Stołówka + kuchnia

sporo stolików, oczywiście na samym środku stolik elity, przy reszcie siedzą zazdrośni frajerzy, bejbe
są też kelnerki i kucharki, a czasem jak coś przeskrobiesz możesz tu odpracowywać

siedziała w kącie, chociaż nie była zazdrosnym frajerem! poza tym było prawie pusto, więc mogłaby usiąść gdziekowliek. ale kąty są najbardziej urokliwe. poza tym, że siedziała, to jeszcze mazała po marginesie zeszytu do francuskiego i bawiła się tymi saszetkami z cukrem z mekdonalda, których miała pełną szafkę, bo nigdy nie słodziła nimi mekdonaldowej kawy.
//tęsknię za kropkami........ :ccccccccc

tijo wracał z nuuuuuuuuuuudnego francuskiego, z teczką pod tak zwaną pachą i wcale nie miał ochoty siadać na środku z jakimiś kretynami, bo był wrażliwą duszą i tak dalej. no dobra, tak naprawdę to nie, ale nieważne, przysiadł się w każdym razie do perrine, a potem wstał, zerwał się właściwie.
-można?!
bo zapomniał zapytać, a sawuar wiwr = <3

wyrwał ją z głębokiego zamyślenia nad rolą procesu wyprowiantowania w ekosystemie stołówki, dlatego zdenerwowała się trochę, zmarszczyła nos i wyjrzała(ej jak to się pisze przez jakie żet?xdd) zza zeszytu, żeby skontrolować któż to taki.
-mhm, usiądź. - bo trzeba być koleżeńskim w skzole leśnej. a potem zaczęła przerysowywać obraski z teczki teodora do swojego zeszytu. na wypacowaniu o abonamentach stołówkowych, więc gdy tylko to zauważyła, zaklęła pod nosem i odłożyła zeszyt. żeby jej już nie kusił :c.

/spojżał się pisze ;/.

usiadł więc znow, właściwie było gorąco mu strasznie, może to od tego ogniska na środku kuchni. no dobra, nie było żadnego ogniska, może po prostu piekli te palące się naleśniki, nawet nie zauważył, że on nie ma nic do jedzenia, a trochę zgłodniał, i zobaczył że ona ma tylko te saszetki no i taki zonk, w sumie to trochę pomyślał, że może są pokrewnymi duszami jak ania szirlej z tą dianą czy jak jej tam, poza tym skoro oboje sa goatami to wiesz.
-nie jesz niiic? wydawało mi się, że stołówka do tego służy.

-och nie przyszło ci do głowy, że jeżeli nic nie jem to mogę wiedzieć o tym jedzeniu coś, czego cała jedząca reszta nie wie? -zapytała, chociaż tak naprawdę to zwyczajnie nie była głodna, po skonsumowaniu paczki herbatników na lekcji czegośtam. ale mimo to dodała konspiracyjnym szpetem:-dosypałam arszeniku do naleśników.

-arszeniku! - powtórzył entuzjastycznie, a z drugiej strony z wystiudowanym na kółku z języka rosyjskiego teatralnym zaszokowaniem - och, a chciałem zjeść tych naleśników. - w sumie to wcale nie, właściwie nawet nie lubił przetworów z mąką. czyli 90% pożywienia ewer. złapał solniczkę i obracał w jednej dłoni w kółko, w związku z czym sporo rozsypywał. - heeej, znam cię skądś, conie?
ja w sumie też nie znam ludzi z be klasy.

patrzyła z pogardą na jawne marnotrawstwo soli, w końcu dzieci w kambodży głodują. natomiast nie miała wyrzutów sumienia w związku z tym, że teodor nie zje przez nią naleśników.
-mozliwe, w końcu wygląda na to, że chodzimy do tej samej szkoły, więc całkiem możliwe, że skądś mnie znasz. chociaż osobiśćie wcześniej cię tu nie widziałam. -może dlatego, że była niższa i na wysokości jej wzroku był kołnierzyk jego mundurka, jednego z wielu mundurków w tej szkole. ej tu są mundurki ja nic nie wiem?

pewnie tak. zielone jak moje, xd.

-czekaj, to zacznijmy od nowa, jestem theodor, theo, boski te........ wybierz coś sobie -podał jej dłoń, przez stolik, to chyba znaczy, że będzie starą panną, biedny, biedny teoś. przynajmniej zostawił sól w spokoju na moment.

fuj to lepiej niech nie będą!!!!! xd
-perrine. - uścisnęła lekko teodorową dłoń, żeby nie połamać mu palców. już chciała pochwalić się, że chodzi do klasy z chilcią, ale jednak ugryzła się w język. nie można tak wykorzystywać populatności koleżanek.

wcale nie przeczytałam, że ugryzła go w język...

-to jesteś w drugiej? trzeciej? ósmej? - zainteresował się, w sumie chciał wiedzieć, skąd ją zna. zmrużył aż oczy, przyglądając się linii jeej brwi. - jezu, co jest nie tak z tą wentylacją..

-w mojej poprzedniej szkole szczury zamieszkały w kanałach wentylacyjnych. cała szczurza rodzina, pewnie kilka pokoleń. urocze. albo niekoniecznie. -powiedziała, bawiąc się bransoletką. miała nadzieję, że tym razem w wentylacji nie hasają szczury. to wcale nie byłoby takie urocze. - jestem w drugiej.

-wyjątkowo. to znaczy wyjątkowo urocze. to znaczy wiesz. nie w sensie ze urocze. tylko no wiesz. - kropki zamiast przecinków! zmierzwił włosy, zakłopotany. - nie lubię szczurów, od kiedy czytałem o tym dziecku, co szczur przegryzł mu krtań.

kiwnęła pzytakująco głową, bo w gruncie rzeczy też nie przepadała za szczurami and company.
-hej, mieszkasz w internacie? - tym leśnym! rzuciła okiem na kumpelki hilci wcinające naleśniki przy stoliku obok. ktoś chyba powinien opowiedziec im historię o szczurach przegryzających dziecku krtań.

-nie, niestety.. chyba niestety nie, a co? - czytal ich regulamin i wcale nie chciał, zmiętosił jakąś serwetkę. - z mamą.

-nic. -wzruszyła pzytakująco ramionami. po prostu chciała zwiedzić ten słynny internat! :c -tez tam nie mieszkam. bo lubię wychylać się przez okno, a regulamin tego zabrania.
i kąpac się w rzece, ale o tym juz nie wspomniała.

-ej, czekaj, skoro jesteś w klasie be a ja w a to nie będizemy razem mieli wycieczek klasowych! - zasmucił się, chętnie zwiedzilby z nią jakieś muzeum czy coś.

mogliby zwiedzić jakieś muzeum pozaszkolnie ale musiała iść na kółko plastyczne, więc pożegnała się i poszła tyryryry.

siedziała przy jednym z chwiejących się, plastikowych stoliczków, pokrytych ceratą, na której było napaćkane czymś dziwnym, co jest w ogóle mało powiedziane. ale pomijając ten fakt, anne była głodna, toteż owa cerata wcale jej nie zniechęciła do wszamania kapusty z ziemniaczkami i kotlecikiem mielonym.

on nie jadał w szkolnej stołówce, bo była okropna, ale przyszedł po kolę z bufetu, bo w sklepiku już nie mieli. kupił nawet i opadł obok ann.
- czeeeść.

przełknęła mięso szybko, krztusząc się przy tym, bo trochę się wystraszyła, że kris to widmo czy coś, to po lekcji z anatomii człowieka, miała chizy!
- czeee-eee-ś-ć - wykaszlała, chyba kotlet utknął jej w gardle, co efekciło tym, że zrobiła się aż cała czerwona na twarzy.

poklepał ją po plecach, ale nie za mocno, coby jej nie połamać, śmiejąc się, ale nie perliście, bo to chujowe jak faceci mają perlisty śmiech. poprawił się na ławce, czy czymś tam.
- hej, uważaj, bo jeszcze umrzesz.

- wtedy zrobimy pogrzeb, lubię pogrzeby! - stwierdziła zaraz, bardzo mrocznie, chociaż wcale nie była taka znowu emotionalllll. wepchała w swoje gardło kolejną porcję ziemniaków i spojrzała na niego, raczej przelotnie, jakoś nie wychodziło jej utrzymywanie z nim kontaktu wzrokowego i bynajmniej nie dlatego, że miała zeza.

wpadł na stołówke bo miał ochotę na pączki,jadłam jednego dzisiaj tak nawiasem. rozglądał się z błyskiem w oczkach za owymi ale chyba musi zapytac o pomoc panią wiesię pozdro.

zauważyła markiza kątem oka i pomachała do niego, kiedy tylko udało jej się dojeść swoją skromną porcję, babka ze stołówki chyba niezbyt ją lubiła.
- maaaarkiz! - krzyknęła, wymachując widelcem. miała jego okularki wciąż. napisałam w ciąży.

on zapomniał o tych okularkach,biedny,widac coś go męczy,nie daje mu spokoju,jakaś tajemnicza sprawa,pozdro estelle. same pozdra w moich postach,wcale nie napisałam psotach.
- anne! - krzykł,wyrwany z obsesyjnego myslenia o pączkach,pączki lowe. - hej i smacznego.

- dzięęęki, właściwie, to już zjadłam. - podniosła z krzesła swój ciążący tyłek i chwyciła za plastkiowy talerz, który wrzuciła za chwilę do kosza stojącego gdzieś w kącie. - o fu, stołówkowe jedzenie jest wręcz obrzydliwe - wywróciła oczyma, opierając się plecami o ścianę i drapiąc lewą stopą po prawej łydce, tak z przyzwyczajenia.

- ale mają dobre pączki - rzekł i przeprosił ją na chwilę,potem po dziesięciominutowym błaganiu pani wiesi dostał talerzyk z osmioma pączkami,który postawił na stoliku. - częstuj się. - zachęcił,on sam zjadł jednego,teraz moze sobie pofolgowac,gorzej jak będzie w druzynie i nie bedzie mógł.

- coś ty, umieram z przejedzenia - to była taka aluzja do odmowy, choć żołądek ann mógł pomieścić nieskończone ilości jedzenia. - jedz, jedz, jesteś taki chudy - powiedziała jak jakaś przewrażliwiona babcia do swojego wnuka (pozdro, babciu!), uśmiechając się przy tym jednokącikowo i klepiąc po brzuchu, przedtem usiadła na plastikowym krzesełku.

usmiechnal sie,bo odebrał to jako komplement,moze nawet chciala powiedziec,ze jest seksy. ale okej,popatrzył na nią i ona rowniez wygladala szczuplo i wogle,poza tym takie jest powiedzonko ze jak najedzony jest czlowiek to ma dobre samopoczucie czy cos,chyba pokręciłam. - anne,co tam u ciebie. - słyszał o jej romansie z samem,ale nie chciał pytac wprost.

- eee tam, nic szczególnego - wzruszyła ramionami i uśmiechnęła się na wspomnienie sama, nie ma jednak wątpliwości, że nadal pozostawała dziewicą! - dostałam pałę z chemii, wczoraj, a to raczej niefajnie - mruknęła z braku laku i spojrzała na pączki, po czym podniosła wzrok na niego.

- chemia. - powtorzyl i skrzywił sie na samo wspomnienie tego wspaniałego przedmiotu. - nie przejmuj się,nauczyciele tak robią bo są wkurzeni,że skonczyly im się wakacje. - bo kto by nie był,okej. w celu pocieszenia jej czy czegokolwiek pogłaskał po ramionku bo miał najbliżej i podsunął pączki,może się skusii.

- chcesz, żebym przytyła jeszcze bardziej? - zapytała, unosząc prawą brew i wpatrując się w lukrową polewę na pączkach, bardzo ładnie pachniały, ale nie, postanowiła być twarda niczym muszkieter. bo sądziła, że była gruba, to chyba przez to, że źle policzyła swoje bmi.

- nawet jakbys zjadła wszystkie to by nie zaszkodziły twojej swietnej figurze. - pokiwał głową,żeby nadac wypowiedzi mądry wydzwięk ale wiedział,że kobietom cos powiedziec to jak yy grochem o sciane,bo i tak wiedzą lepiej. z jej torby wystawały jego okulary,ucieszony,że je znalazł. - o,masz cos mojego.

- a już myślałam, że zapomniałeś! - uśmiechnęła się krzywo i wyjęła owe okulary, zamachała nimi fajnie i włożyła na nos, były zdecydowanie za duże, ale i tak twarzowe. miała ochotę je przywłaszczyć, nawet mimo tego, że wiedziała o tym, że tak jest nieładnie. uśmiechnęła się szeroko i zamachała do niego brwiami, chociaż szkła były na tyle ogromne, że pewnie i tak tego nie zauważył.

- prawie zapomniałem - przyznał się,zauważył też że anne całkiem ponętnie się prezentuje w jego okularksach. - jak sie bardzo do nich przywiązałaś to jestem w stanie ci je wypozyczyc.

- którym stanie? - zapytała głupio, ale zaraz klepnęła się w czoło i roześmiała ze swojej głupoty, wcale nie opryskując go śliną ani nic. - nieee, w sumie nie będą mi już potrzebne, no wiesz, mamy wrzesień już w końcu - wyjaśniała, zdejmując okularki i kładąc je na stole przed nim.

a potem ten, m. zjadł swoje pączki i sobie pooooszli w świat.