jardin des tuileries

siedział gdzieś tak koło pomnika, ale może na ławce. całe szczęście nie padało i tak był wyjątkowo przybity. ich ostatnie dni z cecilie, nie należały do najlepszych, a to cholernie go martwiło. było inaczej niż wtedy, zanim zniknęła. okazywała mu wtedy tyle uczuć, a teraz......oh, cholera czuł sie po prostu samotny.

Usiadła sobie na ławce i 'przekopywała' torebke w poszukiwaniu zapalniczki, z papierosem w ręku.

głen wróciła z kopenhagi, gdzie była na kilkumiesięcznej wymianie. nie zastała cyryla w paryżu, o zgrozo i właściwie chodziła przybita od kilku dni, poza tym usunęła dziecko, bo przecież jak wszystkim wiadomo, kiedyś tam była w ciąży, co nie. obserwowała delano kątem oka, bo, co tu dużo nie mówić, przykuł jej wzrok, a to dlatego, ze wydawał jej się naprawdę smutny.

Upusciła torebkę, wstała z ławki i kucnęła by ją podniesć i pozbierać szpargały.

delano nie zwrócił z początku uwagi ani na sophie ani na gwen, sori? bardziej był pochłonięty przekładaniem sajdkika z ręki do ręki. miał się dziś odezwać do cecilie, ale to delano i pewnie był trochę obrażony. wsunął więc komórkę do kieszeni przyjemnych levisów, dziś ubrał się raczej na luzie i dopiero wtedy jego spojrzenie padło na gwen. uśmiechnął się do niej przyjaźnie; jakkolwiek przybity by nie był, należał do raczej uprzejmych osób.

Dobra znalazła tą cholerną zapalniczkę i wtedy zapaliła papierosa. Założyła sobie nogę na nogę a jedną rękę wsuneła do kieszeni płaszcza.

speszona, bo głen to jedynie głen, odwróciła wzrok, bo miała wrażenie, że de. wiedział, że się mu wcześniej przyglądała. w końcu jednak obrzuciła go spojrzeniem, by odwzajemnić uśmiech nieśmiało dość, bo tylko leciutko uniosła oba kąciki ust, okręcając wokół palca kosmyk jasnych, niesfornych włosów.

- hej, ja cię skąś znam - stwierdził otwarcie, jakby gwen była jego koleżanką, no nie wiem z przedszkola. poprawił się na ławce, tym samym zsuwając kurtkę z ramion, ale nie było mu jakoś piekielnie zimno. zmierzwił sobie włosy, mrużąc oczy. był pewien, że skąś ją zna, tylko nie wiedział skąd - mieszkasz w paryżu? - wolał się upewnić, by nie popełnić błędu. nie mniej jednak jasne, jaśniutkie kosmyki, w kształcie sprężynek coś mu przypominały.

może włosy łonowe sesil! okej, to tylko żart prowadzącego ;3.
- no tak - skinęła głową, jeszcze bardziej nim onieśmielona niż trzy minuty temu, bo nie często zdarzało jej się, żeby jakiś chłopak zaczepiał ją w ten sposób. głen sądziła, że to tylko wypróbowany sposób na podryw. - ja sobie ciebie raczej nie przypominam.

- jestem pewien, że kiedyś, daaawno cię widziałem. w jakimś hm parku. albo na jakimś placu. oh, sam już nie wiem, ale nawet rozmawialiśmy chwilę - nie mógł sobie tylko przypomnieć jak ma na imię, ale to nie było w tym momencie ważne. bardziej pochłonęło go, lustrowanie wzrokiem długich, długich nóg gwen. zaraz się opamiętał i nawet wyjąl komórkę z zamiarem napisania do sesil.

- naprawdę? - zapytała, w myślach przeszukując rejestr znanych twarzy, próbując dopasować którąś z nich do tej pociągającej twarzy delano, ale za nic w świecie nie mogła żadnej takiej znaleźć, choć była pewna, że TAKIEJ twarzy szybko się nie zapomina. no cóż, może to po prostu przez ten stres. - możliwe, świat jest mały. tak jak paryż.

- mhm, paryż szczególnie - uśmiechnął się. kiedyś z cecilie spotykali się przypadkowo na ulicach, a teraz to się zmieniło i naprawdę nie wiedział dlaczego. póki co znów schował komórkę do kieszeni, myśląc, że cecilie by sie do niego odezwała, gdyby serio chciała się spotkać. zwrócił wzrok, w kierunku gwen, nie przestając się uśmiechać - jak ci na imię? jestem delano. franklin. jak chcesz.

- mam na imię gwen - powiedziała, uważnie badając wzrokiem każdy rys jego twarzy, co było w pewnym sensie uzasadnione tym, że usiłowała sobie przypomnieć, gdzie mogła go widzieć i czy go w ogóle widziała, ale też po prostu samo patrzenie na niego sprawiało jej przyjemność połączoną z dziwną ekscytacją. - okej, będzie delano, bo to pewnie twoja ksywka...

- nieee, to moje drugie imię, ale wszyscy mówią właśnie delano. rodzice nazwali mnie tak po pradziadku - z czego on był cholernie dumny, bo wszyscy wiedzą kim jest słynny franklin delano roosevelt, a w zasadzie kim był. imię gwen natomiast, kojarzyło mu się z jakąś amerykańską piosenkarką, której nie kojarzył, ale obiło mu się o uczy, o czym zaraz ją poinformował.

parsknęła śmiechem.
- gwen stefani, o matko, nienawidzę swojego imienia głównie z jej powodu, chyba bym się prędzej zabiła, niż zaczęła słuchać tych jej bezsensownych piosenek - powiedziała. co druga osoba zwykła jej mówić, że imię głen kojarzy się z głen stefani i mi też się kojarzy. poprawiła krótką spodniczkę, przez którą było jej naprawdę zimno w nogi, nawet mimo pończoch.

- ja nawet nie wiem, co ona ma za piosenki - wzruszył ramionami, nadal rozważając w myślach, wysłanie smsa do cecilie. szybko się jednak rozmyślił, no bo cholera, miał co do niej porządny mętlik. po raz kolejny schował sajdkika do kieszeni, zastanawiając się, co słychać u abigail. doświadczenia z nią, nauczyły go, że z dziewczynami, które mają chłopaków, pozdro aris, nie warto zawierać bliższych kontaktów. podrapał się za uchem, bo przypomniało mu się, że tu obok nie siedzi ani cecilie, ani abigail tylko głę.

a co to ma do tego, że siedziała obok niego xdxd.
- no i dobrze! - ucieszyła się, bo delano był chyba pierwszą osobą w tym tygodniu, która nie wiedziała, co śpiewa gwen stefani, prawdziwy cud. - dużo na tym nie tracisz. a tak właściwie, czekasz na kogoś? - bo ona miała ochotę stąd pójść, ale jeszcze się chciała upewnić czy on nie ma ochoty iść z nią.

- ja? - zapytał, dosyć przygłupowo jak na niego, toteż po chwili się zreflektował - oh, nie, nie czekam - no właśnie. telefon milczał, cecilie milczała, więc na kogo mógł czekać. nicolas sarkozy raczej nie chodzi na spacerki po jardin des tuileries. no, chyba, że carla, żona prezydenta, której zachciałoby się seksu z kimś młodszym, niż jej mąż. poprawił kołnierzyk polo, bo nieco się pogniótł.

przez chwilę miała ochotę poprawić ten kołnierz po nim, bo tylko pogniótł go jeszcze bardziej z tyłu, ale stwierdziła, że nie wypada jej tego robić, tak więc zacisnęła palce na skrawku swojej spódnicy, zerkając na niego z ukosa.
- no to, hm, nie marznijmy tu. mogę cię w sumie zaprosić na kawę? - zapytała, zastanawiając się, co też do cholery ona wyprawia, podrywając przypadkowych facetów.

- nie, nie, stop - uśmiechnął się, w czarujący sposób, grzecznego młodzieńca, który wychował się w arystokratycznej rodzinie. wstał, poprawił spodnie i wystawił w stronę gwen prawą rękę - to ja cię zapraszam, gwen - dokończył w końcu, nachylając się teraz nieco w jej stronę.

- jaki dżentelman! - roześmiała się, a w jej ciemnych oczach zabłysły wesołe ogniki. podała mu swoją dłoń, by wesprzeć się na niej, kiedy wstawała, po czym już ją puściła, nie przestając się uśmiechać. - co nie zmienia faktu, że byłam pierwsza i nalegam.

- okej, ty zapraszasz, ja płacę - bo delano nawet sobie nie wyobrażał, że kobieta mogłaby płacić za niego. był po prostu dobrze wychowanym chlopakiem, z dobrej rodziny, co znaczyło, że zachowuje się jak dżentelmen. wystawił ramię w stronę głę, by mogła pod nie wsunąć łapkę, nie przestając się uśmiechem.

- będę musiała to jakoś przeżyć - wywróciła oczyma, ale tak jakoś przyjemnie, a nie w geście irytacji, wsuwając rękę pod jego ramię; od razu zrobiło jej się cieplej, nie tylko na duchu, ale też w tą łapencję. i poszli i zaczniesz.

Poszła.

lulu siedziała po turecku na ławce niedaleko pomnika, z zakrętką od długopisu w prawym kąciku ust i notatkami z historii w garści. namiętnie je przeglądała, próbując zapamiętać te wzystkie daty, których było za dużo, i wydarzenia, które wydały jej się mniej więcej tak samo nudne, co filmy o hobbitach.

poszła się przespacerować bo jakoś w domu nie umiała usiedzieć. wzieła ze sobą psa i chociaż było zimno i ciemno to ni emiała nic lepszego do roboty.

usiadła koło pomnika z kawą w ręku i oglądała przejeżdżające na ulicy obok auta.

przyszła sobie tutaj i od razu zapaliła kolejnego papierosa. myślała teraz sobie o plotkach i w sumie nawet teraz sobie już wszystko poukładała. patrzyła na ludzi i powoli spacerowała.

spojrzała na dziewczyne co też sama spacerowała i zaczeła się zastanawiać czy by nie zagadać ale jakoś isę jej głupio zrobiło.

więc ona podeszła do niej. i zagadała. - czeeść. sama jesteś ? zapytała z uśmiechem. a co jej szkodzi poznać kogoś nowego.

-totalnie sama-uśmiechneła się do niej- jestem Georgina-podała jej prawą ręke z kawą bo jakoś tak odruchowo bo praworeczna była, kapneła sie dopiero jak już wyciągneła xP

włożyła więc papierosa do ust, i podała jej prawą rękę. przy okazji też poprawiła spadającą torebkę, która i tak zaraz pewnie jej spadnie. - ja też. desire. powiedziała z uśmiechem.

zastanawiała się czemu desire jest sama no bo w sumie brzydka nie była i wydawała sie miła- hmm... a czemu jesteś sama?-spytała. może była wścipska ale chciała jakoś wiedzieć. napiła sie kawy

wyjęła juz tego papierosa z ust i się zaciągnęła. - hm, może dlatego, że mój hm, kolega, bo chłopakiem go nie będę nazywać, mnie olewa, a drugi jest zajęty. powiedziała z uśmiechem. - ale wiesz, ja tak lubię sama czasami wychodzić. powiedziała i wypuściła dym z ust.

-rozumiem doskonale- powiedziała chociaż sama nie przepadała za samotnością,ale co miała zrobić?- co nie zmienia faktu że współczuję facetów- usemichnela się

uśmiechnęła się do niej. - czytałaś plotki ? zapytała, bo chyba powinna ją kojarzyć właśnie z nich. bo to ona się ostatnio pojawiała jako między innymi nieszczęśliwie zakochana alkoholiczka, co w ogóle nie było prawdą. no może z tą nieszczęśliwie zakochaną dziewczyną była prawda.

-hmm tak- otworzyła telefon i przeczytała ze są nowe plotki- oprócz najnowszych-uśmeichneła się- a co? plotkara cię maltretuje?-spytała

pokiwała głową i odchrząknęła. wyrzuciła za siebie papierosa. - hm, można tak powiedzieć. ale jest nawet ok. nie przejmuję się tym. powiedziała z uśmiechem, i właśnie upadła jej torebka i ten nieszczęsny pamiętnik, który się otworzył.

gee była tylko człowiekiem i to było silniejsze od niej, przeczytała kilka zdań- przepraszam!- powiedziała natychmiast ale i tak przeczytała jak D napisała o... ?

wzięła ten pamiętnik i się zakłopotała, bo napisała o dejwidzie. joł. właśnie. - eee. eee. próbowała coś z siebie wydusić, ale nie umiała. - nie szkodzi. włożyła pamiętnik do torby i od razu ja zapięła.

tak. włąśnie. gee przeczytała o dejwidzie xP- hmm... ja już jakoś tak mam- tłumaczyła sie niepewnie, bo z jednej strony coś tam o dejwidzie było a z drugiej on asama by się wkurwiła jak by ktoś jej djary czytał

uśmiechnęła się, i tym maskowała właśnie zdenerwowanie. bo to był jej prywatny świat i jej wyznania i jej świętość niemalże. - nie o, ok, w porządku. ale obiecaj mi, że zapomnisz o tych zdaniach. powiedziała z uśmiechem. - ok, bo wiesz eee.... no właśnie. powiedziała.

-pewnie-powiedział szybko chociaż jakoś narazie jej się nie udało tego spelnić, po chwili powiedziała- jakoś mi nie idzie-uśmiech nr 23 xP

- a co konkretnie przeczytałaś ? zapytała bo chciała wiedzieć. tak z czystej ciekawości.

-nic nic, tylko o davidzie i tyle- uśmiehcneła się bo chciałą zatuszować coś tam zaskoczenie czy coś tam xP

spuściła głowę i włosy opadły jej na twarz. powiedziała sobie w głębi duszy, że nie będzie się wściekać czy coś takiego. - znasz go ? zapytała tak po prostu z ciekawości.

-hmm tak- powiedziała jakims obojętnym głosem- ale serio nic wiecej tylko to co było napisane czerwonym mazakiem, wiesz rzuca sie w oczy

- mam nadzieję, że nie czytałaś tego o sushi. szepnęła do siebie. i mała nadzieję, że tego nie usłyszała. z resztą, ona często pisała o dejwidzie. przynajmniej ma kilka wpisów. wyrwała kartkę i napisała jej swój numer. - masz, jak będziesz chciała się spotkać, pójść na kawę, czy coś, to zapraszam. uśmiechnęła się i podała jej kartkę.

-chętnie-wzieła nr i zapisała w tel no i sygnał puściła- a to ja-uśemichnełą się

zapisała sobie więc jej numer, żeby miała. - doobra. to wiesz, jeszcze pewnie się na kawę umówimy nie ? i na ciacha. powiedziała z uśmiechem, i pomyślała sobie o sushi, bo była głodna.