pomnik stalina osiem metrów dalej

Siedział na pobliskiem murku z fajką w ręku. Od czasu, do czasu zaciągał się, i wypuszczał dumnie z płuc dym w postaci kółek.

stanęła przed tym pomnikiem, i nawet dzisiaj olewała wszystkie swoje wykłady, co równało się nawet z niezaliczonym egzaminem z kultury japonii, który no, był bardzo ważny. cóż, zaliczy kiedy indziej. oparła się teraz o jakiś murek i paliła sobie spokojnie papierosa. jednego za drugim i ciągle poprawiała swoje czarne duże okulary, bo przecież dzisiaj miała zapuchnięte oczy, to przez wczorajsza noc :c
poszła, joł.

Siedziała tutaj ze skrętem w ręku. Może jakiś niemiły policjant jej nie zauważy i nie zamknie jej za palenie skrętów. W zasadzie mogłaby go poczęstować. Ale jak narazie nie było takiej potrzeby.

Przechodził tędy akurat sobie. I przystanął na chwilę.

Popatrzyłą chwilę na Pierra. Nie był to chyba tajny agent chcący przyłapać Szantal na gorącym uczynku? W kazdym bądź razie wyrzuciła skręta przez ramię.

Usiadł sobie, akurat zupełnie przypadkiem obok Szantal.

Pozwoliłam ci? - spytała z szyderczym uśmieszkiem na ustach.

- A co, to twoje? - zapytał. Zwykle był miły, no ale jak ktoś jest nieprzyjemny to on też.

Owszem! - powiedziała, w gruncie rzeczy przekomarzając się z nim. Na ogół, nie była 'nieprzyjemna'.

- To masz problem. - powiedział krótko.

Zapaliła swojego skręta żeby zaraz buchnąć mu dymem prosto w twarz - nie sądzę.

- No więc o co chodzi? - zapytał.

Tobie? - spytałą unosząc brwi w górę - Żebym to ja wiedziała.

- Tobie, nie mnie. A z resztą nieważne. - powiedział.

Więc po co pytasz? - spytała jakby to było oczywiste.

- Bo mam ochotę. - odpowiedział.

A ja nie mam ochoty z tobą gadać! - podniosła się zostawiajac na ławce, chyba telefon i powoli zmierzała ku domowi.

Wziął telefon do ręki i wpisał tam dla jaj swój numer i zapisał jako "przystojniak" xd

- Chyba coś zgubiłaś. - powiedział nieco głośniej, aby usłyszała.

Przystanęła na chwilę, żeby potem mimo woli się odwrócić. Przechyliła głowę i podeszła do chłopaka. Wyrwała mu telefon i poszła.

A on poszedł w kierunku nie wiadomo jakim.

stanęła pod pomnikiem i paliła sobie papierosa. nawet nie chciało jej się śpiewać, a więc słuchała swojego ajpodzika, chyba może coś z placebo i bitelsów. uh. i miała nawet dobry nastrój.

placebo i bitelsi<3
przyszedł tu, bo ostatnio go interesował stalin i w ogóle interesowała go historia. usiadł sobie powiedzmy na nodze stalina jakimś cudem i przyglądał się dziewczynie z dołu bo chyba ją skąś kojarzysz. ale tylko skąś.

przyjrzała się chłopakowi i ona o dziwo go poznała. miała dobrą pamięć, zupełnie jak jej siostrzyczka, shanna. postanowiła więc, że podejdzie, oczywiście, musiała wtedy wyłączyć ajpodzika, ale nie zgasiła papierosa. - cześć, kojarzysz mnie ? ta od zapalniczek. uśmiechnęła się i założyła włosy za ucho.

-kojarzę-pokiwał głową. jednakże ostatnio cały świat kręcił się wokół zapalniczek. wyłączył komórkę, albo powiedzmy, że ją ściszył, bo mama miała dzwonić i pytać się czy ma co jeść i jak tam psychiczne rybki się mają. -a ty mnie kojarzysz?-chciał się upewnić, bo to, że on ją kojarzył nie znaczyło, że ona go kojarzy przecież.

- oczywiście że kojarzę. ten o tej dziewczyny. pamiętam, pamiętam. uśmiechnęła się do niego i właściwie to nawet usiadła gdzieś niedaleko niego. - wtedy nie dałam ci swojego numeru. tak jakoś wyszło. zaciągnęła się papierosem i wypuściła dym w kształcie kółeczek, uuuu. - hm, no i jak się masz, dejw ? zapytała z uśmiechem.

telefon do prywatnego psychologa. -mam się całkiem lepiej!-rzeczywiście tak było. i ta samotność mu też jakoś pomogła, albo raczej skłoniła do przemyśleń.-a ty jak się masz?-uśmiechnął się do niej robiąc jej trochę miejsca. nie chciał się przyznać, że nie pamięta jej imienia,ale tak już miał. znaczy nie miał pamięci do imion ani praktycznie do niczego. nie pamiętał nawet z kim spał przez ostatnie dwa miesiące.

- to się cieszę. uśmiechnęła się. - u mnie ? hm, nawet nieźle. biorąc pod uwagę, że miałam niezłe powodzenie w tym miesiącu, jeden facet w mojej dzielnicy został zamordowany, jest okej. żyję. powoli, na studiach. uśmiechnęła się. ona pamiętała jego imię. to miłe. a prywatnym psychologiem może być dla niego w każdej chwili i w każdym dniu i nawet za darmo ! uh. może, ona jest wszechstronna.

podrapał się po głowie. nie zrozumiał jej wypowiedzi z tym powodzeniem. znaczy się powodzenie u mordercy? czy powodzenie z tym, że nie została zabita? czy jeszcze coś innego? nieważne. pokręcił znacząco głową, że wszystko zrozumiał. i chciał ją nawet nastraszyć, że to on jest tym mordercą albo tym zabitym facetem! ale to chyba było nie na miejscu. dejwidowy humor trwał zawsze przy nim, do śmierci, amen.-więc co studiujesz?-uniósł lekko lewą brew. tak ładnie.

- malarstwo. dusza artystyczna, tak, tak, dokładnie. i jeszcze wszechstronność. normalnie człowiek z niej renesansu. uśmiechnęła się i zgasiła papierosa na nodze stalina. dobrze, że nie żył, ale i dobrze, że też nie ożył w tej chwili, mogło by być dość śmiesznie. albo i nawet groźnie. tak czy inaczej, założyła znowu włosy za ucho i zapaliła nowego papierosa. - a ty ? zapytała, patrząc się na niego. wydawał być się miły.

-ciekawe. szukam kogoś kto by mógł namalować portret moich rybek czy jak to tam się zwie-uśmiechnął się do niej. na malarstwie nie miał zielonego pojęcia. nawet gam kolorów nie znał. - ja dziennikarstwo-o ile się nie mylę.przejechał dłonią po swych włosach puszczając do niej okoł.-takie tam pisanie reportaży i innych dupereli-skrzywił się, powoli jego kierunek przestawał być interesujący a to za sprawą nowej profesor, której trzeszczały kości gdy chodziła po auli.

- jak chcesz, mogę ci ten portret załatwić, tylko będziesz musiał mnie wziąć sobą do siebie. bo inaczej tego nie zrobię. a potem, wiesz, powiesisz sobie portrecik rybek nad kominkiem, o ile posiadasz takowy, a jak nie, to nad łóżkiem, i będziesz mógł sobie na niego patrzeć ile będziesz chciał. uśmiechnęła się i poprawiła swój płaszczyk. a potem jeszcze grzywkę na dodatek. - dziennikarz, humanista. podobno humaniści są świetni w łóżku. wiesz, przynajmniej ja takich spotykam. uśmiechnęła się miło.

-myślisz?-roześmiał się pod nosem. nigdy nie myślał, czy humaniści są lepsi w łóżku na przykład od matematyków. w sumie matematycy mogliby sobie wyliczyć conieco. tylko nie wiadomo co.-zdecydowanie górujemy nad matematykami!-podniósł palec ku górze. tak to była jego złota myśl warta zapisania na czole.-za to malarki są dosyć twórcze i pomysłowe, tak mi się wydaje, tak?-odpalił milionowego papierosa już dziś.

uśmiechnęła się i podrapała po chudym kolanie, w końcu ogólnie to cała była szczupła. ale nie, żeby się ją dała złamać, czy coś. ale miała figurę. - masz rację. wszyscy matematycy są nudni. i w łóżku i w życiu, wiem, bo też znam paru. poznałam jak byłam w szwecji. ale nie warto o tym wspominać, na prawdę. uśmiechnęła się do niego ładnie. - hm, myślę, że trzeba to sprawdzić samemu, żeby wiedzieć. zapaliła sobie papierosa i się nim zaciągnęła porządnie.

przechylił lekko głowę przyglądając się jej uważnie, całej. i pomyślał, że skoro ma takie doświadczenia z chyba różnymi rodzajami ludzi to musi się dużo puszczać czy coś. albo po prostu kłamie. uśmiechnął się do niej lekko, kącikiem ust. w sumie to go intrygowała. tak, tak. to tylko facet. nie myśli głową, tylko penisem.-możesz się jeszcze podzielić jakimiś doświadczeniami?-zerknął na nią. bo przecież to mogłyby być ważne wskazówki.

- mogę. uśmiechnęła się jednokącikowo, co w jej wykonaniu wyglądało może i nawet seksownie. albo i na pewno. cóż, maksim, jak to ona, szukała poważnego związku ? tak, tak. cóż. nie wiedziała jak miała go tworzyć, bo bez przerwy coś niszczyła. ale tym razem miała nadzieję, że kiedyś tam jej się uda. w paryżu. bo kiedyś musi. - mam jeszcze duuuużo ttakich doświadczeń. co nie znaczy, że się puszczam na lewo i prawo. na prawdę. po prostu mam i tyle. uśmiechnęła się do niego miło i może nawet trochę przybliżyła.

-rozumiem-podciągnął się bo trochę już spadał z nogi stalina. i tak jej nie wierzył, w paryżu każdy się puszczał. czasami albo często, ale się puszczał po prostu. to chyba przez urok paryża. może od samego przebywania w tym mieście ludziom chciało uprawiać się seks? a może to była jakaś niewyjaśniona matematyczna zagadka, którą nudny w łóżku matematyk mógł rozgryść. nie ważne. dejwid chyba się podniecił. chociaż ostatnio nad tym panował jako tako. ale wiadomo, natura zawsze zwycięża.dał jej numer swojego telefonu mówiąc, że jak będzie miała jakiejś nowe doświadczenia to może zawsze dzwonić i uciekł bo jak to się mówi rozbolała go głowa.

zapisała jego numer, wypaliła papierosa i poleciała do domu. o.

Ha. I znowu tu siedziała, też ze skrętem i o.

siedziała pewnie gdzieś pod stalinem, bo nie mam co robić! przy okazji patrzyła na czubki swoim butów, co nie znaczy, ze były białe kozaki i ten czub! afe. kątem oka patrzyła na jakaś bójkę dwóch młodych, gniewnych w koszulkach polo lacoste, żeby popisać się pewnie przed dziewczyną. mniejsza o to. siedziała i możliwe, że czekała na jakieś zbawienie czy coś.

Przechodziła i postanowiła usiąść pod Józiem, żeby sobie zapalić, bo lepiej jej się pali jak siedzi. Usiadła więć i wyjęła swojego LMa Linka i go podpaliła zaciągawszy się mocno.

zaciekawiło ją to, że ktoś tutaj usiadł bo zazwyczaj tyłek może przymarznąć do marmuru, albo jeszcze bardziej to kto pali jak ona próbuje rzucić bo nie znosiła od siebie smrodu papierosa. dokończyła sobie w myśli śpiewanie refrenu ist nat ołwer yet i poszła pewnie parę schodków dalej.
- moim zdaniem powinni zakazać palenia w miejscach publicznych - zrzuciła jakiś mały kamień i usiadła obok vi, ale ona nie wiedziała jak się nazywa więc wiesz.

-Moim zdaniem, w ogóle powinni tego zabronic - usmiechneła sie - wtedy musiałabym rzucic. - przygasiła swojego truciciela - Vi!- podała dziewczynie przemarznieta dłoń

- aaa, dzięki bogu, że to zgasiłaś, bo inaczej bym ci to sama zgasiła, bo próbuję się tego pozbyć z moich płuc, może jak sobie załatwie nowe to będzie dobrze - pokiwała głową, oczywiście to, ze sobie załatwi nowe było jakaś przenośnią czy coś w ten deseń. bo wiadomo, płuc nie da się zmienić, jeszcze medycyna tak nie poszła na przód, szkoda - carmen - pokiwała głową, nie lubiła swojego imienia, tatuś ją oszpecił, podając też dłoń, może mniej przemarzniętą bo miała rękawiczki, jakieś fajnie.

Poprawiła czapkę, bo spadała jej na oczy.
-Rzucasz? Bravo i gratuluje odważnej decyzji. - uśmiechnęła się i włożyła do ust gumę mietowa. - Jesteś z Hiszpanii? - spytała zasugerowana imieniem.

- nieee, z anglii. a czy to jest hiszpańskie imie to nie wiem, może ty wiesz. pewnie mój ojciec miał jakiś romans z hiszpańską tancerką flamenco, która miała tak nie imię i dlatego mnie nim oszpecił - machnęła ręką, nigdy nie zajmowała się takimi rzeczami. pewnie to jej wyobrażenie było bardzo prawdopodobne, bardzo, wprost. jej imię 'vi' kojarzyło się zawsze z niemką. hm.

- Hiszpańskie, mój tata jest z Barcelony. - uśmiechnęła się - Mój musiał kochac się w jakiejś temperamentnej Włoszce.- stwierdziła i przypomniała sobie, że ojciec kocha włoską kuchnię - Ja też poniekąd jestem z Anglii, ale potem wywiezli nie do Niu Jorku. Kawy? Zimno tu.

- hm, chętnie, ale jakoś jutro czy coś - spojrzała na swój zegarek schowany gdzieś po milionem warstw które miała na siebie nałożone - teraz musze lecieć na wykłady, jezu, kto je wymyśla! od siedemnastej do dwudziestej pierwszej! - okazała swoje oburzenie na ten temat kiwając głową i podała jej jakąś karteczkę z numerem telefonu - więc jak kawa czy coś, too zadzwoń, napisz czy wyślij znaki dymne - i chyba poszła, bo ja mam angielski.

Przestukała jej numer do swojej Prady i też się zmyła, na kawę właśnie.

siedział przed pomnikiem i palił papierosa, może nawet nucąc sobie jakąś fajną piosenkę, która mu się podobała. i rozglądał się, tak ogólnie.
i poszedł.