pont saint louis

a więc siedziała na schodkach tych najniżej i machała nogami odzianymi w rurki koloru różowego [ej aż ci powiem że stonka ma takie xd] i pisała namiętnie esemesy z mamą i nejtem.

/ wiem, widziałam chyba nawet na zdjęciu xd.

nate o dziwo trafił tam, nawet na schodki te najniżej, chociaż na początku się bał, że wpadnie do wody, a nie chciał się zmoczyć, bo miał fajną koszulkę z żółwiem nindża.
i uwaga, znalazł ottille i usiadł obok niej, przy okazji całując ją w policzek.
- tu nie ma kawy. cześć.

-cześć, jest dwa kroki dalej.-uniósła głowę, żeby się mu przyjrzeć, ale nie wyglądał na to, żeby schudnął czy zmizerniał jakoś specjalnie, a może nawet ot by się cieszyła, bo podałaby summer do towarzystwa opieki nad ludźmi czy czegoś takiego, ale tak to tylko się uśmiechnęła.-fajna koszulka, mam taką samą.

- serio? summer mi ją kupiła - zmarszczył czoło. "cholera, pewnie kupiła dla siebie i była za duża! albo za mała." pomyślał i trącił swoją stopą, a raczej butem, jej stopę. - mam nadzieję, że masz na myśli jakąś kawiarnie, a nie automat z kawą. - bo różnie to bywa, dzisiaj już pił kawę z automatu i miał jej serdecznie dość!

-cafe de cos tam. ale to ty mi miałeś kupić kawę, ja sie stąd nie ruszam.-powstrzymala sie natomiast od wycelowania w niego palcem wskazujacym, zreszta pewnie nie byloby to jakos specjalnie zlosliwo/strasznie wygladalo, bo miala krotkie paznokcie z frenczem, chociaz z jednego jej sie zdrapal ;p zrobila sztuczke ze swoja stopa, notabene miala baletki, bo dzisiaj byl stosunkowo cieply dzien, w panterke i czerwone rajstopy pod spodem i zalozyla swoja stope na jego, he-co u twojej laski?-zapytala tez, nieco zgryzliwie, bo nie wiem czemu. moze nie przepadala za samer po prostu.

- pf, że niby ja mam iść i ci przynieść? - popatrzył, mając nadzieję, że tak tylko sobie ottille żartuje, bo tutaj mu się już podobało i udało mu się nie patrzeć na wodę (zamiast tego na nogi ottille). podrapał się po kolanie, szturchając ottille łokciem niechcący. - u summer wszystko w porządku, ostatnio niańczyła jakieś dziecko - wzruszył ramionami. - a co u ciebie i yyyy nie wiem?

-obiecales-zmarszczyla noseek rozmiaru nieco wiekszego niz paris hilton ale nadal maly i fajny, [w przeciwienstwie do mnie] i podparla sie dlonia o to cos, na czym siedziala, coby sie nie przewrocic, skoro nejt tak szarzowal-ale okej, niech bedzie, u mnie okej i to chyba na tyle. i aha, nie wyspalam sie i przed chwila wrocilam ze szkoly i w ogole. niewazne, czyje dziecko?

- w porządku, zaraz przyniosę ci tę głupią kawę - pokręcił oczyma, wkładając telefon do kieszeni swoich spodni, prawie mu spadł do wody. - tylko jeszcze chwilę tu posiedzę. masz problemy ze snem? weź melatoninę - zaproponował, bo nasłuchał się melatoniny radioheada. - a dziecko.. jej matki, adoptowane, czy jakieś tam. nie lubię dzieci, a tyyyy?

-tez nie, dlatego biore sto tysiecy tabletek antykoncepcyjnych i tak dalej-bo spirala domaciczna podobno nie wchodzi w gre przed urodzeniem dziecka, tylko jezeli juz jakies masz to mozesz sobie zalozyc, tak czytalam! podrapala sie po skroni tym razem, ta druga dlonia, nie oparta o nic-pojde z toba. albo wiesz co, juz mi sie odechcialo kawy. idziesz na te jakas tam impreze?-zmarszczyla czolo, przygladajas sie jego profilowi.

- no, idziemy z summer. chyba - wzniosł oczy ku niebu, bo nie wiedział, czy ukochana! się przypadkiem na niego nie obraziła i znajdzie sobie kogoś innego na imprezę. okej, szczerze w to wątpił. - ale to chyba jeszcze godzina, huh? to na co masz ochotę, jak nie na kawę, ottille? - spytał, odwracając się trochę w jej stronę, a żeby się nie wywalić do wody, to złapał się jej ramienia, najwyżej polecą razem. był znerwicowany, wszystko przez summer..

i nie wiem co bo umarłaś a nejt poszedł na imprezęęęę.

aaach, tak więc przyprowadził tutaj sarę, a tak właściwie to tak oryginalniej niż na ten most na górze, tylko zaprowadził ją pod most, podając jej dłoń w niektórych momentach, coby nie wpadła do rzeki-nie śmiej się, lubię to miejce dużo bardziej niż jakieś eleganckie restauracje czy opery i filharmonie. co nie znaczy, że jestem niekulturalny, gdzie tam, w małym palcu mam savoir vivre, naprawdę, możesz mnie zapytać o cokolwiek-usiadł wreszcie, rozkładając wcześniej swoją kurtkę, za którą nie będzie tęsknił, żeby sara się nie pobrudziła.

- O, rany! - Wykrzyknęła. Była naprawdę mile zaskoczona. - Wierz mi, ja także wolę miejsca podobne do tych! Mają o wiele więcej uroku, nie uważasz? I są mniej naznaczone przez obecność innych, więc tym bardziej magiczne. Ach, filharmonie, i restauracje, są dosłownie przejedzone, a ponadto wychowałam się na fast foodach, i przegrywanych płytach, więc... - Wzruszyła ramionami, po czym zachichotała. - Ej, jak Ty będziesz marznąć, to ja też. - I zdjęła również swoją kurtkę, czy tam bluzę, czy co to tam było. Cholera, teraz oczarowała się nim na dobre.

-hej, to kto bedzie przynosił rosołek? będę musiał zatrudnić moją mamę, moja mama jest strasznie miła-chociaż to nie jest najzręczniejsza gra słów-w przeciwieństwie do ojca, właściwie mimo całej tej luksusowej otoczki i tak dalej nie miałem zbyt udanego dzieciństwa, może dlatego jestem taki nienormalny, jesteś pewna, że nie jest ci zimno? opowiedz mi o swoich rodzicach-właściwie zastanawiał się, jak wyglądałaby z gęsią skórką, ale teraz nawet nie widział jej ramion, cóż..

- Uwaga, bo się strasznie przeziębię. Sądzisz, że w dobrym towarzystwie się myśli o takich błahostkach? - Ułożyła swoją bluzę obok, odsłaniając żółciutki t - shirt, i tylko on, bo pod spodem już nic nie miała. Zainteresowała się wzmianką o jego rodzicach, i życiu. - Opowiedz mi o tym. O mamie, tacie, i dzieciństwie. Później ja. Aha, mam jeszcze coś... - Przypomniało się jej, i wyciągnęła z torby tabliczkę czekolady, co prawda nieco wilgotnej, przełamała ją na dwie części, i podała mu. - Mam nadzieję, że lubisz słodycze, wybacz, gdybyś mnie uprzedził, wzięłabym coś lepszego.

-rany, a ja ci muszę powiedzieć, że jak do ciebie szedłem to mi się przypomniała bajka o jasiu małgosi-uśmiechnął się jeszcze szerzej niż wcześniej-wiesz, twój dom, zresztą chyba nadal mi nie powiedziałas, czy mieszkasz sama, uwielbiam słodycze, mam nadzieję, że nie widać, to znaczy jezu, nie jestem próżny, po prostu grubasi nie są fajni i uroczy, nie? przynajmniej z wyglądu. okej, chyba jednak jestem próżny-zrobił sobie przerwę na poczęstowanie się czekoladą, no bo czemu nie-czekaj, wracając do wątku to przypomniała mi się bajka i pomyślałem, że serio lepiej byłoby wziąć cie do jakiejś restauracji, ale jak cię zobaczyłem, to szybko mi wypadło z głowy-oderwał od niej wzrok i spojrzał przed siebie, zastanawiając się chwilę-moje dzieciństwo, hmm. właściwie to jestem ze sztokholmu i ojciec nadal tam jest, zresztą całe szczęście, mieliśmy jeden z większych domów na obrzeżach, oczywiście starsi chcieli być oryginalni i zamiast typowej czerwonej cegły wybrali jakąś biała, jezu, nie wiem, ale się wyróżnialiśmy, mieliśmy pianino w salonie i musiałem codziennie przez co najmniej trzy godziny ćwiczyć, a w wolne dni po cztery, ojciec darł się bez powodu i nawet czasem mnie bił, jakoś przeżyłem, miałem dużo kolegów i było w zasadzie fajnie, dużo siedziałem na podwórku, o ojcu nie myślałem. teraz jestem tutaj, studiuję, mama mnie odwiedza, ojciec, całe szcześćie nie, twoja kolej.

- Och, a mi się to skojarzyło z Czarnoksiężnikiem z Krainy Oz! - Zaśmiała się. - Mogłam zostawić Ci szlak z okruchów chleba, następnym razem, jeżeli zechcesz, zrobię tak! - Chwilę poświęciła dokładnemu przeżuciu czekolady. - To świetnie, bo ja też. Otyli, cóż, póki mam dobrą przemianę materii nie poświęcam im zbyt wiele czasu. I jasne, że nic po Tobie nie widać, no przynajmniej pod tą bluzką. - Zmierzyła go wzrokiem ponownie. - A próżnością nie nazywamy dbania o własny wygląd, prawda? - Posłała mu miły uśmiech. - Jak mnie zobaczyłeś? Wyglądałam na aż tak niechętną na pójście do restauracji? - Wsłuchała się uważnie. - Widzę, że przeżyłeś dosyć konserwatywne lata! Mój Boże, to okropne zakazywać dziecku praw do własnej wolności! A czy coś zostało Ci w głowie po tych lekcjach pianina? Dobrze, że teraz jest tak, jak... no teraz. - Westchnęła z wyraźną ulgą. - Czekaj, muszę to sobie jakoś sklecić w całość.

-hej, właśnie, ptaki już poleciały na zimę? masz ładne ramiona, przepraszam, mój fetysz-owszem, haroldzik uwielbiał kobiece ramiona, szczególnie wątłe, w ogóle chude kobiety, więc tym bardziej podobała mu się sara, ups, nawet nie wiedział ile ma lat, jaką lubi herbatę, nie wiedział, czy w dziecinstwie chciała być chłopcem, [ja chciałam!] nie wiedział nawet, czy jej włosy były naturalne. okej, przypuszczał, że jednak nie-nie, skąd, po prostu wyleciało mi z głowy i tyle, wiesz, zacząłem myśleć o czym innym, zresztą już nie pamiętam o czym, poza tym od razu zacząłem mówić, jak zauważyłaś, a raczej usłyszałaś, cały czas mówię, umrę na raka gardła pod trzydziestkę, może to i dobrze, starość jest przerażająca. jasne, do dzisiaj umiem zagrać parę rzeczy, o ile mam nuty, takie rzeczy zostają, a palce, cóż... nadal mam zręczne-uśmiechnął się w tym momencie sam do siebie-ale nieważne, zamieniam się w słuch.

- Niedługo powinny odlatywać. - Spojrzała po swoich ramionach. - Ano, może, zresztą też lubię ramiona, zwłaszcza takie, przy których widać kość, znaczy, no wiesz, tak, obok, nie wiem, jak się one nazywają. Mam dużo fetyszy ogółem. - Rozprostowała dotąd zgięte nogi, i skończyła swoją porcję czekolady. - Lubię słuchać, jak mówisz, możesz mi wierzyć! - Uśmiechnęła się do niego. - Masz ciepło brzmiący głos, uwielbiam takie, więc mów, mów, mów! Starość? Tak! - Wskazała na swoją koszulkę, na której, jak byk brzmiało: 'don't want to grow up'. - Kiedyś będziesz musiał mi coś zagrać. No, to w wielkim skrócie: mieszkam z ojcem, matki nie znam, umarła, kiedy byłam dzieckiem, zresztą tata mówi, że to dobrze, bo była zła podobno, i wcale mnie nie chciała. W sumie to nie ma tu wiele do gadania, przeprowadzaliśmy się już z dziesięć razy, tatko szuka 'miejsca w życiu', czy czegoś, ponadto jest pisarzem, i wciąż drepcze za natchnieniem. W ogóle nie jesteśmy zbyt bogaci, i nie wiem, co robimy wśród niektórych arystokratów tutaj. Ach, zapomniałam powiedzieć - mam piętnaście lat, niedługo będę szła do liceum, i wiesz, ładny jesteś, jak tak patrzysz, koniec.
[też chciałam być chłopcem! xD i miałam być.]

-piętnaście? rocznikowo szesnaście, czy nadal piętnaście? jezu, szczegóły, wydawałaś się starsza, to znaczy nie przeszkadza mi, i tak nie wynająłem nam pokoju hotelowego, okej, robię się nieco gruboskórny, nie zamierzałem, naprawdę powinienem najpierw myśleć, potem gadać, w każdym razie przykro mi z powodu twojej mamy, chociaż możnaby się dłużej zastanowić nad tym, że ja nie mam, praktycznie, ojca, a ty matki, ale nie umiem wróżyć z kart ani z powietrza, naprawdę mówię bez sensu, to przez niedobór kawy, naprawdę ci nie zimno? chyba już pytałem, ale masz gęsią skórkę-a jednak, jego marzenie się spełniło! no, prawie marzenie-właściwie mógłbym zaprosić cię do siebie, ale jeszcze nie wiem, jak zareagujesz, więc w razie czego to sama zaproponuj. hej, naprawdę miałem ciężkie dwa dni.

- Piętnaście, piętnaście, póki co, a może i szesnaście? Sama nie wiem. Starsza? Oj, mam nadzieję, że Cię teraz nie wystraszyłam czy coś, bo wiesz, niektórzy wolą omijać z daleka takie gówniary, jak ja. - Wybuchnęła głośnym śmiechem, kiedy wspomniał o hotelu, a zaraz sowicie się wytłumaczył. Naprawdę, śmiała się przez, co najmniej kilka minut, a wreszcie opanowała. - Nie cierpię zbytnio przez brak matki. Po prostu jej nie pamiętam, to wiele ułatwia. - Zerknęła na swoje przedramiona. - Aha, faktycznie, mam. Wiesz co - zaproponuję, pójdźmy do Ciebie, nie pogardziłabym kubkiem ciepłej herbaty, ale nie chcę być nachalna, co to, to nie, jeszcze sobie pomyślisz, to jak? Ciężkie dni? - Uniosła brwi. - Może nie powinnam Cię męczyć?

-bez przesady, nie jestem po zawale-wyszczerzył się, zadowolony i wstał nawet, właściwie to stracił równowagę, ale nie wpadł do wody i całe szczęście, podał jej dłoń nawet-zapraszam, heej, mam psa i nadzieję, że nie masz jakiegoś uczulenia.

I ona też się podniosła, założyła z powrotem bluzę, po czym spojrzała wyczekująco nań: - Pies? Cudnie, też mam psa, i żadnego uczulenia! - Roześmiała się. - To idziemy, tak?

-tak!-i zacznij u niego, nie wiem gdzie ;< bo ja zw małe.

Wszedł i zwalił kupe na srodek po czym powiedział kurwa mać pierdole wszystkie dziwki kurwa...

/pozdro juliette;d

stała przy jednym z końców mostu i jadła pokrojonego melona z plastikowego opakowania, którego znalazła na targu.

opakowanie znalazła xd? oke, wejście smoka swoiste, gdy wszedł to padały tłumy jak muchy etc itp itd, bo rozsiewał swój urok osobisty i znając życie zaraz to wyśmiejesz, biedny gowę. a tak naprawdę to rzeczywiście miał ładne perfumy, no i teraz stanął obok niej i oparł się o barierkę. - papierosa, masz papierosa? - stare jak świat. albo s.w.a.t.

wiedziałam, że ktoś to skomentuje i zastanawiałam się nawet nad zmianą tego na bardziej logiczne, ale mi się odechciało. a ludzie padali od smrodu jaki roztaczał gowę, bo się nie mył i tyle. zerknęła na niego i uśmiechnęła się nawet kącikiem, bo owe błaganie o papierosa było jej znajome jako że trzymała się z indi dupami w stylu indi właśnie i gaspar & żul. tak więc skinęła nawet głową i wygrzebała z... hm
-miałabym laki strajki, ale chyba zostawiłam torebkę w domu - wzruszyła ramionami, bo tak patrzę na mój set i widzę, że papierochy musiałaby mieć w gaciach chyba.

albo w dłoniach po prostu.
- no dobraaa. jakoś sobie więc poradzę bez. najwyżej będziesz odpowiedzialna za moją śmierć, czy coś. - przelazł przez jakąś barierkę, ale całkiem niską i zszedł dwa schodki w dół, pod mostami zawsze są schodki i usiadł na jednym. - hmm, jak cię zwą?

-a nie zgwałcisz mnie pod mostem jak ci powiem? - spojrzała na niego marszcząc brwi. wcześniej oczywiście też przelazła przez barierkę i nawet się nie wyjebała na pyska, bo miała sukienkę więc to swego rodzaju utrudnienie, noale co tam - właściwie nie byłby to gwałt - uśmiechnęła się szerzej, bo wcześniej chyba wcale się nie uśmiechała i nawet wyciągnęła dłoń, bo podobno kobieta powinna zrobić to pierwsza - kejt. a ciebie, nieznajomy?

- wiktor. - przedstawił się więc, przyjrzał się najpierw jej dłoni, bo on jest bardzo schludny aczkolwiek nie aż do przesady jak na przykład detektyw monk, tylko po prostu schludny i mimo że kate nie wyglądała na jakąś bezdomną matronę to jednak musiał sprawdzić, czy nie ma jakiejś grzybicy pomiędzy palcami. uścisnął jej dłon, niespecjalnie mocno, bo i po co. - tak sobie myślę, że gdybym miał cię zgwałcić, to potem utopiłbym cię w rzece. hej, znasz test na psychopatę?

-nie znam. ale chętnie poznam - nawet się ucieszyła, że wiktor okazał się być w miarę normalnym człowiekiem, chociaż perspektywa utonięcia w rzece po gwałcie do normalnych & przyjemnych nie należała. myślałam, że moja siostra powiedziała do babci 'zamknij się', ale źle usłyszałam bo mówiła 'sama wyślę' xd. no curz.

-okej. więc jednej dziewczynie na pogrzebie ojca spodobał się pewien facet, ale nie miała jego numeru telefonu, nie znała jego imienia ani nazwiska, ani nic, następnego dnia zabiła swoją siostrę. dlaczego? - uniósł brew nieco figlarnie tudzież filuternie i przesłał jej całkiem sympatyczny uśmiech.

-bo chciała znowu zobaczyć tamtego faceta - wyszeptała i spojrzała na niego perfekcyjnie udając obłęd, czy coś równie miłego. zbliżyła się i przyłożyła palec do jego krtani imitując brzytwę i zaimprowizowała poderżnięcie mu gardła - zgadłam?

-zgadłaś! jesteś psychopatką - wyszczerzył się szeroko i ja osobiśćie obstawiałabym, że to on jest psychopatą, złapał ją tez za nadgarstki, ale bez złych zamiarów, bo po prostu odsunął ją od siebie i usiadł jej na kolanach, okrakiem! nie był ciężki, bo balansował na kolanach raczej i dalej się uśmiechał, ale już nie tak psychodelicznie. - musimy kiedyś obejrzeć jakiś horror, ke-ejt.

-jak na razie - rozejrzała się - jedynym materiałem rodem z horrorów jesteś ty! - nawet wycelowała w niego palcem, chociaż to nieładnie i dobrze o tym wiedzia. zła, zła kejt. patrzyła na niego rozbawiona, ale nie w stu procentach, bo przecież go nie znała i skąd mogła wiedzieć czy faktycznie nie jest psychopatą i nie wyjmie z kieszeni spodni pistoletu, żeby następnie odstrzelić jej mózg na mur mostu?!?!?!?!?

czyzby złe doświadczenia z daniel? <3 - wyglądam jak dark knight czy raczej jak keanu reeves? - zainteresował się, to mogła być kluczowa informacja - a może jak jared padalecki? albo gillian anderson? a może pamela? - to mogłoby być źle, pomyślał, puścił jej nadgarstki i wziął w palce kosmyk jej włosów, ale nie miał zamiaru nic z nimi robić poza bawieniem się, chociaż jest ekspresyjny ogólnie. no i patrzył jej w oczy, łał.

-właściwie wyglądasz jak lołel - wzruszyła ramionami, jaka odkrywcza huh? - hej, zostaw moje włosy! baw się swoimi - złapała go za rękę i trzymała tak nawet nie starając się zabrać mu z niej kosmyka swoich włosów. w tym momencie doszłam do wniosku, że straszne z nich dałny ale cóż. hej, co powiesz na zmartwychwstanie daniele? tylko nie pamiętam kogo na nią miałam. zawsze pozostaje kamęron dijaz, xd.

na daniel miałaś kemp ale lowiz ma kemp czy tam miuczia! - nie znam typka - zmarszczył nos, myśląc o tym, że ona jest całkiem urocza, a on powinien sprawdzić gugl jak wróci do domu. bo jak na razie nie miał zbereźnych myśli, że będzie nocował gdzieś w ricu czy gdzieś, no patrz go. - drętwieją mi nogi, przejdźmy się, co keejt? od czego to skrót? - założył jej ten kosmyk zupełnie starannie za ucho.

wstała i przeciągnęła się, zwlekając chwilę z odpowiedzią bo takie mam widzi mi się
-katherine, no wiesz jak hepburn - zmarszczyła brwi i opuściła ręce, przy okazji poprawiając sukienkę, która zwinęła jej się odsłaniając może zbyt dużo cętkowanych rajstop, co zauważyła starsza kobieta, wytykając ją palcem i mówiąc coś do swojej przyjaciółki bez włosów ; o - ale mów do mnie kejt. bez ekstrawagancji na tym tle. wiktor.

- w zasadzie to gowę - przelazł szybko przez barierkę i podał jej dłoń już z drugiej strony, bo dżentelmenem był. a raczej bywal. - jak zaproszę cię na drinka, to to będzie niegrzeczne? - zainteresował się tą sprawą bardzo i wolną ręką podciągnął spadające portki, miał bokserki w elmo.

wcale nie miał! kłamiesz :c zamknę się teraz w mojej skorupce i nie wyjdę................
-będzie. ale lubię niegrzecznych chłopców - ucieszyła się, że chociaż raz to ona może zrobić na złość gasparowi i się z kimś umówić, o. w takim a nie innym razie przeszła przez barierkę i zeskoczyła lądując tuż przed gowę, co też jej się spodobało - ups - wymamrotała zadzierając głowę, skutkiem czego zahaczyła czołem o jego podbródek.

...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ...................................................................................................... ......................................................................................................
odsunął się odruchowo, ale tylko głową co na szczęśćie nie łaczyło się z wykręceniem karku i zaraz pokiwał głową. - w takim razie dobrze trafilaś - stwierdził, podkładając palec wskazujący, ale to brzmi, pod jej podbródek i unosząc brew. - mieszkam na montmarte, możemy zamówić taksówkę, to daleko.

-daleko? - uniosła brew, a przez głowę przemknęły jej sympatyczne i kosmate jednocześnie myśli - zależy czy w jakiś sposób mi tę długą podróż umilisz. gowę - odsunęła się od niego i profilaktycznie obciągnęła (a jak to brzmii) swoją czarną sukienkę, drepcząc w miejscu.

-umilę i na razie musisz uwierzyć na słowo! - właśnie, akurat przejeżdżała taksówka, którą zatrzymał i w zasadzie wciągnął kejt do środka i zacznę w innych;d

inni to był dobry film!

Stała na moście i z niesmakiem patrzyła na resztki topniejącego sniegu. "Paryż jest najbrzydszy kiedy śnieg topnieje. O, mam pomysł na wiersz na ten temat" - i myślała nad tym przez chwile, potem wyjęła kawałek papieru i długopis i zapisała wiersz. Oparła się o barierkę żeby popatrzeć na rzekę i odwrócić wzrok od błota pośniegowego na ulicy
Jakiś czas później: Poszła do domu, i pomyślała, że dobrze, że dzisiaj nie ubrała którejś ze swoich długich spódnic, tylko dżinsy, musiałaby ją potem dać do prania

july sedziała na moście, a w zasadzie nie na moście, tylko na ławce, z kubkiem munky funky, dmuchając w jego zawartość. było tak piekielnie zimno, że co chwilę przechodził po jej ciele niemiły dreszcz, ale od wczorajszego wieczora, rozpierała ją pozytywna energia, wszyscy wiemy dlaczego.