pomnik stalina osiem metrów dalej

wzruszyła swoimi chudymi dość ramionkami, w końcu niedawno wylądowała w szpitalu z anoreksją, ale zaczęła już normalnie jeść, pozdro maksim, xd. - nie, po prostu, przyszłam tutaj. bo wiesz, nie miałam gdzie iść. i mi się nudziło. powiedziała z uśmiechem. - a skąd wiesz, że miał urodziny ? hm ? zapytała wymachując jedną ręką, w której trzymała telefon.

-historia to chyba moje drugie życie-podniósł palec do góry na którym wisiała czerwona torebka na prezent.-cztery lata temu byłem jeszcze wstanie z dnia na dzień nauczyć się trzydziestu dat na pamięć, uwierzysz?-przystąpił z nogi na nogę zbliżając się do niej-dla ciebie-wręczył jej prezent, który już mu zaczął ciążyć na rękach, więc jej oddał żeby nie było. miał nadzieję, że czerwone skarpetki i szklane oko jej się spodobają.

spojrzała do środka i się może nawet trochę zdziwiła. dostała niecodzienny prezent. przecież, hm. okej. ona też była niekonwencjonalna i miała jakieś 2030948 pomysłów na minutę albo i nawet na sekundę. odchrząknęła i się uśmiechnęła. - dziękuję. ale wiesz, mi jakoś łatwej wchodzą języki do głowy. zawsze byłam językowcem. humaniści wydawali mi się zawsze taacy nudni. ale wiesz, nie dotyczy to ciebie. uśmiechnęła się do niego. - ja Twój prezent mam u siebie w domu. powiedziała i przełożyła torebkę do drugiej ręki.

-okej, uznam to jako obrazę dla moich kolegów-pokiwał głową lekko się uśmiechając.-właściwie to ja przyszedłem tylko po to-rozłożył ręce.-więc już muszę iść-odsunął się od niej na krok-miłego dnia, diz-zapalił papierosa wsadzając go sobie do ust i poszedł no gdzieś na miasto.

pomachała mu na pożegnanie i sama poszła.

Przykucnęłą sobie gdzieś nieopodal międoląc w ustach miętówkę.

przyszła, palą papierosa, i przechodziła akurat obok sophie, kiedy upadła jej ulubiona zapalniczka. próbowała właśnie nawet jej dosięgnąć, ale jej chyba sophie zasłaniała. więc postanowiła zagadać. - czeeść, możesz mi podać zapalniczkę ? uśmiechnęła się do dziewczyny miło.

Jasne - Wstała pomacała ręką ziemię xD i podała jej zapalniczkę.

wzięła od niej tą zapalniczkę i się znowu uśmiechnęła. - dzięki. to moja ulubiona. dostałam ją od siostry na urodziny. wiesz, pamiątka i takie tam. znowu się uśmiechnęła. właściwie, to długo nią nie grałam, xd. - mhm, jestem maksim. przedstawiła się.

Sophie - uśmiechnęłą się bo Maksim. sprawiała wrażenie miłej dzieczyny - Ja noszę cały czas tą samą - od taty - uśmiechnęła się - I chyba mam do niej sentyment. - Zaczęła przewracać zapalniczkę w dłoni. Była pozłącana z wygrawerowanymi jej inicjałami.

spojrzała się na zapalniczkę. - ładna. ładny ma kolor. uśmiechnęła się. - właściwie to co tutaj sama robisz o tej porze ? nie powinnaś być z jakimś chłopakiem, czy narzeczonym, może nawet mężem. nie wiem. uśmiechnęła się i odgarnęła włosy za ucho.

- Do męża to mi trochę daleko - uśmiechnęłą się do niej - Teoretycznie powiennam być z chłopakiem w domu ale chyba potrzebowałam wyjść na dwór. - Włożyła ręce do kieszeni płaszcza - A ty.?

- a ja, po prostu poszłam się przejść. uśmiechnęła się znowu. - chłopaka nie posiadam, męża i narzeczonego nie posiadam również. dzieci tym bardziej. na słowo dzieci, aż jej się trochę goraco zrobiło, w końcu kiedyś usunęła ciążę. ah, mała maksim. zapaliła więc sobie papierosa.

- A u mnie jakby przeciwnie - Wzruszyła ramionami - Jeśli chodzi o dzieci to już mogę powiedzieć że mnie prześladuje jakaś klątwa.

- masz dzieci ? zapytała wyjątkowo ze zdziwieniem. - nie wyglądasz, przepraszam. nie po prostu tak jakoś. wiesz, młoda chyba jesteś. może nawet gdzieś w moim wieku ? zapytała przekrzywiając delikatnie głowę.

- Powiedzmy. - Westchnęła zapalając papierosa wcześniej pozbywając się gumy - Najpierw była niechciana ciąża a po jej usunięcu została podrzucona jakaś dziewczynka...- Posmutniała nieco - Matka namawia mnie zebym dała ją do niej. Do nowego Jorku. - Odgarnęłą włosy za ucho - I chyba tak zrobię. Nie chcę sobie marnować życia przez dziecko.

- wiesz, właściwie to ja cię nawet rozumiem. mi tez dziecko zepsuło karierę, więc wyjechałam na jakieś parę miesięcy z paryża, i właściwie tam sobie poukładałam życie, przy okazji usunęłam ciążę. nie mogłam po prostu wiesz, żyć ze świadomością, że jestem w ciązy. to skomplikowane, dość. powiedziała, i zamyśliła się na chwile, zaciagając się papierosem.

- Dzieci są fajne ale po trzydziestce - uśmiechnęła się jakby sama do siebie - Ja jestem na nie za młoda i tyle.

- właśnie. masz rację może kiedyś będę miała dzieci. ale jak będę już stara i brzydka. roześmiała się. - mówiłaś, że masz chłopaka. a on, co na to ? zapytała zaciagając się papierosem, i wypuszczając takie fajne kółka z ust.

- W zasadzie jemu to chyba obojętne. - Wzruszyłą ramionami ponownie się zaciągając - A ty, jestś sam ze tak powiem z wyboru?

- nie, właściwie to z przymusu. hm, wiesz, sytuacja mnie do tego poniekąd zmusiła. powiedziała zaciągając się papierosem. - no to, skoro mu to jest obojętne, to może rzeczywiście powinnaś odesłać dziecko do mamy ? hm. uśmiechnęła się.

- Właściwie tak zrobię. - Odrzuciła kolejne połączenie od matki dosyć upierdliwej, Boże....- O wilku mowa. Jak ona mnie już irytuje...

- eh, ja po prostu igroruję telefony mojej matki. albo wyłączam telefon. powiedziała i spojrzała na zegarek. - oh, muszę lecieć. powiedziała i podała jej swoja wizytówkę z jej numerem telefonu. - jak coś, to kiedyś do mnie napisz. czeeść. pożegnała się, pomachała i poszła.

No pożegnała się i wróciła do siebie.

kejt w takim razie siedziała na piedestale pomnika stalina, gdzieś w jego nogach i jadła m&msy. ściślej rzecz biorąc wybierała jedynie zielone lub niebieskie, zwyczajowo pomijając wszystkie inne. co jakiś czas odgarniała z twarzy niesforną grzywkę włosów i monotonnie machała stopą w rytm uroczej piosenki wilsona gonzalesa.. i got two tickets to new york city come with me you look so pretty..

no, a nathan, zwyczajowo, kiedy nie ma się co zrobić ze sobą, po prostu poszedł na spacer. i co z tego, że było zimno, że było ciemno, że popadał w melancholię, skoro niezbyt dobrze wychodziło mu wyrzucanie z głowy miszęl kawałek po kawałeczku? pomyślał, że na świeżym powietrzu lepiej mu to wyjdzie, w końcu może się ożywi i tak daleeej.

podniosła głowę znad swojej żółtej paczki m&msów i oh tak cóż za nieprawdopodobny zbieg okoliczności, zauważyła go!
-nathan! - zawołała, uśmiechając się coraz szerzej, bo prawda była taka że nie widzieli się sto lat i nie bardzo wiedziała dlaczego. może ciągle miał do niej żal o to, że utopiła jego szalik w sekswannie? zagryzła wargę i wstała, podchodząc do niego - nathan - powtórzyła, bo jego imię cholernie ją podniecało, po czym wspięła się na palce, bo pomimo obcasów w sznurowanych botkach manola, była od niego minimalnie niższa.

kejt? ta kejt? czy to mogła być kejt, jego pierwsza szkolna miłość z jeszcze podstawówki? kuuurczę! no tak, to ona, ale wydoroślała, nonono, że też go poznała, co za spostrzegawczość no i jak to miło z jej strony, że go nie zignorowała! uśmiechnął się ciepło do jej włosów i przelotnie pogładził ją po ramieniu.
- kejt, jak dawno cie nie widziałem! co tam u ciebie? - spytał, nie tylko z grzeczności, był chyba zaciekawiony.

Przechodziła tędy wracając z sorbony. Co chwilę zaciągała się swoim slimem. Usiadła gdzieś niedalek pomnika i pisała esemesa.

Siedziała smaotnie na piedestale pomnika i trochę marzła

papieros w rece i gauvain spacerowali przed posterunkiem policji i nudzili sie rownomiernie :c, wiec podeszli do pomniku, gdzie tez gauvain posadzil swoj szanowny tylek. obok rosy, oo.

Podniosła głowę, bo przed chwilą patrzyła na ziemię i jej wzrok padł prosto na gauvaina. - Cześć - powiedziała, chociaż go nie znała

-no czesc - odpowiedzial zupelnie niezaskoczony jej przywitaniem sie, w koncu to paryz i nikt nie ma trudnosci z nawiazywaniem kontaktow. usmiechnal sie nawet - gauvain! - rzucil.

- Rosa - odpowiedziała i uśmiechnęła się

-milo cie poznac - stwierzdil zgodnie z prawda, przekladajac papierosy z lewej dloni do prawej i z powrotem i potem znowu i znowu - tyy, wydaje mi sie, ze skads cie znam!

- Mi też miło cię poznać - to była prawda - Może byłeś kiedyś w wenecji? Jestem w paryżu dopiero od września

Pomnik to najbardziej podniecające miejsce w Paryżu. Ale okej, Jeremiaha wcale nie podniecało tak myślę, raczej obserwował posterunek, coby się upewnić, że w końcu jest na wolności i żaden z tych policjantów-frajerów, nie może go dotknąć. Swoje przesiedzial, prawda? Prawda. Pierdolone pięć lat patrzył na świat przez kraty w oknach, nie dziwmy mu się, że był zachwycony wolnością. Opierał się więc o pomnik, ze zgiętą nogą w kolanie i z przymrużonymi powiekami popalałał Malboraska. Mial ochotę na dużo rzeczy, ale nie wiedzial od czego powinien zacząć.

Szukała w torebce zapalniczki której na złość nie znalazła. Podeszła do Jeremiah'a: Masz ogień? - spytała trzymając paperosa wręku

myślę, że od zjedzenia paczki żelków-żabek-haribo i zapicia ich martini. a nie, martini to 'damska wódka', nieważne. abigail przechodziła tędy wracając od jakiejś swojej przyjaciółki która przechodziła załamanie nerwowe z okazji rzucenia jej przez faceta i potrzebowała wsparcia w postaci abigail, czekolady i komedii romantycznych. zerknęła na jeremiaha. było w nim coś co przykuwało uwagę, ale jeszcze nie wiedziała co. może ty wiesz? nie miał ucha? nogi? oka? zęba? jednego pośladka?

Miał wszystko, jak najbardziej na swoim miejscu i nawet obdarzyl Abigail uśmiechem, z serii przyjemne, bo to Lucien, więc nie może być nieprzyjemnie. Przestąpił nawet z nogi na nogę, by rzucić dopalonego papierosa na ziemię i przydeptać go czubkiem buta. Na szczęście nie miał na sobie więziennego kubraczka w paski, tylko jakieś przyluźne i schodzone dżinsy, spadające z jego chudego tyłka plus kurtkę, która do ostatnich krzyków mody nie należala z pewnością.

Poszła.

umarłam, shanna. to jakaś kolejna odsłona viki, czy coś? zaraz przepiłuje jeremiasznego pilniczkiem do tytanowych krat.
może właśnie na to zwróciła uwagę abigail. jeremiah wyglądał jakby ktoś wyciął go z katalogu mody sprzed kilku ładnych lat. nie zauważyła nawet kiedy zatrzymała się i zaczęła w niego wpatrywać z przechyloną głową. pal licho, że to nieelegancko. wpadła w swego rodzaju trans i nic nie mogła na to poradzić. był taki.. odrealniony i przystojny. zamrugała.
-przepraszam - mruknęła w końcu, czerwieniąc się nieznacznie, gotowa do odejścia w swoją stronę.

/kto to viki ? Ale po tym co piszesz można wywnioskować, że takie nie wiadomo co

Jeremiah wyminął Shannę, bo wcale nie był głuchy, ale Jessica Stam mu się nie podoba. Przeszedł więc kilka kroków w przód, tym samym pokonując drogę dzielącą go od Abigail. Wyglądała tak cholernie dziewczęco, ze gotów był zrobić z niej piętnastolatkę. To zaliczałoby się jeszcze jako pedofila. Czy on czasem nie miał dość więzienia? Teraz jednak o tym nie myślał, uśmiechnął się jednokącikowo, spoglądając na Abigail z góry, bo to porządny facet, był więc od niej wyższy.
- Nic się nie stało, w porządku, naprawdę - przemówił w końcu, siląc się na wyluzowanie, chociaż wiemy, ze to niemożliwe, skoro od kilku lat jedyną kobietą w jego zyciu byla kucharka, która podawała im obiad na stołówce. No i ta sędzina, która go usadziła; SUKA.

-oh, hm tak? trochę mi głupio - podniosła na niego wzrok, czując że w tym momencie policzki palą ją żywym ogniem. starała się za wszelką cenę uspokoić to co szalało wewnątrz niej, ale za nic jej się to nie udawało. kiedy tylko nieznajomy podszedł bliżej, myślała że zemdleje z wrażenia, albo czegoś zbliżonego. czy to nazywają miłością od pierwszego wejrzenia? a może to jakiś specyficzny orgazm, który zdarza się raz na milion lat bez seksu? z tego wszystkiego zachwiała się i o mały włos a runęłaby jak długa na chodniku, potknąwszy się o krawężnik. jednak nic z tych rzeczy, trwała dzielnie na nogach ze wzrokiem wbitym w jego ciemne oczy.
czarne oczy, widzę czarne oczy lalala.

Jej piękne czarne krocze, pozdro Janek z Adamka. No nieważne. Jeremiah trzymając ręce w kieszeniach, bo spędził pięć lat w więzieniu, nie wymagajmy od niego kultury, przyglądał się przez chwilę tej małej, której twarz płonęła rumieńcem. To było zabawne. Kucharka wcale się nie rumieniła na jego widok, ba; ona zawsze była czerwona. Czerwona i gruba. I nigdy nic nie mówiła......No cóż, teraz jednak Jeremiah czuł się ponad to wszystko, bo skoro pierwsza dziewczyna na jego widok się rumieni, to już coś!
- Nie no serio w porządku, naprawdę. Trochę bolą mnie plecy, ale poza tym jest okej - jego wypowiedzi były mniej więcej na poziomie szkoły podstawowej, ale on jeszcze tak wiele musi się nauczyć.

-plecy? - zapytała, nie bardzo wiedząc z jakiej okazji jej o tym mówi. ogółem był jakiś inny. ba, zdecydowane przeciwieństwo nathaniela z którym jak do tej pory utrzymywała największy kontakt. jej nathaniela, którego nienaganność niekiedy ją przerażała. no i MASZ BABO PLACEK narzekała na dobre maniery, wpadła na kogoś kompletnie ich pozbawionego. jednak jakby nie patrzeć było w tym coś pociągającego. chciała dowiedzieć się o nim jak najwięcej. ze szczegółami. poczynając od powodu bólu pleców na ulubionym filmie kończąc - dlaczego bolą cię plecy?
bo ochroniarz zenek zazdrościł mu mięśni i bił pałką xd. chichram

Zastanawiał się, jak zareagowałaby, gdyby powiedział jej, że to zapewne od więziennych łóżek. Wolał póki co nie ryzykować, więc tylko się uśmiechnął, wymyślając coś na poczekaniu; z kłamaniem akurat nie miał problemów, zawsze musiał nakłamać Lodówie, który był najgroźniejszy w całym więzieniu, że nie wziął drugiego śniadania do pokoju. A tak serio to zawsze brał i chował się w kabinie w łazience, jedząc. No cóż, to będzie na tyle z serii rozterki więzienne.
- Nie mam pojęcia, pewnie źle spałem. Niektóre poduszki są taaaakie duże, potem się dziwić, ze ludzie mają te wszystkie problemy z kręgosłupem i tak dalej. Napiłbym się.....drinka - no właśnie, nie pił alkoholu od pięciu lat!

i pewnie urżnie się tak, że nie będzie wiedział gdzie jest sufit, a gdzie podłoga. o nie, nie. abigail jednak nie miała zielonego pojęcia o jego przymusowej, pięcioletniej abstynencji toteż uśmiechnęła się jedynie i skinęła głową, mówiąc coś na temat tego że 'jasne, czemu nie' ale nie teraz, bo musi iść do domu, bo siostra prosiła ją żeby pomogła jej w wypracowaniu z francuskiego w którym była beznadziejna. i uciekła.

A on poszedł się napić pewnie.