dziedziniec

Siedziała sobie tutaj.

usiadła sobie tutaj i paliła papierosa. patrzyła w beznamiętną przestrzeń, na przechodzących tuż obok niej, przechodzili ludzie. powoli wydychała dym z płuc, robiąc fajne kółeczka z dymu.

chodziła znów cały dzień po paryżu, nogi wchodziły jej już jak to się mówi w dupę, ale nie miała zamiaru siedzieć sama w domu, właściwie co za różnica, tutaj też chodzi sama, samotność wcale jej mocno nie gnębi. przechodziła akurat tutaj podśpiewując funky cigarette ale cicho, żeby ludzie jej nie mieli za wariatkę. zresztą chyba dość głośno jednak śpiewała bo miała słuchawki na uszach i nie słyszała tego co się dzieje w około.

spojrzała się na dziewczynę, która właściwie, nawet wyglądała jak wariatka, więc się jej postanowiła przyjrzeć. zaciągnęła się papierosem, i znowu zrobiła z dymu miłe kółeczka. popatrzyła na carmen z zaciekawieniem. pomachała do niej, ale tak przyjaźnie. po prostu, jeszcze nikogo tutaj nie znała. i zgasiła papierosa, wdeptując papierosa w ziemię.

w każdym razie karmę też nie chciała siedzieć sama, pomimo tego, że znała kilka osób z całej społeczności paryża, ale chyba nie mieli ochoty z nią rozmawiać, więc zwariowała z samotności.
- machamy dzieciom specjalnej troski? - uniosła jedną brew opierając się tyłkiem o murek obok maxime. dlaczego każdy ma ją za wariatkę?

zaśmiała się, i odgarnęła palcem grzywkę. włożyła teraz papierosa do ust. - nie, no wiesz, właściwie, to nie wyglądasz mi na wariatkę. sama tak często robię. uśmiechnęła się do dziewczyny i właściwie, to poprawiła znowu swój płaszczyk, czerwony, ładny. kupiła sobie jak była w szwecji.

- za dużo czasu siedze w domu, wiesz, niedotlenienie czy jakiś tlenowy coś tam, nie wiem jak to się nazywa - wskoczyła na zaśnieżony murek, żeby na nim usiąść. nie chciało jej się stać - gdybym miała chodź jakiegoś psa czy kota, żeby nie siedzieć sama, ale oczywiście muszę mieć alergię - pokiwała głową, trochę smętnie, bo znów zaczynała chyba wywody jaka jest nieszczęśliwa i inne takie. od świąt się taka stała. mniejsza o to - muszę zmienić podejście do zycia - roześmiała się i przy okazji przedstawiła, że karmę jest.

- wiesz, ja dawno nie byłam w paryżu. właściwie to niby jestem francuską, a ostatnie kilka miesięcy spędziłam w szwecji na pisaniu książek i malowaniu obrazów. zaciągnęła się papierosem i wypuściła dym z ust. - ja miałam kiedys psa, ale go zgubiłam. nie wiem, jakos mi uciekł, kiedyś jak wyszłam z nią na spacer. usmiechnęła się. - mhm, właściwie, to ja też próbowałam zmienić podejście do zycia. i jakimś cudem mi sie to udało. uśmiechnęła się do niej. ah, i przedstawiła się, że ma na imię maksim.

- malujesz i piszesz, huh? - przekrzywiła głowę w dajmy na to, lewą strone i poprawiła torebkę bo lubiła ją mieć przy sobie, takie przywiązanie do przedmiotów - ja pewnie też zgubiłabym go, albo oddała sąsiadowi, nie jestem chyba zbyt odpowiedzialna - machnęła ręką to na wszystko, możliwe, może nie jest odpowiedzialna i nie umiałaby się zaopiekować zwierzęciem, jak czasem ma dość sama siebie. szczególnie kiedy bolały ją nogi, na które właśnie patrzyła.

- tak, maluje i piszę. taka ze mnie artystka. zaśmiała się. - i właściwie, to hm, chyba muszę pójść na jakies malarstwo. ale to jeszcze trochę. dopiero co zdałam maturę. uśmiechnęła się i poprawiła włosy. przyjrzała się swoim butom, które w tej ciemności wydały jej sie bardziej czarne niz zwykle. nie żeby to ona miała jakąś manię na temat swoich butów, nie. po prostu, nie miała gdzie patrzeć.

- miły kierunek chyba - uśmiechnęła się - yhm, w każdym razie na pewno odradzam ci psychologię, ładna nazwa, niby fajnie pięknie, ciekawe, a jak przyjdzie co do czego, to musisz rozmawiać z psycholami, których czasem masz ochotę uderzyć - zmarszczyła nos, bo chyba właśnie strzeliła coś głupiego. ona ostatnio strzela głupie rzeczy - hm, nie musisz mnie słuchać, mam ostatnio jakieś słowne adhd, może dlatego, że nie gadałam z nikim przez ostatnie 24 godziny - westchnęła i próbowała strząchnąć śnieg z butów.

- ja ostatnio spotkałam jakąś dziewczynę. i to jedyna osoba, ktra znam od przyjazdu. a więc, wnioskuję, że ty zaś studiujesz psychologię, tak ? znam parę osób, które swtudiują tak kierunek i może nawet z tobą są na roku. wiesz. malarstwo wydaje się być dość ciekawym kierunkiem, tylko tam to trzeba dopiero mieć talent artystyczny. a i trudno się dostać. bardzo trudnoo. powiedziała i westchnęła.

- hm, ja na uczeli praktycznie mało osób znam, może nawet nikogo bo usypiam na wykładach i nie kontaktuje potem jak tak się wyśpie - spojrzała do góry, możliwe, że padał śnieg, nie czytałam pogody bo chyba jej nie ma przyznaję się do grzechu, proszę o pokutę! - ah, pewnie się dostaniesz, bo napewno ladne malujesz i masz talent, zależy to też od dobrych chęci, bez nich nie obejdzie się - może czasem miała jakieś przebłyski entuzjazmu z życia i je pokazywała.

- malować maluję, pewnie może i ładnie, wiesz kilka osób się wypowiadało przychylnie o moich obrazach. i nie byli to moi przyaciele, bynajmniej. roześmiała się. - powiedz mi, psychologię się na prawdę aż tak trudno studiuje ? zapytała zaciekawiona, chciała kiedyś ja studiować, ale że posiada bardziej talenty malarsko-humanistyczne, to postanowiła, że jednak postawi na malarstwo.

- zawsze trzeba próbować - uśmiechnęła się poprawiając szalik - może sama teoria, znaczy, wykłady i nauka nie są trudne, nawet interesujące i można się w to wciągnąć, ale te próbne społeczne rozmowy z wariatami, kryminalistami mogą doprowadzić do wariactwa, hm, w końcu kto z kim przystaje taki się staje, czy jak to było - machnęła ręką i roześmiała się. no tak, była po jednej rozmowe z kryminalistą i o mało nie walnęła go krzesłem w głowie kiedy opowiadał jej czemu zabił kogoś tam. to chyba jednak nie na jej nerwy.

- wiesz, muszę spróbować. może kiedyś mi się uda. kiedyś. albo mój ojciec będzie taki uprzejmy i mi w końcu pomoże. albo będe liczyła tylko i wyłącznie na swój talent. poprawiła swoją torebkę, bo spadała jej z ramienia. - o matko, właściwie, to chciałam kidyś byc psychologiem. ale jednak malarstwo i moje uzdolnienia malarskie przeważyły. uśmiechnęła sie i zaciągnęła się papierosem.

- no, trzeba wierzyć w siebie, inaczej się nie da - pokiwała głową zeskakując z murku, wpadł jej szalony pomsył zrobienia aniołka na śniegu, jednak na betonie nie byłoby to zbyt mąrde posunięcie, zresztą przypomniałoby jej się dzieciństwo bez jakichkolwiek problemów i utrzymaniem rodziców. przy okazji spojrzała na jakiś zegrar, który możliwe, że miała na ręce, albo był gdzieś na dziedzincu i stwierdziła, że zaraz musi iść, bo potem się boi wracać..... cała karmę.

pokiwała w zrozumieniu zupełnym głową, z resztą, ona też musiałaby zaraz iść, ale ona nie bała się, że ktoś ją napadnie. hm, była dość odważna i właściwie to lubiła się bać i takie tam. i lubiła stawiać czoło jakimś niebezpieczeństwom. zgasiła kolejnego papierosa i jej się już odechciało palić. napaliła się już baardzo. - wiem, trzeba. jakimś cudem, muszę wierzyć, że mi się uda.uśmiechnęła się do niej.

teraz nie będzie treściwie, bo nie chce mi się już nią grać xd że powiedziała, że miło było poznać i że jakby chciała gdzieś iść na kawę to dała jej swój numer czy coś w tym stylu i poszła, nie śpiewając już nic, bo to trochę dziwnie wygląda. zresztą mogła sobie śpiewać też dla odwagi.

i ona też poszła, bo mi też na nią powoli brakowało weny, xd.

W przerwie między wykładami przyszła na dziedziniec. Przyglądając się rozbawionym studentom ziewnęła krótko i usiadła pod drzewem. Oparła głowę o pień i przymknęła oczy. Oj Lou, żebyś tylko nie zaspała na kolejne zajęcia.

Pierre przechodził przez dziedziniec dość szybkim krokiem. Nie mógł przecież się spóźnić na wykłady już pierwszego dnia. Spojrzał na zegarek i przystanął na chwilę, bo jeszcze miał trochę czasu.

Lou zerknęła na zegarek, 5 minut do zajęć z profesorem Jaucourt. Siwiejący, poczciwy staruszek, chyba wybaczy jej małe spóźnienie. Rozejrzała się raz jeszcze i wyciągnęła z torby palmtopa, sprawdziła czy nie ma może nowego potins, ale jakoś nic nowego tam nie znalazła.

Pierre wyciągnął z torby, którą miał zawieszoną na ramieniu butelkę wody mineralnej, niegazowanej o. Odkręcił butelkę i sączył powoli płyn. Co jakiś czas rozglądał się po studentach zastanawiając się czy aby nie są z jego grupy.

Mruknęła coś pod nosem, zamknęła torbę i przeglądając stare plotki ruszyła w głąb dziedzińca.

Spojrzał na zegarek. Pospiesznie zakręcił butelkę i schował do torby, po czym udał się do sali wykładowej.

Zniknęła gdzieś w tłumie, no tak chyba dzisiaj daruje sobie zajęcia.

czekał na dziedzincu, bo powiedzmy obiecał melanie, że dziś po nią przyjedzie. akurat skonczyl praktyki wcześniej, więc zdążył jeszcze zajechać do starbucksa i kupić dla nich po kawie ;<. czekał więc.

oddam głowę za kawę ze starbaksa.
melanie wyszła nawet wcześniej z zajęć, opowiadając jakąś historyjkę o ginekologu, którego musi odwiedzić, tak więc właśnie zjawiła się na dziedzińcu w swoich fajnych rękawiczkach w kolorze różowym i płaszczyku, wyglądając jacoba. stanęła na palcach i zaraz go znalazła : D - jacob! - pomachała do niego, przepychając się przez roześmiane sstudentki.

ja na miejscu tych studentek bym jej zazdrościła, serio. jacob jednak, wyłapał melanie wśród innych małolat : D i uśmiechnął się do niej promiennie. odstawił kubki na murek, by teraz wstać, poprawić spodnie i zamknąć ją w uscisku.
- ładnie wyglądasz, cześć - zawsze ładnie wyglądała. z racji tego, że miał ją przy sobie calą noc, czuł się spełniony, więc może nawet jakoś specjalnie dziś nie będzie go ciągnęło w kwestii seksu.

- ty też! - zaśmiała się do jego ramienia, przytulając się mocno do jacoba, który ładnie pachniał i był cieplutki i mięciutki. - chociaż.. chociaż chyba bardziej przystojnie, niż ładnie. kupiłeś kawę? - kiwnęła głową na plastikowe kubki. marzyła o dobrej kawie, bo dzisiaj zdołała wypić tylko jakąś pseudokawę z automatu stojącego w korytarzu na sorbonie.

- mhm, kupiłem, pomyślałem, ze może będziesz miała ochotę - uśmiechnął się i odgarnął z czoła melanie kilka kosmyków, by musnąć je delikatnie ustami. schylił się po kubki i podał jej jeden - więęc, co robimy? - zapytal, poprawiając marynarkę. było mu trochę zizizimno, ale niespecjalnie się tym przejmował. miał do zrobienia milion papierów z wczoraj i dzisiaj, ale póki co ważniejsza była melanie, na szczęście.

upiła łyk kawy, która miała o dziwo temperaturę idealną do picia, by potem zastanowić się nad odpowiedzią na jacobowe pytanie, które wbrew pozorom nie było takie łatwe. - zawsze mam ochotę na kawę.. hmmm, w zasadzie sama nie wiem, a na co miałbyś ochotę? możemy chociażby pospacerować po parku.. - pospacerować i poudawać parę z co najmniej pięcioletnim stażem, yo.

- nieeee, jest trochę zimno. może pójdziemy nie wiem, do kina? zawsze coś grają. to znaczy ja się tam nie orientuję i nie lubię oglądać po francusku, ale to tylko taka luźna propozycja. w niedziele jesteśmy zaproszeni na obiad do moich rodziców - przywitał się z kilkoma studentkami z roku melanie, które uczył, by objąć ją teraz ramieniem i poprowadzić do wyjścia. teraz pozostawała tylko kwestia przypomnienia sobie, gdzie postawił samochód.

- zawsze można iść na film po angielsku z napisami, nie? - zauważyła i dodała jeszcze coś o tym, że chętnie pójdzie do kina, i że cieszy się, że pozna jego rodziców, chociaż tak naprawdę to się bała i zacznij : D