lepiej truskawki z bitą śmietaną.

Usiadł przy stole w pozycji pół leżącej, krzyżując ręce na piersiach. Czekał na kelnerkę, bo lubił kelnerki, bardziej niż bardzo.

Pałętała sie taka wkurzona po Paryżu, aż w końcu stwierdziła, że jest głodna. I że ta kawiarnia jej się podoba. Weszła więc i zaczęła się po niej rozglądać.

no dobra, żeby nie było tak kolorowo kejmi również objawiła się w kawiarni, gorączkowo szukając komórki w przepastnej torbie. tak właśnie. a w wejściu zderzyła się z jakimś tłustym dziadkiem.