le pavillon elysée lenôtre (kawiarnia)

przyszli tutaj, ryan z faith, na ciasto, jak już wcześniej było wspomniane. zamówili, a on przeprosił ją na chwilę i poszedł do łazienki. wypalil skręcika i teraz, zadowolony z życia wrócił do stolika, uśmiechając sie od ucha do ucha.
- hm, więc studiujesz, faiiiiiiiiiiith? - zapytal przeciągle i uniósł prawą brew do góry.

- hm, taak. - stwierdziła wciąż się uśmiechając, bo to pogodna kobjeta była! ; o upiła niewielki łyk gorącej herbaty, którą to sobie kupiła, poczym siedziała tak z kubkiem w ręku, aby rozgrzać swoje zmarznięte dłonie.

ryan stwierdził, że albo coś z nim jest nie tak, albo po prostu faith ma problemy z komunikacją, ttudzież nie chce z nim rozmawiać. pokiwal ze zrozumieniem głową i upił łyczek przyniesionej dla niego herbaty, a potem to chyba zabrał się nawet za ciasto.

Faith niespecjalnie wiedziała co ma powiedzieć toteż zajęła się studzeniem herbaty i jej piciem, ale nie omieszkała smyrnąć Ryana nogą w łydkę, że niby niechcąco, i tak dalej, ale my już wiemy jak to niechcąco było.

- więc, moja droga faith, co studiujesz? - zaciekawił się, upijając herbaty. nieustannie się uśmiechał, bo bylo mu wesoło, wyobraził sobie faith z wąsami, ale nie parsknął śmiechem, całe szczęście - jeśli oczywiście można wiedzieć - bo nie wyglądała na uszczęśliwoną jego towarzystwem, więc może nie chciała mówić.

- malarstwo, chociaż średnio mi idzie, no ale to już pomińmy. - uśmiechnęła się zalotnie mrugając do Ryana. wydał się jej jakiś, hm..... dziwny, ale olała to, myśląc iż pewnie tylko jej się zdaje, bo prawdę mówiąc wszystko wyolbrzymiała, więc no.

- o boże, podziwiam ludzi, którzy studiują sztuki piękne. ja nie potrafię wcale malować, nic kompletnie. ja studiuję ekonomię. choć i tak dziś byłem na zajęciach pierwszy raz od trzech miesięcy, bo dostałem list, czy zamierzam się jeszcze pojawić i tak dalej - zaśmiał się i oparł wygodniej. było mu wszystko jedno, miał ochotę na seks, jeśli nie uda mu się z faith, będzie musiał pójść pod mulę rusz, uhh.

- może cię kiedyś nauczę, na przykład u mnie, no wiesz, w końcu w domu mam wszystkie przybory, i tak dalej. - oblizała wargi, które z koloru wściekłej czerwieni już wróciły do naturalnej barwy, a Faith nie wzięła ze sobą szminki, no cóż. podrapała się jeszcze po policzku i z zainteresowaniem obserwowała Ryana, który swoją drogą strasznie ją pociągał.

- a da się nauczyć malować? myślałem, ze to trzeba być wrodzonym talentem albo antytalentem. rozumiesz - odstawił już pusty kubeczek na stolik i poprawiwszy cukiernicę, pogłaskał faith po dłoni, kciukiem - w zasadzie w szkole umiałem tylko matematykę, fizykę i przedsiębiorczość.

- malować to może i nie, ale chociaż jako tako posługiwać się pędzlem, to i owszem. - zaśmiała się, patrząc mu prosto w oczy. - to daj mi znać, kiedy będziesz chciał wpaść. - mrugnęła porozumiewawczo okiem, co przynajmniej według niej znaczyło tyle, że może to być nawet teraz.

- mi zawsze pausje, jesli o to chodzi. zostaw mi swój numer, hm? - zaproponował, poprawiając kołnierzyk polo abercrombiego - a ja się odezwę, na pewno - jasne, że się odezwie, nie było innej opcji. i chyba niespecjalnie chodziło o samo malowanie, przykro mi z racji na jego samieckość!!!

- hm, jasne. - uśmiechnęła się i wyjęła z torby notes + długopis, wyrwała jedną kartkę, na której to zaraz napisała swój numer. podała mu ją, poczym złapała jego dłoń i głaskając ją delikatnie kciukiem patrzała mu w oczyyyyyy. chyba już nic nie mogła poradzić, że tak jej się podobał, huh.

patrze, że ma szesnaście postów, a myślałam, że to lata i sie zastanawiam heloł o co cho, huuuuuh. podrapał się po głowie i spojrzał na numer, ucząc tym samym go na pamięć. miał zdolność do zapamiętywania numerków i dat!
- kiedy masz urodziny? tak z ciekawości? i co bys chciała dostać, no wiesz, skoro już jesteśmy w tym temacie - wyszczerzył zęby w uśmiechu i uniósł jej rękę, by przyłożyć do swojego policzka, mrau.

- pierwszego grudnia, a dostać mogę, hm, buzi? - zaśmiała się, ale nie był to żabi rechot czy też wściekłe chichranie, co to, to nie. w końcu nie miała zamiaru się przed nim ośmieszyć. - a ty? hę?

- załatwione - roześmiał się, strzepując niewidzialny kurz z kolan - a ja....siódmego lipca. możesz mi dać - siebie? grama? huhu, to jedyne, co w tej chwili miałoby jakiekolwiek znaczenie - hmmmm, to trudna decyzja, ale myślę, że nie pogardziłbym jakąś dobrą kolacją, hm! umiesz gotować? ostatnio jadam tylko w burger kingu.

- nie chwaląc się, świetnie gotuję. - uśmiechnęła się jednokącikowo. - to co, daj mi znać kiedy będzie ci pasowało i wtedy umówimy się na kolację u mnie, okej? - zapytała, poczym powiedziała jeszcze coś o tym, że będzie się powoli zbierała.

- dam znać na pewno. odprowadzić cię? - miał nadzieje, że to po drodze, bo o dwudziestej pierwszej umówił się ze swoim dostawcą na place pigalle, a miał dziś ochotę na zdecydowanie coś więcej niż zielone. uśmiechnął się na samą myśl. pocałuj mnie w dupę i jak gówno poczuj się, bo ze wszystkich sił ja dzisiaj pierdolę cię, xd soriii udziela mi sie.

podziękowała i poszła sama, całując Ryana uprzednio w kącik ust.

siedział w kawiarni, popijając naturalnie kawę, bo właśnie po to głównie przychodzi się do kawiarni. no dobra, może jadł jeszcze jakieś ciasto, rozmyślając o dei. mógłby w sumie w tym czasie być u niej, ale jakoś nie miał ochoty już patrzeć na dziewczyny po tym, jak grupka przygrubych, chińskich studentek zaczęła z nim flirtować.

jeezu, dotarłam. ; d

no, cóż, więc donat jest pewnie wróżką, która ukrywa swoją prawdziwą tożsamość przed światem, bo właśnie teraz do środka weszła dei. powiedzmy, że dzisiaj wiał wiatr, więc wyglądała całkiem malowniczo, moja mama określiła tak sharon stone w 'szybkich i wściekłych'. nie, żeby miała kowbojski strój, po prostu miała rozwiane włosy i oczywiście niedopięty płaszcz. zamknęła za sobą drzwi z wyraźną ulgą, że wreszcie udało jej się uciec przed wiatrem.

zauważył ją znad swojej kawę i wiem, że to okropne, ale miał nadzieję, że ona go raczej nie zobaczy. upił dużego łyka swojej kawy, chowając pół twarzy za filiżanką, co miało go zamaskować oczywiście. i to nie to, że jej nie lubił, naprawdę, po prostu dzisiaj nie miał humoru na miżdżenie się i te sprawy.

to miał pecha. gdybym to była ja bez szkieł albo okularów, to całkiem możliwe, że mógłby powiedzieć 'jezus mnie kocha', ale niestety, dei ma wzrok całkiem w porządku, więc chowanie się za filiżanką na niewiele się zdało. głupia też nie była i odniosła wrażenie mniej więcej takie, jakby donat się chował, co z resztą robił. była lekko skonsternowana, ale postanowiła robić dobrą minę do chyba złej gry. przywołała na twarz lekki uśmiech, taki z serii, które babcia nazywa 'niewyraźnymi' i podeszła do niego.
- hm, cześć - i pocałowała go nawet w policzek, ale nie powiem, że była zbyt pewna siebie, bo brzydko kłamać.

zdecydowanie nie mógł powiedzieć, że bóg go kocha, jezus też, tak więc uśmiechnął się do niej, stwierdzając w końcu, że okej, chyba nie jest tak źle. nie muszą się w końcu miżdżyć, prawda? i nabrał ochoty na seks z nią, ostatnio było cudownie, ale bardziej nastawiał sie na jej przyjemność! kiedy więc przyjdzie kolej na niego? ;q tak to sobie myślał, kiedy zapytał, czy zamówić jej jakąś kawę.

a ona, biedna, sama nie bardzo wiedziała, co ze sobą zrobić. bo wiesz, to się raczej czuje, kiedy się niespecjalnie pasuje jako towarzystwo przypadkiem spotkanemu znajomemu. a tu zonk był jeszcze większy, bo w końcu donat to troszkę więcej, niż znajomy. z tego wszystkiego aż zaczęła się martwić, o co chodzi, oczywiście od razu przyszło jej do głowy, że pewnie znowu coś z nią nie tak, biedna dei. no ale jak już tak głupio postanowiła udawać bohaterkę, to trzeba to ciągnąć. usiadła więc i po chwili odpowiedziała, że tak, chętnie się napije kawy, co było wierutną bzdurą, no ale.

zamówił więc jej kawę, po czym rozparł się wygodnie na krześle, układając dłoń na jej kolanie, na którym zacisnął miło nawet palce, głaszcząc ją po nim kciukiem.
- mhm, więc co u ciebie, dei? - spytał, przyglądając jej się z zaciekawieniem w oczach. trochę czuł sie zakłopotany swoim zachowaniem, ale co on miał na to poradzić, że dzisiaj miał dość dziewczyn? hę?

nie odpowiedziała od razu. zlustrowała wzrokiem wnętrze kawiarni i gości, którzy akurat teraz tam byli. nie lubiła takich pytań w takich sytuacjach. wydawały jej się zawsze takimi sztywno konwenansowymi, zadawanymi tylko po to, żeby przerwać 'tą niezręczną ciszę'.
- hm, było całkiem w porządku, chociaż prawie urwało mi głowę - mruknęła w końcu. - hej, jeśli ci przeszkadzam, albo coś w tym stylu, to po prostu powiedz - dodała i wcale nie wypowiedziała tego jakimś obrażonym tonem, nic z tych rzeczy. w ogóle ciężko mi wyobrazić sobie ją obrażoną.

poruszył się niespokojnie na te słowa i poczuł sie momentalnie jak ostatni dupek, szybko się zreflektował, w końcu to donat przecież! objął ją zdecydowanie ramieniem w pasie, nieco wbrew temu, na co miał ochotę i pocałował ją namiętnie w usta.
- żartujesz sobie chyba? - spytał, z twarzą wciąż blisko jej twarzy. - głuptas.

mimo wszystko lepiej się poczuła. pewniej. przewróciła oczami, ale na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech. mogłaby zacząć dyskutować, ale pewnie by jej powiedział, że szuka dziury w całym, więc skapitulowała.
- kłamczuch - mruknęła pół żartem, pół serio.

- możliwe - przyznał niechętnie, po czym cmoknął ją po raz ostatni w usta, by teraz się od niej odsunąć i wrócić do swojej kochanki, którą była kawa. dopił całą, po czym posłał przyjemny uśmiech kelnerce, mając nadzieję, że dei tego nie widzi. - na co masz jeszcze ochotę, hm? - spytał, zerkając na nią niepewnie.

prawdopodobnie zauważyła. a może wcale nie? nie wiem, nie zdecydowałam się jeszcze, ale nawet jeśli, nie zamierzała raczej poruszać tej kwestii, bo najzwyczajniej byłaby śmieszna, gdyby chciała mu robić wyrzuty o każdy uśmiech do kogoś innego, niż ona. w końcu donat to facet. za to przypomniała sobie, że kiedyś miała misia kłamczucha i mirona, byli najlepszymi przyjaciółmi, swoimi i jej, ale kłamczuch zginął tragiczną śmiercią i po tym dramatycznym wydarzeniu miron już nigdy nie powrócił do równowagi psychicznej. nawet jego czarne oczy mniej mu się błyszczały, jakby zmatowiały. no, dobra, xd. nawet nie zwróciła specjalnej uwagi na to jego 'możliwe', bo stwierdziła, że za bardzo się wszystkim przejmuje i grozi jej przedwczesne osiwienie. i tak pewnie zaraz będzie musiała iść, do głupiej matematyki chociażby i to nic, że jutro jej wcale nie ma.
- iść spać chyba - stwierdziła, wydymając policzki. przez to wszystko trochę się jej humor pogorszył. ale jeszcze nie był zepsuty, wiesz o co mi chodzi. wiesz na pewno ;>. ok, to ja zw.

- ale czekaj, spać ze mną czy po prostu spać? - spytałz nadzieją w oczach, bo przyadłoby mu sie wyzyć i to tak praedziwie i brutalnie, ale nie chciał być nachalny, w końcu dobrze wiedział, że to dwie strony muszą chcieć, nie tylko jedna. miał nadzieję, że wybierze to pierwsze i będą się seksić ze sobą aż do północy i w ogóle.