apolla i anne, tak myślę ; )

wrócił z dwoma kubkami gorącej herbaty hmhmhm karmelowej, które postawił na stoliku przy łóżku, bo mniemam, że apollo owy posiadał. usiadł gdzieś koło anne i uśmiechnął się do niej nawet, hrhr. - tylko nie myśl se, że jestem jakoś mega wkurwiony, czy cokolwiek, że muszę, z tobą dziś spać. - powiedział, poczym zmierzwił włosy i wgramolił się pod kołdrę. - w sumie może być to całkiem miłe. - a tak serio, cieszył się niesamowicie, ale głupio było to tak okazać, narzucanie się, i nadmierne okazywanie uczuć nie było fajne, przynajmniej według apolla ; )

- mhm - mruknęła, przysuwając się do niego nieznacznie, by oprzeć głowę na jego ramieniu i uśmiechnąć się niemrawo, przy czym pozbywała się oczywiście tych myśli, które siedziały jej w głowie jeszcze kilka minut temu. - nienawidzę burzy - szepnęła, gdy kolejna błyskawica przeszyła niebo, rozjaśniając tym na chwilę cały paryż, co spowodowało, że wtuliła się kurczowo w jego cieplutkie ciało, mr.

- ja lubię, aczkolwiek nie lubię gdy moja dzie.. to znaczy przyjaciółka tak ją przeżywa - zaśmiał się, był dumny, że udało mu się z tego jakoś wybrnąć. - napij się herbaty, dobrze ci zrobi. - powiedział i podał jej kubek, sam sobie również i wypił całą dwoma łykami dosłownie, jej temperatura była pokojowa jak mniemam toteż nie poparzył sobie języka, na szczęście.

zrobiło jej się teraz niesamowicie ciepło, właściwie, to gorąco oblało jej twarz, szyję i policzki, poruszyła się nawet niespokojnie.
- nieee, chyba nie chce mi się pić - powiedziała, głaszcząc go delikatnie po klatce piersiowej, choć wiedziała, że to niewłaściwe.

objął ją w talii, tak sądzę, i pomyślał, że skoro już i tak jest mega niezręcznie, to nic nie stanie się, gdy zada mało odpowiednie pytanie. - hm.. mógłbym wiedzieć kogo masz na oku? sorry, ale nie daje mi to spokoju. a jeżeli już będę wiedział, mogę ci powiedzieć, czy to dobra partia dla ciebie. - uśmiechnął się trochę niepewnie.

- jesteś głupi - mruknęła, odsuwając się od niego odrobinę, przy oprzeć głowę na łokciu i spojrzeć na niego błyszczącymi się oczyma, nadal gładząc jego klatkę piersiową. - jak myślisz, czy gdybym miała kogoś na oku, to leżałabym teraz z tobą, w twoim łóżku, hm? - zapytała niepewnie, nie wiedząc, jaka będzie jego rekacja.

- no nie wiem, różnie bywa.. pytam, bo sama ostatnio powiedziałaś, że kogoś masz. - był trochę zdezorientowany, bo nie do końca wiedział, co ma znaczyć to, co powiedziała anne. bo mogło to znaczyć tyle, że na niego leciała, ale także to, że chciała być teraz sama. eh, apollo miał za małą główkę na to wszystko, albo, jak śpiewała doda na ten dżez cnie.

- no bo mam - uśmiechnęła się niewinnie, chodząc teraz ludzikiem z palców wskazującego i środkowego po jego brzuchu, twardym i umięśnionym, czyli tak, jak podejrzewała, mru. nie wiedziała, dlaczego nie jest bezpośrednia, tak jak zawsze, w każym razie opadła z powrotem na jego ramię, żeby nie musieć patrzeć mu prosto w oczy.

- kurwa. to ja już nic nie ro zu miem. nie możesz jaśniej? - zapytał, bo rly nic już z tego nie kumał, raz mówi, że kogoś ma, potem, że nie, potem, znowu, że ma. ej no, apollo nie był na tyle inteligentny, rozumiał tylko jasne przekazy, a ta cała sprawa była dla niego za bardzo zagmatwana. czekał tylko na to, co odpowie mu anne, i próbował zebrać się w sobie, by powiedzieć jej, że, hej, leci na nią, bo było to dla niego wyjątkowo trudne, nie był przecież typem faceta, który bawi się dziewczynami, aby następnie rzucić je, jak szmaty.

- no cóż, jakby ci to powiedzieć... - westchnęła w jego szyję, by za chwilę znów unieść się na łokieć, wiesz jak i spojrzeć na niego z góry, jeszcze się trochę zastanawiając, ale już nie była taka zdeterminowana, bo błysnął piorun, a ona znów się skuliła i nie umiała wydusić z siebie nic, tylko zasnęła, bo idę!

apollo położył się koło niej & wtulił nawet, zasnął również żeby nie było ; )

otworzyła jedno oko, potem drugie, nie do końca orientując się, gdzie w tej chwili się znajdowała. dopiero po kilkunastu sekudnach wysilania mózgu doszła do wniosku, że to ciepłe coś, unoszące się i opadające miarowo, do czego przytulała właśnie swój policzek, jest klatką piersiową apolla, co było serio miłym uczuciem, bo gdyby mi przyszło się obudzić w ramionach philippa bierbauma, to raczej nie plułabym się o to. leżała spokojnie, bo nie chciała go obudzić, poza tym nieszczególnie mogła się ruszyć, kiedy ją tak ciasno obejmował, z dłonią na jej tyłku ;3.

ja bym nie tylko się nie pluła, ale i zapewne zalała mu całe łóżko kiślem, tak sądze, xd.



a on dalej spał, i spał, i wstanie o 18.............dobra,nie.
apollo obudził się i ziewnął przeciągając się leniwie, a widząc, że anne już nie śpi, przywitał się, hehs. - dzień dobry, jak się spało? - zapytał i wstał, co by narzucić na siebie jakąś koszulkę. generalnie niespecjalnie był skrępowany całą tą sytuacją, bo spało mu się całkiem miło, i w ogóle. - może śniadanie? - zaproponował stojąc już w drzwiach.

- a zrobisz mi do łóżka? - zapytała sennie, przeciągając się leniwie, by przywalić rękoma o ścianę, ale na szczęście nie zrobiła sobie krzywdy. opadła na poduszkę, tak zajebiście nim pachnącą i, jeśli miałaby być szczera, nie chciało jej się ruszać tyłka z ciepłego, wygrzanego łóżka, zwłaszcza, że było ono łóżkiem apolla.

- chyba właśnie taki miałem zamiar. - uśmiechnął się i poszedł, po krótkiej chwili wrócił z tacą, na której można było znaleźć dwa kubki gorącej kawy, jakieś naleśniki albo cokolwiek, nie mam pojęcia, nigdy nie serwowałam nikomu śniadania do łóżka, a na gotowaniu również się nie znam. - mam nadzieję, że będzie ci smakowało. - powiedział stawiając ową tacę na łóżku, no wiesz!, i usiadł koło anne.

- okeeej, jesteś dla mnie zdecydowanie zbyt dobry, najpierw nocujesz mnie u siebie w łóżku, a potem jeszcze robisz mi śniadanie, nie, żebym miała o to jakieś pretensje - wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu i cokolwiek by nie znajdowało się na tym talerzu (mogą być naleśniki z truskawkami, bo mam na nie ochotę), zjadła to z apetytem, ale nie końskim, chociaż moim zdaniem anne strasznie dużo je, a to wszystko dlatego, że ma dobrą przemianę materii.

- hehe, wiesz, bo ja cały czas liczę na rewanż z twojej strony.. - zaśmiał się. - idziesz na tę imprezę dziś u tej, jak jej tam, coś na q, nieważne, idziesz? - zapytał i wypił trochę kawy, poparzywszy sobie nią nieco język, bo była gorąca!1

- nie wiem - powiedziała, kiedy przełknęła już naleśnika, by teraz zapić go kawą, ale nieco ostrożniej niż apollo, także niczego sobie nie poparzyła, tymbardziej języka. - a ty idziesz? - w głębi duszy pomyślała sobie, że jeśli on idzie, to w takim razie ona też pójdzie, będzie mogła się wtedy przyjrzeć i zgadnąć, kogo ma na oku! - oho, już się boję, jakiego rewanżu oczekujesz... - zaśmiała się z ładnym wydźwiękiem.

- nie masz się czego bać. - zaśmiał się. - hm, chyba pójdę. i nie odpowiadaj pytaniem na pytanie. -powiedział, wyszczerzył się i zasnął, bo muszę iść, sori.

no, to w takim razie anne też poszła spać, joł ;q.

wróciła z zakupami, bo lodówka już na poważnie świeciła pustkami. rzuciła wszystko na stół kuchenny, nucąc pod nosem jakąś miłą piosenkę, pewnie the kooks, bo oni mają tylko i wyłącznie miłe piosenki. obciągnęła bluzkę, jako, że podwijała jej się do góry, także było jej zimno w brzuch, a to wszystko dlatego, że okno było uchylone. zaraz je więc zamknęła, by teraz zacząć wkładać wszystko do lodówki.

wyszedł ze swojej sypialni mega zaspany & zmarznięty. - zimnoooo! o, hej anne. - powiedział i włączył telewizor w salonie co by nie było tak cicho. - jezu, stephanie - mam nadzieję, że tak miała na imię jego, a teraz w sumie ich, gosposia - mogłem nie dawać jej tego urlopu, teraz jeszcze będę musiał sprzątać, ale to później. - takie samo później było z zakupami, i jaki jest tego efekt?!

- mogę posprzątać w ramach rewanżu - zaofiarowała się, przyglądając się przez chwilę uwaznie jednej z cytryn i zastanawiając się czy nie jest zepsuta. - heeej, apollo, a tak kompletnie z innej beczki, to czemu tak cię ciekawi, kogo mam na oku, hm? - zapytała, a to nieco perfidne z jej strony, skoro to jego miała, co nie.

- dobry pomysł, aczkolwiek liczyłem na co innego, nieważne. - powiedział i wziął się za gotowanie spaghetti na obiad! - hm, no nie wiem, tak jakoś. może po prostu chcę cię poderwać i wybić ci z głowy tego twojego kogoś tam? - zaśmiał się - nie no żartuję. tak jakoś.. powiesz mi czy nie? - zapytał.

okej, dopóki nie powiedział, że żartuje, serce anne przyspieszyło rytmu, ale potem jakby się rozczarowała, więc spuściła tylko wzrok na sałatę lodową, którą wrzuciła do lodówki, by chwilę potem ją zamknąć.
- sądzę, że w końcu sam zrozumiesz, kim jest ta osoba - powiedziała, opierając się tyłkiem o blat. - och, ważne ważne, no mów, przecież cię nie zjem - chociaż miała na to ochotę ;3.

- nieważne, naprawdę. - wkurwił się, że anne nie chce mu powiedzieć o kogo jej chodzi. - zjesz też? - zapytał pokazując ręką na gotujący się makaron, czy coś tam. - hm, albo chodźmy na miasto, tylko gnijemy w tym domu, a to niefajne! - zaproponował, licząc na niezwykle entuzjastyczne potwierdzenie od a, albo chociaż na buziaka i tekst w stylu 'o boże, jaki ty jesteś mądry' co by jego ego było zadowolone.

nie doczekał się ani tego, ani tego, bo anne skinęła głową, mówiąc jakieś okeeej, kompletnie zdezorientowana, bo jakoś nerwowo skakał z tematu na temat, ale ona nie zamierzała mu dać tak szybko spokoju.
- hm, nie jestem głodna - ja za to jestem serio już głodna i wkurwiona!!!! - a ty, hm, upatrzyłeś sobie pewnie jakąś dziewczynę, co? - w ogóle to była zdziwiona, że tak seksowny facet jest samotny.

- hm, nie to nie, nie wiesz co tracisz. - powiedział i zaczął mieszać w tym garnku czy coś, spuściwszy wzrok - nie, raczej nie.. idziemy na tę imprezę dzisiaj czy nie w końcu? - liczył na to, że pójdą, i nawet, że będzie mógł się pochwalić anne przed znajomymi, może nawet wtedy zada jej to ważne, aczkolwiek bardzo trudne pytanie czy nie zechce by byli razem!!1

- ale... że razem, tak? jako para? - zapytała, nagle bardzo interesując się swoimi niedługimi paznokciami, które nieco obgryzała ze stresu ostatnimi czasy, kompletnie nie potrafiąc się wyluzować. zaskoczył ją tym pytaniem, choć może wcale nie miał nic szczególnego na myśli, już sama nie wiedziała, co o tym sądzić, heh.

serce zaczęło bić mu szybciej, z nerwów zapewne, bo zadając to pytanie nie miał na myśli, tego, by poszli jako para, aczkolwiek nawet był zadowolony z tej złej interpretacji anne. - hm.. no można tak powiedzieć? - starał się nie patrzeć na anne, toteż wgapiał się w garnek z jeszcze gotującym się spaghetti, że niby intensywnie gotuje, i te sprawy.

jeej, jacy oni są uroczy ;x.
- jasne - uśmiechnęła się promiennie, aczkolwiek była pewna, że jeśli idą jako para, to para przyjaciół, skąd miała wiedzieć, że on czuje do niej coś więcej, jeśli tego nie okazywał! przysiadła na krześle, nadal się szczerząc, bo to naprawdę było fajne, że idą razem, mrr.

no i już 329832938298 dni robią podchody co mnie bawi..........xd

- okeeeeej. - uśmiechnął się również, a nawet w końcu na nią spojrzał! - jeszcze tak dla pewności.. co ty masz na myśli, mówiąc para? para przyjaciół, czy para.. no wiesz, bo nie do końca zrozumiałem. - i nie do końca wiedział, czy wypadałoby się cieszyć, czy jednak nie. - o, gotowe! - powiedział jeszcze i nałożył sobie tego spaghetti, które gotuje już 938239 lat, po to by następnie odłożyć talerz na stół, bo gorące jeszcze: D

zmieszała się ostro, a na jej policzkach wykwitły znaczne rumieńce, czego nie udało jej się niestety przed nim ukryć.
- a jak ty byś wolał? - zapytała, nerwowo wyginając palce. to chyba już o czymś świadczyło, no wiesz, to, że nie powiedziała zdecydowanym tonem głosu, że jako przyjaciele, tylko zachowywała się tak... dziwnie.

- no.. - pomyślał sobie coś w stylu 'dobra, pierdolę, co mi szkodzi.' - jako para, w sensie para para. - powiedział maksymalnie zmieszany, bał się reakcji anne, bo szczerze powiedziawszy zawsze mu się podobała, znał ją na wylot, a teraz, kiedy spotkali się po latach wszystko odżyło. dla apolla anne jest ideałem, i z wyglądu, i z charakteru, więc czemu nie mieli by spróbować? zachowywanie się jak para przyjaciół, kiedy przynajmniej z jego strony tak nie jest jest męczące. chciałby móc ją całować, przytulać i mówić jej, że ją kocha itepe itede, bo to romantyk yeah

rozlała się po niej naprawdę miła fala ciepła i dreszczy, rozchodząca się przyjemnie po jej ciele. poprawiła z tego wszystkiego włosy i aż oblizała wargi, nie tylko dlatego, że były suche i spierzchnięte, dawno się z nikim nie całowała, swoją drogą.
- w sumie, możemy spróbować - wzruszyła tylko ramionami, ale tam gdzieś w środku w środku rozpierała (rozbierała ;q) ją radość.

- ale.. mówisz serio? - na jego twarzy pojawił się niezwykle szczery & promienny uśmiech, aż z tego wszystkiego podszedł do niej i delikatnie ją pocałował, nie chciał być nachalny, chciał tylko dać jej do zrozumienia, że jeśli myśli w tym momencie o całowaniu to on jest za ; ).

wplotła palce w jego włosy, z zapałem oddając mu pocałunek, by po chwili oderwać się od niego i prawie roześmiać ze szczęścia, które właśnie ją rozpierało.
- oho, no to już chyba wiesz, kogo mam na oku - wymruczała mu w usta, które zaraz ponownie musnęła, a jej dłonie zjechały na jego pośladki. zazdroszczę jej ;q.

- hah! - zaśmiał się dumnie, poczym złapał w swoje wielkie dłonie jej drobną & piękną twarz, namiętnie całując. - masz słodkie usta - wyszeptał jeszcze, niezmiernie szczęśliwy, bo naprawdę zależy mu na niej, a, że już od dawna z nikim nie był, i z nikim nie spał, to już inna sprawa.

chciała odpowiedzieć, że to tylko dlatego, że ssała owocowego lizaka w drodze do domu, ale jakoś nieszczególnie potrafiła oderwać sie od jego ust, przede wszystkim dlatego, że całował wręcz zajebiście, na tyle zajebiście, że rozchyliła swoje usta, by pocałować go już serio po francusku. motylki w brzuchu wykonywały właśnie taniec szczęścia.

i się całowali i całowali i potem umarli, dobra nie, i on poszedł gdzieś czy coś, bo tak myślę, że nie mam już wenki a muszę się zgenerować do wieczorku, co by mieć wenę na imprezę cnie : )

ale jaoś tak wyszło, że nie poszli na imprezę, co jest śmiechowe, bo mieli tam pójść jako para, ale okej, nie poszli jako para, a parą już zostali, więc anne w gruncie rzeczy nie mogła się skupić na uczeniu się historii, więc rzuciła podręcznikiem o ścianę, a książka spadła żałośnie na podłogę. anne siedziała sobie na kanapie, z podkulonymi nogami i pod kocykiem, bo sobie przyniosła.

usłyszawszy huk, bo musiał być huk skoro rzuciła tą książką przybiegł wręcz zobaczyć co się dzieje. - co się stało? - powiedział z lekkim przerażeniem, albo zdziwieniem w głosie, w końcu wchodząc do pokoju nie widział flaków na ścianie, czy czegoś, ale jednak coś było na rzeczy cnie! ojezu zamieszałam.

- nie, nic, to tylko książka od historii sama z siebie wpadła na ścianę, bo mnie wkurzała - wzruszyła ramionami, ojej, tak to się ujawania agresja anne! w każdym razie opatuliła się kocem, chociaż robiło jej się ciepło na sam jego widok. - hm, co robisz? - zapytała odnośnie tego raczej co robil przed chwila.

- ee, teraz nic, a tak to oglądałem telewizję znowu. jak chcesz mogę pomóc ci z historią, zrobić jakieś zadania czy coś. - tak się składa, że apollo z historii zawsze miał szóstki, zastanawia się nawet czy jej nie studiować. - albo możemy iść gdzieś, albo posiedzieć w domu w sumie, no nie wiem, jak chcesz. - powiedział, poczym podszedł do anne & usiadł koło niej i ucałował w głowę, w sumie nawet we włosy, które niezwykle pięknie pachniały, może kokosem, bo lubię ten zapach, no nieważne w sumie.

hm, ale anne zasnęła na tej kanapie w jego ramionach, bo mi się a konczy wena b konczy czas i c zaraz ide d moja mama wymyslila sobie wplate.

i zasnął też : d

siedział w salonie, na podłodze, wraz ze stosem książek & zeszytów od matematyki, bo właśnie z tego przedmiotu miał jutro jakiś sprawdzian, czy coś, a nic nie umiał, niestety. jakoś dziś nic mu nie wchodziło do głowy, kompletnie wściekły krzyknął 'kurwa' i poszedł do kuchni, zostawiając niemały bałagan we wcześniej już wspomnianym salonie.

okej, anne została wywabiona ze swojej sypialni, gdzie również się uczyła, tym jakże krótkim, kulturalnym i dźwięcznym okrzykiem, który brzmiał zupełnie jak przekleństwo. przeskoczyła nad stosem książek w salonie, idąc do kuchni, bo tam się własnie świeciło światło. podeszła do apolla, by przytulić się do jego pleców, objemując go w pasie rękoma.
- co się stało? - zapytała, chłonąc jego ciepło.

w pierwszej chwili się wystraszył, stoi sobie jak kulturalny, wkurwiony obywatel francji i nagle go łapią od tyłu, co to ma być?! ale szybko zdał sobie sprawę, że to anne więc się uspokoił, i ucieszył nawet. - pierdolona matma, nic nie umiem, najwyżej nie zdam czy coś. - odwrócił się, co by tak nie stać plecami do a. uśmiechnął się & przytulił ją do siebie. - a co u ciebie, hm? - nauka zabiera im tyle czasu, że nawet nie mają kiedy porozmawiać, onie :c

muszą to nadrobić!
pogłaskała go czule po policzku, uśmiechając się lekko.
- pomogłabym ci, gdybym umiała cokolwiek - powiedziała, ona akurat jakoś dawała radę z matmy, gorzej było z polskim i z historią. - właśnie skończyłam chemię, mhm, uwielbiam chemię, ale jeszcze bardziej uwielbiam ciebie - wymruczała, zarzucając ręce na jego szyję.