tesco

-to dobrze.. prawda? - zapytała dziwnym tonem, bo okej kochała seba i nie była już z danielem, ale czuła dziwne coś w środku kiedy powiedział jej, że 'kogoś ma'. pomyślała sobie jednak, że to niedorzeczne, toteż nachyliła się, żeby pocałować go w kącik ust i życzyć miłego dnia, po czym pospiesznie skierowała się do kas, gdzie może znajdzie się seb.

sebastję więc dostrzegł tiiu, kiedy przemykała między regałami i złapał ją za nadgarstek, na szczęście nieczego nie rozsypując. przyciągnał ją do siebie i miał ochotę z nią potańczyć, z radości, ale wyglądała na....przybitą?
- coś się stało? - zapytał, głaskając ją wolną ręką po policzku.

-nie. nic. wszystko w porządku. jak najlepszym - odpowiedziała pospiesznie, uśmiechając się szeroko. może zbyt szeroko. spuściła wzrok, udając, że patrzy co seb ma w koszyku - oh, po prostu chodźmy do kasy. źle się czuję.

no, a dan odnalazł susą, nie wiem gdzie, ale on również musiał wyglądać na nie mniej przybitego od tju, tym spotkaniem, ale to nie kwestia tego, że wróciły wspomnienia, ale tego, że coś się skończyło.
- okej, jestem. razem z bagietką.

i wrócili do domu

okej, więc przyszedł sobie tu z zamiarem kupna kajzerek, takich dobrych z serem a nawet chciał sobie kupić pistolet na wodę. błądził między alejkami z dużym niebieskim koszykiem, który ochroniarz kazał mu wziąść ze sobą. czekaj teraz na zbawienie aż ktoś się dołączy do tej gry.

najwyraźniej umknęła jakos temu ochroniarzowi, który wciskał ludziom duże, niebieskie koszyki. to nawet dobrze, bo przyszła tylko po herbatę. więc próbowała znaleź odpowiedź na odwieczne pytanie o sens życia na opakowaniu cytrusowego liptona, w drugiej ręce trzymając trzy inne opakowania i nie mogąc się zdecydowac, które wziąc.

a on dalej jak to błąkające się dziecko w lesie chodził za kajzerkami i nawet znalazł ten pistolecik na wodę. postanowił się kogoś spytać, a los chciał, że padło na zgrabna brunetkę. powoli do niej podszedł żeby się czasem nie wystraszyła, to znaczy żeby nie pomyślała, że jest jakimś bandytą albo seryjnym mordercą-ekhem-kaszlnął, prawie że zaksztusił się truskawkowym cukierkiem, którego rzuł od 20 minut-gdzie znajdę kajzerki?

jak dziecko błąkające się po lesie w reklamówce na głowie... - nie jestem ekspedientką. - poinformowała go, na wypadek gdyby odniósł wrażenie, że ekspedientką właśnie jest i marszcząc brwi próbowała wypatrzyc na półce karmelową herbatę, przy czym 3/4 trzymanych przez nią pudełeczek wymknęło się spod kontroli. to znacyz wcale nie ożyły i nie zaczęły biec w kierunku wyjścia krzycząc z radości. - to znaczy nie wiem, nie mam pojęcia gdzie są kajzerki. - dodała jeszcze, próbując opanowac niebezpieczną sytuację pudełkową.

pomógł jej przytrzymać te pudełka bo jeszcze by zwaliła na niego, że to on rozwalił i byłaby drama i ten straszny ochroniarz by mu kazał to zbierać. a sprzątać to on nie lubi.-nie twierdzę, że jesteś ekspedientką-odparł do niej i nawet chciał nad jej czołem zrobić znak krzyża.-będziesz te wszystkie te herbatki piła?-zmarszczył czoło, może ona w domu ma dwa wielbłądy a on dawno nie był w zoo.

ten strasnzy ochroniarz zesłałby na niego szarańczę czy co tam jeszcze było w plagach egipskich... -nie będę ich piła. to znaczy nie będę piła ich wszystkich. - powiedziała i wcisnęła mu wszystkie te pudełka, a potem wspięła się na palce, żeby ściągnąc z półki karmelową, którą dorzuciła do tej herbatkowej góry synaj. - nie mogę się zdecydowac. - zwierzyła mu się ze swojego bardzo poważnego problemu, zerkając na etykietkę jaśminowo-truskawkowo-malinowo-pomidorowo-arbuzowej.

przejrzał te pudełka, dla niego wszystkie wyglądały tak samo i nawet pewno tak samo smakowały.-wybierz tą-pokazał jej brodą na herbatkę, na której przedstawiona była jakaś pani w skąpym bikini-ta napewno będzie dobra. ja na herbatkach się znam. to moje drugie hobby, wiesz?-popatrzył się na nią jak kot ze szreka na kogoś tam. drugą ręką próbował włożyc sobie do spodni ten pistolecik na wodę, żeby go nie zobaczyła.

-odchudzająca? - spojrzała na pudełko z panią w bikini, potem na niego, a na końcu na siebie. odłożyła pudełko na półkę, z zamiarem wrócenia po nie cichaczem, bo może to była jakaś cudowna herbatka, skoro tak się na nich znał. -wezmę tą. drugie? drugie po czym? - zapytała, obracając w dłoni opakowanie karmelowej.

-po rozpracowywaniu kobiet-pokiwał w jej strone głową. może to zabrzmiało głupio, ale większość czasu jaką spędzał w domu analizował ich zachowanie. a to dlaczego kupuja szpilki za 400 ojro i mówią, że to tanio. a to dlaczego uważają facetów za ostatnich śmieci chociaż ich nie znają. tak, tak. mojżesz tym się zajmował. i nawet nie szukał odpowiedzi w biblii, którą czytał co drugi dzień.

-fantastycznie. - mruknęła z miną pokerzysty, co wcale nie oznacza, że miała ochotę zagrac w karty, po prostu nie chciała zostac rozpracowana przez przypadkowego speca od psychoanalizy. - jak ci idzie? to znaczy, jak ci idzie rozpracowywanie kobiet? - zapytała, gdy udało jej się już poodkładac wszystkie pudełeczka na swoje miejsca. właściwie to na przypadkowe miejsca, ale może straszny pan z ochrony nie będzie tego sprawdzał.

-powiedzmy, że dopiero zaczynam-tak naprawdę to co wymyślił to po 10 minutach zapominał-a ty? czym się zajmujesz?-przyjrzał się jej dokładnie. wcześniej tego nie mógł zrobić gdyż te herbatki, które trzymał w ręku zasłaniały mu widoczność.

-zajmuję się tworzeniem odmładzającej herbaty w tajnym laboratorium. - skłamała, bo wszystko czym się naprawdę zajmowała brzmiało mniej imponująco od rozpracowywania kobiet. właściwie to próby zbliżenia się przez nią do jakiegokolwiek laboratorium najpewniej skończyłyby się wysadzeniem całego parysza w powietrze. całej francji. albo całej europy. - zarobię na tym miliony. - dodała, kiwając głową z miną człowieka, który ma w perspektywie zarobienie milinów!!1

-aha-podniósł brew. jedną chyba. albo trzy. nie wiem-a podzielisz się tą herbatką ze mną? moja babcia szybko się zestarzała. w wieku czterdziestui lat miała już siwe włosy. a jeżeli będzie tak ze mną, to twoja herbatka mnie uratuje.-uśmiechnął się do niej. tak, tak. tym usmiechem miał ją przekonac do tego, żeby mu dało spróbować cudownego eliksiru.

-bedziesz mógł ją przetestowac, ale nie ponoszę odpowiedzialności za żadne skutki uboczne. - westchnęła i próbowała wypatrzy u niego jakieś siwe włosy. z tego co zaobserwowała to póki co takich nie miał, przynajmniej na głowie nie, może pod pachami albo na stopach... skutkami ubocznymi mogło by na przykład wypadnięcie wszystkich zębów, albo przeniesienie do innego wymiaru.

odsunął się od niej na krok. zbyt dużo filmów oglądał jak ludziom wyrastała trzecia noga, albo jak odpadały różne części ciała. nie, tego by nie chciał-to może..złapiemy jakiegoś bezdomnego i na nim przetestujemy. co ty na to?-to był najlepszy sposób, na to żeby nie unicestwić ludzkości.

-nie, to chyba nie jest najlepszy pomysł. - wszyscy bezdomni paryża mogliby ich potem ścigac z zamiarem zemsty. - może po prostu znajdę sobie jakieś mniej niebezpieczne zajęcie, bez narażania ludzkości na unicestwienie. - na przykład wolontariat, chociaż to też nie wydawało jej się najlepszym pomysłem. pozostawało jeszcze kółko różańcowe...

-może czyszczenie traktora?-przyjrzał jej się po raz 476483. nadawała sie też na rolnika, albo na opiekunkę osób starych, żeby im podcierać usta jak się ślinią.-albo nie. moja kuzynka kiedyś pracowała kiedyś w zakładzie mięsnym. co miesiąc dostawali prezenty w postaci ptasik wątróbek-przesunał się na przód rozglądając się ponownie za kajzerkami-to co? dać ci do niej namiary?

-ptasie wątróbki brzmią dośc obrzydliwie. czyszczenie traktora niezbyt atrakcyjnie. -dmuchnęła w opadającą jej na oczy grzywkę i powstrzymała się przed rzuceniem w niego pudełkiem herbaty. - więc obejdzie się bez zawracania głowy twojej kuzynce.

obraził się. naprawdę. powinna powiedzieć, że rozwarzy jego pomysły czy coś. teraz on sam chciał w nią rzucić herbatką, albo zabić maszynką do miensa. nawet wyciągnął swój pistolet ze spodni, co mogło wyglądać trochę dziwnie.-dzięki za pomoc w szukaniu kajzerek-uścisnął jej dłoń. po czym oświadczył, że musi iść bo jego brat jesus jest głodny. i poszedł w stronę tego brzydkiego ochroniarza, który tak krzywo sie na niego patrzył ajkby chciał mu odciąć palec jak na tej reklamie prezenter mieczy obracając nimi odciął sobie paluszka. do-wi-dze-nia.

a ona wróciła do tajnego laboratorium.... .. . . .

tak sobie myślę, że czekolady nie było. ale noł łoriz, święty przybytek tesco jest otwarty całą dobę, więc nadine jest uratowana, bóg ją kocha, a opatrzność nad nią czuwa. szkoda tylko, że nikt jej po tą czekoladę nie poszedł. ale w sumie dobrze się stało, wreszcie wyszła z domu! a dzisiaj jest mój światowy dzień grania w innych. hee, tylko właśnie, zonk, bo w tesco zrobili przemeblowanie i teraz nie wiadomo, gdzie jest czekolada!
dobra, czekolada znaleziona, misja wypełniona, pełen sukces, wróciła do domu, osiągam szczyt nudzenia się.

właściwie to nie lubił tego całego zamieszania w supermarketach, jeżeli oczywiście można uznać, że tesco jest super. na szczęście było już po świątach, ale na nieszczęście zbliżał się sylwester, dlatego też tłumy nastolatków kłębiły się przy stoisku z balonami i innymi badziewnymi ozdobami. rzucił okiem na to zbiegowisko i szedł dalej przed siebie, bez określonego celu, pchając przed sobą pusty wózek.

pchała przed sobą pusty wózek, oparta o niego łokciami i pewnie przeniosła teraz na niego cały swój ciężar ciała, który ostatnimi czasy nie był zbyt duży. próbowała gdzieś wypatrzeć stoisko z lodami, wodą, wódą i papierosami bo przy kasie zabrało. stała licząc ile ma pieniędzy w portfelu, bo nie wzięła z domu tego co potrzeba i musiała podjąć decyzję czy woda gazowana czy nie. ała.

wpadł na nią przez zupełny przypadek, niosąc w ręku jakieś torby z jabłkami. właściwie, to wpadł na jej wózek i te wszystkie jabłka mu się rozsypały i teraz tylko mu pozostało je zabrac. nie obyło się bez jakiś przekleństw, ale nie były skierowane go karmę, tak tylko klął. bo mu się te jabłka rozsypały.

wyrwał ją tymi przekleństwami z jakiegoś mega zamyślenia o niczym, aż poskoczyła lekko mówiąc 'jezu, bo dostane zawału'. w każdym razie pomogła mu zbierać te jabłka przy okazji uśmiechając się jakoś przyjaźnie, być może dlatego, że kręciło się w głowie i kurczowo trzymała się wózka.
- na drugi raz lepiej wziąść koszyk, czy coś... - westchnęła wracając do wyprosowanej postawy. chyba go kojarzyła czy coś, ale nie pamięta skąd!

- jezu przepraszam, to moja wina. zamyśliłem się za bardzo. mhm, myślał może i o gracielli, albo i nie wiem, nie mam pojęcia. może i o prawie. w końcu prawo studiował. - hmm, może i masz rację. ale wiesz, teraz mi się nie chciało go tachac ze sobą. bo kupuję tylko i wyłącznie jabłka. a kojarzyc, może go z sorbony. mhm.

- nie, nie szkodzi - machnęła ręką wrzucając do wózka pewnie z miliony butelek wody i coli, potem pójdzie do innego działu, gdzie wrzuci miliony paczek papierosów. a potem będzie w gazecie mekrolok, że zmarła bo wypiła za dużo wody i wypiła za dużo papierosów. hm, ciekawe - większość ludzi teraz kupuje wodę, o ile nie odsypiają, ale nie o tym mowa - pokiwała głową - dobrze wczoraj spędziłeś wieczór? - cóz za pytanie.

spojrzał się na nią i ugryzł jedno jabłko, bo mu się jesc zachciało. uśmiechnął się do niej i popatrzył na zawartosc jej koszyka. - musialas nieźle zabalowac, skoro kupujesz aż tyle wody. nie, no ja nic nie mówię, serio. ja ? ja byłem wczoraj u kumpla, piliśmy razem. i nawet dzisiaj nie mam kaca. a ty, jeżeli mogę spytac. uśmiechnął się i ugryzł znowu jabłko.

- hm, wcale nie balowałam, aż tak super, bo trochę byłam na tym ogólnym, połowe w parku na ławce, a potem to już w domu - sam na sam z flaszką, tego nie dodała, ale chyba głowa jej pękała. szczególnie od tej muzyki która tam leciała i wydawała się milion razy głośniejsza niż zwykle. i wzięła mu jabłko z torby, no bo jej też się zachciało ;c jabłka są dobre, jak nie są twarde jak kamień.

wgrzyzł się w jabłko kolejny raz i teraz może i oparł sie o półkę, i wziął jedną butelkę wody do ręki. - okeej. i nie robisz zapasów na wypadek wojny którejś już z kolei, jak mniemam, niee ? zapytał, trochę śmiesznie. - nigdy nie wiadomo co może się zdarzyc w przyszłości. zaśmiał się i znowu wgryzł się w jabłko.

- nieee, nie robie, przynajmniej mam taką nadzieje - roześmiała sie i właściwie stwierdziła, że chyba wzięła za dużo wody więc skrzywiła się lekko, no nic. i chyba jak idiota zaczęła wykładać kilka butelek marszcząc brwi. - co do tej przyszłości to prawda. ale nie bede już gadać, bo zaraz walne jakiś wylozoficzny wyklad, albo co gorsza psychologiczny, co mi się zdarza bardzo często, ostatnio, zboczenie na studiach - uśmiechnęła się odgryzając kawałek jabłka, no nic, zdawało jej się, że za dużo gada i chyba to powiedziała na głos.

roześmiał się. - wiesz, jeżeli studiujesz psychologię, to ci na prawdę współczuję. serio. ja studiuję prawo i tez czasami mam ochotę uciec. hmm. uśmiechnął się i zjadł juz do końca jabłko. - właściwie, to chyba juz gdzieś się widzieliśmy jak mniemam. może i w sorbonie ? nie wiem. ale wiem, że skądś cię kojarzę. mhm. właściwie, to mam na imię damon. uśmiechnął się i sięgnął po kolejne jabłko.

- aaa, taak! pamiętam cię, hm, no to ja karmę. czemu sądzisz, że mam ciężko z psychologią? - uśmiechnęła się lekko i próbowała popchnąć wózek, który zrobił się ciężki, wiadomo, ale co z tego, że i tak sprawia kłopot. udało jej się wystartować z miejsca bo zaraz zrobią sobie jakaś uczte z jabłek i wody, co nie byłoby najmądrzejszym posunięciem ze strony żywieniowej.

spojrzał sie na nią i nawet chyba popchnął za nią ten wózek, wiadomo, był facetem, i byl trochę silniejszy od niej. uśmiechnął się do niej. - nie wiem, tak myślę, że jest chyba dużo nauki tak samo jak i na prawie, tak tylko sądzę. uśmiechnął się i znowu ugrzył jabłko.

- może nauki nie, ale rozmowy z psychopatami mnie wykańczają po woli, myślałam, że będzie inaczej. wiesz jakieś pomaganie ludziom w depresji, kto wie, może przyda się do jakiejś własnej psychoterapii jak nie wiadomo co się stanie ze swoim umysłem - uśmiechnęła się patrząc na jabłko które zaczęła podrzucać. i jakby tak sobie pomyśleć, to nie dziwiłabym się jakby karmę zaczęła mu się zwierzać z jakiś głupot, ale dla niej jakiś wielkich problemów, bo dawno z nikim nie gadała, a wszyscy których znała się zmyli. nieważne.

- na prawdę ? ojej. współczuję ci. ja tak bym nie mógł. mam za słabą chyba psychikę. serio. westchnął i ugryzł kolejne jabłko. najwyżej jacyś panowie go zatrzymają za kradzież i spożywanie jabłek w sklepie bez płacenia. hm, nooo. i będzie fajnie i go zatrzymają. hm. ii mnie dzadek rozkojarzył. - ja uczę się prawa, bo muszę. rodzinna tradycja. westchnął.

- ja czasem też mam takie wrażenie, mam im ochotę czasem nalać, znaczy wiesz, zlać ich tak, że zapomną jak się nazywają - roześmiała się właściwie, sama z siebie, bo jeszcze wyjdzie na jakiś wielki agresor. chodź z pozoru była jakaś taka, że czasem wszystkiego się bała i bała się podejmować decyzję - prawo wydaje się być ciekawe - pokiwała głową z uznaniem przy okazji mówiąc mu, że jabłek ubywa w trobie, a do kasy daleko ;c

spojrzał się na torbę i machnął ręką, i wspomniał coś o tym, że i tak nie chciało mu się za to płacic i takie tam. - prawo i ciekawosc ? niee, chyba żartujesz. nudy na pudy. a szczególnie to międzynarodowe. które ja studiuję. jezu. tragedia. a i szczególnie jeszcze jest bardziej uciążliwe, jak właśnie cię do tego zmuszają. i naciskają, żebyś był adwokatem. albo innym prawnikiem. westchnął i znowu ugryzł jablko.

- możemy się zamienić, zobaczymy komu co będzie się bardziej podobać - uśmiechnęła się i pośpiesznie wrzuciła do wózka kilka paczek papierosów i piwo jakieś, musi jakoś zapić czekoladę i to co się dzieje na ekranie, szczególnie w jakimś nudnym filmie. i chyba nawet wyjęła jakaś karteczke w torby, na której znalazł się nagle jej numer telefonu i wcisnęła mu ją, bo ja zaraz ide, bo lista trójki.

okeej.
wziął więc ten numer do ręki i gdzieś głęboko schował w kieszeni swoich rurek. - okeej, to ja pójdę na twoje zajęcia, a ty na moje. spojrzał się na zegarek. - dobra, ja lecę. własciwie, to się teraz z kimś umówiłem, wiesz. uśmiechnął się do niej, może nawet pocałował w policzek i poszedł z uśmiechem.

żaden sklep z asortymentem typowo żelkowym nie przyszedł mu do głowy, więc poszli do świętego przybytku, bo tam zwykle jest wszystko i jeszcze więcej, ale i tak nie można tego znaleźć. i jego własny spryt nawet wbił go w dumę, ale potem stanął przy koszykach itd z dość zdezorientowaną miną.
- y... marjet?- zapytał trochę niepewnie. - wiesz, gdzie są żelki, prawda? - nadzieja w jego głosie prawie zwalała z nóg. biedny ethan, właściwie bał się sklepów.

- dziecko czy ty masz coś ze sobą? - roześmiała się, uczepiając się jego ramienia i generalnie to miała gdzieś to, że dla osób postronnych mogą wyglądać jak para, którą przecież nie byli. i, co najwazniejsze, nie zamierzali być! ani zsotać! - żelki są o tam - wskazała palcem w stronę, w którą powinni się udać, żeby dotrzeć do żelków.

zupełnie zignorował tą uwagę o dziecku i w ogóle. odczuł taką ulgę na wieść, że marjet wie, gdzie są żelki (!), że chyba jego westchnienie było słychać na drugim końcu sklepu.
- jezu, marjet, dobrze że jesteś! - zawołał i było to naprawdę szczere i radosne i spontaniczne i w ogóle. - ale to może się obrócić przeciw tobie, więc uważaj - dodał już bardziej ethanowo- z lekką ironią. miało to sugerować, że odtąd będzie pewnie bezczelnie i perfidnie wykorzystywał marjetę do odnajdywania w takich wielkich strasznych sklepach wszystkiego. łącznie z nim.

- postaram się - mruknęła, ciągnąć go do żelków, na szczęście nie trafili do jakiegoś działu pod tytułem prezerwatywy czy coś, chociaż czegoś takiego nie ma w tesco, a może w tym francuskim jest, nie wiem. w każdym razie byli na słodyczach. - ale ty płacisz - nie to, żeby była skąpa i nie wiadomo jaka, raczej zapomniała wziąć przeklętej torebki, w której miała portfel.

w roztargnieniu puścił to mimo uszu, bo był bardzo zajęty wypatrywaniem żelków haribo, a po drugie to przecież było całkiem mało istotne, prawda? prawda.
- są! - zawołał tonem, którego nie powstydziłby się żaden uradowany do granic możliwości pięciolatek i popędził do półki, na której leżały upragnione żelki. wrócił bardzo zadowolony z siebie. jezu, śmieszy jest xd. - chcesz coś? czekoladę, albo nie wiem?- zapytał z szerokim uśmiechem. no bo skoro już tu są...