breth do anne

biedny, zmęczony, z kubkiem kawy, przed bramą domu ojca, na schodkach siedział breth. przy uchu miał komure, bo dzwonił do anne. czekał aż odbierze. u niego była dopiero czwarta pięćdziesiąt, w środku nocy że, tak mówi mój world clock w telefonie, a on wrócił z planu :c.

odebrała, jako że właśnie grała w jedną z tych głupich gier na komórkę, dalej leżąc w łóżku. czuła się okropnie, wciąż miała gorączkę, aspiryna jej nie pomogła. jeśli mam być szczera, to anne ucieszyła się, że do niej zadzownił. była taka wkurwiona wczoraj, jak im przerwało tą rozmowę, że nie mogła spać przez całą noc, mimo tego nawet, że gorączka jej rozpaczliwie dokuczała. wcisnęła więc odbierz i przystawiła słuchawkę do ucha. nie mogła się doczekać, aż usłyszy jego głos, tęskniła tak okropnie, że nie mogła myślec o niczym innym.
- cześć, skarbie - powiedziała, starając się nie chrypieć, bo ej, miała chrypę i kaszlała. ale przecież nie chciała go martwić.

- uhu, cześć. powiedzmy, że masz niezaciekawy głos. jak się czujesz? ej, kurwa jaka skifa, siedzę przed domem, jest czwarta nad ranem, piję kawę, bo zaraz lecimy kręcić coś w nowym jorku, chuj, mam już dość - to tak z serii zwierzenia, udało mu się nawet ziewnąć w między czasie, teraz przygryzał kubek, a noga mu dygała.

stwierdziła, że gdyby była tam blisko niego, to na pewno postarałaby się zrobić mu jakiś rozluźniający masaż, bo pewnie był bardzo spięty. ułożyła sie jakoś wygodniej, bo własnie leżała na poduszce z przymkniętymi oczyma, czując się k o s z m a r n i e.
- uhm, nieważne jak sie czuję - powiedziała, nie miała ochoty wprawiać go w zły nastrój, nie chciała, żeby się o nią martwił i w ogóle. - ja chyba też bym miała dość - mówiła serio i ze współczuciem, naprawdę. - tak w ogóle to mam nadzieję, że nie sterczeliście tam przez noc? i że sie wyspałeś? i w ogóle? - jakie to słodkie, martwiła sie bardziej o niego niż o siebie ;c.

- hm, dopiero wrócilismy z planu, musiałem wyjść bo ojciec za mną chodzi i burczy, bo nie podoba mu się scenariusz. jakby to była moja wina. jestem zajebiście wyjebany, znów zmienię strefę czasową, kurwa - przewrócił oczami, wzdychając głośno. upił kawy z kubka. z kubka granatowego, że tak pozwolę sobie zaznaczyć - właśnie, że ważne, mów mi szybko, anne. poza tym słyszę, :c

- nie przejmuj się mną, naprawdę - powiedziała, bo hej, nie miała ochoty się nad sobą użalać, skoro teraz on jej sie wydał taki biedny i zrobiło się jej żal bretha, że go tak ojciec napastuje wręcz. - żyję i nie zamierzam umierać, więc jest dobrze! - i, o ironio, zakaszlała, bo flegma jej się zebrała w gardle, fuj. - breth, a kiedy wracaaasz?
chciała, żeby wrócił, nawet bardzo wręcz, całą sobą, nie miała dzisiaj już odwagi przyznawać się mu, jak bardzo tęskni i jak wielką ma na niego ochotę, bo wtedy dostałaby dreszczy i musiałaby się uraczyć wibratorem, który ostatnio gdzieś zapodziała, wolała więc tą sprawę przemilczeć.

- jezu, martwię się, anne - stwierdził poważnie, wstając. zaczął skubać listki z żywopłotu - wracam, hm nie wiem, na pewno przed następnym weekendem, bo przeciez mam jechac do helsinek. postaram się jak najszybciej, nie wytrzymam dłużej w takim systemie, a to dopiero kilka godzin. która jest u ciebie? nienawidzę tych zmian czasu, kurwa mać.

- czternasta - zerknęła oczywiście wczesniej na zegarek, żeby się upewnić. - breth, musisz wrócić przed tym weekendem, a jak przyjedziesz, to masz przyjść prosto do mnie i mnie przelecieć, rozumiesz? - powiedziała bardzo rozkazującym tonem, no ale sorry, co mogła poradzić na to, że sam jego głos ją podniecał. wytarła spoconą dloń, oczywiście ta, w której nie trzymała komórki, o przescieradło, które prawie zdarła w ciągu nocy, bo tak się rzucała. - i nie martw się, pójdę dzisiaj do lekarza, to na pewno nic poważnego, już tyle razy miałam gorączkę, że chyba się przyzwyczaiłam - aha, jasssne.

- okej, masz iść do lekarza i potem mi napisać co powiedział, zrozumiano? w porządku, przyjadę od razu z lotniska i przelecę cię w przedpokoju. cholera nie mówmy o seksie, bo jak sobie wyobraże ciebie nago, to mam ochotę wsiąść w samolot do paryża, nie nowego jorku - poskarzył jej się bardzo, wzdychając głośno. schylił się znów po kawę, więc teraz kucał, ale zaraz wstał bo go spodnie uwierały w dżądra nie!!!!!!!!!!!!!!!

och, zarumieniła się az, jakie to słodkie. przez to wszystko właśnie stanął jej przed oczami nagi breth i teraz serio żalowała, że zapodziała ten popieprzony wibrator, będzie musiała sie później obejść bez niego.
- okej, okej, napiszę ci, co powiedział. jesli w ogóle coś powie, on jest zwykle niemiły, pewnie dostanę jakiś antybiotyk albo inne gówno i będzie po sprawie - powiedziała zapominając z tego wszystkiego o tym, że miała się pilnowac, tak więc to wszystko wychrypiała mu do telefonu. - to jakaś popieprzona ironia losu, teraz ciągle żałuję, że nie kochaliśmy się na okrągło, kiedy mieliśmy okazję, a jak jestem napalona, to cholera, ciebie nie ma - nie, żeby go obwiniała.

- anne, proszę cię, jestem zmęczony, chcę ciebie, przytulić się do ciebie, dotykać cię i w ogóle, a siedzę n jakimś popieprzonym krawężniku w jakimś popieprzonym los angeles, nieeeeeeeeee chcę tu być - ale nie płakał, to znaczy nawet chyba nie zamierzał, tylko wyciągnął nogi przed siebie, prawie go coś potrąciło, więc powiedział, że kurwa.

- co tam się dzieje, hm? - zmarszczyła aż brwi, słysząc to kurwa, sama powiedziala chuj i fajnie. - breth, nie wiem, jak wytrzymam te kilka dni bez ciebie. a potem się pojawisz i znów cię nie będzie - powiedziała z nutką wyrzutu w głosie, bo hej, w duchu była na niego wkurwiona za to, że nie zaprosił jej na ten weekend. ale w porzadku, to jego wybór, który oznacza zero seksu, ona to jakoś przeżyje, prawda. tyle, że teraz to z siebie wyrzuciła. i załowała, że nie ugryzła się w język.

ale co z siebie wyrzuciła? xd

no to, że to nie z nią spędzi ten weekend w helsinki

aha. xd
- jezu anne, to tylko trzy dni, wytrzymamy ten tydzień, to weekend też - przewrócił oczmami, bo nie chciał wracać do tego tematuuuu! zaraz sie naprawie.

- przepraszam, chyba masz rację - powiedziała, no bo serio żałowała, że spieprzyła tą całą atmosferę, która unosiła się między nimi na liniach la-paryż. podrapała się po głowie, musiała umyć głowę, ale miała gorączkę, choleraaa. - jestem ostatnio jakaś przewrażliwiona, nawet w pointsie coś o tym było - westchnęła, ale zaraz po tym dodała, że go kocha.

- hm, nie czytałem potins. co znów wymyślili, co? - zapytał, nie lubił tej plotkarskiej strony, ja też bym w sumie na ich miejscu nie lubiła.

- rany, wolisz nie wiedzieć - pokręciła głową, przypominając sobie przedostatnie points. - było coś o tym w taksówce i, uh, to mnie zajebiście wkurwia - dodała na wydechu, żeby zaraz potem wziąć wdech, co jest logiczne. stwierdziła, że jest jej niepokojąco zimno, zagrzebała się więc w kołdrze, cieszyła się, że jeszcze trochę pachnie brethem po tym, jak u niej spał i jak spali ze sobą i w ogóle. - bo czy to moja wina, że urodziłam się córką ministra, zresztą takiego, co zabił siebie i swoją żonę, życie jest pojebane - podsumowała, wkurwiając się teraz na zycie.

- zaraz wejdę i zobaczę. skąd oni do chuja o wszystkim wiedzą? ja pierdole. w ogóle nie wiem co z tuluzą, wczoraj pisała tylko esemesa gdzie pojechałem, ale pewnie jak wrócę, to zastanę mieszkanie w rozsypce - i spermie ;d.

- nie wiem, może ten taksówkarz na nas doniósł - mruknęła. - hej, jesli mam być szczera, to jesteś dla niej za ostry - powiedziała, chociaż prawie nie znalała tuluzy, no ale sori, po tym jak breth na nią gadał, mogła się w wielu rzeczach pokapować. - ja już będę kończyć, zaraz się wyczerpię, ta goraczka jest straaszna.
i się rozłączyła.