seine

Siedziała sobie na zielonej trawie i w wpatrywała się w zachód słońca. Był przepiękny... Patrząc na wieże Eiffla wspominała jak chodziła z Robertem. Z jednej strony żałowała, że wybrała jego brata, bo przecież dla niej ważny był on, a nie jego brat...

Przyszła, rozejrzała się i zobaczyła Hil
- Cześć! - krzyknęła i usiadła obok niej.

- cześć...- powiedziała na widok Viki.
- Dobrze, że cie widzę...- zaczeła powoli rozmowę.

- A no właśnie, jaką imprezę ty planujesz, i gdzie ją planujesz? I z jakiej okazji? - Viki zasypała Hilcię gradem pytań.

- To ma byc impreza z okazji premiery mojego drugiego albumu...i właśnie chce żebyś mi pomogła w przygotowaniach...- odparła.

- Aha - odpowiedziała mądrze. - Rozumiem - "hm. ciekawe kiedy to będzie, a to akurat mogę powiedzieć na głos" pomyślała głupio
- A kiedy to będzie? - spytała.

- W przyszłym tygodniu...bo jeszcze mam kilka sesji zdjęciowych i dwa oncerty jeden w Nowym Jorku a drugi w Paryżu.

- Aha - zamyśliła się na chwilkę.
- Mogę ci pomóc, ale nie wiem czy będę.

- Rozumiem, no to najwyżej się zgadamy. Musze załatwić restauracje, mogłabyś to załatwić?- spytała szybko, bo trochę sie jej spieszyło

- Okej. Niech będzie - odpowiedziała.

- jestes wielka...- powiedziała.
- A jak tam twoje sprawy miłosne?-spyttała

- A nic ciekawego - powiedziała.
- Jestem sama, a zresztą ostatnio jestem trochę zajęta i nie mam na nic czasu. Nie mam dobrych kontaktów z ludźmi - powiedziała.

- Rozumiem...a jak tam Roberto?- spytała bo było ciekawa... nuuu

- Nie wiem -zamrugała ślepkami - nie widziała go ostatnio - odparła zgodnie z prawdą.

- Rozumie...Będziemy miec nowego lokatora.. co ty na ot?- spytała, liczyła sie ze szdanie kolezanki.

- Tak - źrenic jej się rozszerzyły - a kogo? - zapytała po chwili.

- Mój chłopak Theo będzie z nami mieszkał, ale ja nie wiemczy on jest moim chłopakiem...- ppowiedziała ot tak.

- Aha, czyli chłopak, ale nie wiesz czy nim jest. - odparła trochę zdezorientowana

- Nie wiem, lUbie go ale nie tak bardzo...- odparła smutnie.

- Aha, fajnie, że będzie jakiś człowiek w tym wielkim domu - odparła wesoło.

- No...nie będzie tak sztywno...- rzekła.
- Mam pytanie skoczymy kiedys razem na zakupy?- spytała patrzac na nią.

- Oczywiście. - odparła radośnie. - Kiedy? - zapytała

- MNozemy nawet teraz. Im szybciej tym lepirj, bo będe miała to z głowy...za niedługo mam sesje zdjęciowa i musze jakoś wyglądać...pomozesz mi...- rzekła usmiechajac się do niej

- Okej - powiedziała słodziutko uśmiechając się.
- To gdzie idziemy? - zapytała.

- american apparel.. tam sa eźtra ciuchy...-rzekła uśmiechajac siem./

- No to chodźmy - powiedziała i poszły.

spacerowała brzegiem rzeki i rozmyślała. Jej myśli były raczej smutne, może to w związku z nadchodzącymi urodzinami, a może z nowym rokiem akademickim, który ruszył z kopyta. Zaczęła grzebać w swojej ogromnej torbie w poszukiwaniu paczki papierosów i zapalniczki. Wyjęła jednego mentolowego slima z paczki i włożyła go do ust, podpaliła powoli i głęboko się zaciągając. To zawsze sprawiało jej ulgę.

wracał ze szkoły, chociaż tak właściwie to wracał z wagarów, delektując się powoli swoim ulubionym, czerwonym marlboro, i wydmuchując dym nosem i patrząc pod nogi, leniwie kopał też jakieś kamienie. warto wspomnieć, że okropnie bolała go głowa, po wczorajszej, samotnej, libacji alkoholowej, chociaż może mogłabym napomknąć o towarzyszu, jakim był telewizor. w każdym razie przysiadł się do vi, uśmiechając się do niej wcześniej. - czuję się jakbysmy byli w jakichś anonimowych palaczach, cokolwiek-zwierzył jej się, rzucając peta na ziemię i przydeptując butem.

Uśmiechnęła się.
-Mam na imię Vi i jestem nałogowa palaczką- wypuściła ostatni dymek nosem i podała mu rękę

[teraz powinno być cos w guście "Cześć Vi. Wspieramy Cię "]

-wspieramy, wpieramy. mówię podwójnie, wiesz, za tych wszystkich innych ludzi!-wyjaśnił, szczerząc się w jej stronę i kończąc pisać mejla na swoim sidekicku, wsunął go do kieszeni spodni i uścisnął jej dłoń-miło mi poznać. jestem sid i palę od pół godziny.

- To masz jeszcze szanse wyrwać się ze szpon nałogu - puściła do niego oko. - Co Cię tu sprowadza? Na ogół jest tu niewielu ludzi.

-Wypaliłem już osiemnasście papierosów, przez pół godziny, moja droga... hmm, nie użyję twojego imienia, bo nie znam, ale chętnie poznam, w każdym razie jestem tutaj jakoś tak przejazdem, a raczej przechodem, o ile jest takie słowo. No, tam mieszkam-machnął dłonią na wschód i wyszczerzył się do niej-A ty?

-A ja mieszkam tam.- pokazała na południe - I przychodzę tu wypalać smutki - stwierdziła - bo na alkohol raczej źle reaguje. - "Któż lubi kaca" pomyślała i ciągnęła dalej - Lubię to miejsce. -oparła sie o barierkę, o ile była tam barierka - Tu można myśleć. -zrobiła dłuższą przerwę, może na oddech, może na myśl przepływającą jej właśnie przez śliczną główkę. - Co do mojego imienia, to musisz mieć bardzo słaba pamięć. Jest na tyle krótkie, ze łatwo je zapamiętać, a przedstawiałam się.. 20 minut temu. - powiedziała spoglądając na swój niewielki srebrny zegarek i zaczęła grzebać w torbie. Znowu.

-W mojej głowie jest jeden wielki chaos i, przepraszam za określenie, jestem cały popierdolony, moja droga, poza tym naprawdę pęka mi ta biedna głowa i potrzebuję kawy, dużo, dużo kawy, a ty możesz traktować to jako zaproszenie. Nawet jeżeli nie pamiętam twojego imienia-westchnął ciężko, miał powód!, sam sobie nim był, no ale. Spojrzał na nią, jakoś tak wybitnie prosząco, cóż, nie miał innych koleżanek, poza gówniarami ze szkoły, których nawet nie lubił.

- Kawa? - spytała - Gdzie?
[zacznij i sorry za gapiostwo ]

stała, owinięta jakimś fajnym szalikiem, z paczuszką z szarego papieru pełną książek, które dopiero co zakupiła i patrzyła w da-a-aaaa-al.

Szła wzdłuż rzeki, oczywiście rysując. Pomyślała, że nad Sekwanę często przychodzą pary, więc czuła się tu nie na miejscu. Ale potrzebowała sobie pospacerować a Sekwana pierwsza przyszła jej na myśl. "Ha, ja to jestem wiecznie samotna" - pomyśłała

Kenzo jak zwykle rano biegł nadbrzeżeżem Sekwany. Przed nim nadawał tempa jego stary seter angielski. Zatrzymał się przy quai des orfevres i staną w pozycji dwuznacznej tj. pochylony z rękami na kolanach. Ale przy bieganiu jest to raczej wskazane więc nie przejmował się że wypina się na spacerujących. Tym bardziej że chciał być przodem do pont neuf i blisko wody, bo lubił liczyć przepływające pety.

tak miło tu było, ale raczej żadne sporty nie wchodziły w gre, więc szła sobie popalając papierosa. usiadła sobie na ławce założyła noge na noge, zaciągnęła się i spojrzała na chłopaka w dość dziwnej pozycji. ha, lubiła wysportowanych kolesi, ale nie miała o sporcie zielonego pojęcia.

pomyślała jeszcze, że ma niezły tyłek ;d

Wyprostował się kładąc dłoń na kości ogonowej. Potem się przeciągnął i odwrócił w stronę Carmelli. Widok ławki bardzo go ucieszył, szczególnie że siedziała na niej jakaś blondynka. Właściwie to wolał brunetki ale na codzień było mu to obojętne. - Można? - Rozwalił się obok nie czekając na odpowiedź. Upił łyk z małej butelki wody Evian i spojrzał na swoje białe tenisówki. W sumie to nie były buty odpowiednie do biegania. Ale te odpowiednie mu się nie podobały.

nie pasował jej do stereotypu dzieciaka z Paryża, w tych przybrudzonych butach i w ogóle taki nieogarnięty ;d rzuciła peta na ziemie wyjęła z torby paczkę
- chcesz? - zapytała i sama wyjęła jednego i go zapaliła - mam na imię carmella, a ty?

- Kenzo, dzięki nie palę. Gdy biegam. - Podał jej rękę zwracając uwagę czy ma szczupłe, zadbane dłonie. Potem zwrócił uwagę na swój wyświechtany tiszert z goofym którego osobiście nieznosi bo jest frajerem. Podrapał się po brodzie podnosząc usta pod sam nos i trochę się zaczerwienił. Przez Goofiego.

- jesteś wyjątkiem czy tutaj wszyscy się tak ubierają? - zapytała, uśmiechając się szeroko
jej zdaniem wyglądał słodko, mmmm..

- Nieeeeeee tylko moje wszystkie rzeczy są w praniu i wiesz. - Wstał trochę speszony zostawiając na ławce butelkę z wodą. - Muszę spadać, do następnego. - Uśmiechnął się ładnie i pobiegł bo ja też muszę.

nie dała mu nawet swojego nr. no nie ważne, jeszcze się pewnie spotkają. dopaliła papierosa i poszła powoli przed siebie o.

lijam tu przylazł sobie, nawet miał pana danielsa ale go nie pił na razie! bo miał kawę ze starbucks i szejka czekoladowego też miał, ale go gdzieś schował. i miał jakiegoś batonika i elo. rozłożył się na trawie, podziwiał widoki i tak oto właśnie spędzał ten uroczy dzień swoich urodzin. bo był zdolnym dzieckiem i datę urodzenia też miał fajną, pozdro dla dzieci z pierwszego listopada, czyli dla mnie, jo.

a ałrelka się o niego potknęła idąc z naprzeciwka nieco nachmurzona, bo tak. mam zły humor.

a on też miał humor chyba nie najlepszy, takie życie. popatrzył niezbyt przyjaznym wzrokiem na tego intruza, który mu przerywa celebrowanie, jakże huczne i tłumne, swoich urodzin, osiemnastych niestety. albo stety, nie wiem. w każdym razie nie wiedział, kto śmie mu przeszkadzać, a więc burknął tylko:
- huh, uważaj, okay?