Le Paris Paris.

w końcu dotarł do klubu, w mieście były cholerne korki i już prawie zdecydował się iść pieszo, ale się rozmyślił, jeszcze by pobrudził swoje ulubione, czerwone konwersy :'( w każdym razie do klubu przyszedł i się rozejrzał, znalazł zo i usiadł obok niej przy barze, wcześniej całując jej prawy policzek przelotnie. - cześć, przepraszam, że musiałaś czekać.

wyrwała się z chwilowego zamyślenia uśmiechając się łagodnie, mruknęła coś w rodzaju, że nie szkodzi i, że nie czekała tak długo, ale raczej mówiła to odruchowo, po czym spojrzała się na niego wypijając łyk swojego drinka, którego zamówiła przed ułamkiem sekundy i dodam, że miał parasolkę xd.
- hej, jak tam, kupiłeś już bilety? - na samo słowo bilet wzdrygnęła się, bo pomyślała, że elvis wyjeżdża.

- taak, już wczoraj wieczorem - pokiwał głową, nieznacznie się uśmiechając,ale raczej smutno, bo bynajmniej nie był wesoły, nie chciał w zasadzie wyjeżdżać z paryża, od zo i całej reszty, ale chyba musiał, no nie? - obiecuję, że jak dojadę, to do ciebie zadzwonię. albo co najmniej napiszę smsa! ba, albo długiego na pięć stron mejla! - jasne, pewnie palce by mu prędzej poodpadały. kiwnął na kelnera, mrucząc coś o szkockiej.

skinęła głową z niewyraźną miną, bo właściwie odsuwała od siebie myśli, że elvis wyjeżdża, po prostu spodziewała się, że będzie tęsknić. - dobrze, powinnam powiedzieć, że trzymam Cię za słowo, ale możesz dać jakiś znak życia, by utwierdzić mnie w przekonaniu, że nada żyjesz - uśmiechnęła się do niego, całując jego prawą skroń.

- nie martw się, nie mam zamiaru ginąć w samolocie, prędzej umarłbym na jakąś ptasią grypę albo coś.. - chociaż uważał ptasią grypę za jakiś chory wymysł, nawet po obejrzeniu jakże poruszającego filmu 'ptasia grypa w ameryce (czy gdzieś tam)', który go tak wczoraj wciągnął, że zasnął o jakiejś śmiesznej porze (czwarta-piąta nad ranem ;o).

- masz szczęście - roześmiała się wypijając kolejny łyk swojego kolorowego drinka! xd. Zbliżyła się do elvisa ufnie opierając głowę na jego prawym ramieniu, przed oczami miała te wszystkie katastrofy samolotowe, co prawda jasne było, że to nie powód by unikać samolotów.
- będę tęsknić - przypomniała mu jakby mógł zapomnieć.

- noo, ja też - zapewnił ją, stukając palcami o bar, uśmiechając się do barmana, bo liczył, że dostanie jakąś, nawet symboliczną, zniżkę na drinki, ale najwidoczniej się przeliczył, bo tamten tylko przewrócił oczyma i wrócił do polerowania szklanek, które i tak były nieświecące i brudne.

odsunęła się od niego zaglądając do wnętrza swojej szklanki, które było niebywale ciekawe, ale po chwili dopiła resztę machając swobodnie nogami.
- mniej więcej planujesz już kiedy wrócisz? - zapytała spokojnie.

- wiesz, trudno mi powiedzieć, na pewno będę się starał wrócić już w łikend, ale nie wiem, czy mi się uda. jak nie, to jakoś się umówimy co do świąt, okej? - odgarnął kosmyk jej włosów za ucho, też jej, kiwnął również na barmana, by dał dla zo nowego drinka! równie kolorowego, również z parasolką.

- mam więc nadzieje, że wrócisz już w weekend - pociągnęła nosem dramatycznie, bo było jakoś okropnie niefajnie, więc ujęła jego twarz za brodę kierując ją w swoją stronę pocałowała czubek jego nosa.
- dobrze, może uda nam się jeszcze jakoś spędzić ten świąteczny czas przykładowo razem wraz z choinką i ciastkami - uśmiechnęła się łagodnie, spoglądając na swojego nowego drinka.

- no! jeśli nie uda mi się wrócić do paryża, to serio ściągnę cię do niemiec, chociaż pewnie trudno będzie przekonać matkę, by poczekała trochę z ubieraniem choinki, ona chętnie by przyozdobiła drzewko miesiąc przed gwiazdką.. - zaśmiał się, głaszcząc jej policzek idealnie miękki i delikatny, zapewne pielęgnowany jakimiś drogimi kremami nawilżającymi.

- chciałabym spędzić z tobą święta, właściwie nie muszę ubierać choinki - roześmiała się gładząc jego dłoń, zastanawiała się czy matka elvisa może okazać się apodyktyczną kobietą o despotycznych zamiarach, ale nie, nie mogła nią być, więc zo. liczyła, że jednak uda jej się zobaczyć elvisa, niekoniecznie w Paryżu.

- jakoś to urządzimy, zo, nie martw się - uśmiechnął, wychylając zawartość swojej szklaneczki w błyskawicznym tempie, stwierdzając przy okazji, że chyba niedługo będzie musiał się ulotnić, bo o piątej musi być na lotnisku.. poinformował zo o tym z niemałym żalem.

potarła nerwowo swój policzek, poprawiając skrawek swojej bluzki naciągając ją na ramię.
- właściwie powinieneś się wyspać - mruknęła usprawiedliwiając sytuację, bo jakoś nie chciała by szedł, wypiła jeszcze jeden łyk alkoholu, przytulając się do elvisa gwałtownie bez słowa, bo chyba chciała się z nim pożegnać, tak właśnie.

- zdecydowanie. do zobaczenia, zo, odezwę się jutro - obiecał i pocałował ją w czoło, potem w górną wargę, rzucił na bar dwadzieścia euro i się ulotnił!

dopiła swojego drinka z smętną miną wstała i wyszła, wsuwają dłonie do kieszeni.

siedziała przy barze, rytmicznie machała stopą obutą w czarną balerinkę. potwornie zmarzły jej stopy kiedy tu szła, jednak teraz wracała do siebie. sączyła campari i rozglądała się za adrienem.

no, a adrien, w swojej czarnej koszuli z podwiniętymi do łokci rękawami (miał śliczne przedramiona <3) oraz opiętych na jego zgrabnym i seksownym tyłku rurkach, doszukiwał sie właśnie susą i jedynie jego intuicji zawdzięczamy, że ją znalazł przy barze. zaszedł ją od tyłu i musnął jej policzek, jakże gładki i pachnący, swoimi miekkimi, lodowatymi ustami.
- cześć, co pijesz?

przeszedł ją przyjemny dreszcz kiedy jego usta zetknęły się z jej policzkiem. przypisywała to temu, że były niemiłosiernie zimne i odruch był raczej bezwarunkowy. za nic w świecie nie przyznałaby się przed samą sobą, że pocałunek adriena może jeszcze wywołać u niej taką reakcję. okej, bądźmy szczerzy. zbyt dawno nie miała do czynienia z normalnym chłopakiem, żeby teraz wmawiać sobie bóg wie co.
-adrien - uśmiechnęła się nieznacznie, oblizując czerwone od drinka usta - campari. boże, musiałam się z kimś spotkać. w innym przypadku znajduję się na prostej drodze do szaleństwa.

- depresja, susą? - zapytał prosto w jej ucho, ale nachylił sie do niego tylko dlatego, że muzyka była bardzo głośna i raczej pewnie by nie dosłyszała bez zbytniego wysilania się. przypadkiem jego usta musnęły jej małżowinę, właściwie, to tak niezupełnie przypadkiem, no ale cóż.usiadł wygodniej na hokerze i zamówił sobie whisky z lodem, potrzebował czegoś mocniejszego na rozluźnienie.

-chyba niedługo zamkną mnie w całkowicie białym pokoju bez klamek ze ścianami wyłożonymi czymś miękkim - westchnęła, wychylając drinka do końca. odstawiła kieliszek na bar i odczekała chwilę, rozkoszując się przyjemnym ciepłem rozchodzącym po ciele. tak dawno nie piła. na litość boską, od tak dawna była wręcz martwa. powiedziała to adrienowi. właściwie wyszeptała, idąc za jego przykładem. przygryzła płatek jego ucha. zdecydowanie nie przypadkiem.

spojrzałna nią z zainteresowaniem, uśmiechając się tym swoim leniwym, uwodzicielskim uśmieszkiem. ułożył dłoń na jej kolanie dosć pewnym i śmiałym ruchem.
- ożywić cie? - mruknął, po czym przechylił głowę w bok i przygryzł dolną wargę, w myślach, ale jedynie w MYŚLACH błądząc już rękoma po jej zachęcającym dekolcie.

-tak, adrien, ożyw mnie - praktycznie wydyszała w jego usta, mrużąc oczy i czując przyspieszone bicie serca. jej ciało rozpaczliwie domagało się kontaktu z drugą osobą. to było wręcz dzikie z jej strony. panowała jednak nad sobą i swoimi żądzami. przynajmniej na razie.

uśmiechnął się jeszcze szerzej, zaciskając mocniej dłoń na jej kolanie, po czym pochylił się nad nią i nawet dość delikatnie musnął ustami jej wargi, po czym odsunął się od niej, zastanawiając się, co też ta susą zrobi. podniecało go to, że miała faceta.
- już? ożywiłem cie?

-niezupełnie. powiedzmy, że ledwo rozchyliłam powieki, ale ciągle nie zaczerpnęłam oddechu - pochyliła się nad nim nawet myśląc o danie, ale tylko przez pierwszych parę chwil zanim jej usta nie złączyły się z jego wargami w znacznie dłuższym pocałunku, który przekazywał całą jej tęsknotę za doznaniami cielesnymi. nie potrafiła sobie przypomnieć kiedy ostatni raz kochali się z danem. przeczesała palcami włosy adriena i uznała, że w tej chwili to mało istotne. był tutaj, całował ją. w całej swojej seksownej okazałości. nie mogła dojść do tego co skłoniło ich do rozstania się.

może to, że adriena zaczęły denerwować stałe związki? że chciał być wolnym strzelcem? że nienawidził tych obowiązków, jakie nanosił na niego związek> no dobrze, w każdym razie w tej chwili nie łączyło go z nią nic prócz kontaktu dotykowego. jego dłoń powędrowała na wewnętrzną część uda susą.
- ależ ty napalona!

jego słowa podziałały na nią jak kubeł zimnej wody wylany na głowę. momentalnie otrzeźwiała. procenty z wypitego campari ulotniły się z niej chichocząc szyderczo. odsunęła się od niego na tyle gwałtownie, że ich złączone dotąd usta wydały głośne cmoknięcie. potrząsnęła głową i spojrzała na adriena lekko przestraszona. jak ona mogła?
-boże, nie powinnam..

- no rzeczywiście, nie powinnaś - potwierdził swoje słowa skinięciem głowy, po czym niezbyt skrępowany sytuacją przejechał palcami po swoich włosach. - ale po co ci facet, który nie spełni twoich wymagań ani nawet nie wie, kim jesteś, skoro możesz spędzić noc ze mną? - roześmiał się kpiąco w szkalneczkę whisky, po czym wziął dużego łyka. - na nic? - uniósł jedną brew do góry.

-kocham go - mruknęła, zdając sobie doskonale sprawę z tego jak dziecinnie i bezbronnie zabrzmiały jej słowa. jak gdyby ostatkami sił próbowała udowodnić mu, że to do czego bezapelacyjnie zmierzają nie ma sensu. przymknęła oczy. miało sens, miało cholerny sens jeśli idzie o zaspokojenie tego co szalało w jej wnętrzu. miała ochotę na seks i normalne życie, tego zaprzeczyć nie mogła. jednak susanne była osobą którą w takich przypadkach trawiły wyrzuty sumienia, które teraz podpowiedziały jej, że najlepszym rozwiązaniem będzie ucieczka. spojrzała na niego przepraszająco, pocałowała w usta i uciekła, zostawiając po sobie jedynie chmurkę euphorii kleina.

i myślę, że tutaj przyszli, żeby było tak po parysku i w ogóle. d była pewna tylko le paris paris, bo dawno nie była w paryżu i trochę pozapominała, ale byłą pewna, ze akurat tu trafi stuprocentowo. bo trochę głupio byłoby się błąkać, parker jeszcze bardziej by się śmiał, co byłoby irytujące na dłuższą metę, tak myślę.

lepiej xd
wydaje mi się, że śmiałby się tak czy siak, bo mniej więcej w połowie drogi uznał że deimante ma śmieszne małe uszka. skinął jednak głową z niejakim uznaniem kiedy zaatakował ich ochroniarz z le pari pari właśnie.
-więc jednak udało ci się trafić, hoho - wcale nie kpił. a może trochę? troszeczkę. wziął ją pod ramię i weszli do środka, zajmując cudem nie zajęte jeszcze dwa stołki przy barze. w końcu to rpg, tu wszystko może się zdarzyć. nawet dwa wolne sołki w sobotni wieczór, hyy. magia świąt. to pewnie dlatego - zamówić ci sok pomarańczowy? dam sobie głowę uciąć, że nie jesteś jeszcze pełnoletnia!
parker był od roku i strasznie sobie ze względu na to używał xd.

tak się składa, że pejcz w sobotnie wieczory nie siedzi w domu przed kompjutrem jak mrs patriszja, toteż przyszła ze znajomymi do lpp, w celu tak zwanych baleciszy. i oczywiście, jako tancerka, cały czas tkwiiła na parkiecie z tymi różnymi, śmiesznymi osobami. teraz przybiegła jednak do baru, stając między parkerem a d, bo nie potrafię tego napisać (ja też się zawsze wbijam między ludzi).
- wwoooode - mruknęła do kelnera, bo chyba dwa smirnoffy ice jej wystarczyły, więc teraz postawiła na no alco!

coca- cola, poczuj magię tych świooooont!
zrobiła śmieszną minę chyba, bo coś pośredniego pomiędzy lekką irytacją a małym bulwersem, bo parker, tak p a r k e r, xd, sobie ładnie z niej używał.
- tak, chętnie. nie będę cię prosić o nic innego, bo na pewno masz dowód od niedawna i jeszcze się boisz, że ktoś cię przyłapie na kupowaniu alkoholu nieletnim - powiedziała. - ale rozumiem, chociaż asekuranctwo to straszna rzecz - mruknęła, nachylając się do niego, po czym usiadła z powrotem prosto. no i dobra, ona będzie miała w maju, za co, no za co ma to znosić? zajebista twarz, i nie tylko, wcale, wcale wcale wcale go do tego nie upoważnia! xd

parker, tak parker xd zerknął na tyłek paige, która bezpruderyjnie wepchnęła się między nich i dyszała jak lokomotywa w tym uroczym wierszyku. tuwima chyba? zawsze mam z tym problem. eniłej, kiedy już zjadł jej pośladki wzrokiem, przeniósł spojrzenie na deimante wychylając się nieco, bo paige skutecznie mu ją zasłaniała. wyszczerzył się radośnie, zupełnie nie dotknięty jej słowami.
-chciałabyś - klepnął paige w tyłek, zwracając się dla odmiany do niej - hej, złotko wszystko fajnie, ale mogłabyś się odsunąć? zasłaniasz mi dziecko, którego muszę pilnować.

paige spojrzała na niego z góry, bo po pierwsze ona stała, on siedział, ona opierała łokcie na barze, unosząc się przy tym nieco. właśnie konwersowała z kelnerem o paskudnej muzyce, jaką ostatnio puszczają w lit lounge, kiedy parker klepnął ją w tyłek. czasami bywa agresywna, ale tym razem spojrzała najpierw na d, mierząc ją spojrzeniem, a potem na parkera, bo głos był bynajmnej męski.
- znowu ty? - zapytała, znudzonym tonem, unosząc obie brwi do góry - tak to na pewno ty, ten od moich ust, znaczy.....no jakoś tak.

-od twoich ust? - zapytał rozbawiony, bo jej nie poznał. po pierwsze dlatego, że było ciemno z lekka, po drugie parker nigdy nie miał pamięci do twarzy, a ich pierwsze spotkanie nie było zbyt długie. uniósł brwi patrząc na nią z szerokim, głupkowatym uśmiechem - nie mam nic wspólnego z twoimi ustami, dziecinko, ale w zasadzie mógłbym mieć. i nie tylko z ustani - puścił jej oczko i zmrużył oczy - ale teraz wybacz nam, przeszkadzasz. zostaw swój numer, dopiszę cię do listy oczekujących na spotkanie.

okej, deimante dyplomatycznie milczała, bo konwersacja była ciekawa, nie powiem.
- zakładasz przedszkole? - zapytała, unosząc brwi do góry, a na page nie zwracając szczególnej uwagi w chwili obecnej.

parsknęła śmiechem, prawie opluwając przy tym parkera wodą, którą przed kilkoma chwilami dostała. przetarła usta wierzchem dłoni, nadal chichocząc. nienawidziła takich pewnych siebie frajerów z gadką 'każda laska moja' i cwaniackim uśmieszkiem, który mogłaby mu szybko zgasić fizycznie i psychicznie również.
- naprawdę jesteś taki płytki? otóż przypomnę ci, że dziś strasznie filozofowałeś na temat eee czerwoności moich ust, gdzieś nad sekwaną, a teraz sobie wmawiasz, że chcę się z tobą umówić? nieźle - obejrzała się na d, nadal rozbawiona - to twój brat? sponsor? ojciec? kochanek? zresztą nieważne, ja bym ne dała tak sobą pomiatać.

-jestem jej agentem. to wschodząca gwiazda francuskiego porno - wyjaśnił paige, wstając. był od niej znacznie wyższy, bo tak sobie myślę że parker ogólnie dobijał metra dziewięćdziesięciu przy czym nie był patykowaty, a przyjemnie zbudowany. zrobiło mu się gorąco, toteż zsunął z ramion marynarkę bossa odsłaniając różowe polo lacoste <3 bo wiem, że lubisz różowe polo. przechylił głowę i nachylił się nad paige jakby chciał ją pocałować, jednak to był tylko żarcik kosmonaucik, bo wyminął ją i zatrzymał się przed deimante - panienka pozwoli - ujął jej dłoń i czekał aż wstanie - musimy zwinąć kotwicę i zacumować kawałek dalej - puścił jej oczko - jesteś wariatką, kobieto. opanuj się - rzucił do paige przez ramię.

roześmiała się raz jeszcze i odstawiwszy szklankę na blat baru ruszyła w tłuuum na parkiecie, tańczyć banię u cygana, chociaż nienawidzę dziś mateusza.

deimante przeniosła rozbawione spojrzenie z parkera na paige, no bo sori, ale to się zaczynało robić śmieszne. zwłaszcza dla kogoś, kto stał z boku i na to wszystko patrzył. /jak będę miała ochotę na coś w stylu brazylijskich telenowel tudzież jakiejś alternatywnej mody na sukces, dam wam znać, xd/ i podziwiam ją, że jeszcze nie wybuchła śmiechem, ja bym pewnie nie wytrzymała.
- jesteś pewien, ze nie chcesz poczekać? nie było jeszcze nic o pięknych oczach... - powiedziała z nutką przekory i rozbawieniem w głosie, ale wstała, bo po przemyśleniu sprawy przecież zaraz mogła się pojawić jakaś z głębokimi jak ocean oczętami i lpp zostałoby zabite śmiechem.

parker wzruszył ramionami, pocierając teraz w skupieniu brodę. w końcu się ogarnął i wrócił do le paris paris, wolę nie wiedzieć gdzie był myślami. chrząknął na jakiegoś komputerowca, który pojawił się nie wiadomo skąd i zajął stołek deimante. tamten przestraszył się i uciekł, toteż nie mieli problemu z miejscami siedzącymi.
-dwie szkockie z lodem - rzucił do barmana i zerknął na d.

ona uniosła jedną brew, dodam, ze lewą, do góry i przechyliła głowę.
- co za zmiana frontu... - mruknęła, to odnośnie tej szkockiej, jak mu nie wstyd tak deprawować niewinne dziewczęta, ojej. może to przez jej usta. chociaż na pewno nie są tak czerwone, jak pejdżowe. - są tu jeszcze jacyś twoi znajomi? - zapytała, rozglądając się po klubie. - na wypadek, gdybym miała się przygotować na coś w tym stylu, no wiesz - dodała i zachichotała, bo, omatko, druga taka akcja naprawdę wymaga przygotowania psychicznego.

-a myślisz, że po co ta szkocka? - dla odmiany uniósł prawą brew, bo wstyd się przyznać ale lewej nie potrafił. ja tak samo. może to dlatego, że jestem leworęczna. tak, tak ja i moje przemyślenia wieczorne. parker oparł się na łokciu i chwile gapił w szklankę z alkoholem. zastanowił się nad tym co powiedziała deinmante, ale chyba paige była jedyną niespełna rozumu osobą jaką znał i to w dodatku nie do końca. pokręcił głową i wychylił solidnego łyka, podsuwając drugą szklankę pod nos d.

a paige chyba nawet pokłóciła się ze swoim chłopakiem ndbfhd, bo nie chce mi się myśleć nad imieniem, powiedziała żeby się pierdolił, bo parker zepsuł jej humor i pojechała do domuuu.

ja nie umiem prawej! i jestem praworęczna.
- okej, nie będę pytała, czy ona mówiła poważnie, dla własnego dobra - powiedziała z krzywym uśmieszkiem i idąc w ślady parkera też solidnie pociągnęła ze swojej szklanki. - właściwie to nawet nie wiem, jak ty masz na imię - stwierdziła bardzo przytomnie, brawa za refleks godny szachisty!

-a ja wiem? to znaczy odnośnie twojego imienia. jeszcze raczej pamiętam swoje. parker - potrząsnął głową, bo chyba jemu też uruchomił się słowotok. nie żeby się stresował. w jego przypadku chodzi raczej o niezdolność klarownego przekazywania informacji. zawsze mówił naokoło i ze zbędnymi detalami. co jednak nie umniejszało jego urokowi, mam rację? upił kolejny łyk, zaglądając do szklanki. lód topił się w taki ciekawy sposób..

to miłe, ze lód go interesował.
- deimante - odpowiedziała krótko i też zaglądnęła do szklanki, pewnie zastanawiało ją, co takiego ciekawego widział tam parker. ale topienie się lodu nie zainteresowało jej tak jak jego. chyba się zamyśliła, ma do tego skłonności, a w ogóle to jest bardzo melancholijną osobowością, na dodatek ma szczęście do poznawania dość ciekawych ludzi, co widać na załączonym obrazku- 'parker zafascynowany topniejącymi kostkami lodu, część pierwsza', xd ale to było urocze na swój sposób.
obydwie zakończyłyśmy na słowo 'sposób', hyyy.

mówię ci: to, że obie zakończyłyśmy posty na słowo 'sposób' jest bezapelacyjnie zapowiedzią śmierci sophie xd.
-może być i deimante - pokiwał głową w skupieniu i wypił całą szkocką, bo poczuł nagłą potrzebę wypełnienia nią żołądka. chyba uciekła mi wena na niego.

właśnie to czytam i płaczę ze śmiechu, xdd
mi chyba też uciekła wena. no i, hm, nie wiem, deimante stwierdziła, że boli ją głowa, a w lpp było cholernie głośno. nic nie wskazywało na to, że parker będzie się tym specjalnie przejmował, więc pożegnała się i poszła, zostawiając przy tym torebkę, w której był stary zeszyt i ajpod, brawa dla niej, ale ból głowy potrafi nieźle otępić, ja to wiem.