kino

-nie jest chyba aż tak niedołężna, co? nie żebym cię tam wyganiał, stwierdzam czysto teoretycznie - pochylił się nad facetem, który usiadł przed paige i zapytał czy mógłby łaskawie się przesiąść, bo zasłania jego towarzyszce. nie wiedział jak ma nazwać paige, toteż chwilę się nad tym zastanawiał. facet, odwróciwszy się do parkera sprawiał wrażenie jakby chciał wgnieść go w ziemię i nie zmienił swojej pozycji. seksualnej hihi.

Paige chyba się wystraszyła, że facet z przed ostatniego rzędu zaraz coś im zrobi, więc pociągnęła do siebie Parkera, układając uprzednio dłoń na jego ramieniu.
- Nieważne - zatrzepotała rzęsami w stronę mężczyzny, by następnie zwrócić się z powrotem do Parkera - powiedz to mojej matce. Z drugiej strony nie wiem co gorsze, mieszkać tutaj i nic nie robić, czy mieszkać w Londynie z pieprzniętą matką i jej facetem, albo tatą i jego NOWĄ DZIEWCZYNĄ, z siedmioletnim bachorem - okej Paige była egoistką.

-ej, nie. no ważne przecież nie będziesz przez cały film oglądać łysiejącej głowy tego frajera - który to frajer poruszył się teraz niespokojnie, na dźwięk słów parkera. wyobraziłam go sobie jako dwustu kilowego oraz dwumetrowego faceta, który jest w stanie ciągnąć swój samochód jak pudzian i ma w domu małego kotka i żonę którą bije dla sportu.

Wzdrygnęła się aż, kiedy facet sapnął niebezpiecznie, usłyszywszy słowa Parkera. Naprawdę wolała nie jechać na turniej z podbitymi oczami plus tysiącem siniaków, a ona miała siniaki nawet od lekkich uderzeń.
- Nieee, serio, daj spokój - położyła delikatnie dłoń na jego udzie, tak jakoś wyszło i nie wiem czy miała zamiar bronić Parkera, czy co.

spojrzał na jej rękę na swoim udzie i nic nie mógł poradzić na to, że jego organizmowi jak i jemu samemu bardzo, ale to bardzo się to spodobało. momentalnie zapomniał o filmie i facecie siedzącym przed nimi, który teraz gapił się na niego mając zapewne fotograficzną pamięć i zapamiętując jego rysy, do nasłania na niego swojego kotka.
-huh, no dooobra. nieważne.

To nie był kotek tylko kotka. Kotka Filcha, pani Norris. Odgarnęła wolną ręką kilka kosmyków włosów, które całkiem zasłoniły jej widoczność, by odetchnąć z ulgą kiedy światła zgasły, a na ekranie pojawiły się jakieś reklamy. Przesunęła powoli palcem wskazującym wzdłuż uda Parkera, ale myślę, że przed kroczem się zatrzymała, bo tak. Oparła za to policzek o jedno ramię, w ten sposób chociaż jednym okiem widziała ekran. Oczywiście dopóki ten głupi facet nie przesunął się tak, że teraz mogła obserwować tylko jego plecy. Westchnęła ciężko.

a parker się zirytował i w tym momencie nawet jej ręka na jego kroczu w niczym by nie pomogła. podniósł się i złapał faceta za przepoconą koszulę, mówiąc mu żeby wstawał, bo zdaje się że muszą porozmawiać. razem wyglądali śmiesznie, parker dobrze zbudowany, aczkolwiek patykowaty oraz właściciel kota, znajomy gaspara pozdro klo szeroki jak szafa dwudrzwiowa.

Zakryła usta dłonią, niespecjalnie wiedząc co ma zrobić, bo była pewna, że ten facet jest w stanie połamać Parkera, ją i wszystkich innych w kinie. Podniosła sie, prawie natychmiast, tym samym zrzucając na podłogę torebkę z kolan.
I stała jak ta sierota, bo co miała zrobić.

Wiesław cały zesztywniał, kiedy został podniesiony przez tego dzieciaka. Wzrostem byli mniej więcej równi, ale on nadrabiał zdecydowanie masą (podnosił jednym palcem panią Norris.....). Zanim rudzielec zdążył się zorientować złapał go za koszulkę i uniósł do góry.
- COŚ MÓWIŁEŚ?! - warknął, owiewając go papierosowym oddechem.

ojezu, tak sobie myślę, że bastien jest potwornie wątły.
parker chyba nie przewidział takiego obrotu sprawy, teraz jednak było za późno na refleksje na temat jego nadpobudliwości, toteż jedynie cicho poprosił paige, żeby się odsunęła i wyrwał się z uścisku wiesława, który faktycznie był 'wielki' w każdym tego słowa znaczeniu.
-hm, owszem. żebyś odsunął swoje wielkie cielsko na bok, bo zasłaniasz mojej.....................dziewczynie.

Serce chyba zabiło jej szybciej, ale nie wiem czy z powodu tego, co powiedział Parker, czy z powodu tego, co robił Wiesław. Już chciała się wtrącić, że jej ojciec się o wszystkim dowie, ale póki co tylko stała te kilka kroków dalej, mając nadzieję, że Wiesiek nie zrobi Parkerowi krzywdy.

Wiesiek roześmiał się szyderczo i spojrzał kątem oka na Paige.
- Siedzę TUTAJ i twoja lalunia wcale mnie nie obchodzi - warknął tylko i opadł z powrotem - a jeśli znów mi przerwiecie to oddacie za mój bilet! - jasne, bo to takie istotne, osiem euro i te sprawy. Podrapał się po policzku, z kilkoma bliznami, oddychając jakby miał respirator, pozdro Mery.

-więc usiądź gdzie indziej! - parker się rozbestwił, albo nie tyle rozbestwił co uznał że skoro jeszcze żyje, może sobie pozwolić na więcej. taki szpan przed paige, no wiesz. nawet skrzyżował ręce na piersi, gniotąc swoje polo tommiego.

Wstał poraz kolejny i podciągnął rękawy jakiejś wygniecionej i ubrudzonej sosem koszuli rozmiar xxxxxxl. Pchnął silnie Parkera na ścianę, nawet nie zważając na oburzone piski kobiet na sali.
- Nie waż się mówić do mnie w ten sposób - zagrzmiał, brzmiąc nawet głośnie. Złapał Paige za ramię i pchnął, na któreś z kolejny siedzeń - ona siedzi tam - zarządził.

ona siedzi tam xd chichram
parker stał chwilę oparty o ścianę będąc w lekkim zamroczeniu. potrząsnął jednak głową i podszedł do paige, każąc jej wstać i wrócić na swoje miejsce.
-nie. ona siedzi tutaj. ty możesz usiąść tam - wskazał palcem na miejsce na którym przed chwilą posadził paige i zacisnął ręce w pięści. ot na wszelki wypadek. dyszał już głośno jak zawsze kiedy ktoś wyprowadzi go z równowagi.

Naprawdę miała już serdecznie dośc kina, Wieśka, Parkera i wszystkiego. Nie lubiła być pomiatana, jak już wcześniej wspominałam, więc tylko podniosła swoją torebkę z ziemi i długimi schodkami ruszyła do wyjścia.

- Widzisz co zrobiłeś - wyśmiał Parkera i usiadł sobie na swoim miejscu, mając nadzieję, że w końcu dadzą mu spokój.

parker zdenerwował się tym, że paige tak po prostu sobie poszła, toteż musiał odreagować poprzez rozkwaszenie nosa wieśka, po czym udał się zadowolony z siebie do wyjścia ;p

Wiesiek zalał się krwią.

i zjadły go myszy.

A Paige siedziała na murku przed kinem, wyżywając się na klawiaturze swojej komórki. Otóż to, pisała do Abigail. Sama nie wiedziała o co jej chodzi. Wszystko było tak cholernie skomplikowane. Najpierw to całe nieodzywanie się z Abby, potem Parker całkiem zepsuł jej urodziny, potem dowiedziała się, że ojciec ma kobietę z dzieckiem i nawet nie złożył jej osobiście życzeń. Wszystko układało się nie do końca tak jak chciała albo i wcale nie tak jak chciała, prawdę powiedziawszy. Już nic nie było takie łatwe i takie same jak w Londynie, tęskniła za bezproblemowym życiem, za spacerami z tatą, za wieczornym jedzeniem lodów z Abigail, za brakiem rozterek sercowych :c. Podciągnęła nogi pod brodę, opierając ją na jednym z kolan, bo nagle zachciało jej się płakać.

-hej, mała - ukucnął za nią, opierając dużą dłoń na wątłym ramieniu paige. było mu trochę głupio, ale przecież chciał dobrze, tak? chciał - co jest?

Odwróciła lekko głowę, w stronę Parkera, ale się nie rozpłakała, bo to Paige ona generalnie nie lubiła okazywać swoich słabości. A już na pewno nie przed facetem.
- Nie wiem, Parker - wydukała powoli, przesuwając kilkakrotnie wzdłuż swoich łydek - to wszystko jest takie do dupy, że koniec. Wszyscy ZAWSZE wszystko mi odbierają. Najpierw Abigail matkę, potem ta cała Elisabeth i jej dziecko tatę, Megan Marcusa, ogh..... - tak nazywał się Marcus, ten jej były - dlaczego nie może być tak jak dawniej? Zanim jeszcze ONI się rozwiedli i wszystko było normalnie?

-hm, nie wiem - odpowiedział zgodnie z prawdą, obejmując paige ramieniem. nie miał pojęcia co powinien jej teraz powiedzieć, albo co chciałaby usłyszeć. że będzie dobrze? zbyt banalne - właściwie nie patrz na to wszystko prze pryzmat siebie samej. równie dobrze można powiedzieć, że ty zabrałaś ojca abigail, albo marcusa megan. sam nie wiem, czasami jesteś cholernie egoistyczna paige - wzruszył ramionami i wstał, bo zdrętwiały mu nogi.

Owszem, była egoistką i każdy jej to mówil, ale jakoś niespecjalnie jej to przeszkadzało. Lubiła swój egoizm i to, że miała WSZYSTKO. A teraz nie miala nic. Kompletnie. Nawet kawy z Munky Funky, której chętnie by się teraz napiła.
- Taa, Abby zawsze mi to mówi. I że powinnam oddać część swoich ubrań biednym i takie tam. Chyba faktycznie powinnam wrócić do Londynu, tak będzie najlepiej - spojrzała na zegarek, mając nadzieję, że może zdąży na wiczorny lot - Abigail nie jest już dzieckiem, da sobie radę z tym swoim, Jerrym, czy jakoś tak.

-na pewno tak, ale hm paige.. - spojrzał na nią jakoś tak dziwnie, nieco melancholijnie, jak nie on prawda? - nie wyjeżdżaj. przemyśl sobie wszystko na spokojnie, ale nie wyjeżdżaj. nie chcę, żebyś gdziekolwiek wyjeżdżała. na przykład możesz ee zamieszkać ze mną, jeśli masz dość siostry - potarł dłońmi o uda.

- Przemyślę - i musnąwszy delikatnie dolną wargę Parkera ulotniła się, do domu.

Siedziała 86946587540957349057272877049 godzin i siedzi nadal.

marnotrawila czas czytając repertuar kinowy na najbliższy tydzien!!!, jednak wcale nie wybierala sie do kina, gdyż była ostatnio, a nie uznawala codziennego chodzenia do kina, bo to jednak troche kosztowne, biorąc pod uwagę ukryte koszty typu popkorn, koka kola i czasami platny kibel!

tristan tymczasem właśnie wychodził z kina, przecierając swoje sympatyczne okulary skutkiem czego znowu nie widział nic poza wielobarwnymi plamami przed sobą, za obok i wszędzie. prawdopodobnie wpadłby na erin, ale jego niezawodny instynkt łowcy, nie zaraz ten nie pasuje.. jakiś instynkt powiedział mu STOP i stanął, zakładając okulary na nos.
-o - nie ma to jak inteligentny początek konwersacji.

ze zmarzniętymi rączkami w kieszeniach żółtego płaszczyka odwrocila sie w stronę jecząco-wzdychajacego chlopaczka, ktory, jak sądziła, był jej nieznany i wręcz obcy... by nie być mniej inteligentna od niego, powiedziała: - hm? - no i spojrzała sie na niego pytająco. miał fajne okulary. . ..

-nie zauważyłem cię, przepraszam - wyjaśnił pokrótce, odchrząkując bo w niewytłumaczalny sposób zaschło mu w gardle. to pewnie dlatego iż postanowił zaoszczędzić nie kupując koka koli. uśmiechnął się do niej seksy, bo wenceslas jest wyjątkowo miły dla oczu i przestąpił z nogi na nogę, bo znowu poczuł się głupio w związku ze swoją ślepotą. biedny, niedługo zostanie emo, tak myślę.

- nic nie szkodzi. ja ciebie tez nie - powiedziala troche ni z gruszki ni z pietruszki, bo niby jak miała go zauważyc, skoro była odwrocona twarzą do jakiejś tablicy z plakatami reklamujacymi filmy. zaraz sobie uświadomila, ze jej wypowiedź nie do końca miala sens i uśmiechnęła się przepraszająco, bo to takie glupie dziecko wojny, co nie potrafi znaleźc sobie miejsca i w ogóle. - hmm... - to ulubiona kwestia nas wszystkich. - jestem erin.

-ee - zdaje mi się, że mogłaby rywalizować z tą - a ja tristan - miał nadzieję, że nie zacznie komentować jego imienia, bo i tak czuł sę przez nie dostatecznie pokrzywdzony i odsunięty od społeczeństwa. podrapał się za uchem z tak zwanego braku laku i przechylił głowę, patrząc na jej śmieszną czapkę.

- miło mi cię poznać, tristan. - znała już sto tysięcy tristanów i innych, o dziwniejszych imionach, wiec nic jej nie imponowalo i nie wydawalo się dziwne. - byłeś w kinie? : D - spytała, bo to wydalo jej sie najbardziej mądre pytanie pasujące do okoliczności.

nie, no skąd. tak tylko wyłonił się znikąd akurat przed budynkiem kina. cóż za zbieg okoliczności : P
-hm, no właściwie to tak. na [tutaj wpisz nazwę] - odpowiedział skubiąc brzeg swojego szarego płaszcza, bo ostatnio doszłam do wniosku że mężczyźni w płaszczach są seksowniejsi niż ci w kurtkach. poza tym tristan był już stary, pora umierać i te sprawy także płaszcz przysługiwał mu z racji wieku.

ja myślę, że skoro byl taki stary to powinien chodzić w jakichs suknach żalobnych :c no ale plaszcz też dobry. - widziałam to już, fajne - pewnie mowa tu o tym filmie z bradem pitem i klunejem. albo o boskim czilałcie!!<3 w każdym razie erin przestapila z nogi na nogę i mruknęła, ze jest strasznie zimno.

zastanowił się nad tym co powiedziała odnośnie temperatury.
-no tak, tak jest zimno więc...... - chwila napięcia - zapraszam cię na kawę, erin - pokiwał głową, bo tak sobie myślę że tristan jest niedorozwinięty, no dobra żartuję ale to sierotka marysia i jest kulawy w stosunkach damsko-męskich. nikt go ich nie nauczył.

- oh, łał, to mile - stwierdziła, zastanawiając się, czy mama jej nic nie zrobi, jak pójdzie na kawę z CHŁOPAKIEM...... no ale uznała, ze w razie czego mama moze o niczym nie wiedzieć, więc pokiwala glową, uśmiechając sie. - no to chodźmy - i zacznij;d

przyjechali melania z dżejem i nie stali w kolejce po bilety, bo jacob zaopatrzył się w nie już wcześniej. poprowadził więc teraz melanję na salę i opowiadał jej po drodze trochę o swojej matce i tym, że uwielbia zakupy w londynie i jeździ tam średnio raz na miesiąc.

- ja chyba najbardziej lubię zakupy w paryżu, chociaż mediolan też jest niczego sobie.. no i oczywiście nowy jork, ale to szmat drogi stąd. - westchnęła, bo zaczynała tęsknić na nju jorkiem, bo kiedy mieszkała w szikagu z rodzicami, to jeździła tam bardzo często, a teraz nawet ona niespecjalnie mogła sobie na to pozwolić. - a ty lubisz zakupy? : D - spytała, siadając na miejscu, mieli pewnie na końcu, bo to najlepsze.

- hm, niespecjalnie. nienawidze chodzić po sklepach w tych tłumach i w ogóle. poza tym nigdy nie wiem co chcę kupić. nie, nie, nie wolę nie - pokręcił głową i usiadł również, odkładajac marynarkę i płaszczyk melanie na siedzenie obok. niech uważają na wiesława, on ciągle siedzi w kinie hyhy - nowy jork mi się nie podoba. stany zjednoczone w ogóle mi się nie podobają. paryż ma swój klimat, londyn też.

- taak, ale gdybym miała wybierać, wolałabym paryż, niż londyn. a co do stanów zjednoczonych.. często europejczycy mają je za państwo pełne czarnych, otyłych i głupich, ewentualnie obrzydliwie bogatych, a to niekoniecznie jest prawda - zauważyła, nieco się przekręcając; nigdy nie przepadała za kinowymi fotelami, bo były za małe i niewygodne :< przynajmniej jak na jej standardy.

- aleee nie. źle mnie zrozumiałaś. nie chodzi mi o ludzi, bo nie pochwalam określania z góry narodów. myślałem raczej o stanach jako samym w sobie kraju. brudno, zbyt nowocześnie jak dla nie. choć są stany, które mi się podobają. teksas na przykład - jacob nie należał do ludzi, których jarają drapacze chmur ;< wyznawał raczej zasadę mojego józka.

głupi jakiś czy coś
- aaa, w porządku - pokiwała głową, drapiąc się po nosku i usiadła już jako bardziej normalnie, obserwując chwilę reklamę jakichś lokat. - w zasadzie nie lubię teksasu.. - bo teksas kojarzył się jej tylko i wyłącznie z teksańską masakrą piłą mechaniczną.

- a byłaś kiedyś w teksasie? - zapytał, spoglądajac trochę na ekran, trochę na melanie. szczerze wątpił; jakoś nie wyobrażał jej sobie galopującej na koniu, czy chodzącej po ulicznych barach - w każdym razie, ja i tak uwielbiam rosję. może nie mamy najlepszych władz i tak dalej, ale przecież to zawsze może się zmienić - nie to, że chciał być prezydentem, ale no właśnie chciał, conie. to jednak były odległe plany.

- nie - przyznała, nieco tym faktem zakłopotana, bo doskonale wiedziała, że nie powinna czegokolwiek oceniać, bez wcześniejszego wypróbowania i tak dalej. - ale oglądałam dużo filmów.. zresztą nieważne. w zasadzie chciałabym zobaczyć petersburg. - pjer był z rosji, chyba nawet z petersburga :c melanie odgarnęła włosy za ucho, założyła nogę na nogę, by potem jedną dłoń ułożyć na jacobowym udzie.

czego ja słucham : D i tylko żeby nie było : DDDDDDD
okej, koniec podniety i w ogóle. jacob uśmiechnął się do jakiegoś faceta, który siedział dwa fotele dalej i pewnie mu zazdrościł takiej dziewczyny jak melanie. choć oczywiście nadal nie byli oficjalnie razem. trzeba będzie to ustalić, ale póki co nie śpieszyło mu się, bo już może wspominałam, ale NIE UMIAŁ kochać. nie chciał kochać.
- no tak, nieważne, nieważne. kiedyś mogę cię zabrać do petersburga. pałac zimowy kojarzy mi się tylko co prawda z tanią wódką i kolegami z gimnazjum, ale jest fajnie.

- mi pałac zimowy kojarzy się z rasputinem. i cały peterburg z anastazją! to była moja ulubiona bajka.. - anastazja jest świetna, muszę ściągnąć, czy coś. melanie ziewnęła cichaczem, bo w zasadzie chętnie wypiłaby jeszcze jedną kawę, ale niespecjalnie była taka możliwość, więc nie marudziła bla bla. - swoją drogą, co to w ogóle za film?

- taaa, pewnie wielu dziewczynom tak się to kojarzy. a film....nie mam zielonego pojęcia, prawdę powiedziawszy - przesunął rękę z podłokietnika na krocze melanie, bo tak. nie wiem co się z nim dzieje, on też nie wiedział, bo cóż, melanie straszniwie go pociągała, nie mógł utrzymać przy niej rąk przy sobie, hee.