arc de triomphe du carrousel

powiedzmy, że tutaj miał nołaś czekać na bruklin, a łuku jeszcze nie widział, toteż opierajac się o coś tam, pewnie o łuk właśnie, dobrze, że nie przewrócił!!!!!!!!!!!!!!!!, z papierosem w ustach czekał na bruklinę.

brokułka przyszła, zaraz muszę jej zrobić ubranko, w każdym razie miała jakiś płaszczyk, pewnie czerwony, bo czerwony jest trendi jak czytam na potinsach i w wogu! dopatrzyła się noasia, wśród tych wszystkich turystów, podeszła do niego, by stanąć na palcach, oprzeć dłonie na jego ramionach i pocałować go zupełnie długo w usta.

- brooklyn - uśmiechnął się do niej, trzymał teraz w prawej dłoni, odrobinę za sobą papierosa, by jej nie oparzyć, tudzież nie wypalić dziury w tym płaszczyku. trzymał po męsku, junoł. drugą, czyli wolną ręką objął ją w talii przytulając policzek do skroni. skroni, która również należała do samej brooklyn - pięknie wyglądasz.

- pierdolisz - mruknęła, przymykając oczy. nie przeszkadzała jej nawet ta para japońskich staruszków, co właśnie stanęła obok nich, próbując się jakoś porozumieć z nimi łamaną angielszczyzną i na migi, coś o robieniu zdjęć. nie słuchała ich, bardziej była pochłonięta wąchaniem noasia, potarła nosem o jego szyję, uśmiechając się. - ughr, ale się wyspałam. w końcu!

- to dobrze, że się wyspałaś. ja jakoś nie bardzo mogłem, hm - powiedział, przenosząc tę dłoń, nie od papierosa na jej włosy. miękkie, jak się zaraz okazało. zaciągnął się papierosem, odchylając nieco w tył, by wyrzucić go na ziemię.

- więc co robiłeś, skoro nie spałeś? - uniosła prawy kącik ust, nie żeby wyobrażała sobie jakieś nieprzyzwoite rzeczy.. może tylko trochę. zaraz się polepszę.

mam nadzieje:*
- uczyłem się, dziś było ważne kolokwium, ale przez ciebie nie mogłem się skupić. i podczas nauki i podczas kolokwium - roześmiał się, spoglądając na nią oskarżycielsko, ale przecież nie był zły. nie obrażał się też.

- uch, przepraszam! - zmartwiła się trochę, w ramach rekompensaty przytulając się do noasia, a palcami wędrowała po jego ramieniu. ludzikiem z palców raczej. westchnęła głośno. - szkoda, że nie mogłam u ciebie zostać na noc, uhm. - pewnie. wybiłaby mu z głowy naukę :<

- tylko żartowałem, to kolokwium i tak nie było ważne. mam nadzieję, że kiedyś sidney cię puści, ci? - uniósł obie brwi do góry. w zasadzie to trochę się nie dziwił sidowi, bo sam wolał, żeby brooklyn się nie szlajała. najzwyczajniej w świecie się martwił, była zupełnie atrakcyjną dziewczyną, więc przyciągała wszystkich nieciekawych typów. na przykład jego.

jaki tam z niego nieciekawy typ, gorzej z takimi sebastienami.... możemy ich jeszcze kiedyś spotkać, hehe.... anyway, brooklyn odetchnęła z ulgą. wiedziała, a przynajmniej się łudziła, że jeśli sidney wiedziałby, że noah nie jest jakimś bezmózgim bananowym chłopcem wiecznie zaćpanym trawką, to może i by ją puścił.. okej, wątpiła w to. - taa, może, kiedyś.. miejmy nadzieję. ale zawsze mogę cię przemycić do mojego pokoju, sid boi się tam wchodzić.

- boi się? ale że co, masz tam brudno? - ostatnim razem bardziej się skupiał na samej brooklyn, ewentualnie jej kroczu, niż na otoczeniu, a właśnie ich pierwszy stosunek miał miejsce w sypialni b. oparł się znów o ścianę łuku, wysuwając nieco miednicę w przód junoł i obejmując brooklyn obiema rękami w talii.

- nie, myśli, że wiesz, jak tam wejdzie, to korona mu z głowy spadnie, pokój młodszej siostry to w końcu, taki obciach tam wchodzić - zachichotała i pocałowała go w brodę, bo jakoś tak wyszło, dłonie wsuwając pod jego koszulkę. dzisiaj nie miała aż takich zimnych dłoni!

- wiesz, ja bym mógł zamieszkać w twoim pokoju. albo gdziekolwiek;na strychu, w piwnicy, byle z tobą - może nawet się zarumienił mówiąc to bruklinowej, ale nie mogła tego zauważyć, bo on potarł brodą o jej czoło, czyli, że był wyżej.

zawsze był wyżej, bo był wyższy-to tak z mądrych spostrzeżeń zuzanki. westchnęła, noah mówił jej praktycznie same dobrze rzeczy, nie jak taki sid, albo nawet dan!!!! podrapała się po policzku. - jeju, noah. ale wiesz, że ja nie potrafię nawet porządnie odkurzyć? mówisz tak, jakbyś chciał się ze mną ożenić, czy coś.

- tak, myślałem nad oświadczynami - powiedział z uśmiechem, odsuwając się znów od niej, to znaczy wrócił do pozycji opierania się o ścianę - żartuję. serio tak brzmię? prze pra szam. to nie miało tak brzmieć, to znaczy jestesmy za młodzi...........no wiesz. ja też nie odkurzam, wiesz? to znaczy teraz u siebie będę odkurzał, jak dorobię się odkurzacza. i dywanów. ale muszę to przemyśleć, póki co skupiłem się bardzo na studiach. i tobie.

- powinieneś spróbować coś sprzedać, mówię serio. znaczy, obrazy, mówię o obrazach, rozejrzyj się, na pewno gdzieś szukają jakichś obiecujących, młodych artystów. i miałbyś i na dywany i na odkurzacz i jeszcze pewnie na jakąś sokowirówkę by się znalazło! - ta sokowirówka musiałą go zachęcić. poza tym naprawdę wierzyła w jego talent i tak dalej.. a kwestii ślubu i całej reszty nie poruszyła już, he.

- brooklyn, ale na odkurzacz, dywany i sokowirówkę również, raczej mnie stać. lubię moje panele. powiedzmy. obrazów i tak nie sprzedam, nie widzę w tym sensu, matka mnie wydziedziczy, bo przecież - odchrząknął, by zaraz udawać matki głos, ale nie udało mu się - to wstyd dla rodziny żeby wieszali mnie w galeriach. moje obrazy. ona uznaje tylko nowoczesną sztukę, jak projektowanie. sama projektuje u siebie. a mnie wysłała na architekturę. grunt, że to nie prawo ani nic równie nudnego. nie widzę siebie, jako adwokata.
ja dziś dostałam od kuby 'mój chłopak jest gangsterem', wyrwane z gazety, bo to jego marzenie.

chce mieć chłopaka gangstera? xd
- to nawet ja się nie przejmuję tak rodzicami, noah - przewróciła oczyma, drapiąc noasia po brzuszku pod koszulkę. - ale oczywiście nie będę ci kazała się przeciw nim buntować, bo przecież, jezu, ja tu nie mam nic do gadania, nie mam żadnego doświadczenia życiowego, jestem małą, durną smarkulą. wiesz, że sid myśli, że kurwię się za pieniądze? - zachichotała, mrużąc oczy. - to śmieszne. przecież nie potrzebuję więcej pieniędzy niż dostaję.

chce być gangsterem!!!!!!!!!!! xd
- wiem, że to twój brat brooklyn, nie znam go i nie powinienem nic mówić na ten temat, ale on wcale mi się nie podoba. pomiata tobą, robi co chce, tak nie powinno być - pokręcił głową, ale nadal się uśmiechał, bo jej ręka, pod jego bluzką była zupełnie przyjemna - nie chcę im się sprzeciwiać, projektowanie domów i ogrodów też będzie ciekawe, w końcu to jakiś rodzaj rysunku. a w wolnych chwialch będę rysował ciebie, to chyba będzie jedna z moich przyjemności życiowych.
okej, malowanie zawsze sprawiało, że było przyjemnie, przynajmniej dla niego.

bo malowanie jest przyjemne!!1!<3
- wieeem, jeszcze pół roku i skończę osiemnaście lat, wtedy naciągnę rodziców na jakieś mieszkanie, bym nie musiała dalej się z nim męczyć. - nie no, i tak lubiła sida na swój sposób. - a architektura pewnie też jest fajna, też kiedyś o niej myślałam, to znaczy, kiedy byłam na poziomie pragnienia zostania primabaleriną i strażakiem zarazem. - uśmiechnęła się, kiedyś była taka głupiutka. jakby teraz była specjalnie mądrzejsza, eh!

nie lubie malować. to znaczy nie umiem, a to różnica.
- kiedy masz urodziny? - zaciekawił się, bo to ważne, miał nadzieję, że za pół roku brooklyn będzie chciała go w ogóle znać - no jest przyjemna, chociaż wolałbym sztuki piękne. przeżyję. primabalerina, hm to jeszcze jak cię mogę, ale strażak? nie za bardzo pasujesz mi do ganiania w ogniu.

- w lutym, szesnastego. wiesz, potem też chciałam być stjułardesą, sprzątaczką, bojem hotelowym, pracować w zakładzie pogrzebowym, mleczarni albo krematorium. a ty kim chciałeś być, co? usiądźmy gdzieś, bo nogi mnie bolą - rozejrzała się dookoła za jakąś wolną ławką, nie zajętą przez turystów, ale takiej nie widziała :<

- szesnasty lutego, okej zapamiętam - pokiwał głową, by zaraz, z rękami na szyi brooklyn, zająć się namiętnym pocałunkiem. to trwało tylko chwilę, bo skoro był wyższy, to dostrzegł wolną ławkę i właśnie w tamtą stronę, pociągnął za rękę b - ja? odkąd tylko odkryłem, że malowanie to moja pasja to malarzem. ale wcześniej policjantem, bo oglądałem dużo filmów.

- hej, nie chciałabym, żebyś był policjantem, to niebezpieczne. - wpakowała się noasiowi na kolanka, jak byli już na tej ławce, no bo co, chyba mogła sobie na to pozwolić. - poza tym, nie jesteś jakimś mięśniakiem, noaaah - zauważyła.

widziałaś policjantów w polsce.......................................
- wiem, dlatego zrezygnowałem. wolałabyś żebym był mięśniakiem? no wiesz mogę zacząć chodzić na siłownię i zacząć brać sterydy, to ostatnio modne wśród piętnastolatków - zamrugał, ze trzy razy i przytulił swój szorstki, bo nie chciało mu się golić, policzek do jej gładkiego.

to nie polska, to życie ulicy.........
- fu, nie, nie lubię mięśniaków - ale mięśniacy często lubią ją... - draaapiesz,noah, to zupełnie seksowne. - no, a ona lubiła jego imię. lubiła je powtarzać, jak tylko była na to okazja. poprawiła mu kołnierzyk, przymykając oczy.

- wiem, muszę się ogolić, ale dziś rano nie miałem za bardzo czasu, poszedłem nad sekwane - wiadomo co robić.............jasne, że sikać pod wiatr. delikatnie, w rytm piosenki, która leciała z telefonu amerykańskiego turysty, siedzącego na ławce obok, głaskał udo brooklyn.

xxxd.
- nie musisz, artyści zawsze mają kilkudniowy zarost.. - nie pytaj, skąd wiedziała. może znała świętej pamięci olka... albo pjera... :< westchnęła i pocałowała go gdzieś za uchem, by zaraz oprzeć głowę na jego ramieniu, jakoś tak bokiem.

- aha, dobrze. ale ja nie jestem artystą, brooklyn - powiedział, z delikatnym uśmiechem na jej twarzy teraz pocierając nosem o jej policzek, który swoją drogą pachniał zupełnie rozpraszająco.

- co ty gadasz. jesteś najfajniejszym artystą jakiego znaaam - wyznała mu, przymykając oczy. może to nie był z jej strony jakiś wielki komplement, bo znała czterech artystów na krzyż i nic poza tym, ale mówiła od serca itp itd.

- oho, to miłe, brooklyn - powiedział, ale stwierdził, że jest mu już nudno, chociaż mógłby tak spędzić całe miliony lat, byle z b - idziemy gdzieś? chyba zgłodniałem. i serio nie mam ochoty na jedzenie homarów i tych innych, jeśli wiesz o czym mówię, b. :c

- pewnie, nienawidzę owoców morza. - i kurwa znów zapomniałam jak jest homar po ang, xd. cicho. podrapała się po kolanie, powiedzmy że miała spódniczkę, wzdychając ze zmarszczonym noskiem, chociaz pewnie nie powinna-zmarszczki mimiczne i te sprawy, ale na chwilę obecną się tym nie przejmowała. - możemy iśc na pizzę, czy cokolwiek. - ona w zasadzie nie była głodna, ale chciała mu zrobić dobrze, znaczy iść z nim jeść.

- okej, to idziemy do pizza hut, to niedaleko. nie lubię takich ogólnoświatowych restauracji, jeśli mam być szczery. w mediolanie mamy świetną, włoską, którą prowadzi jakaś tam rodzina i to moja ulubiona - nie wstawał, bo nie chciał zwalić brooklyn z kolan, więc to ona powinna pierwsza.

- tu też są fajne włoskie, ale nie takie prawdziwe! - zlazła i zacznij.

odzwyczaiłam się od grania, to tak z serii 'zwierzenia tiiu'.
w każdym razie siedziała na murku po lewo od frontu łuku i obserwowała murzyna, usiłującego sprzedać jakiejś kobiecie tandetną bransoletkę. mi też probowali. no nieważne. pogryzała krułasanta i wściekała się na seba. no bo CO ON SOBIE MYŚLAŁ. czy coś.

aha, więc przechodził tędy, bo nie wiem, co, nie mam pomysłu, chyba gonił motyla. nie no, serio, to hm, szedł z piekarni ze świeżą bagietką, którą pożerał nie tylko wzrokiem, ale i danielową paszczą, lą end pis. więc ten, szedł, całkiem nieszczęśliwy również, a to z racji tego, że bruk coś do niego miała, a on nie wiedział co, w związku z czym humor mu prysnął jak bańka mydlana czy coś w ten deseń.

wyciągnęła przed siebie nogi, nie nigo wbrew temu co pierwotnie napisałam. nogi obute w botki iwo sąlorę o ile ten miłośnik damskich garniaczków płodził włosy. pomodlę się za niego i tak. był boski! wracając do tematu, bo chyba dzisiaj idzie mi to nieco naokoło z powodu dłuższej nieobecności, tiiu owe botki czarne, zamszowe obserwowała nie zdając sobie sprawy z tego, że ktoś może się potknąć. no bo może! dlaczego by nie!

właśnie, dlaczego by nie. daniel był właśnie bardzo zajęty swoją bagietką, której pożarł już pół i trzy ósme, bo przez cały dzień nic nie jadł, jakoś zbytnio nie miał czasu, no bo tak: rano się uczył, potem miał kolokwium, potem spotkał się z bruk, potem ona się na niego wkurzyła, a potem nie był głodny już i dopiero jak zgłodniał to wyszedł z domu po bagietkę. i teraz właśnie, wpatrując się w nią i jedząc ją zarazem, zapominając o bożym świecie, potknął się biedak tak niefortunnie, że gdyby nie to, że wypuścił z rąk bagietkę, która potoczyła się gdzieś na jezdnię pod koła limuzyny jakiejś, by podeprzeć się rękoma, pewnie zaryłby nosem o ziemię. zaklął siarczyście, zbierając swoje zwłoki z ulicy.

-ojezu omatko nic ci nie jest kimkolwiek jesteś bardzo przepraszam nie chciałam? - zakrzyknęła mało składnie i zgodnie z zasadami gramatyki, podrywając się jednocześnie, żeby następnie stanąć nad rozciągniętym na mokrej ulicy danielem. założyła za ucho pasmo długich prostych włosów i przygryzła wargę. a co jeśli umarł, xd? przestąpiła nawet z nogi na nogę i w końcu zdecydowała się, żeby ukucnąć. a wymagało o od niej wielkiego samozaparcia, że tak ci powiem. nawet ksenna ekstra by nie pomogła w obliczu takiej blokady! albowiem tiiu bała się/brzydziła krwi własnej jak i innych również, zupełnie jak moja koleżanka, która na takowy widok dostaje prawdziwej histerii. i tu mamy podobny przypadek - żyjesz?

na szczęście danielowi krew nie leciała, bo nie zarył nosem w ziemię, usiadł więc sobie, by za chwilę podeprzeć sie fajnie tak jakoś i wstać, chociaż chwiał się trochę na nogach. notabene miał potłuczone kolaniątka, bo go zajebiście bolały.
- my się znamy - zauważył bardzo spostrzegawczo, co jest wyjątkiem od reguły, bo daniel, nawet jako fotograf, nigdy nie był zbyt spostrzegawczy. pamiętał tju jakoś jakąś dziwkę, która lepiła sie do niego na imprezie a potem była niemiła, haha.

każdy ją tak kojarzy. biedna dziewczyna.
-tak? - z początku nie skojarzyła go wcale, ale kiedy przyglądała mu się dłużej, dochodziła do następujących kolejno po sobie wniosków iż jest przystojny, mało tego faktycznie go kojarzy. uśmiechnęła się więc delikatnie i dziewczęco, bo nie miała okresu więc tryskała entuzjazmem i dobrym humorem na lewo i prawo nie odwrotnie - daniel? - przechyliła głowę, odruchowo zatykając dłoń za pasek nerki lacoste. zmrużyła nawet oczy, a powiem ci w tajemnicy, że miała ładny i lekki makijaż.

- a nie erik? - zapytał ironicznie, bo wciąż pamiętał, jak tju mówiła do niego erik, jak go wyratowała z rąk wiki, która ze pewne nie miała wtedy przy sobie pilniczka do piłowania szyb tytanowych i jeszcze chyba nawet żyła. on od początku uważał, że tju jest ładna, nawet bardzo, ale jej zachowanie nigdy mu się ładne nie wydało, tak więc nie oczekujmy, że będzie dla niej miły i to jeszcze w dodatku po tym, jak się o nią potknął.

zaraz zacznie ją gonić z tasakiem, który niepostrzeżenie wyciągnie z gaci.
zmarszczyła brwi i z braku laku spojrzała na swoje czerwone paznokcie. eric, no tak. chyba się nie lubili. wybaczcie moi drodzy, ale moje postaci żyją teraz w innej czasoprzestrzeni jako że nic nie pamiętam z gry prowadzonej wcześniej, o. tak więc wyprany mózg tiiu cieszył się na widok tak przystojnego chłopaka, jednak jej codzienna bardziej wredna część, uśmiechnęła się ironicznie.
-jak wolisz.

- wolę daniel - wzruszył ramionami. kurwa mać ała płatek mi wszedł w zęba, kurwakurwakurwa. okej, muszę tabletek, nie ma tabletek, JA PIERDOLĘ. w związku z tym że boli mnie ząb, daniela też w tym momencie zaczął boleć i to niespodziewanie w związku z czym zaklął pod nosem znów. spojrzał na swoją bagietkę, z której zostały okruszki po tym, jak przejechał ją tir. spoko.

-coś się stało? - przejęła się trochę, bo może kiedy upadł złamał sobie nogę i dopiero teraz kiedy ochłonął dotarł do niego ból. zerknęła w dół, odruchowo zupełnie i doszła do wniosku, że z nogami chyba wszystko w porządku. być może daniel ma jakieś problemy na podłożu psychicznym. skrzyżowała ręce i czekała na jakieś wyjaśnienie, albo coś w ten deseń, właściwie gotowa odwrócić się i odejść, bo z jakiej racji ma tu stać i marznąć. właśnie, poprawiła swój długi szary kardigan.

- nie, nic - przecież nie będzie jej się żalił na to, jak bardzo bolą go kolana, że są pewnie otłuczone, że chyba sobie je przetarł, że boli go dupa i sam nie wie czemu aż tak bardzo. no nie, nie mógł jej tego powiedzieć, dan to przecież facet, faceci nie płaczą i tak dalej i tym podobneeee. - chyba wszystko w porządku - dodał na wszelki wypadek, przekonując o tym właściwie samego siebie, kurwa mać mój ząb.

wyrwij!
uspokoił ją tym stwierdzeniem, skutkiem czego rozluźniła się znacznie, a na jej twarzy pojawił się cień uśmiechu. jezukurwa burza!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-hm, przepraszam. naprawdę nie chciałam - podniosła na niego wzrok, bo był w cholerę wysoki, bo wszystkie takich kochamy, wyjmij mi rzęsę z oka, bo zaraz je wydłubie i tyle będzie z tego wszystkiego.

a mi wycinali spod powieki znamię i co mi teraz powiesz!!!!
- no myślę, że nie chciałaś - powiedział, nawet uśmiechnął się jednokącikowo i wcale nie miał zmarszczek, więc nie pomarszczył się w tym kąciku, lewym chyba, bo daniel był lewokącikowy. - właściwie, to nic się nie stało, więc nie masz za co przepraszać, to ja powinienem bardziej uważać - no patrzcie patrzcie, jaki się miły zrobił.

-być może - mruknęła i odwróciła się na pięcie, bo czuła w kościach, że daniela rozprawiczyła bruklin, więc chciała uciec krzycząc, hihi - na mnie już czas. xd