seine

-sam uważaj - odburknęła, podnosząc się i otrzepując dżiny, które ubrudziły jej się trawą - jak.. jak leżysz uważaj, o! - się dziewczyna wysiliła i stała teraz nad lajamem jak gradowa chmura, zupełnie go w tym momencie nie poznając. czekaj, zaraz powinnam się rozkręcić, ale po prostu mam taki wykurw na pewnego mężczyznę że ja cię proszę zaraz kogoś ustrzelę.

lijam popatrzył na nią..hm, cóż. z dołu popatrzył, w końcu w takiej był pozycji. jak wstanie to będzie patrzył z góry i elo. prychnął tylko na tą jej cięta ripostę i jak się tak przyglądnął, to zaczął ją poznawać. no bo się w końcu znali, mimo wszystko. nie był pewny, ale dobra. bez ryzyka nie ma zabawy.
- hm. aurelie? - zapytał i już był właściwie pewny, że to ałrelka.

była w bojowym nastroju, nie wiem dlaczego. być może dlatego że william bawił się gdzieś, według niej, w przykładnego tatusia z maksim i się do niej nie odzywał, albo dopadł ją pms. w każdym razie w pierwszym odruchu chciała warknąć: a bo co? i oddalić się z wysoko uniesioną głową. jednak zamiast tego, spojrzała na niego, mrużąc oczy i uśmiechnęła się jednym kąciekiem.
-liam, jezu. nie poznałam cię.. tak od dołu. no wiesz - usiadła obok i podkurczyła nogi, obejmując je ramionami - znowu sam? to znaczy, mam się zaraz spodziewać twojej przyjaciółki sophie? - miała dziewczyna pamięć do imion, oj brawa dla niej.

a brawa, brawa. zwłaszcza, ze to było imię, które sprawiało ostatnio lijamowi sporo kłopotów. albo raczej jego właścicielka. nawet nie wiedział, czy już wypuścili ją ze szpitala czy nie. nie mógł sprawdzić na potinsach, bo tam strajkują i robotę rzucają, więc problem. nie, żeby lijam tam był częstym gościem, albo interesował się plotkami, czy coś. swoją drogą ta uwaga aurelie wydała mu się wyjątkowo celna. to znaczy, ta o samotności. wyjątkowo aspołeczny się zrobił ostatnio. ale nie chciał się przyznać nawet sobie samemu, ze to przez jego własną współlokatorkę zachowuje się właściwie wbrew naturze. ale że lijam nie zamierzał o tym rozmyślać nawet w te swoje urodziny, to odsunął od siebie te myśli, bo w końcu ostatnio cały czas przed nimi uciekał, więc miał już dobrze wypraktykowane.
uśmiechnął się tylko pokrętnie i chyba wzruszył ramionami.
- nie... jej się raczej nie spodziewaj - powiedział i nawet się cieszył, ze sophie nie ma możliwości teraz grasować po mieście i straszyć ludzi.

-wbrew pozorom to chyba nie jest najlepsza nowina tego wieczoru, huh? - zapytała, patrząc na niego uważnie, ponieważ kiedy wypowiedziała imię sophie przez twarz lijama zdążyło przejść milion różnych wyrazów, zdradzających to wszystko o czym myślał. aurelie natomiast wyciągnęła przed siebie nogi i skrzyżowała je w kostkach, bo ostatnio to bardzo modna pozycja z tego co zdążyłam zauważyć i podparła się na rękach i czekała na jego odpowiedź. bo cóż więcej miała powiedzieć? sama nie tryskała specjalną energią, szczególnie po odczytaniu wyjątkowo okrojonego treściowo smsa od łila jakoby żył. i tyle.

lijam przez chwilę milczał i patrzył w niebo, nie wiem, czy tylko się zastanawiał nad jej słowami, czy szukał na rozgwieżdżonym niebie odpowiedzi, nie wiem.
- właściwie chyba całkiem dobra - powiedział powoli. - przynajmniej na razie nic sobie nie zrobi. ani otoczeniu. nieważne - powiedział i nawet nie zauważył, z jaką rezygnacją wypowiedział to ostatnie słowo. trudno mu się dziwić, sporo ostatnio przeżył, właśnie dzięki sophie, która postarała się i zapewniła kilku osobom wielu atrakcji. wiedział, że przynajmniej fizycznie już jest ok, matka została zawiadomiona, ale on jakoś nie mógł się zebrać i do niej pójść. z resztą, sam nie wiedział, co miałby jej powiedzieć. i co by usłyszał. no ale, koniec, znowu o tym myślał, a przecież nie chciał, rajt? rajt. - widzę, że ty dzisiaj też nie jesteś specjalnie towarzyska? - zapytał trochę z ciekawości, ale bardziej dlatego, że chciał sprowadzić rozmowę na inne tory. to śmieszne, właśnie mu przyszło do głowy, ze spędza te urodziny jak jakaś kobieta, która właśnie dobiła do 'magicznej czterdziestki' i chciałaby, żeby czas się cofnął, a świat o niej zapomniał.

w odpowiedzi jedynie wzruszyła ramionami, nie bardzo wedząc co ma mu powiedzieć. a może wiedziała, ale bała się, że jeśli wypowie te cholerne słowa na głos, wszystkie jej chore domysły jak za sprawą czarodziejskiej różdżki staną się materialne, prawdziwe? chwilę wierciła się na trawie na której siedziała, aż w końcu prawie tak cicho, że nie dało się tego usłyszeć, wymamrotała że według niej łil bawi się w tatusia z maksim.
i tyle. patrzyła teraz na lijama poniekąd przestraszona swoją.. no właśnie czym?

lijam był mądrym dzieckiem, zrozumiał, ze coś nie halo, ale przecież on był do tyłu ze wszystkim i nie miał pojęcia, ze jego najlepszy kumpel zostanie tatusiem. popatrzył na aurelie, widział tą jej minę i stwierdził, że w tym mieście znajdzie się więcej ludzi ze skopanym i pokręconym życiem, amen.
- hm. wiesz... jeśli chcesz pogadać, czy coś, to służę ramieniem - powiedział lijam i zaśmiał się krótko, ale nie był to śmiech wesoły i przekonujący. - chcesz szejka? bo wiesz, właśnie jesteś na mojej imprezie urodzinowej.

-masz urodziny? - spojrzała na niego, chowając telefon do tylnej kieszeni spodni. ułożyła usta w podkówkę i przechyliła głowę na bok - i siedzisz tutaj zupełnie sam w całkowitych ciemnościach? chyba naprawdę życie dało ci ostatnio w kość - uśmiechnęła się pokrzepiająco i nawet przysunęła do lijama, żeby objąć go i życzyć mu wszystkiego najlepszego, czyli odwrócenia do góry nogami dotychczasowego życia.
a ja zw

- no, tak się zdarza raz do roku - powiedział i stwierdził, że to rzeczywiście może wyglądać żałośnie - on, lijam spędzający swoje osiemnaste urodziny samotnie, z butelką pana danielsa, szejkiem czekoladowym i jakimś batonikiem, nawet nie wiedział jakim. i to było miłe ze strony aurelie, jasne. z tym, że kiedy lijam wyobraził sobie jak mógłby ten dzień wyglądać w jego domu, stwierdził, że już woli obecny stan rzeczy. był całkiem dobrą duszą towarzystwa, ale to było kiedyś. teraz czuł, że gdyby matka wrzuciła go w tłum krewnych i znajomych, to by się udusił. albo skoczył z dachu domu w kopenhadze. na jedno wychodzi. - wydaje mi się, ze nie tylko mi dało ostatnio w kość, co jest mało pocieszające, mimo wszystko.

zastanowiła się chwilę, po czym wstała i wyciągnęła do niego rękę co było jawną zachętą do tego, żeby zrobił to samo. służyła nawet pomocą, w razie gdyby zdążył już za bardzo zaprzyjaźnić się z przyjacielem danielsem.
-chyba nie jest jeszcze na tyle późno, żeby pozamykali cukiernie - powiedziała z wesołym błyskiem w oku - chodź, lijam. urządzimy ci kameralne przyjęcie urodzinowe.
w zasadzie ucieszyła się z tego zbiegu okoliczności, bo odepchnęła od siebie niefortunne myśli o willu. przynajmniej na pewien czas.

lijam popatrzył na nią z dołu, znowu. i uśmiechnął się do niej, bo to słodkie, ze ktoś się postanowił zająć nim, biedną samotną aspołeczną sierotą. tak więc wstał, ale sam, bo miał niezłą kondycję i elo. tak więc wstał i chyba poszli chyba, nie wiem, zaaacznij czy coś.

spacerowała wzdłuż sekwany i generalnie marzła, czekając na finleja. już doszła do wniosku, że dupek znowu ją wystawił kiedy nagle....................

kiedy nagle finley spadł z nieba, zjawiając się tym samym tuż za kejt, którą to objął w pasie i podniósł, w celu wrzucenia do sekłany. ale póki co wcale jej nie wrzucił, więc zawisła(?!!?!?!) nad wodą i mozemy to uznać za chwilę napięcia.
-cześć kejt. - powiedział, rozglądając się, ale nie stwierdził obecności innych amatorów kąpieli wodnych. być może pożarły ich rekiny.

-jezu, jezu idioto postaw mnie na ziemi! - jęknęła biedna kejt, spoglądając w dół na ciemną i zapewne cholernie lodowatą wodę - proszę? - objęła go ciasno rękami za szyję i pomyślała sobie, że spotkanie z nim było jednak głupim pomysłem, bo widocznie w psychiatryku w którym siedział ostatni rok wcale go nie wyleczyli xddd.

najwyraźniej kejt miała dostęp do jakichś niewiarygodnych źródeł, bo przez ostatni rok był hodowcą tulipanów w amsterdamie, ale tulipanowy biznes okazał się niewypałem, zwłaszca kiedy jego wspólnik odpłynął w jakimś kofiszopie na długie miesiące. więc musiał zwinąć manatki i wracać do parysza gdzie nie było tulipanów i kofiszopów, ale była kejt, którą dla rozrywki można było wrzucić do sekłany.
-proszę bardzo, nie jestem aż tak okrutny. - zapewnił, odstawiając ją jednak na ziemię. topienie jej w sekłanie wydało mu się póki co kiepskim pomysłem. narazie wolał ją oglądać, bo chyba zmieniła fryzurę i schudł jej tyłek, na którym to ulokował swoją dłoń. właściwie to bardziej na plecach, kiedyś wspominała, że w podstawówce trenowała karate. mogła jeszcze pamiętać jakieś ciosy.

i sama wrzucić go do sekswanny, co przez chwilę rozważała. rozmyśliła się jednak i zamiast tego objęła finleja za szyję, bo dojrzały wiek mu służył i kejt nawet mu to powiedziała na ucho, odsuwając się z ładnym uśmiechem. on faktycznie jest stary! wymyśliłam sobie, że gaspar może go nie lubić. w każdym razie kejt wręcz przeciwnie.
-hej, właściwie co tu robisz, finli? to znaczy no wiesz ostatnim razem twierdziłeś, że już nie wracasz do paryskiego syfu.

no, finley jest w podeszłym wieku, niedługo kate będzie go wozić na wózku po korytarzach domu spokojnej starości xd.
-syf poza paryżem okazał się jeszcze gorszy. poza tym amsterdam to straszne zadupie i zupełnie nie lubię jeździć na rowerze. - dlatego też nie osiadł w holandii, żeby tam się ustatkować z jakąś pasterką i do końca życia strugać z drewna te dziwne kozaki, podczas gdy ona będzie go karmić serem i ciasteczkami. dojrzały wiek wcale mu nie służył, wolałby być dalej gówniarzem kupującym trawkę za kieszonkowe i upijającym się podkradaną ojcu whiskey.

co zwyczajowo robiła kejt. z tym, że alkohol podkradała gasparowi. albo piła razem z nim no nic. wizja wożenia go po korytarzach domu spokojnej starości mnie rozbawiła xd!
-stąd to sadełko, huh? - przesunęła dłonią po jego brzuchu, który był wysportowany to fakt, ale powiedzmy że finli miał słodką fałdkę, ale nie jakiś bęben bez przesady nie popadajmy w skrajności, bo nikt ich nie lubi. a może? - no i przywiozłeś coś dla mnie z amsterdamu?

-sadełko? - znowu zapragnął ją wrzucić do sekłany, ale babcia z masywną parasolką przechadzająca się nieopodal mogłaby stanąć w jej obronie. uszczypnął ją w udo, ale nie znalazł tam żadnego sadełka, więc nie mógł się zemścić. -cały kramik z pamiątkami. możesz wpaść i coś sobie wybrać. - co oczywiście było wielką mistyfikacją, bo nie przywiózł żadnych chodaków, ani nawet sera, tylko zacną piąteczkę do użytku własnego. ostatecznie mógłby dac zapalić też kejt, ale nie chciał mieć na głowie najaranej małolaty!

-gaspar się na mnie obraził - stwierdziła, patrząc na wyświetlacz swojego, chciałam napisać twojego, telefonu żeby następnie przenieść wzrok na finleja - nie lubicie się? zawsze wydawało mi się, że nie przeszkadza mu nasza znajomość - wzruszyła ramionami i bawiła się jego sadełkiem, obejmując przy okazji też bo bądź co bądź było jej chłodno. w końcu listopad to nie przelewki! mogło nawet padać, chociaż nie wiem, bo jestem zbyt leniwa żeby zerknąć na pogodę.

'cały dzień pada'. czyli, że padało, co go cholernie irytowało. -cholera, dalej z nim jesteś? - no cóż, finley też za gasparem nie przepadał, może dlatego, ze wyczuwał w nim negatywną energię, żyły wodne, zło, szatana, radioaktywność, konszachty z mojo jojo, nie wiem co jeszcze. nie wspominając jednak o swoim skrajnie negatywnym nastawieniu do kejtowego związany/a z, wzruszył ramionami i objął ją w talii, a potem schylił się i dmuchnął jej w grzywkę, lub coś na kształt grzywki ja nic nie widzę na tym awatarze!!!!!!!!!!

kocham mojo jojo!
coś na kształt grzywki, obstawiam. w każdym razie skoro gasp obraził się na finleja, ona obraziła się na gaspa i dla własnej przyjemności lub jemu na złość wspięła się na palce i pocałowała go namiętnie i te sprawy, wsuwając jednocześnie ręce pod finlejowy trencz aka zwykłą kurtkę. nie wiem jak się ubierał. jednak sądząc po awatarze, jednak trencz.

pelerynkę przeciwdeszczową w kolorach tęczy. okej, wcale nie, a ja wcale nie napisałam 'tenczy'. obadałam jej secik z podpisu i mogę teraz stwierdzić, że finlej miał teraz rękę gdzieś na jej udzie, pod tą ładną sukienką. oderwał się od niej na chwilę, żeby rzucić 'i co z gaspem?', ale nawet nie czekając na odpowiedź, wrócił do całowania kejt, aż do kolejnej przerwy, w której to stwierdził, że bez sensu tak moknąć.

-nic. jest pieprzonym ćpunem. mam go dość - mruknęła odgarniając mu z czoła mokre włosy i uśmiechając się figlarnie, bo skoro przypomniałam sobie, że takie słowo istnieje będę go używać nagminnie. i co z tego, że złość kejt na gaspara była przelotna jak wiosenne deszcze. teraz była i to porządna. bo z jakiej racji obrażał finleja, który był jej dobrym znajomym, ba! kimś zakrawającym na przyjaciela, bo tak się zastanawiam kim może być i może praktykantem jej ojca? jak w na topie, omatko - no tak, ale gdzie? - zapytała w końcu, marszcząc nos pod wpływem zimnej kropli deszczowej która na nim wylądowała.

-do mnie, do ciebie? - zaproponował i teraz ona może sobie coś z tego wylosować. on miał u siebie zupełnie puste, poza kilkoma meblami mieszkanie, dopiero co rozgrzebaną walizkę, spoczywającą gdzieś na środku pokoju i niewykluczone, że zimne kaloryfery, a ona u siebie pewnie gaspara pod łóżkiem, więc postawił ją przed tym jakże trudnym wyborem, a sam zajął się cąłowaniem jej szyi. może być nawet praktykantem jej ojca, cokolwiek robi jej ojciec!!!!

nie wiem czy ona ma ojca, ale jeśli tak pewnie jest bankierem, więc jego praca polegałaby na noszeniu kopert do wysłania i takich tam, ogółem paradowania w białej koszuli pod krawatem co jest cholernie seksowne, przynajmniej według kejt kiedy była zła na gaspara słynącego ze swojego niechlujnego sposobu bycia.
-możemy iśc do mnie. to znacznie bliżej - patrz, nawet pamiętała gdzie mieszła i nawet gdzie mieszkała ona sama! brawa dla niej. przeszedł ją miły dreszcze kiedy jego usta zetknęły się z jej ciepłą szyją.

-więc chodźmy. - wyprostował się, poprawił kołnierz płaszcza, żeby wyglądać na porządnego nosiciela kopert i już był gotowy do drogi! więc zacznij.

stanął na mostku i jadł batonik musli, który ukradł ze sklepu, kiedy kupował papierosy, które swoją drogą spoczywały teraz w kieszeni jego kurtki w kolorze ciemno szarym, prawie czarnym. w zasadzie mu się nudziło, bo cały prawie dzień siedział w domu czekając na faceta, który miał mu naprawić telewizor, a w końcu się wcale nie zjawił, więc alan wkurwiony poszedł na dwór,koniec jego wzruszającej historii.

a catherine wracała z uczelni, mając na sobie tylko cienki płaszczyk burberry i czarne rurki, bo nie przewidziała, że może być tak zimno. w zasadzie nadal żyła klimatem, który panował w dubaju, gdzie mogła nosić codziennie sukienki. no cóż. teraz jednak przystanęła gdzieś niedalko alana, przełączając po dwie piosenki na ajpodzie, bo chciała pewnie posłuchać lily allen. sori, zaraz się włączę i w ogóle, bo oni tutaj kochają lily allen :d. i awek dodam też.

lily hrhr. podrapał się po policzku, by następnie ziewnąć, był trochę znudzony życiem, pewnie gdyby studiował to miałby jakieś zajęcia, a tak to tylko zabijał czas przechodząc z miejsca na miejsce. i'm not living, i'm just killing time, jak to śpiewał thom w którejś piosence, wciąż nie pamiętam której, a sprawdzać mi się nie chce. nieważne, w każdym razie zerknął na C i jej płaszcz z kraciastą podszeewką, zmarszczył nos zastanawiając się, czy nie jest jej zimno -jemu było, a jego kurtka była bardziej przystosowana do pogody nieprzyjemnej, z tego co pamiętam to padało. podszedł więc do C i spytał, czy jej nie zimno. bo jak już wspomniałam nudziło mu się.

dosłyszała tylko po części to co do niej alan mówił, ale zrozumiała cały kontekst wypowiedzi. wyjęła najpierw prawą, potem lewą słuchawkę, by zacząć teraz je obkręcać wokół palca serdecznego i środkowego, prawej ręki.
- trochę. tutaj w ogóle kiedykolwiek jest ciepło? - zapytała powątpiewając w to i uśmiechnęła się do alana jednokącikowo, bo podniecał ją tak samo jego awatar jak mnie.

on w ogóle jest podniecający, he, he.
- nie wiem, niedawno przyjechałem - wzruszył ramionami, unosząc prawy kącik ust. stwierdził, ze ona też nietutejsza, bo miała dziki akcent i ładne włosy. to znaczy, po włosach nie poznał, ze jest nie stąd, tylko po prostu te włosy mu si e spodobały, nieważne. - jestem ze szkocji, a tyy?

- z dubaju. ale moja matka pochodzi ze szkocji - odpowiedziała szybko, zbyt szybko, ale cóż ja jej mogę na to poradzić. i w zasadzie nie była pewna, czy to walia, czy szkocja, ale to prawie to samo, więc mniejsza. przyjrzała się uważnie alanowi, zastanawiając czym tak ładnie pachnie i w końcu niczego konkretnego nie wysnuła.

pachniał szarym mydłem,xd. bo skoro nie widać różnicy to po co przepłacać, alan bywał momentami bardzo oszczędny, zwłaszcza gdy chodziło o błahostki z serii mydło, czy szampon do włosów. - dubaj, to daleko. - nie miał pojecia gdzie dokładnie, bo niby skąd miał wiedzieć, skoro edukację swoją zakończył hoho tak dawno temu. - więc co tu robisz? to chyba niespecjalnie ciekawe miejsce. to znaczy, jak dla mnie.

- tutaj, że w tym miejscu, czy tutaj, że w paryżu? no nieważne, wracam właśnie z uczelni, a tutaj jestem, bo mieszkanie z kimś takim jak moja matka jest niezdrowe. i dla mnie i dla niej. ona i tak woli vill, czyli moją siostrę - a catherine była zawsze zazdrosna o względy siostry u matki, toteż doceniała to, że z kolei ojciec lepiej traktuje właśnie ją. odgarnęła włosy za ucho, może serio wezmę tą saszę, no cóż - a ty? szkocja niby nie jest tak daleko, noale.

- aach, rozumiem, chyba sporo młodych ludzi - ona na starą osobę raczej nie wyglądała - przyjeżdża tutaj uciec przed rodzicami. ja sam nie wiem, jakoś tak wyszło... - nie powie jej przecież czemu tu przyjechał, bo ucieknie, albo nie uwierzy i każe spieprzać do czubków, a on dawno nie odbywał stosunku. - hmm, w każdym razie z tego co zdążyłem zauważyć, francuskie dziewczęta nie są takie wyuzdane jak to się słyszy.

- w zasadzie to nie poznałam jeszcze wielu osób. przyjechałam dopiero w sobotę. uh, jestem catherine - powiedziała w końcu i wyciągnęła dłoń z kieszeni płaszcza, by wystawić w stronę alana, nie wiedząc, że to alan. no własnie. jezu serio nie wiem kogo mogę na nią wziąć, bo chce mi się siku, a trochę zakwitłam w jednej pozycji.

- alan, miło mi. to rzeczywiście niedawno - pokiwa powoli, weeź saszę. uśmiechnął się do nowo poznanej dziewczyny, wsuwając dłonie z powrotem do kieszeni kurtki, bo zmarzły mu, a rękawiczek nie tolerował, nawet takich bez palców. - uczysz się tutaj, czy coś? sorbona to podobno nie jest taka dobra szkoła, jak się słyszy. - on o sorbonie nie słyszał przed przyjazdem, dopiero niedawno w metrze obczaił jakiś plakat reklamujący wystawę prac studentów, czy coś w ten deseń.

- taaak, studiuję taniec współczesny na sorbonie. ojcu się marzy żebym poszła na prawo, ale ja i tak nigdy nie będę robiła nic innego poza tańcem. nie nadaję się do pracy polegającej na siedzeniu za biurkiem, zabawy w jakichś papierkach i tak dalej - wzruszyła ramionami, dodając też 'miło mi cię poznać, alan' i odwróciła się przodem do barierki opierając na niej łokcie. zapaliłaby sobie, ale zgubiła gdzieś swoją zippo z hello kitty, więc skifa, a wyszłaby pewnie na jakąś chodzącą popielniczkę, dyby zapytała czy alan ma ogień. będzie sasza ; )

- noo, ja też bym nie mógł siedzieć w papierach.. - pewnie dlatego, ze był analfabetą i ledwie łączył literki... oparł się obok niej o barierkę, ale on tyłem, będzie miał pewnie mokre spodnie od tego, bo barierka była odrobinę wilgotna od deszczu. ale nie tak wilgotna jak jego włosy ;<

boże, sasza wygląda jakby miała zespół dałna :d.
- to w sumie zupełnie nudne i w ogóle. a ja od dziecka chodziłam na balet, więc wbrew temu co chcą oni wszyscy będę robiła to co lubię. a ty, alan, studiujesz? - zapytała, bo to ważne, to znaczy nie studia są ważne, ale skoro już się nieco zapoznawali. same w sobie studia moim zdaniem nie są najważniejsze i wkurwia mnie, że niektórzy skreślają z góry ludzi, z wykształceniem średnim -,-

no,<3
- aha - skwitował jej wypowiedź, bo niespecjalnie słuchał, bardziej zajęty był podziwianiem tyłka jakiejś paniusi z pieskiem, która przechodziła nieopodal po mostku. - nie, nie studiuję, w zasadzie to jestem artyystą,a tego nie da się wyuczyć na studiach. - nawet jeśli są takkie kierunki jak fotografika i cała reszta, on w to nie wierzył! albo nie chciało mu się uczyć, hm.

bezczelny. odwróciła się znów w jego stronę, czyli tym razem oparła biodro o barierkę, wzdychając głośno.
- wow, artysta. ale co, malujesz, tak? jedyny artysta, którego znałam, musiał wrócić po wakacjach w dubaju do siebie do florencji i już wcale się nie odzywał. a szkoda, strasznie podobały mi się jego obrazy. powinnam w zasadzie jakiś ciekawy znaleźć, bo sypialnia, którą ojciec i jego dziewczyna dla mnie urządzili jest taka pusta i zimna - i w zasadzie to teraz nie będzie potrafiła trafić do rezydencji taty, ale trudno. najchętniej zamieszkałaby sama w wąskich uliczkach, ale według ojca nadal była małą dziewczynką.

- nieee... - kiedy próbował coś namalować to wychodziła jakaś kulka z nogami, która miała przedstawiać psa, a przypominała pająka albo ośmiornicę, w zasadzie wcale nie był uzdolniony plastycznie, jego kariera to czysty przypadek! - w zasadzie to robię rzeźby. sztuka nowoczesna i tak dalej.. ale znam kilku malarzy. - drugorzędnych, pija z nimi piwo. tzn. pijał w edynburgu, westchnął na wspomnienie swojego ukochanego miasta :<

w sumie edynburg jest lepszy niż glasgow.
- ja wcale nie znam się na sztuce. to znaczy chodziłam na wiele sztuk w teatrze, ale to wszystko, interesuje mnie raczej opera i musicale - sama w niektórych brała udział, kiedy jeszcze mieszkała w dubaju i była tak zwanym szkolnym społeczniakiem. teraz z tego wyrosła i miała misterny plan założenia szkoły baletowej, w której sama by uczyła dzieci od najmłodszych.

w szkocji nie płaci się za studia, wszystko jest lepsze, he.
- nie lubię teatru, opery chyba też nie. - w zasadzie nigdy nie był w operze, ale sama nazwa mu się nie podobała. opera. jak można nazwać coś tak paskudnie? to tak jakby nazwać dziecko kalafior. trącił nogą jakiś kamyczek, który, chlup, wpadł do wody.

postanowiła dłużej nie drążyć tego tematu.
- jezu, alan, jest naprawdę piekielnie zimno, chodź zapraszam cię na herbatę - taty i eileen i tak pewnie nie było, całymi dniami chodzili po znajomych albo udawali, że pracują, toteż zostawiali catherine samą sobie. odsunęła się nawet kawałek od barierki, serio jej zaraz poszukam kogoś innego na ryj :d.

jesteś głupia, saszcze jest fajne :<
- no dobra, chociaz pewnie to ja powinienem był cię zaprosić, hmm.. ale chodźmy - i zacznij, bo ja nie lubię, jak wiemy.

poszłą pozwiedzać jakieś miejsca w paryżu gdzie jeszcze nigdy nie była i dotarła tutaj. usiadła na ławeczce i oglądała ładne widoczki z puszką coli w ręce