terminal

nie wiem co zrobili, sori za zapłon, przypomniało mi się, że jutro mam sprawdzian z całego roku z gramatyki i jestem udupiona!111!
dajmy na to, że w końcu pojechali do niego i polecą jakoś przed sylwestrem bo przebukowali bilety!

okeeej. powodzenia jutro ! xd

Wsiadła do samolotu i zaczęła trasę Paryż-Nowy Jork.

Polecieli do Mediolanu, z Nique.

poleciała do londynu i nie wróci, do widzenia.

Dżejkob czekał na degolu, bo właśnie tutaj umówił się z Melanją, tak myślę. Miał jakąś tam walizkę, czarną i chyba pasowała mu nawet do czarnego kardiganka, bo płaszcz zdjął i miał go teraz przewieszonego przez ramię, si.

ubrana w ubranie i perfumy diora dotarła w koncu na miejsce, z wlekącym się za nią chłopcem od walizek, który zajmował się jej torbami furla. melanie musiała go wciąż rugać, bo tamten nie umiał się najwidoczniej obchodzić z drogimi rzeczami. uśmiechnęła się na widok jacoba, do którego się przepchnęła przez spory tłumek.
a chłopiec od walizek za nią.

Jacob był nieco zaskoczony chłopcem od walizek, bo cóż, jeszcze chyba nigdy się z tym nie spotkał u siebie w Rosji. Oczywiście jeśli mówimy o trzydniowym wyjeździe, kiedy każdy potrafi sam ciągnąć za sobą bagaż. Ale nieważne, to było mało istotne, kiedy Melanie byla obok. Jej towarzystwo naprawdę go stresowało, a to była pierwsza objawia tak zwanej miłości. Oczywiście jeszcze się nie zakochał, noale.
- Czeeeeeeść - przywitał się w końcu, muskając sam środek ust Melanie - gotowa? - uniósł tak Dżejmsowo prawą brew. Czy lewą, nvm.

- ymyym, jak widać - uśmiechnęła się nieznacznie, rozpinając nieco swój płaszczyk, bo było tu cieplej niż w taksówce, którą przyjechała. odwróciła się w stronę chłopaka i wcisnęła mu dwadziescia euro (na lotnisku w idżipcie wózkowcy mówili łan dolar łan dolar<3), i rzuciła w jego stronę jakies władcze 'możesz odejść', bo miała nadzieję, że jacob pomoże jej z torbą, która, mimo że wyjazd nie miał być długi, była raczej ciężka.

Jacobowi nie podobał się władczy ton Melanie, bo mimo, iż jego rodzina należała do tej całej elity, która według niego była dosyć śmieszna, nie lubił pomiatania ludźmi. Mimo wszystko zabrał torbę Melanie i objąwszy ją ramieniem, poprowadził do odprawy bagażowej.
- Jak ci minął dzień? :c - zapytał, ustawiając się w kolejce za jakimś chłopcem z irokezem i jego dziewczyną w glanach.

- trochę beznadziejnie, mój fryzjer zachorował i moje włosy są dziesięć razy bardziej koszmarne niż być powinny.. poza tym wypiłam z piętnaście kaw i niespecjalnie mi z tym dobrze. - czuła, jakby głowa miała jej zaraz eksplodować, ale już z tego się nie zwierzała jacobowi, pocierając dłonią o swój nos.

- Huh, piętnaście kaw to strasznie dużo - stwierdził jakże inteligentnie, usadzając tyłek na swojej walizce. Skrzyżował nawet nogi w kostkach, junoł, przyglądając się Melanie - ja dziś musiałem pójść na uczelnię, ale olałem już seminarium. W zasadzie to tylko zbędne tracenie czasu, ale obowiązkowe, niestety. Muszę skończyć studia, inaczej rodzice mnie wydziedziczą - podniósł się i pociągnął ich bagaże bliżej.

- taak, znam ten ból. też pewnie by mnie wydziedziczyli, gdybym dała sobie z tym spokój. w zasadzie mogłoby być śmiesznie, patrz, tak mieszkać pod mostem na przykład. nie sądzisz? nienawidzę lotnisk, odprawy i całej reszty. - a najbardziej nadbagażu i tych, co wymyślili, że nie można wnosić na samolot pilników.

- Tak, to mogłoby być ciekawe doświadczenie, do czasu zimowego. No wiesz - spojrzał za wielką, przeszkloną ścianę, uśmiechając się pod nosem - w taką pogodę nie uśmiecha mi się spać pod mostem, mimo wszystko. Jak dla mnie lotniska są zbyt nowoczesne. U nas, w Moskwie, wszystkie stacje metra mają swój, specyficzny styl i to jest dosyć ciekawe - wyjaśnił pokrótce. Moskwa jest fajna, ale nie chciałabym mieszkać, Jacob chciał, bardzo :c.

- za nic nie chciałąbym tam mieszkać, rosja to chyba zbyt hm.. dzikie państwo. - i było tam dla niej zbyt zimno, bo żyła w przekonaniu, że cała rosja=syberia. - paryż jeszcze nie jest aż taki nowoczesny.. daleko mu do metropolii w stanach zjednoczonych.

- Rosja to nie Afryka - rzucił obrażony, bo obraziła Melanja jego państwo, jego dom, jego znajomych, rodzinę i tak dalej w tym momencie. Podał swój paszport miłej pani i numer potwierdzenia rezerwacji, by oprzeć się łokciem o tę ladę, czy jak to się tam nazywa.

Polecieli.

catherine spoglądała smętnie za szybę, obserwując kilka stojacych za nią samolotów. wstała jednak i wyszła, nie wiem w ogóle czy można tak, nie próbowałam.

hm, tutaj przyjechali no, z carmen, żeby polecieć do londynu. i teraz pewnie stali przed jakąś kontrolą, bagaże już dawno oddali. oczywiście, on obejmował ją w pasie i ciągle jej coś szeptał do ucha. i teraz hm, czekali.

trzymała rękę w jego kieszeni, może miała nadzieję, że wygrzebie jakiś paszport, stary, nieważny i ogólnie już nie do użycia i pośmieje się trochę z zdjęcia! bo zazwyczaj takie z młodości są najgorsze, szczególnie kiedy były robione gdzieś w podziemiach. ona takie miała, bo nie lubiła chodzić do fotografa, tak samo nie lubiła lotniska! może nawet zbyt uważnie obserwowała wolno posuwającą się kolejkę.
- dłuuugo? - położyła zniecierpliwiona głowę na jego ramię, cierpliwa niestety nie była.

- kochanie, jeszcze tylko trchę, zaraz już będziemy w samolocie. pocałował ją w skroń i się się do niej uśmiechnął, a kolejka posunęła się już dalej, no tak tak. przynajmniej o kilka osób, między innymi jakąś jego dawną znajomą z liceum, chyba nawet była jego kiedyś dziewczyną, i to chyba ją bardzo bardzo kochał i takie tam. obserwował trochę też tą kolejkę. i już przyszła pora na nich. o. i teraz ich sprawdzali. podał więc bilety i swój paszport. no.

może nawet trochę zobaczyła, że z tej kolejki obserwuję tą właśnie ową dziewczynę, ale nie będzie mu robić jakiś idiotycznych wykładów na lotnisku, w kolejce, przy ludziach. zresztą ona taka z natury nie była, tak mi się zdaje. przynajmniej do tej pory. i chyba dla niej najważniejsze było, żeby zdradził jej z byle latawicą, ani żadną inną, no bo wiecie. wkurzała się też trochę na babę za ladą bo się grzebała jak mucha w smole czy jak to sie mówi i romansowała przy okazji na msn pewnie z jakimś swoim kochankiem co karmę zobaczyła kątem oka w monitorze. znaczy otwarte okno msn, nieważne. powiem też, że jakoś lekko splotła ich palce i się na nie patrzyła! może stwierdziła, że mają ładne, albo dawno nikogo nie trzymała za dłonie, znaczy wiesz.

uśmiechnął się do pani, starał się być miły, ale wiadomo, zdenerwował się, trochę to za długo trwało. i później przestał się uśmiechać, i chyba nawet się wkurwił. kiedy już oddałą im paszporty, wiadomo, weszli do samolotu, uh, on jakoś się nie denerwował, dużo latał samolotami i nic nigdy mu się złego nie zdarzyło. no tak. i polecieli. i zaczniesz ?

ogólnie, to przylecieli do tego paryża, tak, tak i teraz chyba stali gdzieś na terminalu, dokładnie na jego środku, już z paszportami i z walizkami i hm, on się zastanawiał nad czymś. - hm, jedziemy do mnie, czy do ciebie ? a może raczej, przepraszam, do nas ? powiedział z uśmiechem i powiedział dobry wieczór jakiemuś pilotowi, joł.

ojezu, ja jak byłam na jakimś podniebnym haju i powiedziałam dzień dobry pilotowi to się na mnie dziwnie spojrzał xdd ale wtedy byłam dzieckiem szczęścia.
- hm, too może do ciebie, raczej do nas - uśmiechnęła się stając lekko na palcach, żeby go pocałować, miło i namiętnie. potarła lekko oczy, bo jednak trochę zmęczona była, co nawet nie łączyło się z tym, że była cała twarz wymazana czarnym cieniem.

- okej, to jedziemy do nas. jutro, pomogę ci się przeprowadzić. powiedział z uśmiechem, objął ją w talii i zapewne pojechali do niego, właściwie, to do nich,xd