Barrio Latino

Tylko tu naprawdę wyszalejesz się przy
latynoskich rytmach. Żadnego popu, żadnego techno czy muzyki klubowej.
Tylko latynoskie rytmy, gorący tancerze i chłodna klimatyzacja, która i
tak bynajmniej atmosfery nie chłodzi.

1 2

chciał tutaj przyjść, wyrwac jakąs gorącą hiszpankę, ale okazało się, że to tylko francuskie blerwy. udało mu sie wypić pół kieliszka tekili, bo stwierdził, że ma już całkiem bombę, a potem dziwić się, że robił głupie rzeczy! pokłócił się z barmanem, powiedział, że naśle na niego swoich ludzi i poszedł, bujając się jak ludzie z patoli.

Okej, czuła, że ją przewiało. Nie wiem, czy da się to czuć czy też nie, w każdym razie Mariettę bolała głowa, poza tym było jej zimno i postanowiła wstąpić na jakieś małe Malibu, żeby trochę się rozgrzać, choć zwykle po zbyt małej ilości tegóż to szczególnego płynu robiła się ospała. Wpadła więc do środka, lokal był opustoszały i odpowiadało jej to. Posłała w miarę miły uśmiech barmanowi i zamówiła drinka, po czym klapnęła na hokerze.
A potem pooooszła? Proszę, zróbcie coś, żeby nie poszła xdd.

uwaga, robię coś, żeby nie poszła.
zaraz po kawie przyszla na wódkę, albo lepiej, tequilę, głównie dlatego, że było jej zimno, właśnie zaczynało padać i tak dalej,czuła się samotna i generalnie zaczynała właśnie jesienny wyskok depresyjny, a barrio latino miała niemal pod domem. aha i usiadła, jakoś tak niedaleko mariette, posyłając jej smętny uśmiech.

oduśmiechnęła się nie tak znowóż smętnie, była w dobrym nastroju, pomijając kilka jej życiowych faktów, takich na przykład właśnie jak ten, że bolała ją głowa. upiła łyka swojego malibu, po czym wpatrzyła się w jego powierzchnię, zastanawiając się przy tym, czy czasem nie ma uczulenia na mleko.

-nienawidzę jesieni-obwieściła zaraz wszystkim zgromadzonym, a nie było ich wielu, jako, że znajdowała się w klubie, w srodku dnia, nie w środku nocy i jedynymi jej towarzyszami był znudzony barman, mariette, dwóch flirtujących ze sobą uroczych gejków i jakaś starsza pani w futrze.

barman był zajęty czyszczeniem szklanek, więc nie usłyszał, starsza pani w futrze miała uprzedzenia i tak dalej, więc zajęła się swoim futrem, a geje zajęli się, no cóż, sobą, toteż jedyną zainteresowaną pozostała mariette.
- boże, ja też jej nienawidzę. nie cierpię. wystarczy spojrzeć na te spadające liście, poczuć deszcz na swojej skórze i można umierać. - takie to trochę emo, ale kto by się czepiał.

-poza tym-podrapała się w czubek głowy, ale nie dlatego, że miała wszy albo łupież albo jakieś inne małe wstrętne coś, co uprzykrza życie z największą przyjemnością, tylko udawała, że myśli-moje włosy wyglądają jak stóg siana, nie zaprzeczaj, wiem, że tak jest, wszyscy kryją się w domach ze swymi niesamowitymi facetami, a ja snuję się po barach w środku dnia i w zasadzie mam ochotę na zakupy, tylko, że wszystkie centra, łącznie z galleries lafayette są oblegane przez te śliczne, chudonogie panny ze swymi chłopakami, chyba potopię je w sekwanie, jak już będę duża!

parsknęła śmiechem, w duchu stwierdzając, że shopie nie ma aż tak dużych powodów do kompleksów, tylko jakoś tak brak jej pewności siebie. ale okej, marjeta nie była psychologiem, nie mogła więc wiedzieć, co kryje się w mózgu ledwo poznanej osoby, z którą zamieniła ze dwa zdania.
- chyba wiem, o czym mówisz - mruknęła. zauważyła, że wypiła już pół malibu z tej przeokropnie wysokiej szklanki, a to źle. - ja jestem samotna, od... hm, dawien dawna, nie pamiętam, żeby miała faceta, dlatego wychodzę na miasto i jest fajnie.

-obie sobie wmawiamy, że jest fajnie, prawda?-nasypała sobie soli na zagłębienie w dłoni, tam pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym i, zgodnie z całym rytuałem, polizała ją, potem wypiła alkohol, znaczy swoją tequilę, jednym haustem i w końcu wgryzła się w cytrynę-boże, to jakiś koszmar! najgorsze, że właśnie chyba umieram z zazdrości o faceta, o którego nie powinnam być zazdrosna! to znaczy nie martw się, nie jest moim bratem/ojcem/dziadkiem, ale wiesz, najlepsi przyjaciele to prawie jak rodzina!

Weszła do klubu, i zauważyła pewnego przystojniaka, lecz była zbyt nieśmiała, by do niego podejść. Usiadła przy barze, i czekała na jego ruch.

kołysała właśnie zawartością szklanki, by wpić jej jedną czwartą jednym łykiem, chociaż powinna się delektować, bo ja jak wypiję tyle malibu na raz, to jakoś mi się niedobrze robi. ale marjecie się nie zrobiło.
- hm, a ja bujam się w facecie, który chce ode mnie jedynie seksu, a kiedy mu nie pozwalam, to wyzywa mnie od szmat. nie ma to jak mężczyźni - pokręciła głową, wznosząc oczu ku sufitowi, pomalowanemu w jakieś liściaste wzorki.

-zdecydowanie!-pokiwała się na krześle w przód i w tył i w przód i doszła do wniosku, że marjet jest całkiem miła, jak taki anioł stróż, czy coś, który pojawia się znikąd i daje się wyżalić przy kieliszku czegoś mocnego. tego było jej trzeba-mężczyźni to najorszy wynalazek od czasów mikrofalówki. znaczy oni byli chyba pierwsi, ale chodzi mi o samą ideę. dostarczają nam przyjemności, przy okazji sprawiają, że tyjemy a w dodatku powoli nas zabijają!-jęknęła-chyba muszę się dziś upić.
aha i zmierzyła wzrokiem nowo przybyłą pannę, która zaś mierzyła wzrokiem tyłek jednego z tych małych miłych gejków-kochana-zwróciła się do niej-nie ma szans, oni chyba są parą...;x

roześmiała się, czując, że cały stres, który uzbierał się w niej przez kilka tygodni ma szansę z niej ujść pod postacią potoku słów, który właśnie wylał się z jej ust.
- boże, faceci są beznadziejni. ja mam właściwie jakiś dziwny pociąg do facetów, którzy mnie nie chcą albo odrzucają dla innych, lepszych, piękniejszych, różowych byłych cziliderek - mruknęła.

-hej, zamknijmy wszystkie czirliderki w jakimś schowku na miotły, czy czymś takim! poduszą się w tempie ekspresowym. poza tym, no wieeesz, nie będą mogły machać pomponami, ich życie straci sens i tak dalej...-zamówiła zaraz margaritę truskawkową, chociaż ciocia dobra rada mówiła tyle razy, żeby nie mieszać i oblizała usta-za to ten facet, to znaczy wiesz, mój głupi współlokator,hm, leci na wszystkie! znaczy tak myślę, byleby tylko były ładne.

przyszli własnie do barrio latino, właśnie na drinka, przecież lało, należało się rozgrzać,nie? wziął od ver płaszcz/kurtkę, zarzucając na stołek obok nich i zamówił,hm, może johnniego walkera.

haha, dotarli wreszcie xddd

tak dla odmiany, niech będzie dżoni. ver stwierdziła, że już właściwie nie pamięta, kiedy ostatnio się upiła w towarzystwie soph, a to źle. i rozejrzała się w poszukiwaniu słomek, bo słomki są fajne, a że ciocia dobra rada zawsze mówiła 'zaprawdę, nie pij przez słomkę', to ver właśnie ostatnio najchętniej tak piła. a potem jej odwalało i fajnie.

-nie pij przez słomkę, veronique-poradził jej, tak z głębi serca, jednocześnie z rosnącą ulgą mnąc w kieszeni woreczek, wypełniony po brzegi cudowną, pachnącą i, miał wrażenie, że jeszcze ciepłą, drobno zmieloną trawką. oblizał się na samą myśl.-to się źle skończy. popełnisz jakiś błąd, jak ostatnio.
chociaż on tego, że wtedy z nim spała, wcale za błąd nie uważał.

ver patrzyła na niego dłuższą i chwilę i zastanawiała się, czy powinna się śmiać, złościć, czy odłożyć tą cholerną słomkę. ale zostawiła to na później, bardziej zainteresował ją temat tego błędu. uśmiechnęła się jakoś tak pokrętnie.
- jaki błąd masz na myśli? - zapytała z błyskiem w oku. polskie gazety pewnie nazwałyby to kurwikiem, czy innym takim. zostawmy polskie gazety. - a tak w ogóle, pamiętasz ten zakład? jeszcze się na ciebie nie rzuciłam, czy to znaczy, ze wygrywam?

-nie-odparł-bo ja nie pozwolę ci wygrać, veronique-mruknął, mocząc usta w dżonim, nie powiem jak to brzmi, by zaraz zsunąć się ze stołka i musnąć wargami powietrze koło kącika jej ust. rozumiesz,nie?-zaraz wracam. nie rzuć się tymczasem na te wszystkie ciacha, nie zapominajmy w końcu, z kim tu jesteś,tak? a ja zaliczyłem ostatnio jedną bójkę i nie mam ochoty na następną, mówiąc szczerze.

- hm. ale biorąc pod uwagę reguły, zasadniczo to już wygrałam - rzekła, bardziej do siebie niż do pustego krzesła. - heeeeeeeeej. chwila. biłbyś się o mnie, czy o ciacha? - rzuciła pytanie w przestrzeń i stwierdziła, że chociaż łyczek przez słomkę nie zrobi wielkiej różnicy.

-o to-wypił jej jednym haustem pół drinka i, zostawiwszy za sobą miły zapach mieszanki papierosowo kawowo mydlanej, mydła zresztą o fajnym i świeżym cytrusowym zapachu, zniknął, kierując się w stronę łazienki. gdzie zaś wypalił dwa miłe skręty i trzasnął sobie łyczek z piersiówki. zamieni się w ogiera. xd.

jak osioł w shreku?xd

szczerze mówiąc, mniej więcej takiej odpowiedzi się ver spodziewała, ale i tak obiecała sobie, ze da mu po głowie, co on sobie myśli, pół drinka jej wypijać bezczelnie. gdzie te cholerne słomki?

w dupie. sori, musiałam.
wrócił, z oczami świecącymi nieco bardziej niż poprzednio, buchającym testosteronem i szerszym uśmiechem, siadając obok niej, bliżej niż poprzednio, teraz już z dłonią bardziej na wysokości jej tyłka, znaczy biodra, niż ramienia i oblizał usta.
-tęskniłaś?

- jeśli masz słomkę, to tak - powiedziała i wpatrzyła się w swojego drinka, a raczej pozostałości po nim. - chociaż właściwie to już niekonieczne - no i skończyła z dżonim na rzecz martini, chociaż w kwestii mieszania ciocia dobra rada też miała coś do powiedzenia, trudno. dopiero teraz spojrzała timowi w oczy, bo zachowanie mu się zmieniło od tego pobytu w toalecie. no i zobaczyła, ze nie tylko zachowanie, ale zwaliła to na pana dżoniego i nie miała ochoty zagłębiać się w ten temat. przeniosła spojrzenie na jego dłoń i uniosła brwi w pytającym geście. - czyli co, już wygrałam?

rozparł się wygodniej, opierając się łokciem o blat. znaczy bar, cokolwiek.
-a jaka była stawka?-już zapomniał, miał słabą pamięć, coraz słabszą chyba niestety. ciągle był uroczy z tymi rozwianymi włosami i innymi dodatkami, które sprawiały, że paryż, a szczególnie jego damska&homoseksualna częśc go kochała. przeczesał więc owe włosy, wcale nie strzepując jej łupieżu do drinka, bo takowego nie posiadał xd i zamówił drugiego dżoniego. jak szaleć, to szaleć, no nie?

ver podrapała się po brwi. lewej! i z bardzo mądrym wyrazem twarzy popatrzyła w sufit. pewnie znowu szukała tam odpowiedzi, jak zwykle nie znalazła. to zabawne, ale sama nie pamiętała za dobrze.
- właściwie to...zdaje się, że zakład stanął o to, że kiedy następnym razem cię zobaczę, rzucę się na ciebie i będę błagała, żebyś zaciągnął mnie wreszcie do ritza. pewnie po to, żeby dokończyć to, co zaczęliśmy - zamyśliła się na chwilę. a potem krzyknęła z triumfalnym uśmiechem: - więc jednak wygrałam, haha!
i była z siebie przezajebiście dumna.

-i co?-nachylił się nad nią, opierając dłoń na jej biodrze, a usta zbliżając wyjątkowo niebezpiecznie blisko jej szyi-nie masz ochoty, żebym znów zaciągnął cię do ritza?
on miał. co z tego, że pewnie musiałby potem się sprzedawać na rogu przez rok, żeby odrobić pieniądze, które ostatnio na nią wydawał. aha, i od tego ranka, warto zaznaczyć, był pełnoprawnym bezdomnym.

- hej! daj mi się pocieszyć moim triumfem nad męskim szowinizmem i twoją pewnością siebie! - dobra, radość radością, ale właściwie ona też miała ochotę. przygryzła wargę. chrzanić to, wygrana pozostanie wygraną, tak czy siak. veronique oparła jedną dłoń na jego barku, niech będzie, ze na lewym i nachyliła się do niego. - pewnie mam - mruknęła. - ale nie do ritza. do mnie. jak już mam się sama budzić, to przynajmniej we własnym domu.

-dobre dziecko-mruknąl, całując ją zaraz w kość szczękową tymi alkoholowymi ustami. aż dziw, że nie wyczuła od niego trawki, skoro był tak blisko. ale cóż, to jego stały zapach. może się przyzwyczaiła, a może po prostu nie kojarzyła. nieważne, dla niego to lepiej-lubię twoją szafkę w przedpokoju.

mimo wszystko nie była chyba przyzwyczajona. albo nie zwracała uwagi. albo nie wiem, miała zatkany nos?

- hm... no, tak, właściwie masz rację. dziecko. ale wiesz, w niektórych miejscach an świecie mógłbyś mieć z tego powodu problemy - zachichotała ver. i po chwili dotarł do niej ten tekst o szafkach. - o nie, żadnych szafek!

-to ile masz lat, veronique?-być może już mu mówiła, ale zapewne zapomniał. coś wspominałam okiepskiej pamięci, wiem. odchrząknął i zapłacił za alkohol, nawet uraczył barmana napiwkiem. cóż, mógł sobie pozwolić, skoro tej nocy także miał zapewniony nocleg. zastanawiał się już, czy by nie zostać męską dziwką i spać każdej nocy w innym miejscu. cóż, teraz, kiedy jego rozorca wypieprzył go z mieszkania z jedyną walizką dobytku, którą zaś zostawił u babci, do której nie mógł się wepchnąć ze względu na słaby stan jej zdrowia, miał spory problem z mieszkaniami, hu.

- 18, bez iluśtam dni. dlatego mówiłam, ze tylko w niektórych miejscach na świecie. chyba, tak mi się wydaje.gdzieś tak czytałam. nieważne.
i właściwie to chyba wyszli, i ja idę razem z nimi, bo brat się wpierdziela ;c

tygupku. wrócisz?;x

Zrobiła tak zwane wbijando do klubu, przepchnęła się przez tłum małolat takich jak ona, tyle że Silje nie chichotała na widok każdego zgrabnego tyłka, i usiadła przy barze na wysokim stołku, zamówiła martini bianco i bawiła się swoimi włosami, które planowała rozjaśnić, albo pofarbować na zielono. Hm, jednak tylko rozjaśnić.

no co, zielony jest krejzolski. breth przyszedł natomiast zapijać tak zwane smutki, w tak zwanej butelce wódki. zdecydował się jednak na przyjeciela dżakak, bo tak? usiadł koło silje, by zwrócić się do barmanki o całą butelkę i teraz czekać na realizację zamówienia. spojrzał kątem oka na s, trzeba obadać teren, junoł, zastanawiając się, czy może spotka tu anne. nie, to nie była anne.

Zdecydowanie nie była Anne. Skrzyżowała nogi w kostkach, wiesz jak, opierając dłonie na barze, po obu stronach swojej prawie całkowicie osuszonej szklaneczki. Westchnęła, po alkoholu zawsze robiła się bardziej melancholijna, ale też w pewnym momencie napalona, odwróciła się w stronę Bretha, którego pojawienie się zauważyła. - Hmmm, cześć, jestem Silje. - Silje szuka przyjaciół część sto druga.

niezbyt zrozumiał, właśnie riki martin śpiewał bajlamoooooooooos, więc zmrużył oczy. hej, breth chłopie, spoko. no właśnie, chyba dotarło do niego przesłanie moich słów gdyż uśmiechnął się, całkiem przyjaźnie, bo on jest generalnie przyjaznym dzieckiem.
- silvie? cześć, jestem breth - pomyślał, że może zna ją z uczelni. nie żeby wyglądała na dwadzieścia trzy lata, z gromadką dzieci i mężem, ale co on mógł sobie myśleć. uśmiechnął się wdzięcznie do barmanki, która postawiła mu przed nosem dżaka i znów odwrócił wzrok na silie. silvie ;d.

- Nie - westchnęła ciężka, naprawdę nie widziała nic trudnego w swoim imieniu; przecież nie nazywała się Ksudeakpo-Ajsjhoh, czy cokolwiek. Oblizała usta smakujące martini i szminką, której nikła warstwa jeszcze trzymała się na jej ustach (ochrona i kolor przez nawet osiem godzin). Ale nie zamierzała być niemiła, nie miała na to siły, bo bezowocnych spacerkach zapoznawczych po Paryżu, zamieniła tylko kilka zdań ze sprzedawcą waty cukrowej pod wieżą ajfla i kasjerką w sklepie spożywczym. - Silje. Si-lje. Breth? To zdrobnienie, prawda?

- tak, zdrobnienie, ale tylko moja siostra robi mi na złość i mówi w pełnym imieniu - skupił wzrok na butelce dżaka, którego właśnie wlewał do kanciastej szklaneczki, by zaraz przechylić ją do ust. zamknął na chwilę oczy, rozkoszując się ciepłem, automatycznie wypełniającym jego gardło - silje, okej, zapamiętam - postara się, na szczęście nie ma takiego dziwnego mózgu jak ja, że 87538543 rzeczy zapomina! :c po pijaku, że.

- Młodsza? Młodsze siostry zawsze starają się zrobić na złość rodzeństwu.. Hm, to znaczy, jestem jedynaczką, ale czy to ważne? - Uśmiechnęła się, stukając palcami w szklaneczkę, którą chwilę wcześniej przechyliła do ust, wypijając to, co w niej zostało. Pomachała na barmana, by dolał, zmrużyła oczy, oświetlenie w klubie było jak na jej gust zbyt jasne i kolorowe. Potem odwróciła wzrok na Bretha, przyglądając się chwilę jego twarzy, na trochę dłużej przyglądała się jego ustom, które wyglądały na wyjątkowo przyjemne i miękkie.

jedna szklaneczka, druga szklaneczka, pij, pij maleńka, będziesz łatwiejsza. brethan natomiast, przyglądał się sobie w szybie umieszczonej naprzeciwko, a w zasadzie to swojemu nosowi, zastanawiając się co jest z nim nie tak. okej, cicho, pewnie jego nos ani nic innego nie miało nic wspólnego z milczącą anne, ale skoro się nie odzywała.....niech żałuje.
- jasne, że nieważne. taak młodsza, ale dla odmiany emigrowała do jakichś zjednoczonych emiratów arabskich i postanowiła wyjść za tamtego księcia. księcia, królewicza cokolwiek, ma chyba problemy z psychiką - ale nie, to nie jest podryw na paraliż siostry, bo tulus nie jeździła na wózku jak błażejkomareczek w lejdis - masz ładny kolor włosów. byłem dziś u fryzjera - to takie nawiązanie, joł.

- Byłam w Emiratach Arabskich. - Oczywiście, że nie była, ale co z tego, Breth przecież nie sprawdzi, prawda? Nie wynajmie detektywa, by to sprawdzić, nie? No. Odgarnęła włosy za ucho, przesuwając opuszkami palców po krawędzi szklanki. - Dzięki, są farbowane. Co z nimi zrobiłeś? Miałeś włosy do pasa? Były fioletowe? - Spytała, oblizując usta po raz kolejny, chyba powinna się wymknąć do łazienki i poprawić szminkę. Ba, pewnie powinna niedługo w ogóle się zmyć, bo trzeba iść się kąpać! Wygładziła swoją niedługą spódnicę na udzie.

- tak włosy do pasa - uśmiechnął się, może zbyt szeroko, ale sztuczna szczęka, której nie miał na szczęście nie wypadła, toteż mógł sobie pozwolić na dopicie drugiej szklanki. wolnym ruchem odkręcał dżaka, by nalać sobie kolejną, trzecią o ile moja arytmetyka się na coś przydaje - i czerwone - bo był fanem michała wiśniewskiego - a tak serio, to chciałem się umówić na kawę z fryzjerką, ale ona twierdzi, że nadal czeka na swojego chłopaka, który o coś tam walczy. to znaczy na wojnie jest, wiesz trzydziestu facetów z flagą francji na piersi, popierdala z karabinów do al-kaidy, a ja nawet nie wiem skąd ta wojna.
już nawet nie pamiętam co on studiował, zaraz to sprawdzę, może fiolozfię, która kojarzy mi się z sesil.

sesil ;_;;;; missin her!
- Aaach, nigdy na świecie nie będzie pokoju. Znikam, Breth, mam nadzieję, że do zobaczenia! - Spontanicznie pocałowała go w prawy policzek, potem zsunęła się ze stołka i uciekła, ic tajm for mi, pa.

on zniknął też z dżakiem i płakał razem ze mną za sesil, pa.

-.-
przyszli więc, bo alan miał tutaj znajomości w postaci kilku przeleconych kelnereczek w kolorowych sukieneczkach i kumpla barmana-dilera. w związku z tym mógł zaprowadzić cathy do czaderskiego stoliczka w kącie, gdzie ludzi aż tak dużo nie było.

catherine usiadła więc przy stoliczku, lustrując najpierw cały klub, a potem alana wzrokiem. udało jej się nawet szturchnąć go nogą pod stolikiem.
- hm - zaczęła, niestety średnio inteligentnie, ale przecież już mówiłam, że zbyt mądra to ona nie jest - więc ja wezmę sobie malibu.

- ookej - pokiwał głową powoli i kiwnął na kelnera, zamówił dla niej malibu a dla siebie jakiegoś dżaka danjelsa czy cokolwiek, w zasadzie on sam niespecjalnie miał ochotę na jakieś wielkie picie, bardziej mu zależało na tym, by cathy się jakoś hm rozruszała. - mam nadzieję, że nie masz jutro na rano, co? - uśmiechnął się szelmowsko, opierając łokcie o stolik.

- jutro wcale nigdzie nie idę, to znaczy na uczelnię, bo pokłóciłam się z koleżanką i nie będzie miał mi kto pisać notatek. sama mam paskudne pismo, więc i tak nikt by się nie rozczytał, nawet ja - odpowiedziała, przyglądając się alanowi uważnie; chciała zapamiętać każdy szczegół jego twarzy, by móc potem zeznawać na policji. nie, no żartuję. po prostu była raczej zaintrygowana samym w sobie alanem i tym, że był cholernie przystojny, a dawno z nikim nie spała :c.