champs-elysées

spacerowałaa.

Siedząca Viviana spojrzała na dziewczynę idącą w stronę parku. Nieświadomie zmierzyła ją wzrokiem. przy tym głośno żując gumę.

hm, a więc ona też zmierzyła wzorkiem dziewczynę siedzącą na ławce. zatrzymała się w sumie, siadając na ławce naprzeciwko.

Czarnowłosa zaśmiała się pod nosem, robiąc balona z gumy.

- Co za pinda - pomyślała.

Spojrzała na swoje czarne kozaki na szpilce i przewróciła oczami, teraz tylko czekała na kolejny ruch tej drugiej.

a ona, no cóż pomyślała sobie dokładnie to samo. w sumie ant nie miała pomysłu na dalszy ruch, więc znów wbiła w nią wzrok i oglądnęła się za facetem, który przechodził obok.

Viviana wybuchnęła histerycznym śmiechem, przy tym zwracając na siebie uwagę przechodniów.

-Oj, ty, seksi! - krzyknęła do chłopaka idącego w stronę centrum, tego samego na którego patrzyła potencjalna rywalka. Nie był ładny, ale nie był też brzydki. Jednym słowem nie interesował ją. - ta panienka chce twój numer. - pokazała na dziewczynę siedzącą naprzeciwko, puściła oczko i do niej i do niego. Pokazała też dwa kciuki w obie strony, kciuki symbolizujące 'cool'. Wzięła torbę z ławki i zaczęła się oddalać ukradkiem spoglądając na dziewczynę i chłopaka.

- hm, nie zwracaj na nią uwagi, jest niezrównoważona. tak naprawdę, to ona chciałaby dostać twój numer - wywróciła oczkami, machnęła ręką, wstała i poszła za vivianą, chyba.

- Ty chyba sobie żartujesz - zaśmiała się. Jednym słowem narobiły siary, obydwie, bez wyjątku. Z ciekawością popatrywała na oddalającego się chłopaka i na przybliżającą się Antoinette.

- mhm, czemu tak sądzisz? - zatrzymała się i skrzyżowała ręce.

Viviana, mruknęła coś pod nosem nie zwracając uwagi na stojącą na środku postać. To ona się błaźni, a przecież Viviana przyjaciół nie szuka więc może ją olać. Nie odwracając się syknęła:
- Sądzę co?

- sądzisz, że sobie żartuje - mruknęła i przesunęła się w bok, bo prawie została przejechana przez chłopca na rowerze.

- Wydaję mi się, że jesteś szczególnie śmieszną osobą. Więc dlaczego miałabyś nie żartować? Przecież to logiczne, że ten chłoptaś to nie moja liga. To dlaczego miałabym chcieć jego numer? Dziewczyno, ja się nie zniżam do takich poziomów. Wybacz - Dalej się nie odwróciła i tylko przejechała ręką w powietrzu i przyspieszyło kroku. Nie żeby się bała.

- hm, moja również nie. a wiesz, dla mnie śmieszna jesteś ty - szła dalej, no bo, niby, że w tamtym kierunku.

- I po co za mną leziesz? Nie udawaj, że to przypadek, bo i tak Ci nie uwierzę.

- nie musisz mi wierzyć. a ty uciekasz? - szła dalej, grzebiąc w międzyczasie w swojej torebce.

- przed takim chucherkiem, jak Ty? Nie rozśmieszaj mnie. Raz bym Cię pierdyknęła to w podłogę byś się wbiła, ale wybacz nie zrobię tego, bo mam nowy manicure za całe 150 Euro.

- hm, smutne. niektórzy potrafią rozwiązywać porblemy tylko przemocą, prawda? - westchnęła i sama spojrzała na swój manicure, równie drogi.

- Nie. ja nie mam problemów, skarbie. Tym się od siebie różnimy. To była tylko przenośnia. Ale masz rację, mam ochotę ci strzelić w te czerwone policzki. - z kieszeni wyjęła słuchawki od ipooda i włączyła urządzenie.

- a jednak. wyglądasz jakbyś miała jakiś problem - zmierzyła ją wzrokiem znowu.

- skończ już tą łojową dyskusję, bo nie mogę cię słuchać.

- nie musisz przecież - mruknęła.

olivier akurat przechodził tutaj gdzieeś i z racji, że znał antoinette, chyba, xd, to się przywitał i przystanął gdzieś obok, to znaczy jakimś 'cześć aaant' luźnie rzuconym się przywitał. rozmowy nie słyszał, a raczej wymiany zdań, więc myślał, że to jakaś antowa koleżanka.
-olivier jestem!- przedstawił się więc, bon ton i tak dalej, wyciągnął dłoń też. tak zwana samowolka.

- to mogę znów założyć słuchawki na uszy, czy masz coś jeszcze do powiedzenia? - mruknęła przewracając oczami. Przyspieszyła kroku, następnie weszła w małą uliczkę pełną sklepów z torebkami. (od vivianki: naprawde tak jest w paryżu. xD)

- możesz zakładać - wzrusyzła ramionami - cześć oli! co u ciebie?

Uniosła brwi i położyła ręce na talii.
- Vivianka - podała mu dłoń uśmiechając się przy tym słodko.

-w porząąądku, ostatnio właśnieee-zaczął, do ant, ale skoro viviana wróciła czy coś tam, to uśmiechnąl się szeroko, bo to typowy facet, w jej stronę i uścisnął dłoń-miło mi poznać. to um, przyjaźnicie się, tak?-zapytał, nadal się uśmiechając i popatrzył po ant.

- mhm, nie - spojrzała na viviankę, cnie.

(viviana wróciła czy coś tam - dziękiiii!!! xD jestem COŚ TAM, miło mi.)


Z elegancją, aksamitną galanterią, wysublimowanym wdziękiem odpowiedziała:

- nawet jej nie znam

w sensie wróciła, CZY COŚ TAM, a nie viviana czy coś tam! xd
-och, tak-w takim razie chyba wyszedł na idiotę. z bardzo, bardzo umownym skrępowaniem zmierzwił grzywkę i przestąpił z nogi na nogę-too tym bardziej mi miło, że się poznaliśmy, takie poszerzanie horyzontów. i to na trzy fronty.
okej, sam nie wiedział, o co mu chodzi z tymi horyzontami, ale wybaczmy.

- tak, zorbiłeś dobry uczynek, prawie.

zaśmiała się spoglądając to na ant.

- Ale możemy się poznać, prawda przyjaciółko - wzięła ją pod ręka i syknęła do ucha. - nie psuj mi tego.

Uśmiechnęła się do Oliviera.

- A może skoczymy w trójkę na jakąś kawę? Chyba, że ant nie ma czasu, to wtedy zapraszam tylko ciebie.

-kawa, taaak, to dobry pomysł-przytaknął, za bardzo zajęty obserwowaniem nagich ramion viviany, żeby słyszeć jej uwagę do ant. taki fetysz. to znaczy te ramiona-wybierasz miejsce.

przyszli, że z nate'm bo tutaj prawie impreza. no to przyszli. ale to już mówiłam. nie mogę się teraz skupić bo czytam w teltygodniu recenzje seriali xd

- może do caffee moose? - zapytała. - dlaczego mi się tak przyglądasz?


(kurde, a w paryżu jest taka fajna kawiarnia na przeciwo wieży eiffla... z bardzo drogą kawą i boskim kelnerem, ale zapomniałam nazwę.)

dobra to ona się pożegnała i poszła, bo nie chciała przeszkadzać, mając nadzieję, że oni to docenią ...... . ..... ..... .... ... .. .

- Paa... Antt! Odezwij się jeszcze kiedyś - zironizowała machając dziewczynie i uśmiechając się do Oliviera.

docenili! pomachał za ant.
-jestem estetą, a ty mi się podobasz-i artystą też był, ale po co się chwalić. podał jej ramię-więc caffee moose.

- wiesz co? - zaśmiała się gładząc bluzkę. - zmieniłam zdanie. Może pójdziemy do mnie?

-huh, też na kawę?-zainteresował się, ale oczka mu zabłysły. to znaczy nie jak dla lorda vadera, całe szczęście-to znaczy, chętnie.

i mozesz u niej zacząć, <3

Ruszyli w stronę apartamentu Viviany...


PRZENOSIMY SIĘ DO MOJEJ CHATY !

w serialowych szukałam kiedyś pomysłu na dramę. to znaczy, jakieś dwa tygodnie temu, ale to w zasadzie trochę już kiedyś. a teletydzień kupuje moja babcia =d
wziął summer za rękę i splótł swoje palce z jej palcami, mając nadzieję, że się nie połamią, czy nie odpadną. spytał się jej, czy siadają gdzieś i to tyle.

moja mama kupuje, chociaż u nas się nie ogląda w zasadzie telewizji.
- możemy usiąść - zgodziła się luźno, głaskając go kciukiem, to znaczy jego rękę. zdmuchnęła włosy z czoła i zamknęła oczy, bo w zasadzie zakręciło jej się w głowie, a to było niezbyt hot, więc złapała się nate'a trochę.

objął ją ciasno (ciastoxd) w pasie, zanurzając nos w jej gęstych włosach, mając nadzieję, że przez ciążę jej nie powypadają. wybaczmy mu to, był na prawie, nie medycynie, o czym już pewnie wspominałam.
uśmiechnął się prawym kącikiem ust bardziej niż lewym i poprowadził summer do ławki.
warto wspomnieć,że po drodze powiedział, że ją kocha :<

to miło z jego strony.
- ja ciebie teeeż nate, nawet sobie nie wyobrażasz jak bardzo - nie chciała siadać na jego kolanach, bo miała wrażenie, że już jest gruba i go połamie xd więc opadła obok, zakładając standardowo noge na nogę.

- oho - pokiwał głową, zakładając ręce za głowę. westchnął, odwracając twarz w kierunku nieba, księżyca, gwiazd i całej reszty. - jak je nazwiemy? znaczy, dziecko.
przecież nie psa.

/sandra

- nie wiem, nate - dobrze wiedział przeciez, że summer nie należy do osób kreatywnych. zaraz jednak wybuchnęła śmiechem - adelaide, po babci xd.
wyobraziła sobie właśnie minę swojej matki, która dowiaduje się, że jej wnuczka ma imię po niej. pewnie zabiłaby ich obu i dziecko również. zaraz podzieliła się tą myślą z nate'm i przytuliła się do niego, bo ostatnio czuła się bardzo samotna! ;<

- hej, to w zasadzie jest pewien pomysł - stwierdzil, opierając głowę o jej głowę, drapiąc summer za uchem, zupełnie pieszczotliwie. - to w zasadzie zupełnie miłe imię. a jak to chłopiec?

/okej -,-