la vilette

okej, więc dżej ze zbejem nawet siedział nad wodą, obserwując ten krejzi budynek i czekał na zbawienie jakby.

-czekasz na zbawienie? - zapytała marti, siadając obok i uśmiechając się tak jak tylko blake potrafi się uśmiechać. nachyliła się, żeby pocałować go na powitanie w policzek - dawno cię nie widziałam, dżej.

dżej na początek w ogóle nie zrozumiał co martini do niego mówi, ale zaraz właśnie uśmiechnął się, opierając się na łokciach.
- miło cię widzieć, marti - powiedział, kiedy udało mu się w końcu coś z siebie wydusić. stwierdził, że martini pachnie nawet bardziej niż hot, więc z tej okazji przysunął się do niej. powiem ci nawet, ze on też pachniał ładnie calvinem kleinem, specjalnie dla gosi ; d

zaśmiała się dźwięcznie i kobieco też, patrząc na niego, żeby po chwili przysunąć się i musnąć nosem jego policzek.
-unikałeś mnie! - poinformowała go z wyrzutem, smyrając jakubowy brzuszek.

smyranie brzuszków jest fajne, jakub tak zwany właśnie to lubił i nie mógł za bardzo skupić się na mówieniu, także na początku nic nie mówił.
- ty ty mnie unikałaś, martiiii - powiedział, ale bez wyrzutu. wcale jej nie unikał, paryż jest duży nie widywali się z tej okazji wcale - ale mogę ci wybaczyć.

uciekła ;c

Siedziała sobie i czytała gazete.,

Podeszła do niej Vanessa. - mogę się dosiąść ? - zapytała.

- jasne! siadaj...jejku jak długo cię nie widziałam...- rzekła patrzac na ni.a.

dzięki - powiedziała. - Ja ciebie tak samo, ile to czasu minęło.

- Opowidaj co tam u ciebie?- spytała.

- Można powiedzieć, że bardzo dobrze, a u Ciebie ? - również spytała.

- U mnie wyśmienicie. Za niedługo mam premierę nowego albumu więc cię zapraszam już. Wiuesz co mój producent chce, żebym z kimś nagrała nową płytę. Mogła bys ze mna nagrac ja?- spytała patrzac na nia wyczekująco.

-Um.. Hej Hilcia i Vanessa. Brzuch mnie boli. EH.....

- hej...

Jasne, czemu by nie. Cieszę się, że o mnie pomyślałaś. - odpowiedziała z uśmiechem na twarzy.

-Moich rodziców nigdy w domu nie ma bo są zajeci.

Hej, miło mi cię poznać. - powiedziała.

- To super... jesteś wielka. Jakbym nikogo nie znalazła, to bym pewnie musiałam wrócić do stanów...- odparła smutnie.

- A Ty kim jestes? -powiedziała Beth.

Nie ma za co, to dla mnie przyjemność. - odpowiedziała radośnie.

- Vanessa Hudgens - odp.

- Ja jestem Hil...A ty kim jesteś? hmm?- spytała

-Potańczmy i pojedziemy do Ciebie-usmiech-

*Beth
Zaciągneła się - z kąd jestes?

- Ja jestem Z USA a ty?-spytała patrzac na nia" jestem ładniejsza ale ona tez jest ładna: pomyślała

w profilu masz na samym dole

- Po cóż sie do mnie przysiadła?

Chętnie wstała- he..uwielbiam ten widok. przy nim się relaksuje^^" Powiedz mi coś o sobie-usmiech

Przyszła z WC, ja też już idę, paa.

- jestem tutejsza piosenkarką i aktorką...wiesz co przepraszam cie ale musze juz mykać...trzymaj tu jest moja wizytówka jakby co to sie zgadamy..-powiedziała dając jej beżowa karteczke.

-Pa słońce

pa słońce
siedziała na brzegu tego czegoś i czekała na wakacje, na przemian zsuwając z nosa i zakładając ogromne okulary przeciwsłoneczne w stylu 'selebriti z holiłudu'. i zerkała na artykuł o zaginionej siostrze linzdi lohan, właściwie bardziej na obrazki niż na treść.

ojejku, danka śmietanka i marmolada sobie tu była i rzucała kamykami w kaczki, żeby nie srały do wody. bo ona była taka pedantyczna i ekologiczna i w ogóle.

Usiadła nad brzegiem wody. Wpatrywała się w ludzi siedzących lub przechadzających się po drugiej stronie. Według niej wszyscy byli jacyś tacy mętni, szarzy na tle Paryża.
Czy tu wszyscy ludzie są tacy nieciekawi? A może to ja nie potrafię dostrzec ich uroku osobistego? O Geez...- pomyślała z irytacją.
Zaczęła wpatrywać się w swoje paznokcie. Po pięciu minutach takiej rozrywki dalej patrzyła na ludzi. o.O

usiadła nad brzegiem i gapiła się przez chwile na okolice, ludzi i nic ciekawego nie zobaczyła. może nie miała dobrego wzroku? no nic, przydałby się jej jakiś pies bo mogłaby z nim wyłazić na spacer. wyciągneła z kieszeni ajpoda i włączyła, hęęę, kings of leon bo ciągle ich słucham ostatnio.

uprawiał jogging, w jakiś poprzecieranych dżinsach i t-shircie. w pewnym momencie o mało co nie zaliczył gleby, zawsze tak miał, jego umysł nie zdążył zatrzymać obrazu.
- hej - wydukał z siebie głosem urywanym ciężkim oddechem, wydawało my się, że widział ją wczoraj, choć deszcz zaburzał odbiór.

wyłączyła ajpoda o mało nie wrzucając go do wody, hę, taka już jest.
- hej - odpowiedziała radośnie, ha! - widzieliśmy się wczoraj - zbytnio nie wiedziała czy to zdanie twierdzące czy pytanie. takie fikgo fago.

- prawdopodobnie to ty, chociaż suche włosy dodają ci uroku - uśmiechnął się lewokącikowo - mi prawdopodobnie też - przysiadł się bez słowa koło niej wpatrując się przed siebie - czego słuchasz? - wskazał na ipod'a, który o mało co nie utonął.

- hęę, dzięki. tobie ładnie w mokrych i suchych - bo ładnemu we wszystkim ładnie! dobra, chyba pora ugryść się trochę w język bo się zagalopuję i będzie musiała wrzuć siebie prawie jak ajpoda do wody. - kings of leon, słuchałam... słuchasz ich? - spojrzała w niebo, do góry! dabudibudajjj.

uśmiechnął się, po czym przejechał dłonią po brodzie.
- czasami, owszem amerykański rockowy zespół? - spytał drapiąc się po głowie po czarnych włosach i spoglądał pustym wzrokiem w niebo i przyglądał się co jakiś czas swoim zniszczonym trampkom, skrzętnie ukrywając swój wzrok, który spoczywał na c.

- taaak. i rock alternatywny jak mi najbardziej leżą - uśmiechnęła się. była jeszcze trochę zaspana i mogła czasem nie kontaktować - długo jesteś w paryżu? - spytała dalej patrząc w trochę zachmurzone niebo i błagała, żeby nie padało! z małej chmury duży deszcz, afe.

- właściwie to od dziecka, ale na stałe od nie dawna - przejechał dłonią po zielonych źdźbłach trawy - mam nadzieje, że skorzystałaś... znaczy ty i twoje koleżanki z mojej kurtki - spojrzał na nią - ja i tak byłem mokry.
- a ty? skąd jesteś, akcent mówi, że raczej nie z francji, nie lubię francuskiego akcentu .

- taak - uśmiechnęła się - mój płaszcz niestety musiał skończyć gdzieś na dnie po... hmm... niefortunnym upadku - zaśmiała się. teraz będzie w jego oczach łamagą, szit. - dobrze, że dziś jest chodź trochę ładna pogoda! - wyciągnęła nogi bo już jej drętwiały powoli. - jestem z londynu, nie dawno tu przyjechałam.

londyn - zamyślił się - właściwie dlaczego porzuciłaś swój dom, na rzecz paryża? - spojrzał na swoje buty - właściwie ja też doznałem materialnych strat po wczorajszym deszczu - wskazał na swoje buty - a próbowałaś go oddać do pralni? wykrzywił głowę i powiedział z troską.

- sama nie wiem. może jakaś chęć poznania czegoś innego, atmosfera z opowiadać, że tak cudownie - uśmiechnęła się - jeszcze nie przekonałam sie do końca. nie znam dokładnie nawet gdzie co jest, trochę czasu minie zanim się tutaj zaklimatuzuję - spojrzała na niego - jeszcze niiee, ale chyba będę musiała to zrobić - chodzi o oddanie płaszcza do prali! - ale zawsze można kupić nowy, buty tak samo - uśmiech! - nie trzeba przejmować się stratami materialnymi podobno.

- owszem, ale byłem emocjonalnie przywiązany do tych butów - podrapał się po głowie - jakoś tak wyszło.
- ja właściwie świetnie się orientuje, jeżeli chodzi o różnorakie miejsca, ale z dzielnicami jest gorzej, nie kojarzę ich nazw - wyszedł na idiotę, trudno, zdarza się - może tutaj uda mi się rozwinąć moją muzykalną karierę - roześmiał się szczerym naturalnym śmiechem.

- ja mam tak samo... mniej więcej wiem go co i jak, wiem jak wygląda, ale z nazwą jest krucho - zaśmiała się. - ooo, grasz na czymś czy śpiewasz? ja próbowałam grac trochę na gitarze, ale zrezygnowałam po paru lekcjach. wiesz, nawiedzony nauczyciel ktory zamiast motywywać do nauki krzyczał.

- właściwie trochę śpiewam, ale profesjonalnie pod prysznicem - stwierdził - a gram od dziecka na gitarze basowej i perkusji - spojrzał oczekując jak zareaguje - a właściwie to fakt, jeden nauczyciel kiedyś złamał mi palec - spojrzał rozszerzając źrenicę - ale był jakiś brutalny, szybko się z nim pożegnałem w podobny sposób.