le pavillon elysée lenôtre (kawiarnia)

- jesteś okropna! - zrobiła obrażoną minę i odwróciła się bokiem do niej - i tak się domyślam gdzie! - powiedziała wyniośle odkręcając do niej głowe borąc przy okazji filiżankę.

- no gdzie? - zmrużyła oczy pytająco, przechylając się w stronę carmen.

- to może ja nie będę przeszkadzać wprowadzając się do ciebie - powiedziała z ironią i wystawiła język. odwróciła się już normalnie i się nie gniewała czy coś takiego. wpiła kawę do końca i wyszczerzyła się do zooey.

- dobrze wszyscy wiemy o czym pomyślałaś, ale przykro mi, nie trafiłaś - wystawiła jej język.
- ale w z waszym stażem znajomości, na pewno - zmrużyła oczy, rozbawiona.

- nie mam do ciebie siłyy - opadły jej bezsilnie ręcę i roześmiała się - własnie, apropos wprowadzania się, kiedy mnie przyjmiesz? - zrobiła takie fajne maślane oczy, hęhę. ale nie jak kot ze szreka bo to przereklamowane.

- kiedy tylko zechcesz! - przewróciła oczami - to jak? skoro nie masz sił to idę - odrzuciła włosy teatralnie.

- to idź, kobieto! - powiedziała tearalnie męskim głosem i machnęła ręką - a jeśli chodzi o to, kto ma iść na serio to ja się zbierammm, już niestety - spojrzała na zegarek i przetarła jego tarczę.
mamusia się obudziłaaa.

- więc orewuar, do zobaczenia wkrótce, o ile ktoś mnie nie porwie - pomachała jej ręką, posyłając komiczny pocałunek w powietrzu, jako, że lubiła się z nią droczyć.
- narazie.

poszedł we wskazane przez C miejsce usiadł przy jakimś wolnym stoliku i czekał na dziewczynę.

a ona też tu dotarła, z lekkim opóźnieniem, ale to przez traumę z taksówkarzem, więc zostaje jej to odpuszczone. weszła do środka i omiotła pomieszczenie wzrokiem mając nadzieję, że juliana jeszcze nie ma, szybko się okazało, że jednak jest. tak więc ściągnęła płaszcz i zostawiła go w przeznaczonym do tego miejscu, po czym udała się do stolika, modląc się w duchu, żeby tak naprawdę on był tutaj tylko chwilkę wcześniej. miała czasem zaburzone poczucie czasu, cóż.
- cześć - powiedziała z uśmiechem i nawet, jak dobrze wychowane dziewczę, cmoknęła go w policzek, ach.

-coralie- uśmiechną się- siadaj- wskazał jej miejsce na przeciwko xP- co tak późno- udał ze się obraża

hrrr, a więc jednak, pomyślała sobie, =,= .

- potraktuj to jako studencki kwadrans. ale jestem pewna, ze to nie był cały kwadrans! - powiedziała z nutką paniki w głosie, zajmując miejsce jednocześnie. - bo nie był, prawda? - dodała po chwili, marszcząc czoło całkiem uroczo, bo jak już mówiłam, poczucie czasu to nie jest jej mocna strona.

uśmiechną się- nie, spokojnie, moze jakieś 5 minut-pdszedł do nich kelner- co zamawiasz?-spytał

odetchnęła z ulgą, tak tak. a potem się uśmiechnęła, właściwie na pół do niego, a na pół do własnych myśli, gdyż stwierdziła, ze jest straszną panikarą i musi zainwestować w zegarek. i go nie zgubić.
- kawę! - głód kofeinowy przemówił.

złożył zamówienie0 i kelner szybko odszedł- to co, korki były czy poprostu sie eni spieszyłaś- spytał ale już miło i z usmiechem xP

coralie musiała się chwilę zastanowić nad odpowiedzią.
- powiedzmy, że po prostu szłam piechotą - odpowiedziała w końcu i właściwie była to prawda. może nie cała, ale mimo wszystko. poza tym była pewna, że julian wyśmiałby straszną historię pewnej podróży taksówką, przez która ona właśnie miała traumę i nie lubiła jeździć taksówkami sama, no ale dobra.

-rozumiem-uśmeichna sie C miała takie ładne różowe policzki przez zimno i one mu sie podobały- mam nadzieje ze nei zmarzłaś aż tak

no to teraz chwila prawdy.
- właściwie ja jestem strasznym zmarzluchem - powiedziała konspiracyjnym szeptem i uśmiechnęła się do niego, chociaż tego nie planowała tak w zasadzie, no ale cóż. poza tym, faktycznie, zmarzła, dlatego nie mogła się doczekać błogosławionej między napojami gorącej kawy.

dobra przynieśli juz ta kawebo ile można czekać- proszę, zmarźluchu-uśemichna sie-jezu chciał bym już lato

nagle rzdzwonił sie jego tel-przepraszam- wstał iza chwile wrócił- przepraszam muszę lecieć-pocałował ja w policzek- jeszcze raz przeprazam-i wyszedł

/muszę lecieć :/

hm, no i okej.

coralie uśmiechnęła się znad swojego parującego kubka, bo kubki są fajniejsze od filiżanek. rzuciła do jego pleców jakieś 'do zobaczenia' czy coś w tym stylu, kawę dopiła, a potem poszła do domu, tak myślę.

no więęęc taaaaaaaaaaaak! przyszedł on, przyszła ona, przyszła za nim jego żona, no a za nią przyszedł mąż, tak zazdrosny wciąż(y).
dobra, cicho. donat, usiadłwszy przy stoliku, zaczął grzebać w menu. nie zawaracał sobie głowy oduwaniem krzesła, przecież wyglądała na taką, co krzesło bez kłopotu by uniosła, więc co mu tam!

no i dobra, wszyscy nie mogą być akupunkturystami, tak było w mulan, więc wszyscy nie mogą też być tacy och i ach i odsuwać krzesła, musi być równowaga w przyrodzie. poradziła sobie z krzesłem. a wcześniej z szalikiem i płaszczem. pewnie poszła w jego ślady i przeglądała menu.

- hm, więc, studiujesz? uczysz sie? - spytał, bo on bywał ciekawski, a ciekawość to pierwszy stopień do piekła, ale on miał to gdzieś, bo co tu dużo mówić, skoro w piekle od dawna stał już jedną nogą. lustrował ją wzrokiem, nie była to żadna lustracja ani nic w tym stylu, jakbyś się pytała.

popatrzyła na niego z nad otwartego menu, które właśnie zamknęła, bo co je miała oglądać, skoro już się zdecydowała, chyba.
- uczę się - powiedziała zakładając kosmyk włosów za ucho, a potem opierając głowę na ręce. no, przynajmniej w teorii się uczyła. ale teraz są święta, cicho.

- aha, no to faajnie ci - powiuedział, bo jakoś zabrakło mu jakichś mądrzejrzych słów do powiedzenia. a zawsze bywał taki rozgadany, nie mógł więc zrozumieć, o co chodzi i czemu znowu tak zamilkł na wieki. aż wreszcie doszedł do wniosku, że to prawdopodobnie przez to kolano, którym chyba przypadkiem go szturchnęła. albo on ją... miejsza z tym.

- a ty?- zapytała, dobrze, że od razu nasunęło się takie proste pytanie, bo chyba przez to kolano było się jej trochę ciężko skupić. aż ją przeszedł dreszcz i teraz miała małe zmartwienie, ale to w sumie z zimna było! a przynajmniej w to chciała wierzyć. powiedzmy, ze kelner podszedł. no i złożyli zamówienie, chociaż nie wiem, co chciał donat, ale ona w każdym razie chyba orzechowe cappuccino.

stwierdził, że chyba zapomniał przez to wszystko, co studiuje, tak więc teraz nieco spanikowany kaszlnął sobie kilka razy dla dodania sobie czasu! odetchnął z ulgą, gdy przypomniało mu się, że anglistykę. było mu przez nią strasznie gorąco w kark. i w stopy!
- no, jestem na piertwszym roku anglistyki - odparł wreszcie, zamawiającv sobie espresso.

ołał, ale wiatr.
pokiwała głową, chyba z trochę nieobecnym wyrazem twarzy, ale ona tak już miała. w sumie cały czas wyglądała, jakby myślami była w innym miejscu, to przez jej oczy.
- jesteś stąd? - zapytała nagle, bo właśnie sobie przypomniała, ze przecież właśnie są święta! a ona zapomniała dzisiaj zadzwonić do mamy, ups. właściwie zaraz po zadaniu tego pytania doszła do wniosku, ze na pewno jest stąd, w przeciwnym razie pewnie wyjechałby do rodziny albo coś w tym stylu. dobrze, że wyszła z domu! w przeciwnym razie właśnie spędzałaby święta tylko w swoim towarzystwie.

- no oczywiście, że stąd. a skąd miałbym być? - spytał i pożegnał się, bo musiał isć sie uczyc, zupełnie jak jaaaaaaaaaaaa.

więc pożegnali się, a ona dopiła cappuccino i poszła spędzać święta w swoim towarzystwie, hyy.

usiadł przy jednym ze stolików i zamówił coś do picia

więc, diamond siedziała przy jednym ze stolików znajdujących się gdzieś w głębi kawiarni, i popijała swoje ulubione latte miodowe, i to by było na tyle :d

jesteś głupia, ja tu chciałam przyjść erin, żeby nie było, ze nie żyje ;/
w każdym razie edwin, bo tak miał na imię, wracając z uczelni wpadł tutaj na kawę. szukając wolnego stolika mina mu trochę zrzedła, bo żadnego nie znalazł, stanął więc nad stolikiem D i odchrząknął. - hmm, można? - ja bym powiedziała, że nie.

- jasne, zresztą i tak wychodzę. - usmiechnela sie i wyszla, bo sori ale musze isc:<

przyszedł ze swoją sportową torbą z adidasa koloru zielonego zgniłego pod le pavillon elysée lenôtre, to taka miła, łatwa do zapamiętania nazwa <3. oparł się o ścainę obok drzwi wejściowych, czekając na kejt z dłońmi w kieszeniach płaszcza i czerwonym od zimna nosem.

-ale masz czerwony nos, brzydalu - zaśmiała się, podchodząc do niego pospiesznie. właściwie nieco się spóźniła, ale przynajmniej zdawała sobie z tego sprawę przez co całą drogę przebiegła, skutkiem czego jej włosy były lekko rozwiane, a oddech nierówny. nie, nie paliła papierosów. przynajmniej nie nałogowo. juną. wspięła się na palce i musnęła wargami jego lodowaty i czerwony nos, opadając ponownie na pięty - jak u rasowego żula spod monopolowego na rogu przy moim bloku - lubiła się z niego nabijać. taka naleciałość. szturchnęła twardy brzuch nejtena.

- a ty wyglądasz jaka mała baba-jaga z tymi kłakami rozczepirzonymi. doprawdy, twarzowe - odciął się z jednokącikowym uśmieszkiem, mierząc ją wzrokiem. w gruncie rzeczy wyglądała naprawdę nieźle, czyli jak zawsze, z tymi lekkimi rumieńcami na policzkach wyglądała nawet uroczo, przynajmniej jego zdaniem. otworzył jej drzw i puścił przodem.

-przegapiłam moment w twoim życiu, kiedy zrobili ci pranie mózgu skutkiem czego stałeś się dżentelmenem? - zapytała, wchodząc do środka. spojrzała na niego przez ramię i puściła oczko, odwracając się ponownie i omiatając wejście wzrokiem. powiedzmy, że pomimo piątkowego wieczoru, z łatwością znaleźli jakiś sympatyczny stolik bez konieczności towarzystwa ze strony jakiegoś starszego człowieka dzielącego się z nimi swoją historią życia jak to mi się ostatnio przydarzyło w autobusie, łotewa.

mi się zdaje, że tu jest nawet miło, więc, przyszli zapewne tutaj, zmarznięci całkowicie. usiedli przy jakimś bardzo przyjemnym stoliku, i on im zamówił jakieś ciasteczka i 2 kawy, latte przypuszczam, bo on był dziwnym facetem i lubił latte. okej. teraz siedział na przeciwko karmę i przyglądał się jej fajnym czerwonym policzkom. - wiesz, wyglądasz jak tej fajny renifer. ruudolf, o ile się nie mylę. uśmiechnął się do niej.

- o jezu - roześmiała się i położyła dłonie na swoich policzkach które jednak ją też trochę piekły, hm, dobrze że nie porównał jej do pana ryszarda kloszarda pod budką z piwem, bo on ma czerwony nos bez względu na porę roku. ciekawe? - ty masz czerwony nos - zmrużyła oczy i pewnie jak to ona ma w zwyczaju, dziugnęła (dzikie słowo!) go w ten nos, palcem lekko. dobrze, ze nie zaśpiewała dodatkowo jakiejś głupiej deszczowej piosenki.

- no to jesteśmy takimi małymi rudolfami. zaśmiał się. - hm, wiesz, kawa i ciastko to jest to, o czym marzę od rana. łażę tylko po mieście i nic nie robię, albo się uczę. na szczęście, dzięki tobie mogę się z tego wyrwać. uśmiechnął się do niej. - a właśnie, ty nie masz nikogo, tutaj w paryżu ? zapytał, bo może kogoś ma, hm, no tak, musi mieć. no chyba, że jest singlem.

- nie mam - pokiwała przecząco głową, ale lekko, nie aż tak żeby jej opadła -... ani nie jestem singlem czy coś takiego, jeśli chodzi o to - bo pewnie chodziło o to, poprawiła pod stołem swojego spodnie na kolanach, bo czuła, że dzieje się z nimi coś niezbyt dobrego - rodziny też tu nie mam, wychodzę na jakiegoś samotnika, ojej - uśmiechnęła się jednokącikowo, właściwie może jakoś trochę niezręcznie, bo jej się głupio zrobiło... nie wiadomo dlaczego? i spojrzała w swoją kawę, bo już przynieśli, yepa.

upił trochę tej kawy. - aah, no tak. nie, to masz już mnie. uśmiechnął się znad tej filiżanki kawy, którą właśnie miał przy ustach, bo chciał się napić tej kawy. skubnął tez trochę tej szarlotki, nawet była smaczna. jak na paryż. oczywiście, on wolał tą w nowym jorku, po prostu się do niej bardziej przyzwyczaił. - no, to zmieńmy temat. pójdziesz ze mną jutro, na przykład do kina ? jak oczywiście będziesz miała czas. uśmiechnął się do niej.

- nie, no pewnie, że pójdę i że mam czas - uśmiechnęła się trochę do swojej kawy, ale potem przeniosła wzrok na dejmona przy okazji pobierając się łokciem o stół, wygodniej, zawsze jest tak wygodniej. dawno nie była w kinie, albo usnęła na jakiejś nudnej komedii romantycznej i padła ofiarą młodych złodziei popcornu - tylko nie na komedię romantyczną, błagam, usypiam na nich i tak wszystkie kończą się szczęśliwie, więc znamy zakończenie wszystkich filmów tego typu - westchnęła i roześmiała się.

- wiesz, że ja też ich nie lubię ? wolę horrory. ale hm, wczoraj się dowiedziałem, że nie lubisz się bać, więc, pójdziemy na coś fajnego i przyjemnego, może być komedia ? zapytał i upił trochę tej kawy, i przyjemnie go nawet ona rozgrzała. tak samo ja ta szarlotka, chyba była na gorąco z lodami i z bitą śmietaną, bo taka jest bardzo bardzo smaczna i osobiście, to ja taką uwielbiam. - hm, dzisiaj chcesz też u mnie nocować ? zapytał, unosząc prawą brew do góry.

też taką kocham <3 tak samo reklamę tych perfum z matem gordonem i muzykę chemical brothers! <333
- ty wczoraj znosiłeś herbatę, to ja jutro zniosę horror, najwyżej nie będę spać w nocy - uśmiechnęła się wypijając trochę kawy, miejmy na dzieję, że była jeszcze ciepła, albo chodź letnia. moja kawa zawsze jakoś szybko wystyga. ojezuu, mam uraz - jeśli nie będę przeszkadzać to chcę - teraz uśmiechnęła się już całkiem z zębami, ale nie wyszczerzyła się . i ucieszyła się, czego oznaką było raczej to, że trochę pomachała nogami pod stołem, ale nie jakoś żeby pokopać. bo jej się nie uśmiechało samej w domu siedzieć :ccc

taaak, dokładnie, też ją lubię <33333
- no dobrze, to dzisiaj zabiorę cię do siebie. uśmiechnął się do niej przyjacielsko. - i znowu będziesz mogła się do mnie przytulic, no wiesz, do moich pleców. będę twoim pluszowym misiem. uśmiechnął się do niej i wypił już tą całą kawę i zjadł nawet tą szarlotkę też. - nie musisz znosić horrorów, serio. jak byś obejrzała horror, to znowu byśmy razem musieli spać. ale to jest nawet przyjemne. uśmiechnął się. - hm, to idziemy do mnie ? zapytał.

obejrzałam ją teraz 877546 miliony razy na jułtiub i sobie aż na ajpoda zgrałam <3 do it again.

- naawet? ja bym powiedziała, że nawet bardzo przyjemne, ale dobra - roześmiała się kończąc kawę i te inne bajery, nie mogę pisać o jedzeniu bo mnie apetyt bierze i potem spędzę całą nos romansując z pączkiem pod kołdrą - idziemy - odpowiedziała z uśmiechem wstając z krzesła i takie inne bajery i srutki prutki xd i poszli, zaczniesz dobra duszo? xd

ojj, ja też chyba zaraz obejrzę, xddd.

oczywiście, zacznę, xdd