wąskie uliczki paryża

chodził sobie w te i z powrotem, pewnie udawał jakiegoś myśliciela filozofa, nie wiadomo po co. no to 'spacerował' tak sobie rozglądając się dookoła czy nikt go nie śledzi, żartuje. słuchał też przy okazji muzyki ze swojego ajfołna, bo tak jest fajnie.

Ponioeważ miała blisko przyszła tutaj do p.
Od tyłu zasłoniła mu oczy i kazała zgadywać kto taam.

- hmm - mruknął - joanna? nie, czekaj! pani danusia z mojej klatki - roześmiał się szyderczo, tak jak morderca, żartuje! - a może lena - pokiwał głową, odwrócił się na pięcie wywalając się bo był mokry chodnik. nie, wróć! obrócił się bez żadnych uszczerbków na zdrowiu i naciągnął jej mocniej czapke na głowe, jak miała, żeby znów nie była zakatorzona.

A ona wspięła się na palce bo p. był wysoki żeby go pocałować w policzek. - Czemu plączesz się sam.? - Spytała.

- na pewno lepsze to niż siedzenie w domu, opiekowanie się kotem i oglądanie po raz miliony kevina samego w domu - włożył dłonie do kieszeni, rękawiczki sux. chemia też sux - ale tobie nie radzę chodzenia samej jak jest ciemno - wujek dobra rada.

Boisz się ze mnie ktoś wsadzi do worka czy jak? - Zaśmiała się bo jej się przypomniała baba jaga.... - A jak jestem z tobą to już moge.? - spytała mróżąc oczy.

odpowiedział, że tak i poszedł, bo ja musze iść. BO MI MATKA DO KSIĄŻEK ZAGLĄDA. ide ją albo siebie zabić, jezuuuuu.

Ułaaa.
I ona także poszła i o.

wracała do domu czytając dzisiejszą gazetę, a w niej coś o tym kryzysie w stanach i czymś tam jeszcze, plątały jej się nogi i język pewnie też by się plątał, gdyby z kimś rozmawiała. do siebie nie lubiła mówić.

ostatnio pani chrul <3 uswiadomila karoline tylki [tyłki xd] ze nie czyta sie lewis tylko lujis i ona nie czyta jakos kareline tylko karolina i karolina tez powinna nauczyc sie czytac. pani chrul to milosc mojego zrycia. lujis! wiec spacerowal sobie jak to przystalo na poswiateczny wieczor, nieco skacowany, dziadek akurat hojnie doil wnuka, i tak pil sobie kole w puszce z zielonej slomki kiedy wreszcie kola sie skonczyla a lujiz niezbyt wyraznie widzacy w tej ciemnosci wpadl na melanie bo myslal ze to kosz na smieci. - ojezu, sory.

matko co za kareline xd no pozdro dla pani chrul
dobrze, że nie probował do niej wyrzucić tej puszki, bo by chyba była wkurzona, to znaczy bardziej wkurzona niż teraz, bo prawie wyjebała nosem w mur jakiejś niewysokiej kamienicy, z oknami przystrojonymi lampkami, pewnie przy okazji ten nos łamiąc, lub robiąc nim dziurę w ścianie. złapała się za głowię i mrużąc oczy zmierzyła wzrokiem napastnika. - o matko, naucz się chodzić, idioto..........

kk nie zrozumialas xd
-życie to nie simsy, nauka chodzenia nie zajmuje piętnastu minut, kretynko - pouczył ją z niemałą wyższością, bo dzieląc się z ludźmi taką prawdą życiową po prostu he ment it xd należy się mu wyższość. podparł dłonie na biodrach w pozycji bojowej i zmierzył melanie.

- czego ty nie powiesz... - mruknęła, poprawiając swój przekrzywiony kapelusik, by nie był już taki przekrzywiony anymore. obrzuciła go złym spojrzeniem i nie wiedziała, czemu jeszcze nie uciekł, bo normalnie to po tym ludzie uciekali. może wlazł na jakąś gumę do żucia i nie może odkleić buta ;_;

-juz nic. podobasz mi sie - przestapil z nogi na noge, przekrecajac rece do normalnej pozycji wiszacej, ale jednak zaraz skrzyzowal je na piersiach, bo nie mial co robic z dlonmi, wpradzie nie pocily mu sie, czy cos, bo mial jako takie doswiadczenie w rozmowach z paniami i nie bylo problemu, wyszczerzyl tylko sie w bezczelnosci pelnym usmiechu, o.

- nie wiem, czy mam się z tego powodu cieszyć, czy płakać. jesteś dobry w łóżku? - jej zdaniem wyglądał trochę jak dziecko, to znaczy najpierw, potem już mniej, kiedy popatrzyła z innej strony i mniej mrużyła oczy (w ogóle powinna iść do okulisty czy kogoś innnego, bo niedowidziała) to był seksboi z niego, zwinęła gazetę w taki ten no rulonik.

-nie tak bardzo jak starszy karateka, ale nadal mam jakieś umiejętnośći. pytasz aluzyjnie tudzież orientacyjnie? - uniósł dłoń i podrapał się po policzku, w zasadzie chciało mu się płakać. od pogody, na pewno.

- chyba raczej orientacyjnie. jestem melanie - przekrzywiła głowę, nie odrywając od niego wzroku. chyba nawet trochę się uśmiechnęła, ale tylko trochę, wyciągając w jego stronę dłoń. tak, prawie zapomniała, że przed chwilą była na niego strasznie zła, że ją rozdeptał.

-może to i dobrze, gdybym teraz cię przeleciał, chociaż to brzydkie określenie - wziął jej dłoń w swoją i uścisnął delikatnie, uśmiechając się szelmowsko, przysunął się nawet nieco i pogłaskał ją po policzku, co za świnia! prawie szowinistyczna - ..lewis.

jako że melanija lubiła porównywać ludzi do postaci z seriali, filmów i książek, to marszcząc nieznacznie czoło, co było niespecjalnie widoczne, głównie przez jej grzywkę, zastanawiała się, do kogo podobny jest lewis. stwierdziła zaraz, że trochę czakowaty jest, po czym oblizała usta i klepnęła go zwiniętą gazetą w ramię, albo gdzieś poniżej. - mam ochotę na drinka. to aluzja.

lewis nie ogladal gossip girl. - właśnie nauczyłem cię nowego rzeczownika czy znałaś już wcześniej? wybacz, tylko się droczę - podał jej ramię, czekając aż wsunie w nie swoje i uśmiechnął się, a raczej wciąż się uśmiechał. - słuchaj, nie mam ochoty iśc do żadnego klubu, możemy czmychnąć stąd do mnie. co?

wsunęła w nie swoje : d. przewróciła oczyma, 'aluzja' to było słowo raczej nietrudne, zaledwie trzysylabowe (liczyłam sto lat sylaby xd), chociaż pewnie takiemu tomkowi już sprawiłoby problem.- niech będzie, o ile masz wygodną kanapę i ciepłe grzejniki - rzekła i zacznij.

whoa, siedziala gdzies w tych okolicach i generalnie to kontemplowala swoje krociutkie bordowe paznokcie, uznala jednak ze obedzie sie bez poprawek zadnych. i tyle.

Paige, na niewysokich obcasach, może z siedem centymetrów i swoim nowiutkim płaszczyku do połowy uda, przemierzała wąskie, pragnąc już wrócić do domu i zaszyć się pod ciepłą, różową kołderką. Musiała jeszcze wstąpić do księgarni, bo jakąś dziwną lekturę do szkoły, przecież ona nienawidziła francuskiego! W każdym razie całkiem niedawno wróciła z Londynu, gdzie spędzała sylwestra ze znajomymi i było jej chyba smutno, że tutaj poza tymi przygłupawymi kujonami ze szkoły i abigail nikogo nie ma.

zapomniała pomyśleć o parkerze, który wyrósł właśnie tuż przed nią, bynajmniej nie spod ziemi. po prostu wyszedł z pobliskiego sklepu spożywczego dzierżąc w dłoni siatkę z serkiem almette, ogórkiem i połową bochenka chleba. tak, tak parker też czasem musiał jeść. uśmiechnął się do paige i odruchowo zmierzwił i tak rozczochrane włosy. taki nawyk harego potera się w nim obudził, pamiętasz? a nie, to jamesa pottera. ;d

No właśnie Dżejmsa <3<3<3<3 Okej, Paige w zasadzie faktycznie przypomniała sobie o Parkerze, dopiero w momencie, kiedy stanął jej na drodze z siatką zakupów. Był tak cholernie wysoki, będzie musiała pomyśleć o zakupie szczudeł w najbliższym czasie. Tymczasem jednak zadarła podbródek do góry i uśmiechnęła się sympatycznie, bo miała dziś dobry humor.
- Cześć - chciała dodać, ze jest frajerem i go nienawidzi i go zabić, powiesić, skopac i tak dalej, bo się nie odzywal, ale na szczęście stała stukając tylko przodem buta o chodnik i przypatrując się Parkerowi zadziornie.

-mam szczęście, że wzrok nie może zabijać - zaśmiał się, odsuwając dłoń od włosów i wsuwając ją do kieszeni. zakołysał się na boki, ale nie pod wpływem alkoholu tylko tak po prostu, też tak mam kiedy nie wiem co zrobić albo powiedzieć. w identycznej sytuacji znajdował się parker. nie powie przecież paige, że przes ostatnie x czasu miał więcej dziewczyn niż możnaby zliczyć na palcach, pozdro wieczorkowski - co u ciebie? - wyszczerzył się głupio.

Zmarszczyła nieco nos, bo Parker miał ładne perfumy, a ona wcale nie chciała żeby jej się to podobało. Oparła się nawet o szybę pobliskiego sklepu, byle jak najdalej od tego frajera i jego popierdolonego kolegi Nathaniela! Wielcy się faceci znaleźli! Ostatnio stosunki Piage & Abigail nieco się poprawiły i siostra nawet jej się zwierzała. Tymczasem jednak Paige wzruszyła lekko ramionami, przekładając torebkę z prawej do lewej dłoni.
- Nic szczególnego - odparła, mierząc wzrokiem jakieś dzieciaki, które przechodziły obok. Miała ochotę pójść, a jednocześnie czuła jakby stopy jej przyrosły do tego pieprzonego chodnika. Fakin chodnik..............

przeczytałam fakin chodak i teraz chichram, aż mnie brzuch rozbolał xd.
parker zmarszczył brwi tak dla odmiany i podszedł o krok do paige, obejmując ją i przysuwając do siebie.
-hej, mała nie złość się na mnie - stwierdził, bo to co odstawiała paige nie można bylo nijak inaczej nazwać. obraziła się!

To, co zrobił Parker było całkiem niebezpieczne, bo Paige wcale a wcale nie zamierzała przestać się na niego wkurwiać, więc jednocześnie mogła mu zrobić krzywdę. Odchyliła się jednak trochę do tyłu, by spojrzeć na niego jak na idiotę. No, może tylko trochę.
- Bo? - zapytała dosyć lakonicznie, stwierdzajac, ze coś chyba się w niej urodziło, ale to nie było dziecko z pewnością, bo zaświadczam, że nie jest wiatropylna. No stress, no stress, Paige. Na szczęście nie należała do dziewczyn, którym miękły nogi pod wpływem dotyku chłopaków, no może tylko troszkę również, więc dobrze się trzymała.

-bo zupełnie nie masz ku temu powodów, temu - odpowiedział, odsuwając się od niej i machając swoją siatką z zakupami. paige znowu siedziała w swojej skorupce, a jemu nie specjalnie chciało się ją stamtąd wyciągać na siłę. poczeka, aż sama do niego przyjdzie. jak ta, no góra do mahometa. jakoś tak.

Nie znam nic o górze i Mahomecie :d.
- Więc się przesuń, a ja sobie pójdę - mruknęła niemrawo, bo to Paige, ona pewnie by wolała by ktoś, a dokładniej w tym przypadku Parker, bardziej się nią interesował. Tym bardziej, że ojciec ma mieć dziecko i już całkiem ja ignoruje, myśląc, że jeśli wpłaci jej pieniądze na konto to już wszystko będzie załatwione. Tak, tak biedna Paige czuła się opuszczona, jak tylko wróci do domu to poszuka sznurka i się powisi. Albo potnie bo to w Paryżu ostatnio takie popularne.....Tymczasem jednak ukryła się za kołnierzem płaszcza, a dokładniej pół twarzy ukaryła za kołnierzem płaszcza, bo to po pierwsze jej płaszcz, a po drugie jej płaszcz. I tyle.

wzruszył ramionami i uciekł, bo nie orientował się w pomocy emocjonalnej serowowanej dziewczynom takim jak paige.

A Piage do domu chyba.

Spacerowała tędy bo tak.

abigail snuła się wzdłuż wąskich podjadając żelki-żabki-harobo z paczki. miała stosunkowo dobry humor, jeśli nie liczyć tego, że nie miała bladego pojęcia gdzie jest jej siostra. właściwie postanowiła do niej napisać, oo! wyciągnęła więc telefon i jedną ręką ogarniała smsa.

A Jeremiah no cóż, musial przyznać sam przed sobą, że dziś celowo zmaterializował się przed apartamentowcem, w którym mieszkała Abigail i teraz szedł jej śladami, obserwując miarowe kołysanie jej tyłka, ale i burzę rozwianych włosów. Oddałby wszystko, dosłownie, by mieć ją na wyłączność ;<. Tymczasem jednak, przyszpieszył kroku i zaszedł Abigail drogę, uśmiechając od ucha do ucha.
- Cześć, znów mnie śledzisz? - jasne, jasne to tylko taki rzard.

-ee, nie. dzisiaj twoja kolej - uśmiechnęła się i wspięła na palce nieświadoma trafności swojego stwierdzenia, całując go w policzek z ręką na jeremiasznym ramieniu. miała dobry humor spowodowany żelkami. wsunęła telefon z powrotem do niewielkiej torebki i opadła na pięty, bo miała dzisiaj na sobie jakieś miłe czerwone baletki, toteż różnica wzrostu pomiędzy nią a jerrym była dość znaczna.

- W porządku. Co słychać? - zapytał, opierając plecy o pobliską ścianę i przyglądając nadal Abigail. Pół nocy nie spał, bo zastanawiał się, jak zareaguje na jego mroczną przeszłość i póki co wolał nic nie mówić. Chyba niespecjalnie mu się śpieszyło do tego, by mu zwiała sprzed nosa.

-w zasadzie nic, usiłuję nawiązać kontakt z siostrą, ale marnie mi to idzie - wzruszyła ramionami i stanęła naprzeciw niego - a u ciebie? nie spałeś całą noc, czy jak? - przechyliła głowę i wyciągnęła rekę, żeby nastepnie przesunąć dłonią po jego bladym policzku.

To było bardzo miłe uczucie, Abigail miała zimne dłonie, więc wziął je i wsunął do kieszeni swojej kurtki. Bo tak.
- No, nie mogłem zasnąć, oglądałem kilka filmów - i wcale nie pornograficznych. Strasznie bolała go głowa, a wczoraj wypił przecież tylko dorobine whisky. Westchnął ciężko; czuł się źle, z tą calą nieszczerością wobec Abigail, ale przecież nie mógł jej powiedzieć, że siedział w więzieniu, za przemyt narkotyków - aaa to ta...wybuchowa?

nie mogła nic poradzić na to, że uśmiech sam pojawił się na jej twarzy, kiedy jeremiah nie znając paige tak trafnie ją scharakteryzował. zaraz jednak przypomniała sobie, że miał przyjemność poznać ją kiedy przyprowadziła go po raz pierwszy do ich mieszkania i zarzygał ulubione manolki paige. w zasadzie mogła wtedy być bardziej wybuchowa niż zwykle, no ale nieważne. nie będzie przecież kontemplować osobowości siostry kiedy stała przed facetem na widok którego jej serce dostawało jakichś warjacji.
-tak właśnie, ta wybuchowa.

- Wiesz, zawsze jakby nadciągała burza z jej strony, możesz wpaść, mam wolną kanapę...i miejsce w łóżku też.....- ona też wczoraj była zbereźna, więc dlaczego on miał nie być? Nie mógł się powstrzymać od ponownego zlustrowania Abigail, była niziutka, bardzo, bo wlaśnie tak wyobrażam sobie Willę, choć nie wiem ile ma centymetrów. On miał duzo. Wszędzie, hihi.

wiedziałam, że dopiszesz wszędzie! xd
a willa ma 163, faktycznie niezbyt wysoka. jak ja!
-mmm, kusząca propozycja, ale.. - urwała i podniosła na niego wzrok, uśmiechając się kącikiem ust - ale chyba muszę zabrać się za naprawę stosunków między nami. nawet nie zauważyłam kiedy wszystko się posypało - wzruszyła ramionami i delikatnie masując plecy jeremiasznego pod tą jego kurtką, podeszła krok bliżej. było jej zimno, a od niego biło przyjemne i przyciągające ciepło. plus ponętny zapach perfum i pod abigail powoli uginały się kolana.

Bo on to tak naprawdę kaloryfer.....Ułożył prawą rękę na wąskiej talii Abigail, ale spoko nie miał takich długich rąk, by objąć ją całkiem. Uśmiechał się, z przymkniętymi powiekami, opierając brodę o czubek jej głowy. Bylo mu w tym momencie zupełnie przyjemnie, mogliby tak przymarznąć na zawsze - przyjemne z pożytecznym, nie musiałby przecież pracować.
- Studiujesz? - zapytał w końcu, chociaż zaraz tego pożałował, bo pewnie Abigail będzie pytała o to co on robi.

no jasne, że będzie. akcja i reakcja.
-hm, nie. to znaczy już wiem co chcę studiować, jeszcze tylko muszę zdać maturę i oh sama nie wiem, jerry, na pewno wszystko zawalę i będę mogła strzelić sobie kulkę w łeb, bo matka nie będzie się do mnie odzywać, ojciec rzuci krótkie 'a nie mówiłem. paige zawsze wydawała się być lepszą córką, teraz mam na to dowód' a ja sama będę mogła udać się w nieznane i zakopać żywcem pod ziemią - westchnęła, opierając się o niego całym ciałem. ah, presja presja - a ty? co robisz?

- Tak naprawdę to wyglądasz na mądrzejszą od swojej siostry, dasz radę, na pewno - wyszeptał, zachrypniętym głosem wprost do ucha Abigail. Co z tego, ze napisałam na odwrót..... - A ja......? A ja......pracuję w biurze ojca. Jestem architektem - jasne, tylko tam segregował papiery, bo przecież nie umiał rysować, a papiery załatwili rodzice. Cudownie.

-o, to świetnie! na sorbonie? - zaopytała, patrząc na niego świecącymi oczyma, bo jeśli tak będzie mógł jej o tym wszystkim opowiedzieć. czy trudno się dostać, jakie są zajęcia i czy bardziej będzie opłacało jej się studiowanie właśnie na sorbonie czy oxfordzie, bo planowała ewentualny powrót do anglii, gdyż w paryżu w zasadzie nic jej do czasu nie trzymało, no właśnie do czasu. powiedziała mu wszystko z niemalże wypiekami na twarzy, pomijając kwestię tego, że jednak coś ją tu trzyma.

Ktoś chyba, hyhy.
- Taaak, tylko ja już skończyłem - rzekł automatycznie, bo opowiadanie o studiach, na których nie był, jakoś niespecjalnie mu się podobało - w zasadzie nic zachwycającego, są bardziej przyszłościowe kierunki. Chyba, że naprawdę lubisz to robić. Ja w zasadzie niedawno wróciłem do Paryża, dopiero.

-już skończyłeś? - szczerze powiedziawszy, wyglądał tak jakby został mu conajmniej rok studiów i zasadniczo chyba tak było zresztą nie wiem ile trwa architektura, nie będę się w to teraz zgłębiać, dam ci znać jak już się dostanę. abigail wysunęła ręce spod jego kurtki i potarła jedną o drugą - hm, chodźmy do cafe de paris, opowiesz mi coś o sobie. gdzie byłeś? - spojrzała na niego zainteresowana?
pole minowe, co?

- Hm, wolałbym do tego nie wracać - rzucił, już trochę zaniepokojony i poszli, a ja zacznę.