terminal

wstała również i zaraz przykleiła się do jego boku, wzdychając. - uch, może kupmy jeszcze jakąś butelczynę w sklepie, albo coś - zaproponowała, opierając głowę o jego ramie. - chociaż nie, może lepiej w samolocie, czy coś, uch, ja się na tym nie znam. - ale tak czy inaczej miała ochotę się wstawić. nieważne, że pewnie zrobiłaby z siebie główną atrakcję w samolocie......

on będzie jej pilnował.
- to w samolocie kupimy, nie masz jakiegoś płaszcza, czy coś? pewnie będzie zimno - że jak wyjdą z terminalu, bo w samolocie to nie sądzę. objął ją ramieniem, ruszając w stronę kolejki do odprawy paszportowej (za trzy tygodnie o tej porze, będę na baletach w londynie z gejowym plus tatą i jego kole ;d).

-.- weź się.
- nie mam, nie mam, ale najwyżej mnie ładnie ogrzejesz, noah - mruknęła, mrużąc oczy, bo ją swędziały, może to jakieś uczulenie?!?!?! na czekoladę, albo coś :c przytuliła sie na wszelki wypadek do niego mocniej, szukając przy okazji paszportu w torebce, czy czymś tam.

- okej, to nie będzie problem, postaram się, żeby było ci ciepło - jasne, że się postara, będzie brał ją na zlewie w samolotowej łazience, żeby tak było! teraz, skoro czekali w kolejce, która swoją drogą się nie przesuwała, z powodu jakiejś głupiej kobieciny, która miała nieważny paszport, objął brooklyn obiema rękami, rozkraczając się trochę, by nie musiał się tak bardzo schylać i musnął delikatnie jej wargi.

- mm, ty cały jesteś taki ciepły i przyjemny, noah. jak ty to robisz! - uśmiechnęła się do jego ust, które zaraz pocałowała zupełnie namiętnie, ignorując jakieś pełne oburzenia 'och!' starszej pani,która widocznie również wybierała się na wakacje, albo odwiedzić rodzinę... czy coś tam...

niech spada, stara rura -,-!!!!!!!!!!
odwzajemnił pocałunek, głaskając brooklyn po pleckach i nawet posunął ją bliżej do okienka, wcale nie zamierzając się od niej oderwać.
- to przez ciebie, serio - powiedział, po chwili namysłu, bo to chyba nawet trochę prawda, kiedy była brooklyn blisko, było mu zupełnie gorąco plus przyjemnie!

głupia szmira!!!!
- miło mi to słyszeć, w tym tygodniu się postaram, byś był cały czas gorący, ko cha nie - mruknęła, stając na palcach, by pocałować go przelotnie za uchem, napawając się jego zapachem, jego i tych perfum bossa, które wszyscy kochamy.

no<3<3<3
- trzymam cię za słowo - uszczypnął ją przelotnie & perwersyjnie bardzo w tyłek, by teraz podejść razem z nią też do okienka, w końcu ile można stać w kolejce!!1!1111!!1 podał celniczce swój paszport i kartę pokładową.

rajt i potem polecieli sru! i pewnie dolecą w pewnym momencie mojego internetowego egzystowania, jutro i pojutrze na pewno będę jakoś, hehe, nie.

okejko, to ja zrobię meksyk:* lowju.

poleciała na hawaje!

elvis też, ale do niemiec....

ołkeej, przyleciała z powrotem. wzięła walizkę i ruszyła do domu taksówką, rozpakować się i sprawdzić, czy wszystko w domu w porządku. tak dawno tutaj nie była. a rozpamiętywać tego co było, nie miała czasu. ale wiedziała, że kiedyś i tak musi się spotkać z przeszłością. no, ale wróciła.

Przyleciała ze Stanów Zj. Wzięła cały swój bagaż i postanowiła pojechać taksówką i zrobić Elizie niespodziankę

poleciała do Kanady

ołkej, przyjechała tutaj z jedną walizką. tylko jedną, bo wybierała się do Kopenhagi na krótki czas. z resztą, teraz i tak nie chciała mieć kontaktu z williamem czy kimkowiek. chciała mieć trochę spokoju przed badaniami dna, których tak bardzo potrzebował william. no, więc z biletem w ręku i torebką od chanelle, stała tutaj na odprawie. ale jej samolot i tak miał się opóźnić jakieś pół godziny, więc na razie siedziała w kawiarni konwersując z jakimś panem o globalnym ociepleniu.

tulus spojrzała na maxime i stwierdziła, że ją kojarzy. pewnie widziały się na jakiejś imprezie, kiedy och, ona była tam z sidem. przewróciła ciężko oczami, by potem uśmiechnąć się zupełnie przyjaźnie do m. na tyle przyjaźnie, na ile jej wyszło, kiedy była pogrążona w swojej depresji.

ona też spojrzała się na dziewczynę i się do niej uśmiechnęła. nie kojarzyła jej, jak na razie. ale może kiedyś się spotkały. nie wiedziała. ostatnio za dużo się działo, żeby pamiętać cokolwiek. cóż, nadal siedziała wpatrzona w pana i w jego walizkę, która była skórzana i widać było, że wiele już zwiedziła. a i maxime zaczęła się coraz bardziej denerowować.

nooo, i w końcu, odprawa się skończyła, a ona poleciała do kopenhagi na kilka dni. raptem może jakieś 3-5 dni.

wróciła, raczej nie była zrelaksowana, ale rozdrażniona, miała ochotę wyemigrować do Nowej Zelandii, ale chwilowo musiała zadowolić się swoim mieszkaniem =.-.

wrócił hrhrhr koniec posta

wróci-o do domu, konjec tranzmizji.

doobra, to wróciła z tej Kopenhagi, w tragicznym jeszcze bardziej nastroju niż zwykle. ojciec, jak się mogła tego spodziewać, wyzwał ją od idiotek, wariatek i dziwek, kiedy powiedziała o całej sytuacji. matka na szczęście oszczędziła jej trochę i powiedziała, że jej pomoże. oczywiście ojciec, od razu powiedział, że już nigdy nie chce jej widzieć w domu i przez to maxime musiała mieszkać w hotelu, gdzie matka do niej przychodziła codziennie, żeby z nią spokojnie porozmawiać. wzięła więc walizkę i pojechała prosto do domu, gdzie będzie mogła spokojnie się rozpakować i wrócić na miasto.

wróciła z aspen, gdzie wysłał ją seb. z tą różnicą że wróciła zwykłymi liniami lotniczymi i oto jest.
hiiiir sziii kommms, hiir sziii komms egeeejn, no mniejsza ze ścieżką dźwiękową do tego posta.
usiadła na plastikowym krzesełku obok kiosku, czy jakiegoś innego cudaka z pamiątkami i innymi drobiazgami i zastanowiła się chwilę co dalej, co dalej!

wszedł do terminalu i powiem, że sebek wyglądał dziś bardzo elegancko bo miał koszulę plus spodnie armaniego i zajebiste, eleganckie bossy. okej, teraz właśnie ogarnął wzrokiem terminal i czekał, bo może tiiu dopiero wysiadła z samolotu, nie widział jej w każdym razie.

a ona siedziała i nudziła się śmiertelnie na wspomnianym krzesełku, przeglądając zdjęcia w swoim małym nikonie. siedziała tu już chyba wieczność, a przynajmniej tak jej się wydawało. właśnie stwierdziła, że nie ma ani jednego zdjęcia sebka, ani siebie z nim. trzeba to będzie zmienić. o ile nie zabije jej na wstępie, bo sądząc po smsach nie miał najlepszego humoru. skuliła się w sobie i czekała więc, nawet się nie rozglądając, bo może granie na zwłokę było jej jedynym ratunkiem! ale naprawdę, naprawdę nie mogła go zostawić. powinien to zrozumieć! w myślach układała sobie co powie.

zobaczył tiiu, wziął ją za rękę i poszli -,- pozdro kris i moja mama.

Przyjechała z obstawą i tymi pracownikami, którzy z nim lecieli i ruszył do odprawy. Leciał prywatnym samolotem, więc wszystko szybciej załatwili

Poleciał do Hiszpanii prywatnym samolotem

miles i tuluz przyjechali!

Aach chyba zapomniałam wspomnieć, że B pojechała w pizdu, czyt. do Stanów.

dżony stał, jakoś fajnie grandżowo tudzież wintażowo ubrany, miał swoją ramoneskę i opuszczone rurki i jakiś fajny szalik, co mu mama kupiła, bo chciał jej przyjemność sprawić. i czekał ładnie z bilecikiem i paszportem w dłoni. bagaż już odprawił ;dd

nie mówmy o bagażach, bo muszę się dziś pakować. no niewazne. susannah, której nie chce mi się robić seciku, przybiegła, na swoich wysokich obcasach, z rozwianymi włosami i krzywo zapiętym płaszczem, ale przybiegła. do hali odlotów, gdzie odnalazła johnny'ego i stanęła przed nim rumieniąc się, nieznacznie.

- hm, w sumie to nie spodziewałem się, że przyjdziesz. - jasne, jasne. pochylił się na nią i delikatnie pocałował w usta.

- ale jestem - odpowiedziała zachrypnięta, to wszystko przez chodzenie boso po zimnych kafelkach na balkonie. wczoraj paliła chyba przez milion lat, w nocy, aż skończyły jej się papierosy - będę tęsknić - wymamrotała cicho i nieśmiało, bo to tylko susannah, której ciocia ironia straciła swoją pewność siebie.

- to przyjedź do mnie, to chyba nie jest takie trudne, masz połączenie z dublina, sprawdziłem. -dodał , obejmując ostrożnie, wydawała mu się nieco krucha? i taka delikatna. ciszej dodał, że też będzie mu jej brakować!

- postaram się - bo to zalezy od tego, czy będziesz miała internet i w ogóle, nie. wspięła się na palce, by pocałowac johnny'ego zupełnie delikatnie w obie wargi. drażniły ją tylko włosy, które ciągle opadały jej na twarz, ale no cóż, chyba jakos to zniesie.

odwzajemnił jej pocałunek, czując łaskoczące go w nos pasmo susanowych włosów. ignorując je, ujął jej twarz w swoje dłonie i pocałował ją namiętniej! hothothot. i chyba usłyszał wezwanie na swój samolot, ojacię.

kiedy w końcu udało jej się od niego odessać, ze łzami w oczach, bo to tylko susannah, która nie lubiła pożegnać, przytrzymała dłoń na jego klatce piersiowej.
- idź już. i napisz jak dolecisz. i pozdrów rodziców - powiedziała, mając nadzieję, że się całkiem nie rozklei, a była zupełnie temu bliska!

niach niach, to on ją jeszcze pocałował i zniknął, porwany przez stado celników.

a ona wróciła do domu, pić :d.

poleciał odwiedzić rodziców do Nowego Jorku, i joł. wróci za jakieś kilka dni xd

poleciała do Niemiec, odwiedzić mamę.

i polecial w cholerę do siostry, wkurwiony. jak zwykle.

biedny dejmon. taka z niego wkurwiona cipcia.
w każdym razie ralf odebrał już swoje bilety do ameryki, gdzie zapisał się do seksji ludzi tropiących tornada i czekał na swój lot na plastikowym krzesełku, popijając kawę z lotniskowego bufetu.

w jakiś przecudowny sposób marjet znalazła się na lotnisku, które na szczęście nie leżało oddalone od jej mieszkania aż tak bardzo, czyli nie było na drugim końcu paryża i marjet ze swojego mieszkania mogła niekiedy usłyszeć huk samolotów i takie tam. przedostała się na terminał i szukała ralfa wzrokiem, ubrana w niebieski płaszcz plus kozaki pod kolor. ich spojrzenia w końcu się spotkały, ot co, ale ona nie ruszyła się z miejsca.

on również, zaznaczę tylko że odwrócił wzrok i chwilę bębnił w papierowy kubek po kawie, żeby w końcu wstać i wyrzucić go do kosza na śmieci, co śmieszne nie tego najbliżej, a tego na drugim końcu terminalu. stchórzył? zdecydowanie tak i sam doskonale o tym wiedział. ale rozumiesz, to było od niego zasadniczo silniejsze i nic nie mógł na to poradzić. to dosyć zawiłe, bo przecież tracił ją samym swoim zachowniem, ale to tylko ralf, nie wymagajmy od niego odkrycia kolejnej planety czy prawa fizycznego.

patrzyła za nim, póki nie zniknął w tłumie, by teraz przysiąść na jednym z plastikowych krzeseł, wspleść palce obu rąk na swoich zgrabnych kolanach i spuścić głowę. nie, nie płakała, choć ja bym na jej miejscu nie mogła powstrzymać nawet łez. po prostu zastanawiała się, co takiego zrobiła, że musiała zakochać się w niewłaściej osobie. bo teraz ralf zdecydowanie wydał jej się tą niewłasciwą osobą. już nawet nie próbowała sie doliczyć, który to raz ją zranił.

siłą rzeczy wrócił, bo siedziała koło jego bagażu, który mało inteligentnie zostawił na środku terminalu, a przecież jakiś arab mógł podrzucić mu bombę i dopiero by było! oderwałoby mu rękę podczas podnoszenia walizki, czy coś równie mało apetycznego tudzież atrakcyjnego. no bo taki ralf bez ręki na pewno nie mógłby już liczyć na miłość mariette! tak sobie myślę, że oderwę mu rękę hyhy!
-mariette - wymamrotał, przeczesując nie czesane od zarania dziejów włosy i patrząc na nią zmęczonym wzrokiem. chyba nawet się nie przebrał. przecież zdawał sobie sprawę, że po wysłaniu jej smsa pojawi się na lotnisku i właściwie miał taką nadzieję. jednak teraz stojąc przed nią nie wiedział co powinien powiedzieć.

uniosła głowę, by spojrzeć na niego z lekkim niedowierzaniem, że jednak tutaj wrócił i w ogóle, ale chyba jednak spora część niedowierzania brała się z tego, że nawet nie zrobił nic, żeby się wytłumaczyć. nie odezwała się, zamiast tego przygryzła wargę, obrzuciła wzrokiem jego bagaż, potem zmierzyła go zimnym na tyle ile to możliwe spojrzeniem. chciała, by myślał, że ma go gdzieś. chociaż tak nie było ;c