wąskie uliczki paryża

sasa szczwany lis thomas stał teraz w wąskich, czekając na paige, która według jego skrzętnych obliczeń będzie teraz tędy wracać do domu. zapali piątego z kolei papierosa i przestąpił z nogi na nogę. miał na sobie seksowne diory, specjalnie dla ciebie samr.

dobra, znudziły mi się duże literki. diory, mrr. paige, prawie napisałam samer, wracała właśnie tędy do domu. była rozdarta, nie wiedziała co ma zrobić, bo ta większa część jej, chciala wrócić do londynu jednak. w zasadzie w paryżu trzymał ją tylko parker, chociaż z drugiej strony bała mu się ufać. machała swoją torebką vuittona, wzdychając raz po raz. bała się chodzić tędy sama.

-ha! hubabubapokemony i te no stare wrony! - zawołał, czując się w tym momencie jak fiftisent, bo tak zajebiście zrymował. jeszcze tylko bit i hit gotowy. bit i hit. hit i bit. joł, joł. ogarnął się jednak i poprawił poły swojego czarnego płaszcza od armaniego, lustrując paige uważnym spojrzeniem.
-paige, mała co ty tutaj robisz? - nie, no bo wcale nie wiedział, że będzie tędy przechodzić xd.

Oczywiscie niesamowicie się zlękła, było tak ciemno, że z początku go nie rozpoznała. Spoko, spoko nie miała jednak problemu ze wzrokiem, toteż kiedy podszedł bliżej, uśmiechnęła się szeroko i rzuciła mu na szyję (skąd mogła wiedzieć, że jest kryminalistą i traktował tak bezczelnie jej kuzyna bastję :c).
- O mój Boże, Thomas! Nie spodziewałam się ciebie, tutaj. Co słychać? - zaświergotała wesoło, muskając jego oba zimne, prawie lodowate policzki.

-nikt się mnie nie spodziewał, bo pojawiam się i znikam, pojawiam się i znikam - zanucił i uśmiechnął się do niej jak na szczwanego lisa przystało, wsuwając ręce do kieszeni spadających z tyłka levisów. bo pomimo iż thomas był kryminalistą, nie przeszkadzało mu to w nieziemskim i seksownym wyglądzie, który szpeciła może jedynie blizna na jego torsie zafundowana przez sebastję, ale tego nikt nie widział. a przynajmniej nie paige w tym momencie - u mnie, hm nic nadzwyczajnego snuję się po mieście i ubijam interesy. a u ciebie? abby? rodziców? yy ciotki marge? hmm wujka frederico? dziadka guntera? xdd

- u rodziców nic nowego. pewnie wiesz, że się rozwiedli, prawda? musisz wiedzieć, wszyscy wiedzą. z ciocią ostatnio widziałam się zanim wyjechałam z londynu, ale wtedy była tak samo gruba jak zawsze. wujek chyba ma problemy z cukrzycą, ale to nic poważnego. a aaaaby. hm, no cóż snuje się po mieście, jak to ująłeś, z jakimś nieciekawym typkiem. jerry? jeremiah, chyba jakoś tak. nie podoba mi się on, uh. a ja....myślę o powrocie do londynu, ale chyba tego nie zrobię, bo...ktoś mnie tutaj zatrzymuje - oparła się o najbliższą szybę sklepu, by przyjrzeć thomasowi - wcale się nie zmieniłeś, głupku.

-jakto? jestem przystojniejszy - zamachał brwiami, marszcząc je jednak kiedy skojarzył jeremiaha ze swoim kumplem, który poszedł siedzieć pięć lat temu, kiedy świecili tryumfy będąc przemytnikami heroiny. potarł łonią o brodę i zastanawiał się czy to możliwe, żeby chodziło o tę samą osobę. wyszedł? nawet jeśli tak, nie był odpowiednim mężczyzną dla abigail, to wiedział na pewno. zastanowił się jeszcze chwilę dla wywołania lepszego efektu dramatycznego, po czym w końcu się odezwał - nie sądzę, żeby jerry był dobrym facetem dla abby. jeżeli to ten o którym myślę.

- znasz go? taki wysoki, ma garbaty nos i chyba nigdy się nie uśmiecha ;< - pokręcila energicznie głową, wzdychając - tez myślę, ze nie jest dobrym towarzystwem dla mojej siostry. wygląda jakby dopiero co wyszedł z więzienia, czy cos takiego - i jeszcze ten styl sprzed pięciu lat, panie, to już dwudziesty pierwszy wiek ;< (nie to żebym pięć lat temu również był dwudziesty pierwszy ale cśśś).

nie wymagajmy od paige zbyt wiele, jezu zawsze piszę papuga, zamiast paige nie mogę z tego.
thomas zasępił się, słysząc potwierdzenie swoich obaw w słowach paige. teraz pozostawało tylko powiedzenie jej o nim całej prawdy, która zapewne momentalnie dostanie się do uszu abigail. jeżeli chodziło o te dwie, thomas zawsze stawał się zaskakująco człowieczy i chciał je bronić. w końcu to jego małe prawie-siostrzyczki. oblizał usta i poprosił paige żeby usiedli na pobliskiej ławce, bo ma jej coś do powiedzenia.
-właściwie on wyszedł z więzienia. siedział pięć lat - spojrzał na jej profil i miał ochotę odgarnąć kosmyk włosów z jej twarzy, czego jednak nie zrobił.

- o....cholera. ona teraz u niego jest, mój boże, jak on jej coś zrobi, jezu, muszę koniecznie do niej zadzwonić. thomas, odezwę się do ciebie i umówimy się na kawę, a teraz ja...wybacz muszę to załatwić - i pocałowawszy kolegę w policzek pobiegła do domu, wyciągając komórkę z torebki, w międzyczasie.

-zawsze do usług! - zawołał za nią z nadal trzymając ręce w kieszeniach oddalił się, chichrając.

z siatka pomaranczy wracal do domu waskimi, majac nadzieje, ze siatka mu nie peknie. musial wyblagac od kobiety w sklepie plastikowa torbe, bo nie mial zadnej nieplastikowej :c a tamta niechetnie mu dala, jak zrobil oczy kota ze szreka, staryy numer, a niektorzy wciaz sie na niego nabieraja.

susannah właśnie wracała od koleżanki, z którą próbowały się uczyć, ale w końcu tamta tylko gadała o swoim chłopaku, więc chyba niespecjalnie im to wyszło. susannah szukała weny, bo dziś od rana niespecjalnie szło jej pisanie, a chciała dokończyć opowiadanie o...no cóż o jeff'ie. tymczasem jednak wyszla za róg, wpadają prosto na niego.
- oh, przepraszam. cześć - uśmiechnęła sie jednokącikowo, bo tak.

- ugh! - westchnal, jednak gdy stwierdzil, ze szczesliwym trafem siatka wytrzymala zderzenie to 'ugh' zmienilo sie w cos bardziej jak 'uff'. usmiechnal sie, stwierdzajac, ze to susannah, ktorej poczatkowo nie poznal, co bylo spowodowane pewnie tym, ze patrzyl na jej buty. - czesc! o mamo, nie umarlas? znaczy hmm teraz? znaczy.. jestes cala?

uśmiechnęła się sennie, bo ostatnio niezbyt mogła spać nocami, a za dnia nie miała czasu, na takie głupoty jak spanie. odgarnęła pasmo lekko pofalowanych włosów.
- w porządku, w porządku - odpowiedziała, poprawiając torebkę na ramieniu - co słychać? to znaczy wczoraj pisałeś, więc pewnie nic się nie zmieniło...- ale nie wiedziała co ma mówić, to pewnie dlatego. są dwie opcje zrobię kawę i ja wypię, albo kupię red bulla i go wypiję. wybieram numer jeden, bo po red bulla trzeba iść do sklepu.

chce kawy :c przelozyl pomarancze do drugiej reki, bo moze i nie byl jakims slabeuszem, ale nie mogl przeciez piec godzin trzymac sto kilo pomaranczy w jednej rece no nie.... pokiwal glowa - owszem, chyba niewiele sie zmienilo.. ale w zasadzie juz nie jest mi zimno. okazalo sie, ze jednak bylo cos nie w porzadku z grzejnikami i nie grzaly tak, jak powinny.. a u ciebie sie cos zmienilo? patrz, mam pomarancze.. - pochwalil sie.

to chodź, ja już zrobiłam.
- nieee, wlaśnie wracam od koleżanki, która przez kilka godzin opowiadała mi jaki jej chłopak jest cudowny i dalej nic nie umiem. kiedyś też mi padło ogrzewanie, ale akurat nie było mnie w paryżu - odpowiedziała w końcu, po dłuższym rozważaniu przeproszenia jeff'a i pójścia spać. powinna pić więcej kawy. nie to żeby wypiła już z milion.

chce z cukrem, mlekiem i z ekspresu~~~!!
- dobrze, ze mi kolezanki sie nie zwierzaja.. ani koledzy! - westchnal z pewna ulga, usmiechajac sie. oparl sie az o sciane jakiejs kamienic, gdzie akurat nie bylo okien (a przynajmniej nie bylo ich widac), bo musial odpoczac. - a czego powinnas sie nauczyc, suzi?

nie mam ekspresu, sory, :d.
- pewnie wszystkiego, ale nie mam energii, nic mi się nie chce, chciałabym się w końcu wyspać, a tu ciągle ktoś wierci z sąsiadów, albo dzwoni od rana i tak dalej - westchnęła ciezko, conajmniej jakby miała z osiemdziesiąt lat. marzyła zeby w koncu się rozluźnić, pójść się czegoś napić i to bynajmniej nie miałby być kawa.

- moze powinnas sie nauczyc jakiejs autohipnozy albo czegos takiego... no wiesz co mam na mysli - podrapal sie po nosie. - ja tak sobie mysle, ze ty wciaz musisz sie czegos nauczyc. ja sie nigdy nic nie ucze, serio. a jeszcze mnie chyba nie wywalili z uczelni! - chociaz kto to wie.

- no tak, bo większość zajęć w stylu filozofia, angielski i tak dalej, mam już zaliczone po liceum, więc nie muszę chodzić na wykłady tylko kolokwia, zaliczenia i tak dalej, więc jakoś muszę się uczyć - bo ona chciała skonczyć te studia i mieć w koncu spokój, ale jak tak dalej pójdzie, to pewnie nic się i tak nie nauczy, bo ostatnimi czasy nic nie robiła tylko pisała durne wiersze tudzież opowiadania o jeff'ie i tak dalej i uważala to za kompletnie glupie, bo była po części feministką.

aha no i poszła, powiedziała, że odezwie się potem, bo musi zanieść rzeczy do pralni.

Wracała do domu. Była w doskonałym humorze. I nagle zadzwonił jej telefon, to odebrała, bo to tata był. Usiadła na jakimś murku wkładając sobie pod tyłek torebkę, żeby pogadać spokojnie i nie ukrywajmy zapalić.