pere lachaise

to jest cmentarz, ale jemu to nie przeszkadzało, leżał na ławce pod drzewkiem i palił papierosa. miał zgięte nogi w kolanach i chcice na czyjąś dupę. uuuuuuuuuuuu.

przyszla tu w to ponure miejsce i szukala znajomego grobu . o.

znalazla co chciala i sobie siadla przy jakims pomniczku , zerkajac katem oka wkolo siebie

przyszła na cmentarz z kwiatkami, bo załóżmy, że chciała odwiedzić grób swojej babci, którą tu pochowała siedem lat temu po tym, jak jej ciało wyłowiono z sekwany. przemierzała szybkim krokiem cmentarz, wpadając powoli w melancholię i ogólny smutek, gdy tak myślała o swojej babci. wcale nie zauważyła bretha ani hilci, pogrążała się w autyzmie!

bo nie lubię powtórzeń.

breth też jej nie zauważył, no bo sori, patrzył w niebo, a nie jest jakimś cyklopem, że ma oczy dookoła głowy. ale mogę powiedzieć, że myślał o niej, żeby było fajniej.

ona o nim akurat nie myślała, bardziej była skupiona na wspominaniu swojej babci, chociaż teen, w głębszej sferze jej uczuć ciągle górował breth, że tak to ujmę. wstawiła właśnie kwiatki do takiego przygrobowego wazonu i usiadła na ławce obok, przywołując wspomnienia. ale wcale nie płakała.

no i chuj jak zwykle ja muszę zacząć rozmowę. breth wstał, a tak naprawdę najpierw usiadł, mierzwiąc sobie włosy. chyba udało mu się na chwilę przysnąć, dobrze, że się w ogóle obudził, trzeba było zobaczyć, czy tuluza nie postanowiła zabawić się w indianina i nie rozpoczęła koczowniczego trybu życia, to jest nie rozpalała ogniska na dywanie. z rękami wbitymi w głębokie kieszonki bluzy, ruszył przed siebie. zatrzymał się dopiero po jakimś czasie, kiedy w gąszczu liści dostrzegł coś znajomego. i to chyba były właśnie włosy anne, a przynajmniej tak mu się wydawało. odgarnął te krzoki, bo nie chciał się cały poobdrapywać i usiadł na ławce, kiedy okazało się, że to faktycznie a.
- nie spodziewałem się, że cię tu spotkam, ko cha nie - powiedział, uśmiechając się do niej jednokącikowo. miał dziś dobry dzień, poza tym naoglądał się rano jakichś filmów typu lejdis i miał ciśnienie. w bokserkach ciśnienie, od strony przedniej. ale wcale nie chciało mu się siku. nachylił się nad anne, by pocałować ją w policzek, bo hej nie wyglądała najlepiej.

przepraszam ;x
jeśli mam być szczera, to w pierwszej chwili, zanim breth wyszedł z tych krzaków, anne kątem oka widziała, że coś się w nich rusza, a to było straszne! była uczulona na takie rzeczy od dzieciństwa, bo naoglądała się krawych horrorów, toteż naszły ją krawe i horrorowate myśli. najpierw skojarzyła fakty, że jest na cmentarzu, potem, że coś rusza się w krzakach! okej, ale nieważne, na szczęście tym czymś, a może raczej kimś, okazał się breth, co równa się spełnieniu marzeń anne, chociaż wcale nie była w nastroju do seksu i tak sobie myślę, że pewnie zaraz się o to pokłócą!
- huh, wystraszyłeś mnie - powiedziała, odwracając wzrok od grobu i ocierając zimne i w dodatku spocone dłonie w spodnie.

mogą się pokłócić, włączyłam piosenkę, gdzie facet przez 846573 minut drze bez sensu ryja, pozdro dla niego. breth spojrzał na nią, jakoś tak dziwnie, powiedzmy, że za każdym razem kiedy ostatnio się spotykali była bardziej wylewna. aaaaale hej, może tuluza dała mu dziś viagrę, ;x ale położył prawą rękę na chudym kolanku anne.
- nie chciałem, wy ba czysz? - zapytał, uśmiechając się do niej jednokącikowo, by teraz musnąc nosem jej policzek. pachnący, jakimś kremem, którego zapach zdązył już poznać.

kremem supernawilżającym dla kobiet poniżej dwudziestego roku życia z domieszką kokosa oraz alg morskich! położyła dłoń na jego dłoni, którą trzymał na jej kolanie. okej, za każdym razem, kiedy go widziała, nie mogła od niego oderwać wzroku, tak było i teraz, kiedy to uważnym spojrzeniem właśnie badała uniesiony kącik jego ust, zauważając przy tym, że ma zacięcie po goleniu, ale nieznaczne, żeby nie było obrzydliwie, hee.
- musiałabyś mnie jakoooś przekonać! - powiedziała, niezupełnie panując nad falą znajomych dreszczy, która właśnie rozlała się po jej ciele w przypływie czułości.

zuwazyla jakies 2 osby i spojrzala przez moment na chlopaka . potem wstala i chodzilapo cmentarzu

zastanowił się, czy chodziło jej o to, o co jemu chodziło, w związku z tym, kiedy już to rozszyfrował, bo własnie pomyślał, że o to samo co jemu, jego ręka wspięła się nieco wyżej i wyżej, trochę do krocza anne. a babcia patrzy!
- hm, jak przekonać? - zapytał, odsuwajac nosem kaskadę włosów u ko cha nej, by wargami musnąć jej szyję.

zrobiło jej się gorąco, absolutnie gorąco, ale oprócz tego wiedziała, że w tym miejscu, jakim jest cmentarz, raczej niestosownym jest urządzanie orgii. poza tym, dostała dziś rano okresu! sięgnęła po jego dłoń, która niebezpiecznie prześlizgiwała się do góry i zacisnęła palce na jego palcach.
- okej, przekonałeś mnie już - mruknęła. gdyby to nie był jej wybór, od dziesięciu minut pieprzyliby się w krzakach, ale skąd mógł to wiedzieć!

jeśli to od niego by zależało, to już od dziesięciu minut, pieprzyliby się na tej ławce, ale to tylko breth, jezu, nie wymagajmy od niego za wiele, nawet jeśli ma superhiperwielki popęd seksualny, okej? okej.
- hmm, miałem nadzieje, że będziesz kazała dalej mi się starać - powiedział, ochrypłym z podniecenia, trochę z bólu gardła głosem. nadal zataczał kółeczka na jej łechtaczce, sese, to znaczy, że musiał jednak się postarać wsunąć tę rękę dalej.

poszla se

westchnęła ciężko oraz głęboko, bo komu by się nie spodobały palce bretha na łechtaczce. mimo wszystko, anne kierowała się bardziej rozsądkiem, więc, mówiąc krótko, zestresowała się i zesztywniała, a przy okazji trochę się też przestraszyła, że nie cofnął ręki. a to dopiero horror.
- już się postarałeś o wybaczenie i naprawdę wystarczy - ej, bo serio nie czuła się najlepiej, bolał ją brzuch, potrzebowała się przytulić do swojego różowego misia, którego trzymała pod łóżkiem w ukryciu przed całym światem!

okej, zrozumiał, że anne nie ma dziś ochoty ani na niego, ani na jego męskość, ani na okazywanie względnych uczuć. zabrał rękę. chciał już się obrazić, ale jak już wspomniałam to breth i przerodziła się w nim troskliwość (choć dalej chciało mu się seksu).
- anne, coś się stało? - zapytał, z pewnej odległości, nie chciał przecież, żeby znów się rozpłakała. zapytał może trochę rozdrażnionym głosem, ale tylko odrobinę.

nie mogła mu przecież powiedzieć, że dostała okresu, że kochała swoją babcię, zresztą, przypomnieli jej się rodzice, którzy nie żyli od jakiegoś miesiąca i tak oto wpadła w bezwzględny smutek. poza tym, czuła się winna przez to, że nie może teraz zaspokoić bretha. przysunęła się więc do niego instynktownie, bo nagle zabrakło jej jego bliskości.
- nic, kompletnie niiic, tylko jak sobie przypominam babcię... zresztą, nieważne - pokręciła głową, nie chciała się rozżalać niepotrzebnie nad kimś, kto nie żył przez swoją głupotę od siedmiu lat. - a ty, hm, chyba masz dzisiaj dobry humor? - uniosła jedną brew, odgarniając jeszcze włosy z twarzy.

objął ją ramieniem, przecież nie mógł się na nią obrażać za to, że nie chciała się z nim kochać, tu i teraz, na tejże ławce. to był tylko breth i naprawdę nie chciał żeby anne, jego dziewczyna, jak już wiemy się smuciła.
- mhm, dobry - przytaknął, zupełnie lakonicznie, by zaraz pogłaskać ją wolną dłonią po policzku - wiesz, że mi możesz powiedzieć wszystko, hm.
pewnie tego nie wiedziała, ale cóż.

- no tak, wiem - przytaknęła, zastanawiając się, co powiedzieć w związku z tym! oparła głowę na jego ramieniu, ciesząc się, że to właśnie ONA jest jego dziewczyną, a ON jej chłopakiem. gładziła właśnie dłonią jego tors i wszystko wydało jej się jakieś takie głupie. oni razem na cemnatrzu, w dodatku jeszcze padał deszcz, a ona wcale nie miała ochoty mówić mu o tym, że dostała okresu i że tęskni za swoją matką. pierwszej rzeczy nie mówi się zazwyczaj facetom, a druga wydała jej się dziecinna, toteż, dla nijakiego rozładowania sytuacji, przejechała ustami po jego policzku.

poczuł się trochę urażony faktem, iż anne nie chciała mu się zwierzać, no bo sori, najpierw próbował do niej podejść w sposób intymny, a teraz kiedy zabrał się za rozmowę, to też go zbyła. nie wiedział już o co jej do konca chodzi, więc najprościej w świecie nie mówił nic.

no i sytuacja się skomplikowała, a anne kontemplowała sobie w myślach jego słowa, niespecjalnie sądząc, że może mu powiedzieć wszystko. oczywiście, mogłaby zaryzykować, powiedzieć kilka słów o swoich problemach i na pewno by jej ulżyło, jednak jakoś nie potrafiła dopuścić tej myśli do siebie. bez względu na to, że breth był jej chłopakiem, że był czuły, wyrozumiały, że go właśnie podwójnie obraziła, nadal mogła jedynie stwierdzić, że nie za dobrze się znają. no ale kurczę, czy ona właśnie nie utrudniała im tego poznawania swoim zachowaniem? nie wiedziała z tego wszystkiego, co ma ze sobą zrobić i ze swoimi myślami, ale w końcu nie wytrzymała, czyli, że wybuchła, ale wcale nie groźnie, może jedynie zasypała go słowami.
- okej, nie mówiłam ci tego, bo jest mi ciężko o tym rozmawiać... i, hm, moi rodzice nie żyją, a to wcale nie był nieszczęśliwy wypadek. czasem nawet wydaje mi się, że to przeze mnie, przez to, że nie było mnie wtedy w domu, że wyjechałam do paryża, w dodatku dobrowolnie. ojciec zabił matkę, a potem siebie....

nie wiedział, co ma powiedzieć, ja też nie wiem, muszę się chwilę nad tym zastanowić. może po prostu usiadł jakoś tak do niej przodem, by mieć lepszy wgląd na jej twarz. i miał nadzieję, że się nie rozpłacze. to znaczy, że a się nie rozpłacze, a nie on. w każdym razie, przygarnął ją w ramionka. jak mógł być tak głupi, że chciał ją dziś przeruchać, skoro ona najzwyczajniej w świecie potrzebowała faceta, do przytulenia. głaskał ją instensywnie, aczkolwiek delikatnie po włosach.
- przykro mi, anne - powiedział w końcu, kiedy był w stanie coś z siebie wydobyć - naprawdę mi przykro, jeśli nie chcesz wcale już nic nie mów, nie powinienem był nalegać, to na pewno dla ciebie trudne tematy.

anne wcale nie zamierzała się rozpłakać, jako tako radziła już sobie z tym psychicznie, a przynajmniej próbowała sobie poradzić.
- nie, potrzebuję się wygadać - powiedziała, chłonąc jego ciepło, bo był strasznie ciepły, a ona strasznie zimna, prawie jak w tej piosence, on zimny on zimny, ona gorrrąca! tyle, że z nimi było na odwrót i co by tu dużo mówić, anne bardzo go potrzebowała i zrobiło jej się lżej na duchu, kiedy już mogła o tym mówić, poraz pierwszy od kilku tygodni. - rodzice leżą na cmentarzu w cannes, a ja, do cholery, nawet jeszcze nie byłam na ich grobach - powiedziała, bo chyba o to obwiniała siebie najbardziej zaraz po tym, że to jej wina, że umarli, bo ciągle tak sądziła. dziwnie jej było mu o tym mówić, doskonale widziała po jego twarzy i zachowaniu, że czuje się zakłopotany.

- hm - powiedział, co było z jego strony cholernie nieinteligentne i niemądre, a w takiej sytuacji jeszcze bardziej - najpierw, idziemy do mnie. albo nie, do ciebie, okej? bo martina pewnie nie ma, a tuluza to nie wiem. tak sobie myślę, bo jutro jadę na dwa dni do lille, odwiedzić znajomych i tak dalej, ale w następny weekend możemy się wybrać do cannes, co? - ujął teraz jej lodowato zimne dłonie, napisałam słonie, ale spoczko, to tylko literówka - cieszę się, że mi to powiedziałaś, przynajmniej teraz nie palnę nic głupiego, bo czasami mi się to zdarza - aha, wbrew temu, że to breth - to na pewno po tuluzie. albo po matce. zdaje mi się, że one są do siebie podobne. nie to żebym znał matkę, ale nic. jesteś zmarznięta, skarbie idziemy! - zarządził, uśmiechając się do niej potulnie, by teraz po raz kolejny ją przytulić. i wsunął jej zimne dłonie pod swoją bluzkę, z tyłu. to było cholernie nieprzyjemne uczucie, ale czego on by dla niej nie zrobił!

hej, poszli i zacznę!

siedział przy ogrodonym grobie morrisona, palił nic nadzwyczajnego, bo raptem papierosa i próbował odczytać napisy na cementowej bryle, postawionej przed grobem, na której fani składali pamiątkowe wpisy. nie wiem jak, ale przemycił tutaj wertera, który chyba właśnie sikał na grób znanej paryskiej poetki.

nie wiem co catherine mogła robić na paryskim cmentarzu, skoro ona pochodzi z dubaju, właśnie, nie z nowej zelandii, potem zmienię. w każdym razie spacerowała, zastanawiając się nad tym co będzie robiła w sylwestra, bo to istotne, prawda? prawda. podrapała się nawet po szyi, pachnącej zapewne tymi zajebistymi perfumami marca jacobsa, których nazwy nie mogę obczaić i zauwazyła jaspera. nie, inaczej. najpierw dostrzegła wertera, a dopiero potem jaspera i teraz usiadła obok niego, na ławce mówiąc 'cześć jasper, co tu robisz?' z delikatnym uśmiechem na ustach pociągniętych cytrynowym błyszczykiem.

dejzi! <3 moja matka je ma.
- cześć ketrin, wyprowadzam wertera. - uśmiechnął się do niej i pocałował ją w kącik ust. zaraz pokażę Ci mojego wyimaginowanego wertera, xd. - a Ty? w zasadzie musiałem wyjść z domu, mam jakiś stos paczek do odpakowania, głównie od matki i babci plus starych znajomych i jakoś nie mam ochoty się za to zabierać. może oddam je czerwonemu krzyżowi, czy coś. - dodał, gwiżdżąc na wertera, który gdzieś zniknął! pewnie teraz obsikiwał grób edith piaf.

odgarnęła kosmyk jasnych włosów za ucho, by uśmiechnąć się, chyba po raz kolejny. nie rozmawiała z nikim od dwóch dni, to znaczy od wtedy, kiedy ojciec dzwonił z kuby, ale urwało połączenie.
- spaceruję. nie mogę cały dzień siedzieć w domu, dobija mnie samotność, cynamon nawet już mnie nie lubi - westchnęła ciężko, zakładając nogę na nogę, by obserwować swoje udo albo raczej udko, bo miała zgrabne, żeby nie mówić, że chude, nogi.

fidel go zaatakował. ojca. d;
- hm, możesz się do mnie przenieść, poniekąd jest bliżej niż z twojej dżungli. - uśmiechnął się, przez chwilę śledząc wzrokiem ruchy jej nóg. tu masz wertera xd - werter! - krzyknął, bo gdzieś zaginął w akcji. - ketrin. - powiedział, obejmując ją ramieniem.

boże, ja się boję tych psów. ale catherine się nie bała, ja się boję chyba wszystkich, no nieważne. właśnie, cathy obserwowała teraz wertera, który przybiegł i zmierzył ją wzrokiem.
- eee, nie, nie e ee będę zwalać ci się na głowę - a tak serio, to bala się wertera - poza tym, usiłuję sobie wyobrazić minę ojca, kiedy bym mu to powiedziała. on nadal nie oswoił się z faktem, ze mam już dwadzieścia lat i mogłabym mieszkać sama, albo no wiesz z tobą. wolałby już chyba wynająć mi helikopter, ktory by mnie podrzucał na uczelnię.

podrapał wertera za uchem.
- nie umiesz z nim gadać, mogę się założyć, że gdybym ja z nim gadał, to by ci nawet sam walizki spakował. - zaśmiał się, wcale nie tak cicho, pewnie jim przewrócił się  w grobie. - w każdym bądź razie twój ojciec jest teraz na kubie, więc nie ma problemu. - uniósł brew, patrząc na nią. spojrzał na jej spierzchnięte wargi, miał ochotę ją pocałować!

zachichotała, opierając policzek o ramię jaspera. a co z cynamonem? przecież nie zostawi go pod opieką mimi, która nawet nie miała pojęcia o tym, co je jej kot, prawda? (prawda jest taka, że ja miałabym tego kota w dupie, ale ćśśśś)
- tak, mów mi dalej, ze mój ojciec woli ciebie, ode mnie. ale hm, jeśli to tylko o mnie chodzi, to ja bardzo chętnie, boję się spać sama w domu, wiem, ze to dziwne, w końcu sama podkreśliłam, że mam dwadzieścia lat.

- też bym się bał, może bardziej odczuwał niepokój, twój dom jest duży, kurewsko za duży. - powiedział. on mieszkał w dwupokojowym mieszkaniu i nie chciał większego, nie planował dzieci, a werter nie zajmował dużo miejsca. uśmiechnął się, pytając, kiedy się przenosi. dodał, że nie ma koronkowej bielizny, którą mógłby jej ew. pożyczyć.

zastanawiała się jakie majtki ma dziś na sobie i czy na pewno są koronkowe! ale nie umiała sobie przypomnieć, toteż pokręciła chwilę niewielkę stopą, by rozważyć wszystkie propozycje.
- nie wiem, dzisiaj wieczorem? chyba nie potrzebuję dużo rzeczy, jeśli masz oczywiście pralkę - a jak nie, to będzie prał jej staniczki ręcznie, hihi. ale o tym już nie wspomniała, tylko nabrała świeżego powietrza do płuc (świeżego o ile już jasper nie palił).

nie palił jusz.
- okej, to kupię coś do jedzenia, bo chyba mam pustą lodówkę. chcesz coś konkretnego? - ej, on naprawdę chciał być miły, w końcu nie należał do ludzi, jak mi się wydaje, zaciągających do łóżka dla czystej rozrywki! a musisz wiedzieć, że on lubił ketrin, jej tyłek też, co już kiedyś pisałam, tylko nienawidził być nachalny i się narzucać. więc dupa. - i werter nie gryzie, chociaż nie wiem czy to jest dobry pomysł, żebyś przyprowadziła cynamona. niech pomieszka w ogrodzie. - zakpił.

- hej, sam mieszkaj w ogrodzie, to mój kot! - mruknęła, udając obrażoną, ale wcale się nie obraziła - nie wiem, cokolwiek, ja w zasadzie żyję na samych płatkach i ee mleku. a teraz muszę iść, skoro mam być wieczorem.
i pocałowawszy jaspera w policzek uciekła.

on zanotował sobie w pamięci te płatki i mleko, zagwizdał na wertera i poszedł na zakupy.

no więc anne stała przy cemntarzu, paląc czwartego z rzędu papierosa, z jedną dłonią w kieszeni płaszczu. zaciągnłea się mocno, z przyjemnością czując, jak nikotyna rozluźniająco na nią działa. po pierwsze:
przez całą tą sytuację z apollem życie było teraz dla niej jednym wielkim koszmarem. mogłaby wrócić do domu trzy godziny temu, ale nie miała ochoty najzywczajniej w świecie go spotkać, widzieć, rozmawiać z nim i udawać, że nic nie zaszło. albo, co gorsza, zwyczajnie się pokłócić, co z pewnością wszystko by jeszcze bardziej skomplikowało. i po tym, jak stwierdził, że już go tak nie pociągała, doszła do wniosku, że nie czuje sie kobietą, od co.
po drugie:
było jej ciężko, bo w niczym jej nie pomagał, mówił tylko rzeczy, które ją raniły, przynajmniej jej zdaniem. westchnęła ciężko. tego wszzystkiego było za dużo, najpierw gwałt, potem ciąża, potem poronienie, potem to wszystko...

postanowił wyjść na spacer, ze swoim najlepszym przyjacielem papierosem, tyryry. już z daleka widział Anne, wszędzie rozpoznałby to nieziemskie ciało. podszedł do niej od tyłu, i ułożył dłonie na jej biodrach. - hey sexy lady. - zanucił, poczym zaśmiał się, stawając już na przeciwko niej.

podskoczyła z tego wszystkie i upuściła papierosa. zaklęła cicho pod nosem, ale na szczęście nie schyliła się, żeby go podnieść, tylko zwyczajnie przydeptała go butem. nie miała pojęcia, dlaczego serce tak gwałtownie biło w jej klatce piersiowej, co rusz robiąc skomplikowane salta, to pewnie dlatego, że bojd powiedział "sexy". a seksy oznaczało, że jest seksowna, tak? czy mówił to tylko po to, żeby się z niej naśmiewać? nie miała pojęcia, w każdym razie uśmiechnęła się szeroko.
- booojd! jak dawno ja cię nie widziałam, gdzie ty się podziewałeś, facet? - oplotła rękami jego szyję i zawiesiła się na nim, w ramach przywitania.
niewinnego.

ucałował ją namiętnie w policzek, ponieważ widzieli się pierwszy raz od...............dłuższego czasu, i zarazem ich ostatniego, wspólnego seksu, a w dodatku skąd miał wiedzieć, że jest zajęta, hm? - spałem z tymi i owymi, piłem tu i tam, a co u ciebie, kochanie? - uśmiechnął się nieco złośliwie.

- nic szczególnego - skłamała, nie mając najmniejszej ochoty, żeby się od niego odsunąć. miała właściwie gdzieś to, że powinna odskoczyć na metr jak porządna dziewczyna... bo, co z tego? co z tego, skoro związek jej i apolla po prostu sypał jej się w łapkach? im, chciałoby się poprawić. przylgnęła policzkiem do jego policzka. tak ładnie pachniał! i był ciepły, ciepła szczególnie jej brakowało. ale głównie potrzebowała tego, żeby ktoś jej powiedział, że jest atrakcyjna, że się podoba.

- ej, nic szczególnego? jak taka zajebista i seksowna dziewczyna może mieć nudne życie? - wyszczerzył się, pełna bajera i te sprawy. w końcu myśląc, że jest wolna, miał nadzieję, że uda mu się ją przelecieeeeeeeć : D.

uśmiechnęła się pod nosem, bawiąc się jego miękkimi i pachnącymi włosami, które teraz przeczesała leniwym ruchem.
- komplemenciarz! - zachichotała, czerwieniąc się lekko. jakby czytał jej w myślach, dosłownie. bojd zawsze chyba wiedział, co robić, by czuła się kobietą, w przeciwieństwie do apolla, przeszło jej przez myśl. - ale naprawdę nie dzieje się nic szczególnego.

- wiesz,że mi możesz powiedzieć wszystko. - uniósł brew, lecz po kilku sekundach stania tak i patrzenia na Anne, pocałował ją, w sam środek jej pełnych ust. cholernie mu się podobała, pomijając już fakt, że leciał na wszystko co się rusza i jest płci przeciwnej. gdy już zreflektował się, że nie powinien być tak nachalny, bo mimo wszystko Anne może kogoś mieć, zapytał ją o to wprost.

- mam - mruknęła z ustami tuż przy jego ustach, po czym przejechała językiem po jego dolnej wardze. - to ma dla ciebie znaczenie? - uniosła obie brwi do góry, wsuwając ręce w tylne kieszenie jego spodni. był taki niesamowity, taki idealny w tym momencie, a poza tym miała na niego ochotę! przylgnęła kroczem do jego krocza, tłumiąc w sobie wyrzuty sumienia.

- umhm, no w sumie........ nie. - wyszczerzył się. objął ją, a dłonie ułożył na jej tyłku. - huh, zimno, może.... pójdziemy do mnie? - zapytał nieco nieśmiało, wsuwając ręce do tylnych kieszeni spodni Anne.