jardins du trocadéro.

Jak głosi przewodnik, te piękne ogrody zajmują powierzchnię 10 hektarów. W ich centrum znajduje się długi, prostokątny basen, ozdobiony posągami ze złoconego brązu, które najefektowniej wyglądają nocą z racji na oświetlenie fontanny.
Dla zainteresowanych i dociekliwych - tutaj znajduje się place de Varsovie.

szła sobie z delano powolnym krokiem, ponieważ szybko chodzić nie lubiła, a zresztą miała buty na obcasach, sandały takie pogłupawe.
- tooo czym się zajmujesz? - zapytała, mrużąc oczy pod wpływem słońca. nieważne, że był tu cień.

- studiuję. politologię, a ty? - mruknął, rozglądając się, zadowolony raczej, bo nikt go jeszcze tutaj nie przyprowadził.

- też studiuję, tyle że ekonomię - powiedziała, a oczami wyobraźni ujrzała cały zeszyt od marketingu i te dziwne, dziwne notatki. i nagle się potknęła, przecież musiało wydarzyć się coś ciekawego.

a on, jak książę edward prawie złapał ją w ostatniej chwili, żeby się nie przewróciła conie, nachylając się nad nią teraz.
- w porządku? - zapytał, mrugając nerwowo oczami i to nie był tik xd

- ehe, wiesz, mam takie dziwne zahwania równowagi czasem, to po babci - mruknęła, nieświadomie trąc stopą o jego kostkę. a gdy sobie uświadomiła, że trze, było już po fakcie.

- jezu, chodźmy usiąść jesteś niebezpieczna, gwen - zaśmiał się, obejmując ją jakoś tak od tyłu w talii i prowadząc na ławkę.

usiadła, śmiejąc się z jego żartu. nie miała perlistego śmiechu wprawdzie, ale kto by tam zauważył. oparła głowę na jego ramieniu, bo tak jakoś wyszło, choć nieczęsto kładzie się prawie że nieznajomemu głowę na ramieniu, ale d. miał fajne ramiona.

pewnie, że fajne. pocałował ją w czubek głowy, przyjemnie i uśmiechnął się do jakiejś małej dziewczynki z balonikiem.
- hej, chcesz mieć dzieci?! - i to wcale nie była propozycja.

- nie, nie planuję - odpowiedziała, nieco zaskoczona jego pytaniem. i jeszcze do tego pokręciła głową, żeby było bardziej przekonująco. - a czemu pytasz? - uniosła jedną brew, sugestywnie dość.

- bo ja chcę, nawet teraz mógłbym mieć - zamachał wesoło powiekami do owej dziewczynki i spojrzał na gwen.

- to adoptuj - parsknęła (nie jak koń xd), zanim zdążyła ugryźć się w język. z braku laku położyła dłoń na jego udzie.
ach, te męskie uda xd

- ojezu, nie chcę - wcale go nie zrozumiała, więc już nie mówił nic, bo delano często się obraża.

wzięła tę dłoń z jego uda i odchyliła głowę w stronę słońca, właśnie wyszło zza chmur, ale mniejsza z tym.
- to co chcesz? - zapytała, po czym spojrzała na niego, unosząc nieznacznie kącik ust do góry.

siedziała na trawie i paliła slima

przechodził tędy i nie wiem jak miał ją znaleźć, skoro te ogrody zajmowały 10 hektarów....... ale nieważne! radwan jest zdolny i znalazł. podszedł do niej i cmoknął ją w policzek.
- cześć hilary - dosiadł się i spojrzał na nią, iż znowu wyglądała ładnie. maiła fajny dekolt, hehe.

-heej - uśmiechnęła się łaadnie. w sumie bardzo ładnie jak na nią. zrobiło jej się jakoś lepiej jak go zobaczyła. wyłożyła się trrochę do słońca bo jej ubrania nadal nie wyschły

- co żeś dzisiaj robiła - dotknął jej wilgotnej koszulki - jesteś cała mokra. ale ładnie wyglądasz - tak barco, hehe.

-pranie - zaśmiała się w sumie pominęła wątek z Philipem bo mogłaby tylko zaszkodzić a nic takiego się nie działo

- wpadłaś do pralki? - przysunął się do niej, zupełnie przypadkiem i rozłożył się obok. zaczął grzebać w keiszeniach swoich dżinsów, zanlazł tam klucze i zaczął się nimi bawić. miał adhd, chyba. ja też tak mam, że muszę się czymś cały czas bawić ;3 - a może ktoś cię wrzucił? - tak, on to czuł, tak, na pewno nie robiła prania sama! tymczasem bawił się kluczami ;x.

- nie. po prostu nie wyschły - w sumie chciała mu o wszystkim powiedzieć ale co? powie mu a on uzna ją za psycholkę która wyobraża sobie nie wiadomo co bo przecież oficjalnie nie są razem. po co by było mu to wiedzieć jeśli nie byli by razem - złapała go za jedną rękę i popatrzyła mu w oczy .

popatrzał! nie, dobra popatrzył jej w oczy, też. ścisnął jej rękę i się uśmiechnął nawet. radwan nigdy nie szukał dziewczyny na stałe, chociaż sam nie wiedział. nie był gotowy, ale jednak ją lubił, barco. nie wiedział co mówić, wcale, a wcale! prawdopodobnie z tego oto, a nie innego powodu, nie mówił zupełnie nic.

uśmiechnęła się i poczochrała go po włosach . potem położyła się na trawie

- heeeeeej! - i wtedy on zaczął ją czochrać ;3

to już chyba taki rytuał. a ona nawet polubiła swoje włosy w nieładzie. i wtedy ona położyła go . no wiesz. położyła go na tej trawie i położyła mu się na brzuchu. znaczy głowę. matko ale namieszałam . mam nadzieję że rozumiesz . zaśmiała się i znowu złapała go za rękę

rozumiem, hehe.
a ona pogłaskał ją po tej głowie.
- masz miłe włosy - uśmiechnął się, bo było mu miło. miłe w sensie miękkie, fajnie się czuł jak ta głowa była na brzuchu i włosy xd.

a ona z tego wszystkiego (nie wiem z czego xD) zapomniała jakie ma włosy więc wzięła kosmyk w wolną i zaczęła się nim bawić. uśmiechnęła się do siebie i podziękowała jako że była dobrze wychowana - co dziś robiłeś ? - zapytała tak bezinteresownie

- nic, siedzialem w domu, a potem gapilem się na karuzelę obok wieży eiffla - uśmiechnął się i poaptrzył na hilary. nie mówil, ze była też alexia, ale nic zupełnie nic nie robili. mógł jej powiedzieć, ale po co? teraz to on bawił się hilarowymi włosami i tak fajnie kręcił ich kosmyki wokół swoich palców.

-karuzelę? - zaśmiała się. a tak właściwie to nigdy nie zauważyła tam karuzeli. ale ona jest ślepa więc mogła ta karuzela jednak tam być xD i w ogóle miło je było jak tak bawił się jej włosami. bo jak już ze sto razy mówiła lubiła to.

a tak w ogóle PS. zauważyłaś że Alexia robi zamieszanie ? xD Radwan nie mówi że był z Alexią. Hilary nie mówi że była z Philipem. który jest jej postaciągiem xD

robi zamieszanie, no robi. ale dobre zamieszanie nie jest złe, cnie :C.
- tak, karuzelę - bawił się jej włosami, wciąż - to jest karuzela albo coś podobnego, nie wiem, nie przyjrzałem się dobrze - poaptrzył na hilary, a potem na jakąś panią z psem przechodzącymi obok, ale co tam, hu kers :C.

-możliwe - odparła i chciała wzruszyć ramionami ale jakoś jej nie wyszło .za to zeszła z brzucha Radwana i położyła się obok niego na swoim brzuchu gapiąc się w niego jak sroka w gnat (boże głupie porównanie )

a on ją objął i uśmiechnął się.
- chcesz, możemy się tam kiedyś przejść - wymruczał, do uszka jej wprost, bo było blisko xd.

-może chcę - wyszeptała i uśmiechnęła się do niego. lubiła gdy był blisko o .

- chcesz, hm, kiedy chcesz? - spytał. w sumie mógł z nią iść wszędzie - hej, mieliśmy zwiedzić całą europę! - przypomniało mu się tak zupełnie, zupełnie nagle!

-na to jeszcze będzie czas. mam nadzieję - odparła szczerze - a co do karuzeli to sama nie wiem kiedy masz czas? - zapytała

- kiedy chcesz - bawił się jej włosami, znowuu!

to uzależnia co nie? xD
- w każdej chwili - z nim mogła iść o każdej porze dnia i nocy. nawet jeśli byłaby zajęta

barco xd.
- w takim razie, kiedy powiesz, że chcesz - wsyatwił język, hrr.

-nawet teraz - odparła głupio bo jej się w sumie dobrze tak leżało na tej trawie. jednak chciała zobaczyć tę karuzelę

- to chodź - zacnzij na merry go round eiffel tower czy jakoś xd zw

i wstali i poszli o .

przyszli tutaj, a w zasadzie to zaszli aż tutaj. delano trzymał cecilie za rączkę, głaskając kciukiem jej delikatną skórę, myślę, że miała taką z racji takiej, że nieszczególnie się przepracowywała.
- sesil, co robiłaś, jak mnie nie było? - miał nadzieję, że nie pieprzyła się z każdym napotkanym facetem, bo on nie przeleciał nikogo, poza swoją byłą, congratz.

jak nie, pracowała dużo, przecież namiętnie robiła porządku, ostatnio pomalowała klatkę schodową na lawendowo, za co sąsiedzi prawie ją eksmitowali.
- co chciałbyś usłyszeć, delano? że siedziałam z chusteczkami na oknie i czekałam na ciebie? - zachichotała i oparła głowę o jego ramię, ściskając mocniej jego dłoń, ciepłą i silną, dokładnie taką, jak jąsobie zapamiętała. - nic nie robiłam, sprzedałam moje pudełka po zapałkach. - bo przecież kolekcjonowała.

uśmiechnął się. i chyba taką ją najbardziej zapamiętał. niezależną, zupełnie inną niż te wszystkie głupie amerykanki. podrapał się po karku, wolną ręką i powiedział sesil żeby usiedli, pod tym ładnym drzewkiem z kwiatami.

- nie mów, że chcesz mi się oświadczyć - mruknęła, nieco przestraszona, ale zaraz podbiegła do ławki pod owym drzewkiem, ale puściła wcześniej rękę daleno, żeby nie wyrwać mu jej, czy coś. usiadła.

a on opadł obok niej, wcale nie zamierzał się oświadczać, wcześniej musiałby powiedziec o tym rodzicom, oni musieli by ją ocenić i tak dalej. pewnie by go wydziedziczyli, gdyby wziął ślub bez ich wiedzy, a wcale tego nie chciał. gdyby nie oni, musiałby iść do pracy, a to nie byłoby dobre rozwiązanie. wyciągnął z kieszeni płaskie pudełeczko, z prezentem dla cecilie. to był naszyjnik, zajebiście drogi z zajebistymi kamieniami, które można znaleźć na dnie morza? oceanu? okalającego hawaje. delano oczywiście znał ich nazwę, ale na razie nie mówił co to.

- kupiłeś mi nową zapalniczkę? zatyczki do uszu? - uniosła nieznacznie prawy kącik ust, mrużąc oczy. ujęła pudełeczko w obie dłonie, odchrząknęła i otworzyła, w związku z czym oczy musiała jeszcze bardziej zmrużyć, ten blask! xd prawie jak tej walizki z pulp fiction/wściekłych psów. - och - stwierdziła. nikt nigdy nie kupował jej biżuterii, chyba że takie pierścionki z gumy do żucia, których miała chyba z tuzin, bo kiedyś z madoksem chodzili namiętnie do wesołego miasteczka.

nie wiedział, czy och znaczyło, że zabieraj to i spierdalaj, czy och, jakie piękne dziękuję, więc uśmiechnął się jednokącikowo do cecilie, oczekując aż coś jeszcze powie.

- och, delano, dziękuję, nikt nigdy nie kupił mi takiego ładnego prezentu - pociągnęła nosem, przesunęła opuszkami palców wzdłuż naszyjnika, chyba się bała, że zepsuje. oho, nie będzie to dziwne, jeśli ów zgubi. i zaraz zawiesiła się na delanowej szyi, chlipając, że jest dla niej zbyt dobry, naprawdę zbyt dobry.
:cccc

;cccc romantisznie ;cccccc
huhu, tą reakcją, delano był jednak zaskoczony, bo co jak co, ale taki naszyjnik, to naprawdę nie było dla niego wiele. nie powiedział tego jednak, tylko objął ją troskliwie w talii i cmoknął czule w skroń, przesuwając ustami w dół i w dół. przytulił sie do jej pachnącej papierosami waniliowymi szyi.
- nie ma za co dziękować, sesil - powiedział w końcu - poza tym zawsze jestem dobry, dla osób, na których mi zalezy, naprawdę.