tesco

- nie, dzięki - pokręciła głową, bo wolała obnosić się z tym, że dba o linię, niż z czekoladą, którą miałby jej kupić. wsunęła dłonie do kieszeń kurtki, chociaż wcale nie było jej zimno, raczej po prostu nie miała gdzie ich podziać. i w dodatku nagle poczuła się niezręcznie i sama nie wiedziała, dlaczego. może dlatego, że znów przypomniał jej się ralf...

ale on w ogóle tego nie poczuł. chociaż może tylko tyle, że znowu ogarnia ją ten wisielczy humor. a on za to miał humor świetny, więc nie chciał, żeby ona się smuciła, przecież ją lubił i w ogóle. objął ją ramieniem i pociągnął do kas.
- dobra marjet. to co robimy? - zapytał z entuzjazmem, naprawdę chciał ją jakoś rozweselić i w ogóle. taki dobry chłopiec, prawda?

chciała mu powiedzieć, żeby wypchał się żelkami, ale nic już nie mówiła, tylko jakoś tak bezsilnie objęła go ramieniem w pasie, kiedy to stali w kolejce niesamowicie długiej swoją drogą. zastanowiła się, co teraz mogą robić, ona to najchętniej poszłaby do domu, zakopała się w kołdrze i popadała w depresję, ale taka opcja nie bardzo w tym momencie istniała.
- a co chcesz robić? - spytała.

- nie wiem - stwierdził bardzo inteligentnie. - możemy iść na lodowisko, do kina, do domu na kakao, kawę, herbatę, cokolwiek. a ty?- zapytał patrząc na nią uważnie. był ciekaw, czy powie 'odprowadź mnie do domu', 'chodźmy do ciebie' czy 'wypchaj się żelkami'.

- na lowodisko jest mi za zimno - stwierdziła, bo ona lubiła najbardziej siedzieć w ciepełku. - do kina nie, bo... nie - bo to by wtedy zrobiła sie randka, a tego by nie wytrzymała i poderżnęłaby gardła wszystkim obecnym na sali - a w domu jest nudnooo... to znaczy, huh, zależy czy robi sie coś ciekawego - powiedziała, robiąc krok w przód, czego skutkiem on też musiał zrobić krok w przód, bo koejka musiała sie posuwać do przodu.

- tak, masz rację. w takim razie proponuję domino albo szachy - stwierdził ironicznie patrząc na marjet. - ok, teraz twoja kolej. ja już swoje wymyśliłem - zawyrokował i czekał, co teraz ona wymyśli. w międzyczasie podeszli do kasy, pani w okularach ze szkłami grubymi jak denka od kufla ich obsłużyła, wydała resztę, żelki zakupione, świat jest piękny, cieszmy się.

- och nie wieeem, to nie ja tu jestem twórcza, jeśli mam być szczera, to kochałabym się z tobą do rana, ale ciebie pewnie rozboli głowa albo nie wiem co jeszcze, prostaty dostaniesz - rzuciła kąśliwie, odsuwając się od niego, bo naprawdę jej się zdawało, że wyglądali jak para. a przecież parą nie byli, to jest wiadome, poza tym ona wolała się do niego nie przyznawać jak coś.

- jezu, odczep się ty nimfomanko - parsknął patrząc na nią z udawaną odrazą. - chcesz mnie sprowadzić na manowce i złą drogę, ale ja się nie dam! - w jego głosie brzmiało mocne postanowienie, mimo tego, ze żartował. znowu. jak zawsze. mniejsza. - jestem dobrym chłopcem, nie po to mnie mama wychowywała z takim trudem, żeby teraz jakaś długonoga blondynka to wszystko psuła- i wystawił jej język. był dzisiaj dzieckiem szczęścia, naprawdę. gdyby to porównywać do subkultur, to on byłby teraz najaranym hipisem, a ona jakimś jeszcze w miarę lekkim emo.

- idę do domu - poinformowała go, a raczej burknęła, nawet na niego nie spoglądając. bo ona czuła się odepchnięta i odtrącona i beznadziejna i już biednia nie wiedziała, co ze sobą zrobić, poza tym w tym momencie ethan wydał jej się właśnie najaranym hipiskiem, który chyba trwał w jakiejś abstynencji seksualnej.

- no to chodź, marudo, odprowadzę cię- powiedział pojednawczym tonem, właśnie doznał olśnienia i stwierdził, że chyba przesadził i to za dużo dla biednej marjety. objął ją delikatnie ramieniem, miał chyba nawet lekkie wyrzuty sumienia. - no już, będę normalny, obiecuję - powiedział, głaszcząc ją po ramieniu. i w duchu dziękował, że nie wzięła ze sobą torebki, jeszcze by oberwał, znając życie.

parsknęła w jego ramię, nie bardzo wierząc, żeby ethan kiedykolwiek mógłby się zachowywać normalnie, a szczególnie teraz. ona też normalna nie była, biorąc pod uwagę to, że na środku tesco, dokładnie na środku, przystanęła, wspięła się na palce i zarzuciła mu ręce na szyję, do której to przytuliła swój policzek, przymykając przy tym oczy. bo miała potrzebę w końcu poczuć coś na wzór jego bliskości i nic na to nie mogła poradzić.

uśmiechnął się i mocno ją przytulił. w pewnym momencie stwierdził, że jednak trochę utrudniają ruch, pan ochroniarz kiwnął mu palcem, więc ethan całkiem pewnie trzymając marjetę po prostu ruszył do wyjścia, co wyglądało w sumie dość zabawnie i uroczo. nie mógł się opanować i pocałował te jej długie, pachnące włosy.
- ok, w takim razie ja kieruję - zażartował, kiedy przechodzili przez oszklone ruchome drzwi. - i nie upieraj się, żebym dał ci poprowadzić - parsknął, bo wyobraził sobie właśnie kierowanie w wykonaniu marjety- to znaczy mniej więcej to, że ona niosła by jego na barana.

- nie mam najmniejszego zamiaru - powiedziała cicho, czując przyjemną falę ciepła, rozpływającego sie po jej ciele. rany, już dawno zapomniała, jak to jest, czuć coś takiego. w jego ramionach czuła się po prostu taka... taka bezpieczna, że w sumie mogłaby zamknąć oczy i tak z nim iść, ale na szczęście tego nie robiła! wsunęła dłoń w tylną kieszeń jego spodni, przez moment zapominając całkiem o ralfi i o tej palącej tęsknocie.

- w sumie szkoda. wiesz, dobrze, że nie chciałaś tej czekolady- mruknął uszczypliwym tonem, ale potem się zamknął, bo miał być normalny. bo w gruncie rzeczy całkiem przyjemnie mu się tak z nią szło i nie miał specjalnej ochoty tego zmieniać. dzisiaj miał naprawdę dobry dzień. i poszli do niego, a raczej on poszedł i zaniósł marjetę. i zacznij?