domek noasznych.

wyślę Ci dvd, xd.
- nie widziałam go całego. - powiedziała, mając na myśli film. - nie, jadłam gofry. - bo noah zrobił jej kaloryczne gofry, na śniadanie, z syropem klonowym, więc szafa gra. - wiem, że nigdy nie byłeś masażytą, bliżej ci do dietetyka. - dodała, ciągle oglądając film i mogłoby się zdawać, będąc poza jakąkolwiek interakcją z noah, film robi swoje. poza tym, mieli nieszczęście na gromady psychologów przewijających się przez dom.

aha, pozdro skasowało mi posta, czadersko. noah przemieścił się do pozycji leżącej, by teraz ułożyć głowę na łopatkach dominique, masz rację, wcale nie tak kościstych.
- wiesz, może rzucę malowanie i będę dietetykiem - zaśmiał się pod nosem, bo to był najlepszy żart, jaki ostatnio wypadł z jego ust - w zasadzie to chętnie bym pomalował, mam tyle pomysłów dzięki szwajcarii. i dzięki tobie. ale nie wziąłem ze sobą żadnych przyborów.

pożyczę mu! sorry, jaram się tą dłonią d;
chciałabym rzucić jakiś żart o utalentowanych bobrach, ale to chyba nie w stylu dominik.
- możemy kupić, w bernie na pewno znajdziemy jakiś sklep dla plastyków. - uśmiechnęła się, wyjątkowo zwracając głowę ku niemu. - cieszę się, że jestem tutaj, z tobą noah. - ignorujmy odgłosy jęczącego fela martineza w tle (dot. filmu) xd.

- ja też się cieszę, nique. i wiem, że postąpiłem właściwie, zabierając się tutaj. chyba nawet wytrzymam bez malowania, te kilka dni. wolisz żebyśmy spędzili sylwestra we dwoje, czy wkręcić nas do tego kolegi? i jego dziewczyny? i znajomych? - noah nigdy nie należał do jakichś szczególnych humanistów, grunt, ze miał sprawne ręce, heeee. jedną sprawną dłoń przesunął na pośladek dominique, by go nawet uszczypnąc. no dłoń roks, talencie. <3

- nie wiem, w zasadzie to możemy iść jak chcesz. - pstryknęła go w podbródek, tak dawno tego nie robiła <3; co było swoistą odpowiedzią na to jego szczypnięcie. delikatnie podparła palcem jego podbródek i przysuwając swoją twarz do jego, szepnęła, że go kocha kocha kocha (nie wiem, ile razy to powtórzyła) i delikatnie pocałowała. no okej, wcale nie tak delikatnie jakbyśmy chcieli.

to generalnie dobrze, przecież nie są łukaszem i gabi z em jak miłość, mają troszkę więcej lat. tymczasem noah odwazjemnił pocałunek, by oderwać się od dominique na chwilę.
- proponuję spacer. berno jest świetne, nocą. no wiesz, te wszystkie ośnieżone pagórki i tak dalej - a noah uwielbiał malować krajobrazy. i portrety. miał kilka przedstawiających jego małą nique, chyba jeden nawet na ścianie w sypialni.

na pewno miał też rysunki jej dłoni, mówię Ci to, sama widziałam.
- okej. i żadnych psychologów od rana. zresztą, jem noah, przytyłam. - poklepała się po nieco mniej wklęsłym brzuchu i nie miała nóg jak szczudły, co jest zdecydowanie, zdecywawanie dobrą wiadomością. podrapała go za małżowiną.

- nawet nie wiesz, jak się z tego powodu cieszę. mama się do mnie nie odzywa, chyba będziemy musieli zajechać do mediolanu, w drodze powrotnej - tak, w zasadzie miał nadzieje, że nique w ogóle będzie chciała tam pojechać z nim. w końcu jedziesz na wymianę, jakoś trzeba to zorganizować - co ty na to? a teraz ubieraj się, te majtki są bardzo, bardzo ładne, ale chyba średnio dostosowane do pogody, hm? - i kiedy już wstał, nachylił się i pocałował nique w tyłek.

- hm, może najpierw do babci. - odpowiedziała, wstając z łóżka i chwytając swoje jedyne spodnie jakie miala, mianowicie rurki, nic nowego i wciągając je na tyłek. za długie polo wsunęła w spodnie + założyła jakiś jego kardigan, urocze d;d;d;. zeszła za nim na dół, wskakując mu z zaskoczenia na barana, napisałam bambera xd i całując w kark.

a ja zaczne.