bir hakeim bridge

Stała, opierając się o o jeden z filarów. Obserwowała papierosa, którego ukradła dziś bratu i okej, wcale nie zamierzała zapalić, bo przecież tego nie lubiła, ale za to fascynował jej zapach jeszcze nie wypalonego tytoniu, więc wąchała sobie fajkę! Musiała wyglądać niezbyt ciekawie w tym momencie, bo jeszcze ruszała kolanem, słuchając Arasha! Bo leci w radiu, ona pewnie słucha Rmf Maxxx.

okej, więc sebek siedział na masce swojego czarnego mercedesa, jednego z ostatnich zakupów i przy ściemniałym niebie, obserwował przechodniów. musiał to sobie wszystko przemyśleć.

powiedzmy, że wracała tędy z kawiarni w której siedziała niemiłosiernie długo z okaleczonym przez los (albo jeżeli trzymamy się detali - przez sebastję) danielem i generalnie nie patrzyła gdzie idzie zamyślona nad tym co się między nimi rodziło.

sebastję naturalnie ją dostrzegł, ale nie gwizdał, bo z tego rodzaju zachowań już dawno wyrósł. uśmiechnął się tylko pod nosem, cóż za popierdolony zbieg okoliczności, że spotykają się już po raz drugi, tego właśnie dnia, który nie należał do najlepszych sebkowych dni.

-oh, to ty - mruknęła, patrząc na niego nieobecnym spojrzeniem kiedy zatrzymała się na męskiej klatce piersiowej seba. odsunęła się i zadarła głowę, ale nie jakoś strasznie, bo w zasadzie nie należała do tych najniższych. nawet jeżeli miała na sobie disi na rzep tak jak w tym momencie. westchnęła i poczęstowała go jakimśtam uśmiechem. jeśli mam być szczera, nawet nie chciało jej się na niego wydzierać. bo i o co? nie potrafiła odpowiedzieć na to pytanie, tak jak i na to że nie ma bladego pojęcia skąd u nich tyle apatii. o.

- tak, to ja - odpowiedział, może nawet przyjemnie, a może po prostu znudzony, swoim zupełnie niskim i przyjemnym, bo sebkowodżejmsowym głosem. nie chciał mówić nic więcej, bo jeszcze tiiu rzuci się na niego i będzie musiał zrobić jej krzywdę, a przecież to już nie był ten sam sebek.

-nie zauważyłam cię, przepraszam - mruknęła i już wycofywała się żeby nakierować swoje zgrabne ciałko na właściwą trasę kawiarnia-dom. zauważ, że przeprosiła. ona! daniel na prawdę ma na nią dobry wpływ. poprawiła torbę, przerzuconą przez ramię. opowiem ci jaką. czarna a la aktówka w kolorowe serduszka. zakochałam się w takowej. była w siendej.
o czym ja pisałam? ah tak, zmierzwiła tylko włosy i życzyła mu miłego wieczoru, gotowa żeby odejść. no patrzcie państwo.

sebastien uznał, że to idealny czas, by normalnie porozmawiać, skoro nie pizgał niczym o ściany, a w zasadzie to filary mostu, ale ten fakt możemy pominąć.
- tiiu, zaczekaj - powiedział, może nieco ochryple, więc teraz odchrząknął, w swoją pięść, junoł - usiądź. nic nie zrobię, serio.
oparł dłonie o maskę, chcąc udowodnić, że będzie je trzymał przy sobie.

zatrzymała się i z uniesioną brwią spojrzała na niego przez ramię.
-taaak? - z braku laku poprawiła swój minimalistyczny koczek, bo powiedzmy że dzisiaj wyglądała jak na awatarku, który mnie podnieca. nie jestem les, junoł end ajnoł łinoł. tej.

- porozmawiajmy, jak huh ludzie? - zapytał ostrożnie, czując jak tiiu lustruje go spojrzeniem. zmierzwił sobie włosy, by potem też poprawić kołnierzyk polo. i w zasadzie to było mu trochę zimno, bo miał tylko to polo na sobie :c.

-ale nie tutaj - zastrzegła, podchodząc bliżej i obejmując się ramionami - jest mi cholernie zimno. więc zgodzę się na rozmowę jeśli zrobisz/kupisz mi kakao - uśmiechnęła się z przekąsem i nie patrząc na niego zaczęła dłubać w betonie czubkiem swojego disi. oczywiście była chyba jedyną dziewczyną w paryżu, która nie czytywała ploteczek tak więc nie miała bladego pojęcia o tym, że sebastję ma dziecko i dziewcznyę. stąd jej pytanie - jesteś na coś chory? weneryki? chcesz mnie ostrzec? no wiesz.. szpital i te sprawy - wzruszyła ramionami.

- nie, to chyba po prostu daren i jas - a on nie wiedział, że tiiu nie czytuje plotek, więc tak rzucał imionami - możemy wejść do środka, mam niewiele czasu, obiecałem jas, że przyjadę do szpitala jeszcze dziś, a chcę się dzisiaj wcześnie położyć, bo rano mam kilka spraw do załatwienia.
i nawet przestąpił kilka kroków dalej, by otworzyć przed tiiu drzwi.

-daren, jas? możesz mówić po francusku bo za cholerę nie rozumiem o co chodzi - zmarszczyła perfekcyjnie wyskubane brwi i pomyślała, że chciałaby pojechać do vegas, nie wiem dlaczego akurat teraz. może samochód seba jej się z tym skojarzył. w każdym razie wsiadła i nawet zamknęła za sobą drzwi, starając się nie wybić szyby. nigdy nie lubiła zamykać czyichś samochodowych drzwi z tego właśnie powodu. ja też zawsze mam wrażenie, że wybiję szybę, xd.

sebastję usiadł za kierownicą, to znaczy po drugiej stronie, kiedy zdazył już okrążyć auto, by teraz spojrzeć na nią w mroku, bo oświetlała ich tylko latarnia uliczna.
- daren to mój syn, jas dziewczyna - no tak, bo jeszcze jej się nie oświadczał, a w końcu musi przyjść na to czas. wcześniej rodzice j powinni się o wszystkim dowiedzieć, a on za wszelką cenę chciał aby się tak stało.

-hoo, hoo - pokręciła głową i złapała za klamkę drzwiczek - muszę iść. przypomniałam sobie, że zostawiłam garnek z mlekiem na gazie. będzie potwornie śmierdzieć kiedy się spali. yy, czy coś - otworzyła drzwi i już stała na zewnątrz. co ona sobie idiotka myślała? że seb nagle powie jej, że jest cudowna, że wcale nie myślał o niej jako o dziwce, a wartościowej dziewczynie i jego smsy były pisane ze szczerej tęsknoty duchowej a nie potrzeby szybkiego seksu. niech pieprzy swoją jas. potem będą mieć uroczy harem upośledzonych dzieci. prychnęła i cisnęła komórkę z której przed chwilą pisała smsa do daniela do torebki.

- hm, może cię odwieźć? - zaoferował się dobrodusznie, nie wiedząc o co tej tiiu do chuja chodzi. ale nie denerwował się, bo wiedział, że ma przed sobą jeszcze dużo powodów do nerwów, więc po co ma je tracić na kogoś takiego jak tiiu.

no właśnie, po co.
-nie, dziękuję. poradzę sobie s a m a - z tymi właśnie słowami, odwróciła się i zamaszystym krokiem ruszyła nie wiem gdzie. przed siebie, prawda.

a on pojechał do jas, dać jej buzi na dobranoc :c.

siedziała na murku, widocznym tam w tle przez otwór mostu i paliła pink elephanta, obserwując ulatujący do góry dym, obok jej lewej nogi stał pusty papierowy kubek ze starbucksa, a w nim dwa pety. jak widać evan nie miała nic ciekawszego do roboty, toteż siedziała i się truła. a jak!

/ej, myślałam o tym, żeby tu grać ;d

a lijam wrócił z kopenhagi, bo powiedzmy, że tam był, chociaż niby go nie wysyłałam, ale nieważne. w każdym razie humor miał nawet nie najgorszy, chociaż mokra kurtka nie napawała go jakaś specjalną miłością do świata i optymizmem. i ten niezły humor nie przeszkodził mu kopnąć jakiejś puszki. uczynił to bez specjalnej agresji, no ale. zauważył jakąś dziewczynę siedzącą na murku. obłoczek dymu też nie uszedł jego uwadze, co z kolei przypomniało mu o jego nałogu. z tym, ze jak zwykle, pogrzebał w kieszeniach i okazało się, że znowu zapomniał papierosów. skleroza nie boli. nieznacznie wzruszył ramionami i usiadł obok dziewczyny. skoro już sobie nie zapali, to chociaż powdycha dym. przez chwilę patrzył na ulicę i samochody poruszające się po niej, po chwili jednak odwrócił głowę ku dziewczynie i zmierzył ją spojrzeniem, trochę zaciekawionym, ale bez przesady, bo to liam.

młoda dupa z niego, zapomniałam hihi. evan może pobawić się w niegrzeczną pedofilkę. poczuła wzrok na swoich plecach, bo nie oszukujmy się takie rzeczy zawsze w jakiś tam sposób czuje się w podświadomości, czy gdzie tam. odwróciła się z tej okazji przez ramię wypuszczając tym samym dym, ustanie nie nosem. tak tylko zaznaczam, dla pewności.
-gapisz się na mnie - stwierdziła ot tak po prostu, bez większego wyrzutu. przechyliła głowę i tym razem ich role się odwróciły lub też zdublowały, bo i ona przyglądała mu się ciekawie. bo wybacz, ale jak można nie patrzeć na kogoś o powierzchowności paola nutiniego? no jak? no nijak, że tak napiszę. wcale nie nikak, nie sugerujemy się literówkami chociaż są fajne.

on już ma 18, przecież miał pierwszego urodziny, tylko się nie zmieniło. i racja, nie da się, w końcu
liamowi po tej uwadze nie zrobiło się ani trochę głupio czy nieswojo, gdyż a)to liam, b) była to prawda, c) jemu zwykle nie robi się głupio, co wiąże się z punktem a, bo to lijam. kiwnął tylko głową i patrzyli tak na siebie, on na nią a ona na niego. uśmiechnął się po lijamowemu, wszyscy wiedzą jak, klękajcie narody.
- nigdy wcześniej cię tu nie widziałem - odpowiedział...hm, cóż. stwierdzeniem na stwierdzenie. bo fakt, nie widział. nie, żeby miał bank twarzy w pamięci, często zdarzało mu się zapominać albo mylić imiona, a to i tak on był za to przepraszany, mistrzostwo świata, prawda? w każdym razie zmierzałam do tego, ze tej twarzy raczej by nie zapomniał, dlatego powiedział to z właściwą sobie pewnością itepe.

-twoja strata - rzuciła z uśmiechem i zgasiła papierosa o murek na którym siedziała i od którego notabene cholernie marzł jej tyłek, ale co się będzie nad tym rozckliwiać i rzuciła peta do swojego kubka służącego za pojemnik na takowe gadżety właśnie. zastanowiła się nad zapaleniem kolejnego, ale chyba zakrawałoby to na jakiś nałóg, a nałogowcem nie była. po prostu było jej nudno - i będziesz tak stał i gapił się na moje plecy lub półprofil, czy podejdziesz i na przykład się przedstawisz? - patrzyła na niego połowicznie rozbawiona i poważna, bo tak sobie wymyśliłam. ona sama przecież nie podniesie swojej szanownej dupy, żeby zrobić to pierwsza, bo była dziewczyną, a mamusia mówiła jej, że to faceci mają nadstawiać karku w każdej sytuacji. nie wiem, czy jedno z drugim ma coś wspólnego, ale rady mamusi evan są bezcenne jak uśmiech taty w reklamie masterkart.

/kocham moją rodzinę, dziękuję za uwagę =,=.

lijam wydał z siebie coś pośredniego pomiędzy parsknięciem a prychnięciem, a na jego twarzy w dalszym ciągu gościł ten ironiczny, ale całkiem seksowny uśmieszek. tak więc ruszył się z miejsca, żeby nie było, jak miał ochotę, to był gentlemanem. to na prawdę aż dziwne, że znając pół paryża i mając świadomość, że drugie pół do niego wzdycha, on jeszcze jej nie widział. cóż, ja wiem, to był palec boży, tak.
- cóż, twoje plecy nie próbują mnie wychowywać - powiedział, ale usiadł obok. bo już nie pamiętam, czy wcześniej to pisałam, nieważne. niech będzie, ze dopiero teraz. - liam - przedstawił się krótko, bez zbytnich ceregieli, bo i po co, prawda? w każdym razie wtedy odwrócił wzrok od dziewczyny, może i był trochę wyposzczony (xd) i w ogóle, ale bez przesady.

trochę?! bardzo. biedny lijam
-evan - odpowiedziała równie krótko, odwracając od niego głowę. siedzieli więc jak dwa dałny, on patrzył w jedną stronę ona w drugą. przypadkiem lub nie zetknęła się z nim kolanem, co przyprawiło ją o miły dreszcz. a może po prostu było jej zimno? niezbadane są wyroki boskie, więc się tego nie dowiemy! - nie jesteś z paryża - stwierdziła, chociaż właściwie pytała. wyszło coś pomiędzy, ale nadal na niego nie patrzyła, kontemplując dwójkę starszych ludzi pchających swój samochód.

kiwnął głową, pewnie na znak, ze zrozumiał. bo teksty w stylu 'och, ładne imię' nie były w jego olewatorskim stylu. liam uśmiechnął się pod nosem, bo tamten uśmieszek zdążył zejść mu z twarzy. ponownie zwrócił ku niej swoje paolowe oblicze, xd.
- pytasz, czy stwierdzasz fakt? - zapytał, bo w końcu nie był do końca pewny. on pewnie też coś kontemplował, spod tej swojej włażącej mu do oczu grzywki. wbrew temu, co zawsze mówiła mama, jemu było z ta grzywką dobrze i naprawdę widział, co się dookoła niego dzieje. ale mama w to nie wierzy.

mamy czasem bywają okropne :c
-nie jestem pewna - odpowiedziała zgodnie z prawdą, uśmiechając się kącikiem ust i łącząc kolana w stylu ugrzecznionej uczennicy szkoły z zakonnicami, oczywiście nigdy do takiej nie uczęszczała, żeby potem nie poszła o tym plota! - nie możesz być z paryża. wpadłabym na ciebie już dawno, dawno temu - na dowód czegoś tam wtórowała sobie rękami mówiąc, czy energicznie gestykulowała jak wolisz. dodam jednak, że nie dała lijamowi w zęby z tej okazji.

tak mu się to właśnie skojarzyło, ale tylko rzucił okiem na te złączone kolana, po czym odwrócił wzrok i uśmiechnął się pod nosem, tym razem znowu ironicznie.
- zabawne, ale to samo mógłbym powiedzieć o tobie - powiedział tylko i patrzył na drugą stronę ulicy, po prostu, nie w jakiś konkretny punkt.
na szczęście lijamowi niestraszne były gestykulujące dziewczyny, bo trenował lacrosse i czuł się z tego powodu fajny xd

że niby by jej oddał, gdyby oberwał? zuy lijam.
-może po prostu nie bywasz na dostatecznie dobrych imprezach, żeby na mnie wpaść - zasugerowała, unosząc brwi. no tak, wylazła z niej natura rozpieszczonej jedynaczki z bogatej rodziny, hihi, ale nostress bywała nią tylko w określonych momentach tak jak i w tym właśnie, kiedy chciała nie wiem zaimponować może? albo stłumić zbyt wielką pewność siebie chłopaka z którym następnie zamierzała słodko i niewinnie flirtować? dobra, patrząc na lijama myślała tylko o niegrzecznym seksie na masce czyjegoś samochodu, dopóki nie przypomniała sobie, że na forum przecież jest listopad i jest zimno! objęła się więc ramionami, bo aż przebiegł jej dreszcz po seksownych pleckach.

nje, że by sobie z nią poradził, gdyby przejawiała skłonności do agresji ; >
lijam skwitował to stwierdzenie śmiechem. tak więc zaśmiał się tak, jak tylko on potrafi się śmiać, tak tak <3 to był śmiech łączący w sobie ironię, rozbawienie i to lijamowe coś, nie zostało to jeszcze sprecyzowane i w dalszym ciągu jest największą zagadką, jaka nurtuje ludzkość. zaraz po tym jest trójkąt bermudzki. no, cóż, przecież wszyscy wiedzą, że lijam, kiedy jest w paryżu, chodzi na najlepsze imprezy, bo właśnie dlatego zyskują one potem takie miano i na zawsze pozostają w pamięci... cóż, wielu dziewczyn : > ostatnio po prostu nie był w nastroju, był rozstrojonym emocjonalnie i rozbitym małym biednym misiem *.*. ale już wraca do siebie, dont łori.
- zaproponowałbym ci moją kurtkę, ale jest mokra, więc to chyba nie najlepszy pomysł - powiedział, nawet na nią nie patrząc. nie, żeby go nie interesowała, to tylko taki wybieg, wszyscy o tym wiemy. zaskakująco skuteczny, cóż. co do kurtki, była to szczera prawda, a on nie miał ochoty, żeby od siedzenia w jego przemoczonej kurtce evan złapała zapalenie płuc i umarła ;c widzisz, jak on się o wszystkich troszczy?xdd

/ja zetwu, bo mama mnie dręczy, żebym w ramach wkładu w jej jutrzejszą imprezę zrobiła andruty ;/

a wszyscy nie troszczą się o niego. okropni wszyscy, nie sądzisz?
-więc zdejmij kurtkę i mnie przytul - chciała dodać 'do cholery', ale pomyślała sobie, że byłoby to zbyt niemiłe i mógłby wtedy z czystym sumieniem powiedzieć 'nie'. w takim stanie rzeczy jednak postawiła go przed wyborem, który jednocześnie był testem i wszystko tworzyło jedną wspaniałomyślną całość. evan spoglądała na niego, udając że wcale tego nie robi i stukała obcasem swojego miłego kozaka w chodnik. żałowała, że nie wzięła ze sobą rękawiczek i szalika. nienawidziła listopada!

tak, sądzę. brzytcy fszyscy!
liam zamachał brwiami, haha, jak ta emotikona -> na padu, fszyscy wiemy ococho.to znaczy, tylko brwi mu tak przez chwilę latały, nie miał tego wyszczerzonego uśmiechu, dla ścisłości.
- okej, mogę cię przytulić, możemy tu siedzieć i marznąć - powiedział i w końcu na nią spojrzał, nie wiem, czy wspominałam, ale wcześniej na nią nie patrzył. - ale równie dobrze możemy iść w jakieś przyjemniejsze miejsce - dokończył i dalej na nią patrzył, bo był ciekawy, jak zareaguje. lijam też jest małym spryciarzem, aha.

-kusi mnie fakt przytulenia, ale szczerze powiedziawszy wolałabym się przenieść w jakieś przyjemniejsze, a w każdym razie cieplejsze miejsce - odpowiedziała w końcu, również na niego patrząc, ale nie zawstydzona, bo to evan a to rozumiało się samo przez się. trafiła kosa na kamień, o! tak to się swojsko określa - czy wśród ofert zaplątał się pakiet miks zawierający przyjemne miejsce razem z przytulasem? - tym razem to ona zamachała brwiami. może są jakimś zaginionym rodzeństwem? za dużo wspólnego! a jeżeli nie, zza rogu wyskoczy sophie z siekierą i tyle będziemy widzieć biedną evan w całości. jej szczątki zbiorą nad ranem strażacy ze słonecznego patrolu i złożą do pudełka po zapałkach.

/ie jest głupi, więc siedzę na firefoxie i muszę non stop się wylogowywać, bo gram na dwie postacie, to w sumie całkiem śmieszne. to znaczy, mam na myśli to skakanie.

a micz wygłosi jakąś ckliwą mowę, wszyscy będą płakać, a potem świat i tak o niej zapomni.
- myślę, ze to da się pogodzić bez większych problemów - odpowiedział liam z uśmiechem. cieszył się, bo miał już dość tych wszystkich wydumanych panienek z wielkimi, błyszczącymi, ckliwymi oczami. evan nie wyglądała mu ani na taką łatwą ani na taką głupią, jakie zwykle liam spotykał, co było dośc interesujące. i okej, on się do tego nie przzyna, ja przyznam się za niego. cieszył się, ze wreszcie to on, a nie sophie, zabierze 'koleżankę' do domu. oczywiście, to nie był sztandarowy plus tej sytuacji, ale jednak. - no, to chodźmy - dodał z rozbrajającym uśmiechem, no bo bez ceregieli przecież, tak?

-no to chodźmy - powtórzyła z entuzjazmem, bo ucieszyła się na myśl o ogrzaniu swoich zmarzniętych członków. gdziekolwiek. czyli idą do niego, rajt? pozwolę ci nawet zacząć. wsunęła drobną dłoń gdzieś na jego plecy na wysokości nerek, bo skoro sam nie kwapił się do objęcia jej, zrobiła to za niego. evan należała do tych niecierpliwych dziewczynek, ale nie pakujących się od razu do łóżka, więc niech się tak chłopak nie cieszy.

okej, ale cii, nie psujmy mu zabawy ;3
skoro ona objęła jego, on objął ją, to rzeczywiście zaskakujące, ale zrobiło mu się cieplej i proszę nie wysnuwać żadnych skojarzeń z tym związanych xd
ok, to idę zaczynać, rajt.

susanne stała oparta o łuk, czy inne gówno nie wiem jak to nazwać, z lewej strony w każdym razie i czekała na bastiena z miną raczej grobową, mroczą i złą. aczkolwiek nie była emo, ani nic z tych rzeczy.

no więc sebastję przyszedł raczej przyszedł, korzystając z okazji, że tiiu jeszcze spała ;d. po drodze postanowił zrobić zakupy i jej coś dziś ugotować. wychował się we włoszech, musiał umieć gotować.
- czeeeść - mruknął, wcale nie uśmiechając się do susanne, bo się nie wyspał.

spojrzała na niego wzrokiem stuprocentowo przepełnionym nienawiścią. zbliżyła się nawet o krok do niego, zaciskając drobne dłonie piąstki - ty.. ty.. popierdoleńcu - jęknęła bezsilnie uderzając pięścią w jego twardy tors - ty.. cholerny.. ignorancie.. niedoszły modrderco.. nie wiem.. boże nienawidzę cię, rozumiesz? zostaw daniela w spokoju. w świętym s p o k o j u - mówiła właściwie jako oddzielenie każdego słowa używając uderzenie go w tors jedną lub drugą pięścią, o.

sebastien spoglądał na susanne, z góry, bo był dużo wyższy, a na jego twarzy malowało się niemałe rozbawienie. strasznie się wkręciła, jeśli chodzi o nienawiść do jego osoby, a przecież jego to nawet nie bolało.....
- skończyłaś? - zapytał, kiedy faktycznie, przestała na niego krzyczeć. skrzyżował ręce na piersiach, przymrużając nieco powieki.

-nie - powiedziała podnosząc wzrok powyżej jego sutków, hyh, na twarz i trzasnęła seba w twarz, dostatecznie mocno żeby na jego policzku pojawił się palący odcisk jej dłoni - teraz tak - z tymi słowami w zasadzie odwróciła się na pięcie.

sebastien się wkurwił, bo on sobie nie pozwalał, by byle kto lał go po twarzy. jedyną, ewentualnie upoważnioną do tego osobą była tiiu. tymczasem złapał susanne za nadgarstek i silnie obócił w swoją stronę.
- posłuchaj mnie, raz, a dobrze, mała suko. jeśli będę chciał, to ty razem z tym frajerem wylądujecie tam, gdzie wasze miejsce, ale póki co, nie pozwalaj sobie na zbyt wiele, bo to się dla ciebie źle skończy - wysyczał, a jego spojrzenie momentalnie zmieniło się z rozbawionego na lodowate, xd.

jaki myster zełko z niego. w kapciach xdddddddddddddddddddddd sori nie mogę z niego w tym momencie. ciskał gromami z oczu? xd
susanne lekko się przestraszyła, bo w jej przekonaniu sebastję był psychopatą kompletnie wypranym z jakichkolwiek ludzkich uczuć, aczkolwiek nie dała tego po sobie poznać, zdecydowanie się wyrywając z jego uścisku.
-wsadź sobie swoje groźby w dupę, MARCUS. sebastję, oh cokolwiek - pokręciła głową i miała zamiar odejść. oj grabi sobie biedna.

- na twoim miejscu, naprawdę bym uważał na słowa. i tak, grożę ci - przewrócił oczami w zirytowanym geście, by puścić susanne. przez chwilę rozważał wrzucenie jej pod samochód, ale póki co się rozmyślił, będzie musiał porozmawiać z thomasem.

-zajmij się swoimi sprawami, a nasze zostaw w spokoju. jezu.. nie masz innych rzeczy na głowie tylko maltretowanie bogu ducha winnych ludzi? to żałosne, jeżeli mam być szczera. i możesz zrobić ze mną co tylko zechcesz. mam tylko pieprzoną nadzieję, że potem zeżrą cię wyrzuty sumienia i popadniesz w jakiś cholerny obłęd - pozdrawiamy lady makbet. susanne mówiła całkiem spokojnie, chociaż wewnątrz aż się w niej gotowało. odeszła szybko w stronę szpitala, no.

sebastien i wyrzuty sumienia, lol, wrócił do domu.

tu właśnie bujał się finli, jeszcze dośc wymięty po weekendzie, ale właściwie już dochodzący do siebie. z papierosem wetkniętym w kącik ust opierał się o jakiś filar, czy cototamjest na obrasku, tuż pod latarnią, co wcale nie znaczy, że potrzebował seksu za pieniądze.

Przemierzała Paryskie zakamarki szybkim i pewnym krokiem jak na niezbyt obeznaną w okolicy. Ale Louane tak lubiła, lubiła iść w nieznane. Kraciasty płaszcz powiewał jej od czasu do czasu przez pęd który sobie nadała. W końcu potknęła się o jakiś krawężnik mało widoczny w nikłych światłach bir hakeim bridge. Upuściła torebkę i zaklęła pod nosem. Pospiesznie rzuciła się by ratować swoje rzeczy przed zamoknięciem. Tylko przez chwilę rzucił jej się w oczy Finley, a raczej dymek unoszący się nad jego głową. Tak właśnie tego jej zabrakło. Zapomniała papierosów. Jak zwykle czegoś zapomniała ale nie sądziła, że zapomni czegoś tak jej ważnego.