la vilette

oho, to, że się nie odsunął, a jednocześnie nic nie zrobił, sprowokowało tylko ją do działania i fajnej akcji, ktora polegała na tym, że ta dłoń, którą trzymała na jego kolanie, przesunęła się prosto na jego krocze! zachichotała jeszcze cicho, by teraz przejechać językiem po jego uchu.
- oczywiście, że nie patrzysz. ale ja patrzę - wyszeptała trochę ochryple.

podskoczył tak lekko bo się zdziwił, ale właściwie zaszły w jego mózgu jakieś tam oddziaływania, hormony,te sprawy i nie wiedział za bardzo co się dzieje,ale nadal nie protestował, miał nawet ochotę na więcej, o zgrozo, więc złapał głowę yvonne w swoje roztrzęsione ręce i pocałował ją. troche nieudolnie,ale zawsze. liczą się intencje?

w tej chwili było jej obojętne to, że pierre całował wręcz b e z n a d z i e j n e. stwierdziła jedynie w duchu, że, no cóż, będzie musiała go nauczyć, jak to się powinno robić! przygryzła jego dolną wargę, odchylając przy tym głowę trochę w tył i spoglądając wesoło w jego oczy, by zaraz jednak przybliżyć się z powrotem i posmyrać go językiem po podniebieniu z satysfakcją wymalowaną na jej ładnej, aczkolwiek pijackiej twarzy.

przerażało go to troche,że zupełnie nie wie co ma ze sobą teraz zrobić, ale jedyne co przychodziło mu do głowy, to położenie swoich rąk na jej szyi co też uczynił i tak ją kiział troszkę po szyjce a troszke po pleckach, się chłopak rozpędził.

popchnęła go tam na trawę, sadowiąc się na nim okrakiem i bardzo przyjemnie siadając właśnie na jego penisie, chyba nieco niewykorzystanym przez te osiemnaście lat?
- jaki niiiieśmiały - pisnęła prawie że, składając namiętne pocałunki na jego dolnej wardze.

- yyyy...- zdezorientowany zjechał rękami z jej pleców znajdując im jakże milusie miejsce na jej jędrnych i jakże kształtnych pośladkach. potem jeszcze troche pozwolił jej wytarmosić swoją wargę. -jak właściwie masz na imię? - spytał kiedy akurat nie miał jej języka w buzi. powinien chociaż znać jej imię, skoro ma się z nią przespać, tak pomyślał.

a potem kochali się namiętnie,a potem on uciekł, konjec.

Przykucnęła sobie tórz nad i zaczęła się przyglądać tem niewątpliwie nieco dziwacznemu a zarazem ciekawemu budynkowi.

okejko!!!111 nie przedłużając, pojawił się tutaj othello. ale tak na chwilę, bo w domu złapał potwornego kataru i nie chciał się przeziębić, aha. opatulił szyjkę brązowym szalikiem i zapalił papierosa, żeby jakoś go ogrzało. aż czerwony nos mu się zrobił. to nie wróży nic dobrego!

Lenę przykuł widok czerwonego nosa. Ale zaraz potem sie odwróciła bo jej sie jakoś tak gorąco zrobiło od tego patrzenia xD

a jemu się zrobiło gorąco od patrzenia na jej włosy. aż poparzyło go gdzieś tam, więc odwrócił wzrok w inną stronę, bo to naprawdę ostryy kolor.

To nie jest rudy ale orajt. Znowu sie odwróciła bo jej sie zimno zrobiło xp.

doszedł do wniosku, że jeżeli się będzie ciągle tak obracać, to kark go zacznie boleć. a katar, głowa, kark - co jeszcze mu brakuje do szczęścia? więc wolał nie ryzykować, upatrzając sobie jakiś cel, żeby nie musiać już więcej nią machać.
- cześć.- po chwili wydusił z udawanym uśmiechem do leny, ale w sumie jeśli ma się tak na nią gapić, to lepiej, żeby grzecznie się przywitał, niż tak wpatrywał, bo nie znał jej, a ludzie są różni, różnie mogą wszystko interpretować. kto wie? może sobie nawet pomyśleć, że othello to zboczeniec, ale oczywiście wiadomo, że nie jest, bo on tak grzeczny i wychowany. chociaż ostatnimi czasy nie bardzo, bo to te jego koleżanki tak na tą złą drogę sprowadzają. z całym szacunkiem on wie, co robi, bo przecież na trzeźwo zdecydował, że chce się z nimi pokochać. to była jego decyzja, więc w sumie do kogo on ma pretensję?
tak w ogóle pozdruwencja dla nadine, des. :*:*:*:*

Lena raczej nie pomyślała iż ott. to zboczeniec bo jeśli by tak pomyślała to by sie na niego nie gapiła xD. No ale niegrzeczną być nie wypada więc równie ładnie, uśmiechnięta mu odpowiedziała -cześć -ależ ona rozmowna. No ale jakoś dialog trzeba zacząć. Powiedzmy. A nie przestając o tym uśmiechu równie szybko jak sie pojawił, zniknął. No bo ją zaczęły kąciki ust boleć cholera wie czemu..? Przecież nie szczerzyła się do niego jak niewiadomo co tylko tak normalnie, po ludzku. No ale cóż. Jej twarz powróciła do noramlnej, przeduśmiechowej postaci.

admini by na zezarli, jeśli pisalibyśmy o wszystkich etapach/rodzajów uśmiechów. normalnie musiałaby być wena na sto dwa.
okej wracając do mojej postaci też się uśmiechnęła tak jednym kącikiem. zauważył nawet, że ją te kąciki bolą. on w ogóle powinien być lekarzem, albo kimś, bo zawsze pomoże i w ogóle. wie, jakie na co lekarstwo. tym razem też wiedział, co poradzić lence, chociaż się wcale o to nie prosiła. widział, że jest dość małomówna. albo się boi drapieżnego wyglądu otka, albo w ogóle z jakiejś dżungli się urwała, albo cicha woda brzegi rwie. chociaż może po prostu taki ma charakter. nie każdy jest tak dowciapny, miły, skromny jak othello. więc w sumie kąciki, to dobry początek, żeby jakoś nawiązać temat, i żeby się nie zanudzić.
- posmaruj sobie fioletem!- odparł z kamiennym wyrazem twarzy.

/ja nikogo nie żrę ;d

/ ty połykasz w całości

/No napisałam coś i sie skasowało -.-"/
Chyba nie miała zamiaru mo odpowiedzieć. Tzn. chyba to stwierdzenie nieco ją przywarło do muru iż tak powiem^^. No cóż. Wyjęła z torebki błyszczyk i zaczęła sobie nim smarować usta. Tak na wypadek żeby jej niepopękały. No na zimne trzeba dmuchać. Tak czy inaczej te kąciki przestały ją boleć. No więc coś mu tam odpowiedziała - a ty zawsze tak sie martwisz o kąciki ust innych? xD

/tylko w skrajnych przyadkach :c przepraszam że wedy cię połknęłam :c

( bywa.)

zaśmiał się nieco perfidnie i założył nogę na nogę, zaciągając się papierosem.
- nie, ponieważ nigdy nie spotkałem aż tak dziwnego bolenia.- odparł bez ogródek, po chwili przyglądnął się dobrze dziewczynie. widział, że maluje usta błyszczykiem. nie wiem, jak twoja postać, ale moja była wychowana dość kulturalnie i mimo tego, iż czasem jest dosyć ironiczny i w ogóle, jednak stara się być miły. on uważa, że zniewagą jest malowanie się, spoglądanie na pazurki i w ogóle taka choroba zapatrzenia w siebie. jemu się wydaje, że od razu każdy babsztyl pokazuje, jaki naprawdę jest, czyli róż lala i nawet ledwo co cię słucha. dlatego wiesz no sori, ale jego to troszkę razi.
- ruda, jesteś stąd?

Oj tam mniejsza o to. - Ruda!? - Spytała nieco zniesmaczona - nie z NY. - odpowiedziała już nieco oburzona tak na udawane. Przez chwilę myślała że ott. jest daltonistą ale jakoś szybko się tej myśli pozbyła. Schowała błyszczyk i... eee... no i tyle.

Poprawiła ręką włosy i... no... odwróciła się bardziej do ott.

Oj w ogóle. Lenie sie zrobiło zimno i te pe. I wyjęła długopis złapała rękę o. i zapisała mu numer telefonu. Poprawiła sobie płaszczyk zarazem wstając, i przy okazji mówiąc do ot. - Muszę lecieć, narazie. - I sie uśmiechnęła co o dziwo nie spodowało bólu jej kącików ust. Ha! Wiedziałam że błyszczyki są fajne a ott. je dyskryminuje ;P. JAkoś tak w miarę szybko sie namyśliła i jeszcze jej czasu starczyło na dacie buziaka w policzek. No, a potem poszła w swoją stronę.

siedział na trawie ignorując fakt, że na sto procent może nawet więcej się przeziębi i już prawdopodobnie ma mokry tyłek. przypalał drugiego skręta od pierwszego i odczuwał kompletny czilllll, ciesząc się z chmur.

Usiadła sobie gdzies tak niedaleko ralpha z papierosem. Chyba takze zignorowała fakt mokrego tyłka.

marjet spacerzyła dziwnym zibegem okoliczności przy samym brzegu tego betonowego koryta, uważając przy tym, żeby się nie poślizgnąć i nie spaść, bo co by było wtedyyy! przystanęła, wpatrując się w wodę, zmarzniętą nieco, ale co tam, w każdym razie było jej zimno bez szalika, który zapomniała włożyć.

zerknął na sophie i uśmiechnął się szeroko, proponując jej skręta. jednocześnie przeniósł wzrok na tyłek mariette, który teraz obserwował. widząc zamiast niego wielką kremówkę. parsknął śmiechem.

Sophie zaciągnęła się fajką i tego.. Przełożyła nogi żeby usiasc po turecku^^. Z czego sie smiejesz? - spytała pana ralphaa,.

-z kurwa dupy dziewczyny która tam stoi - wskazał palcem na tyłek mariette - wygląda jak cholerna kremówka. hej, mariette! chodź do nas - krzyknął w jej kierunku, kładąc się na plecach z nogami zgiętymi w kolanach. wziął od sophie skręta i zaciągnął się porządnie, mrużąc oczy kiedy trzymał dym w płucach. r o z k o s z.

marjet wyjęła papierosa z kieszeni swojej kurtki, by odpalić go i zaciągnąć się mocno. jednocześnie odwróciła się na pięcie, by dopiero teraz zauważyć ralfa, w dodatku z jakąś dziewczyną, palących skręty. przeszedł ją lekki dreszcz zazdrosci, który ukryła nawet przed sobą, zmierzając w ich stronę.

Znasz ją - Spytała zaciągając sie.

-pieprzę ją - poprawił susanne, wyciągając rękę, żeby zmierzwić jej włosy - mariette, chcesz bucha? cholera i tak ci nie dam. twoja dupa wygląda jak kremówka, mogę ją ugryźć? - wyszczerzył się stosunkowo głupio, nawet jak na ralfa.

NIe zeby s. pomyslała... No a że ona była wychowana wyciagnęła rękę do m. - Sophie. - Krótko i na temat. Tylko eee. nie przedstawiła sie r.? Ale dobra i tak juz wie jak jej na imię jeest.

- pojebało cię - roześmiała się, siadając gdzieś obok. ralf miał szczęście, że była dziś w stosunkowo dobrym humorze, inaczej pewnie już by mu zdążyła przedrapać oczy, jeśli i nie krocze ;q. - daaaaj mi.

dostałby w twarz. znowu! zamiast tego korzystał z przywilejów związanych z dobrym humorem mariette i oparł głowę na jej udach, chyba przypalając płaszcz skrętem, czego nawet nie zauważył. znowu parsknął śmiechem. chyba przecholował jeśli idzie o ilość & jakość. pór ralf. aha?

Sophie uznała że wcale ręki nie wyciągnęła tak wiec przeniosła ją na biodro.

- ralf, ralf, chyba ci już starczy. widzisz świat dostatecznie kolorowo? - zamrugała oczami i zakaszlała też, ralf cały był już chyba sfajczony. wyjęła mu skręta z ręki, by zaciągnąć się mocno i umiejętnie, na zmianę ze swoim papierosem, co sprawiło, że się rozluźniła.

-jasna cholera, mariette nad nami stoi pieprzony smok w stroju smerfa - roześmiał się. mówił seksownie zachrypniętym głosem. zmierzwił też swoje ciemne i potargane włosy, żeby następnie wskazać na sophie - to sarah, znasz ją? (specjalnie pomylił imię, hyy)

- teraz znam - mruknęła, przyglądając się mu od góry, po czym zaciągnęła się znów, jeszcze trochę tak pójdzie, to wypali mu całego skręta, w końcu to marjet, ona potrafi się zaćpać, jeśli chce. to znaczy, jednym się nie zaćpa, ale co tam.

Sophie - poprawiła po chwili ralpha.

-sophie. właśnie - machnął reką i potarł głową o krocze mariette, gdzie owa spoczywała, patrżąc na nią z dołu z szerokim uśmiechem na ustach - oddaj mojego skręta! - pociągnął ją za rękę - mariette, oddaj!

- spierdalaaaaaj - powiedziała śpiewnym głosem, zaciągając się mocno skrętem, by zaraz potem oddalić go tak, żeby nie mógł dosięgnąć i wystawić język. - już ci starczy - powiedziała i miała rację, moim zdaniem.

moim też, ale według ralfa była to jedna wielka bujda. aż usiadł i wyciągnął rękę, żeby z łatwością zabrać jej skręta. wstał też, chwiejąc się nieznacznie, żeby w razie czego utrudnić jej zabranie mu źródła czilałtu. zaczął kiwać się rytmicznie i śpiewać baflo soldżer, bo przypomniał mi się pati, śpiewający to właśnie, joł.

Sophie wstała przecierając ręką tyłek z mokrego, zeby zaraz znowu usiąsc i zaciągnąć się mocno.

wstała również, by w razie potrzeby go złapać, zanim by miał upaść czy coś, przynajmniej tak sobie wmawiała, w duchu chciała skręta, och, i to jak bardzo. dwoje zaćpanych głupków na środku trawnika, tego jeszcze w modzie na sukces nie było.
- ralf, pierdoło, oddaj skręta.

-nic ci nie oddam boś ty plotkarz, powtórzysz każdemu kogo spotkasz! - przeinaczył wierszyk dla dzieci, co z tego że polski, ralf też był światowym chłopcem. odsunął się teraz o krok od mariette i zaśmiał z wyrazu jej twarzy, kiedy wpadał do wody xd. bo chyba tam była woda, huh?

nie rzuciła się za nim do wody, akurat najbardziej z tego wszystkiego było jej szkoda zmarnowanego skręta, ralf przecież umiał pływać? stała więc jak wryta, ale i tak zmartwiona, bo jeszcze zapomni jak się pływa i co wtedy ;c.

-o kurwa, ale zimno! - zawył jak 'czochrany kaktusem kojot' stwierdziłam tak kiedyś, kiedyś w ciekawych okolicznościach, tak mi się przypomniało - zimno, mariette! wyciągnij mnie, ja pierdolę - zamachał rękami i na chwilę zszedł pod wodę, bo kurtka zaczęła mu ciążyć.xd

- wyjście jest na lewo! - odkrzyknęła, bo rzeczywiście było na lewo, musiał tylko tam podpłynąć, by znaleść sie na schodach dla wędkarzy, jeśli coś takiego tam w ogóle egzystowało. żałowała, że nie wzięła aparatu.

dopłynął tam, męcząc się nie lada. starość nie radość, kondycja nie ta sama. no dobra, prawda była taka że woda była zbyt zimna, żeby normalnie w niej funkcjonować. wypełzł teraz (dosłownie) na brzeg i położył się na plecach na kamiennych schodkach.
-umarłem!