ginekolog / + poczekalnia u ginekologa

No i usunęła tą kurewską ciążę. I było po.

wyszła od ginekologa, to znaczy, skończyła swoją wizytę. zamknęła za sobą drzwi i objęła się ramionami, pochylając głowę. to co, że trzy panie siedzące na plastikowych krzesełkach spojrzały po sobie znacząco, raczej gówno ją to obchodziło. cieszyła sie jedynie z tego, że włosy przysłaniają jej twarz, także nikt nie może zobaczyć jak bardzo jest zrozpaczona.

apollo podniósł się więc z krzesełka, na którym to siedział czekając na anne, podszedł do niej i objął ją czule ramieniem. - anne, i co jest? - zapytał wyraźnie wystraszony, widząc, że anne jest smutna spodziewał się, że coś złego.

wsunęła ręce pod jego rozpiętą kurtkę, by spleść palce obu dłoni w okolicy jego lędźwi i oprzeć czoło na jego męskim ramieniu. robiło jej się na przemian zimno i gorąco, pewnie by udadła, gdyby jej nie trzymał.
- kurwaaaaaaa - jęknęła i nie potrafiła wydobyć z siebie już nic więcej, tylko zgrzytnęła nieprzyjemnie zębami, usiłując nie płakać.

odgarnął włosy z jej czoła, by następnie musnąć je delikatnie wargami. - skarbie, aż tak źle? - zapytał dość cicho, ale tak, że dało się usłyszeć, bez strachu :d. ale nieważne.

- jestem w ciąży, apollo - wykrztusiła, ledwo łapiąc oddech. płacz dławił ją w gardle, wtuliła się w niego kurczowo, lgnąć całym ciałem do apollowego ciała. - jestem w ciąży - powtórzyła, przymykając oczy. nie umiała tego znieść, znieść myśli, że nosi w sobie tego bachora powstałego z owocu gwałtu. nie wiedziała jeszcze co zrobi, bo na razie nie myślała zbyt trzeźwo, zszokowana tą wiadomością. bała się, że w tym momencie ją zostawi, przecież przeciętny facet by to zrobił.

- o kurwa.. - wyszeptał niezwykle zaskoczony całą sytuacją. - o kurwa.. anne, jezu, nie martw się. damy sobie radę. wychowamy to.. dziecko. będzie dobrze. ja pierdole. - powiedział, poczym przytulił anne do siebie dość mocno, i uczuciowo. nie do końca wiedział, czy ma się cieszyć, wkurwiać, czy co właściwie. mieli przed sobą jeszcze całe życie, ale z drugiej strony czuł, że właśnie z nią mógłby wychować to dziecko, a czy byłoby ono jego, czy też nie.., to już inna kwestia.

- ale ja nie chcę! - wychrypiała, czując, jak po jej zimnych policzkach spływają ciepłe łzy, mocząc teraz jego ubranie. - nie chcę tego dziecka... nie... chcę... - szeptała spanikowana. dopiero teraz w zasadzie do niej dotarło, co się dzieje. że apollo powiedział to, co powiedział. że wychowają to dziecko, że dadzą sobie radę. ale jak, skoro oboje byli jeszcze dziećmi? nie była w stanie tego zrobić.

- nie mów tak.. za jakiś czas podejdziesz do tego zupełnie inaczej, uwierz. DAMY SOBIE RADĘ. - zapewnił ją, i pocałował delikatnie. nie chciał, aby anne usunęła tę ciążę, ale nie chciał również, aby cierpiała.....

- chodźmy stąd - poprosiła płaczliwie. nie wiedziała, w jaki sposób stąd wyjdą, skoro ona nie była w stanie się ruszyć z miejsca, ale była pewna, że dalej nie zniesie tego miejsca i że nie wytrzyma ze samą sobą, jeśli się nie przemieści, najchętniej już do ciepłego łóżka. przygryzła mocno dolną wargę.

objął więc anne, a dłoń wsunął do kieszeni jej płaszcza, i wyszli. zaczniiiiiiij.