le table de jean (restauracja)

jedna z lepszych restauracji we wschodnim paryżu, szczycąca się doskonałym zorganizowaniem i miłą atmosferą. z głośników sączą się melancholijne ballady, la table de jean to restauracja idealna dla par chcących romantycznej kolacji dla dwojga, oui.
menu.

W sumie zawsze chciałam tutaj zagrać. Przyszli, Summer i Nate, Nate i Summer, usiedli przy jednym z tych miłych stoliczków. Summer obciągnęła czerwoną sukienkę, bo właśnie czerwoną miała na sobie. Przewracało jej się w żołądku, jak czuła znajomy zapach potraw, więc podrapała się po brzuchu, stukając Nate'a kolankiem pod stołem.
- Co bierzemy? - zapytała w końcu, zakładając nogę na nogę

- Hm - zastanowil się i popatrzył na jej brzuch, ale nie wyszło mu, bo nie chciał już znów wstawać, wiec popatrzył w związku z tym na jej cycki. Stwierdził nawet, że są mniejsze niż były i przez przypadek jej o tym powiedział, a wcale nie chciał xd. - Weźmy coś dobrego i dużo!!!!!! - chciał zatuszować tę ga fę.

- Zdaję sobie z tego sprawę, Nate - zamrugała oczami, smutno, okej wcale nie, co do uwagi apropos jej cycków. Podrapała sie pod okiem, zastanawiając co by zjadła i stwierdziła, że w zasadzie to nie jest głodna, o czym powiedziała Nate'owi.

- Może powinnaś iść do lekarza? Pewnie to jakaś groźna choroba - stwierdził, poważnie zmartwiony, co ukazał światu za pomocą głębokiego westchnięcia. - Weźmiemy naleśniki. Dwie porcje. Albo nie! Trzy!

- Nie lubię lekarzy, dobrze o tym wiesz. Poza tym nic mi nie jest - zapewniła go, skinając ze dwa razy głową. Odgarnęła jasne włosy z czoła - Dobrze, niech będą trzy. Ale ty jesz dwie i pół okeeej? - uśmiechnęła się wesoło, ponad stołem, a pod stołem posmyrała go po kolanku.

- Nie, ja jem jedną, a ty resztę - poprawił ją i siebie na krzesełku, uśmiechając się do niej, złożył zamówienie u postawnej kelnerki, co się zwaliła im na głowę.

- Nie, to jest nie faaair, Nate - pokręciła głową, chichocząc. W zasadzie podobało jej się, że wyszli gdyż ponieważ albowiem, poprawił jej się humor. Podrapała się po ramionku, nachylając nad stołem, by musnąc wargi Nate'a swoimi ustami i uśmiechnąć się zaraz do nich.

- A kto mówił, że życie będzie fair? - spytał. Tak mówił zawsze mój pan od sztuki w podstawówce, lubiłam go. Pogładził jej policzek dłonią, mruknął, że nie będzie jej kochał, jeśli nie zje dwóch porcji, chociaż chyba żartował.

Stuknęła nosem Nate'a nos, bezboleśnie i uśmiechnęła się jednokącikowo.
- W takim razie wolę nie ryzykować, że wymienisz mnie na siostrę, albo koleżankę z dawnych lat - odsunęła się, zakładając znów nogę na nogę - swoją drogą chciałabym poznać tę ottille?

- W porządku - wzruszył ramionami. Nie sądzil, żeby mitink Nate+Summer+Ottille miałby być ciekawy i jakiś specjalnie fajny, no ale nic nie mówił, bo samerka będzie miała na niego przez następny miesiąc wkurwa a tego nie chcemy.

- To świetnie - klasnęła w dłonie i w tym momencie przyszły nalesniki, razem z kelnerką, którą Summer zmierzyła spojrzeniem. Spojrzała na Nate'a - ty pierwszy - zacmokała z uśmiechem, przyglądając się Nate'owi.

- Ale że co? Mam nakarmić cię teź? - spytał, zaglądając w talerz, ładnie pachniało, to naleśniczki z owcami i dużodużo bitej śmietany.

- Okej, możesz, przynajmniej nie będę brudna. To znaczy przecież i tak się nie brudzę - nie wcale. A ta bluzka ujebana kawą, którą dziś wyrzuciła? Ale wcale o tym nie wspominała, tylko zdmuchnęła świeczkę, przypadkiem, pytając czy Nate ma zapalniczkę, bo ona rzuca palenie i teraz nie nosi. Zaznaczę, że odrzuciła włosy za plecy, bo bała się, że Nate ją podpali.

piszę małymi, bo lepiej mi wtedy;
- rzucasz? głupiaś. a przeżyjemy bez świeczki, prawda? - on przeżyje, może z samer gorzej. ukroił naleśnika, ale nawet nie noże, ale samym widelcem, nabił, nie w butelkę, lecz na ów widelec, i podsunął ów pod ryjek samer. - powiedz 'aaaa'.

- To co, wolisz, żebym się truła dalej? Ty też rzuć, przynajmniej będzie ładnie pachniało w domu. Chociaż i tak ładnie pachnie, jak wychodzisz na uczelnię i się wypsikasz, to pewnie dla tych wstrętnych studentek prawa - pokręcił głową, przybliżając w jego stronę - aaaaaaaaa.

- one wcale nie są wstrętne - powiedział i taki psikus, bo sam zjadł to co miał na widelcu! - haaa haa, samer, to był taki żarcik, sama się nakarm! - ale żartowniś z niego, nie ma co .

no
- okej, nienawidzę cię - obraziła się z uśmiechem, choć to dziwne, wiem i oparła na krześle, krzyżując ręce na piersiach. kopnęła go pod stołem, swoją szpileczką - właśnie, że są. nienawidzę ich, za to jak na ciebie patrzą.
zapomniałam o literkach, hehe. czasami odwiedzała nate'a na uczelni, żeby powiedzieć mu dzieńdobry, okej wcale nie i wtedy ją zazdrośnie mierzyły.

- i tak wiem, że mnie nie nienawidzisz, ko cha nie - uśmiechnął się słotko jak moja claudia rok temu na moim kochanym filmiku pod tytułem ooooooo claudia pudruje sobie noooosek mrurmru. - i musisz jeść, bo zatrudnię dla ciebie jakiegoś karmiciela, nie wiem, karmnik, jak się nazywa człowiek, co karmi? mamka? xd.

- O tak, zatrudnij moją mamę! - stuknęła obiema rękami w stół, w geście protekstu. No co jak co, ale nie chciała żeby matka miała jakikolwiek stosunek do jej życia, a co dopiero żeby rozmawiała z Nejtem. Wzięła widelec i wytarła go serwetką, bo to taki nawyk - Nawet o tym nie myśl. W ogóle, Michael, pamiętasz ten mój były, znów przeprowadził się do Paryża.

- to wspanialeee, mam mu zanieść jakiś prezent powitalny, czy coś? - spytał przewracając oczyma i to tyle nie mam weny -,-

- Możesz. Michael lubi niebieski kolor, jeśli by cię to interesowało, Nate. Mówię to tylko dlatego, że od kilku dni męczy mnie telefonami i robi się strasznie namolny. Dzisiaj czekał pod domem, to nie wychodziłam, dlateeeego chciałam żebyś jutro mnie odprowadził na uczelnie, jeśli możesz to dla mnie zrobić - zjadła jednego naleśnika, po którym czuła się totalnie najedzona.

- wpierdolić mu? :c - spytał, chociaż najchętniej wynająłby papę soprano, pozdruwka tjup, żeby zrobił porządek z tym na em za niego, ale nie podzielił sie z samer tę ajdiją. - jasne, że cię odprowadzę. - dla ciebie wszystko, conie.

- to dobrze - pokiwała głową z uśmiechem - chodźmy na wieżę, hm? - zaproponowała, bo była najedzona i mogą wejść po schodach, żeby spalić kalorie.

- nie mów mi, że juuż się najadłaś? - spytał spenianej wiewiórki głosem, sory, ale speniana wiewiórka to moje ulubione porównanie, czy cokolwiek, pozdro dla natalki słodkiejminimanii :3. - praktycznie nic nie zjadłaś! - babcia danka mode on.

- zjadłam jednego naleśnika, nate - zaprotestowała szybko, wstając, również szybko - chodźmy, tutaj jest duszno!

- maruda - stwierdził i poszli i dojdą jak przyjdzie wena, okej? bo nie lubię tak pisać bez.

okejko, to juterko.

Przyszli tutaj z Vincem i usiedli gdzieś niedaleko okna. Ona mu się zaczęła przyglądać zza menu, było coś w nim przyciągającego.

Uśmiechnął się do niej ładnie no.