apartomierz dejwida.

-na pewno-popatrzył się na nią mrużąc lekko oczy. nawet teraz już mu było przykro, że wyjeżdza z paryża. bo to przecież jeden dzień bez niej mniej. ale w zasadzie się też cieszył, że ona będzie mogła jakoś wesoło spędzić te święta w towarzystwie swoich znajomych. podniósł głowę z nad talerza zanosząc kolację do salonu.-a dlaczego za mały?-wspomniał o kwiatku.-nie każda choinka musi być duża. ta będzie wyjątkowa.

zaśmiała się i odgarnęła włosy z twarzy, przyglądając się mu. - wiesz, no nie wiem. ale to powinno być tradycyjne i takie tam. poszła do salonu i spojrzała na zegarek. - w zasadzie to zaraz muszę lecieć. muszę odebrać jeszcze swoją labradorkę od sąsiadki, wiesz. a powiedziałam jej że będę przed 22. uśmiechnęła się. - pyszne to suuushi, wiesz ? polozyła jedną rękę na swoim chudym biodrze.

-dzięki!-jej zdanie podniosło jego samoocenę, a raczej jego umiejętności kulinarne-pozdrów swojego labradorka i swoją sąsiadkę-odparł odprowadzając ją do korytarza-i nie zgub mi się tam po drodze-uśmiechnął się do niej.

założyła na siebie ten płaszcz i buty i nawet torebkę wzięła ze sobą. - wiesz, hm, pozdrowię oczywiście. uśmiechnęła się do niego i pocałowała w policzek. wiadomo, że chciałby pewnie, żeby pocałowała go w usta, ale nie ma tak dobrze. diz zrobiła się tera grzeczna i chyba wierna trochę ? tak jakby. ale no, właśnie.

w usta to chyba mało. więc tak jakby pomógł jej założyć ten płaszcz. jak to zwykli robić faceci. otworzył drzwi i pozwolił jej wyjść co tak naprawdę zrobił z wielkim trudem. równie dobrze mógłby ją tutaj uwięzić czy coś innego. albo wziąść za zakładnika i protestować przeciw wycinaniu choinek z lasów.

- do zobaczenia. odezwij się jeszcze, no albo ja się odezwę. czy coś. uśmiechnęła się jeszcze na pożegnanie i zapewne wyszła, od razu zapalając papierosa kiedy już wyszła z klatki i zamówiła taksówkę, myśląc o tym, że nawet dzisiaj dobrze jej poszło z okiełzaniem swojej żądzy i pragnienia. pojechała zapewne do doomu.

orajt znalazłam aparpament dejwa więc jego zmarta ciotka wleciała przez okno, które na cmokniecia (w taki sposób jak wiecie, do konia sie cmoka) się przed nią rozpostarło.
I uwaga, kwestia ciotki: ŁUUUUUUUUUUUUUUUUUUU!
Dejwa chyba nie było ale nie robiło jej to różnicy!!

o, no tak. ogólnie to przyszła, w całkiem dobrym nastroju i wzięła ze sobą nawet swój osobisty i śliczny, bo ozdabiany własnoręcznie szkicownik. może nawet szkicować jego rybki, jak będzie tam chciał. teraz, chyba zazdwoniła do drzwi i czekała, i miała nadzieję, że dobrze jednak trafiła. o.

okurwa. ale dejw i tak się przestraszył./to do jego ciotki, znaczy się.
a on był rozstrzepany, miał mętlik w głowie i to chyba po wypiciu szkockiej. tak miał zawsze. znaczy zawsze miał lekką głowę i szybko się upijał. nic się nie zmieniło od czasów gdy miał 10 lat. szybko narzucił na siebię koszulę. tak, tak, zwykle po domu chodził bez koszuli, albo w piżamie, ale to raczej w łikendy. pobiegł do drzwi, albo raczej podskoczył, jak żaba. albo żmija, nie wiem jak. w każdym bądź razie znalazł się pod drzwiami i je w końcu otworzył, żeby maksim przypadkiem tam nie zamarzła. na dworzu było chuj zimno. uśmiechnął się do niej i oczywiście wpuścił do środka.-cześć zapalniczko-pocałował ją w policzek, tak jak przyjaciela. i miał fajny plan.

- czeeeść, dejwid. bo przeiceiż, on nie miał na razie kswyki, właśnie. i nawet jej dzisiaj nie było wcale a wcale zimno, bo dzisiaj się bardzo rozgrzała. to przez tą gorącą dyskusję na temat jej 2 książek, które napisała jak była w szewcji. tak tak, artystyczna dusza musi tworzyć i takie tam. poprawiła swoją grzywkę, bo jej do oczy wpadała trochę i zdjęła płaszcz, kładąc zapewne gdzieś tam swój szkicownik, wracała prosto z wykładów. i teraz oparła się tak o ścianę i próbowała zdjąc swoje szpilki. - hm, a ja jak mam na ciebie mówić ? zapytała z uśmiechem.

-hy, nie wiem-zmarszczył czoło.-możesz coś wymyśleć. o na przykład stalin-podrapał się po głowie. to jedyne co mu przyszło do głowy. i jedyne co mu się kojarzyło z ich spotkaniem. czyli stalin i zapalniczka. machnął lewą ręką w stronę salonu, żeby weszła. bo w przedpokoju przecież nie będą stać. - rybki są tam-pokazał w stronę gigantycznego akwarium z różnymi rybkami. a było ich raptem pięć. ale każda z nich miała swoje imię i swój charakter. poszedł do kuchni, a jej dał czas na przyjrzenie się ludożercą.

weszła więc do salonu, kedy już sie uporałą z tymi butami. spojrzała się na to akwarium, rzeczywiście było dość duże. teraz rękoma obejmowała swój szkicownik i zastanawiała się, jak ma to niby sobie naszkicować. hm, bo powstałby obraz ba prawdę fajny, ale to zależy w jakiej technice miałaby to wykonywać, bo ona jak mówiłam jest wszechstronna, i może we wszystkich. przekrzywiła lekko głowę. i się im przypatrywała. nawet się trochę do nich zbliżyła. - a więc, stalinie, hm, no tak. mają jakieś imiona czy coś ? zapytała, patrząc na nie.

przyszedł do niej z jakimś drinkiem o dziwnej nazwie sex on the beach i wpatrywał się przez chwilę w swoje rybki, były piękne! naprawdę. i to nie była żadna mania rybkowa.-tak. ten nazywa się gacek, ta ula, ten rysiu, ta malwina a ten tu mały prych-gdy mówił ich imiona od razu pokazywał na nie palcem. tak, żeby maksim mogła zapamiętać te imiona. co z tego, że wszystkie pięć rybek wyglądało tak samo. wszytskie były jakieś zmutowane i miały po sześć płetw. -więc jak chcesz je namalować czy tam narysować?-oparł się o akwarium upijając łyk drinkaa.

upiła trochę tego drinka, nawet niezłe. nie wiedziała teraz zupełnie o co mu chodzi. czy tylko o to malartswo i tylko i wyłącznie to, czy chciał jeszcze czegoś. usiadła na podłodze, drinka postawiła obok siebie i zaczęła coś już powoli szkicować. na początku uchwyciła jakieś tam akwarium, ogólnie, ja się na tym nie znam, więc oś tam uchwyciła. i tak przez chwilę siedziała zamyślona. - hm, ładne imiona. powiedziała z uśmiechem. - widać, ze lubisz się nimi zajmować. i takie tam. powiedziała i upiła znowu drinka.

zaśmiał się, rozbawiło go zdanie o tym zajmowaniu. w sumie wszystko dobrze, tylko czasami dejwid zapomina je karmić. albo umyć akwarium. najbardziej mu się podoba jak jest tam tak czarno i nie widać rybek. okej. więc poszedł za nią, żeby zobaczyć co tam zaczyna robić. był ciekawy, bardzo ciekawy. w końcu jego planem było wywieszenie całego mieszkania w obrazach rybek.-dobrze ci idzie-popatrzył na szkic samego akwaria. on by tak prostego kwadratu nie zrobił.

w końcu jest studentką sztuki, junoł. szkicowała sobie w spokoju, ale dejwid powoli zaczął ją rozkojarzać, wiadomo, w końcu był facetem, i na dodatek miał jeszcze jakieś przyjemne perfumy, o już ją kompletnie teraz rozkojarzyło. i w ogóle. upiła trochę tego drinka i znowu próbowała się zabrać do roboty, ale jej nie wyszło, albo nie wychodziło, więc, postanowiła, że musi się bardziej skupić na akwarium. -dziękuję. a tobie jak poszło to kolokwium ? zapytała, na chwilę przerywając.

podrapał się po kolanie opierając się o niebieską kanapęi nie był w stanie przypomnieć sobie co to było za kolokwium. -chyba dobrze-zmrużył oczy-wybacz, mam sklerozę-oparł głowę o podłokietnik taki elo.-ale taką, że za jakieś dwa dni wszystko sobię przypomnę, wiesz?-popatrzył na nią, żeby zrozumiała to co on mówi. bo to była prawda. ponoć są różne odmiany sklerozy. -który rok zaczynasz studiów?-zainteresował się. o dziwo.

- pierwszy. uśmiechnęła się i odłożyła na bok szkicownik, wiadomo, skończyła szkicować, już tak ogólnie. wszystko dporacuje w domu, jak będzie miała tylko czasu, ostatnio malarstwie poświęcała duużo dużo czasu. wstała z tej podłogi i się otrzepała i usiadła na kanapie, kładąc gdzieś tam ten swój szkicownik, żeby spokojnie wypić drinka. - o to fajnie stalinie. zaśmiała się. - dziennikarstwo, to chyba jest dość, ciekawy kierunek. tak myślę. uśmiechneła się.

-bardzo-pokiwał głową-ale nie dla mnie-odstawił drinka na stolik-zastanawiam się czemu nie poszedłem na historię, ona jest o wiele ciekawsza-przyjrzał jej się lekko przechylając głowę i stwierdził, że jest trochę podobna do des, znaczy gada mu się z maksim tak samo dobrze jak z dizajer. może one są jakimiś siostrami zaginionymi w ogóle. cała historia. a on mógłby im pomóc się odnaleźć.

- historia ? o, tak, to coś dla mnie, też lubię histroię. uśmiechnęła się do niego i odstawiła szklankę na stolik, ale nie, nie robąc przy tym, żadnych śladów, ani też tego nie wylewając. - właściwie, to mogłabym studiowac i dziennikarstwo. napisałam już 2 książki i takie tam. ale jednak jestem chyba lepsza w malastwie. uśmiechnęła się. - mieszkasz sam ? zapytała, może mieszka z dziewczyną, o której ona nic nie wie, o.

znowu się zaśmiał. on uwielbiał czytać książki i różne inne jeszcze nie stworzone rzeczy-jezu. to wspaniale! wydałaś je może?-klasnął w ręce. stwierdził, że od dawna nic nie czytał i jakaś nowa lektura dobrze by mu zrobiła. takie dziecko szczęścia i radości i już nawet zapomniał o pytaniu czy mieszka sam. wiadomo skleroza.

- taak, wydałam, w szwecji. mam je u siebie w domu, nawet dobrze poszły, na prawdę. uśmiechnęła się do niego miło. i potem upiła trochę drinka. - przyniosę ci je kiedyś, jak jeszcze się spotkamy, no chyba, że do mnie wpadniesz. uśmiechnęła się, znowu. dobrze, że się łatwo nie upijała, od razu by pewnie chichotała i pewnie przystawiała sie do dejwida, cóż.

-tak-pokręcił głową i tak naprawdę to końca jej nie wierzył. bo jak by dobrze te książki wydała to on na pewno by o nich słyszał i ją prześladował.-a zamierzasz pisać więcej i więcej?-uniósł lewą brew. ten temat naprawdę go zainteresował i w sumie czuł się fajnie rozmawiając z pisarką!
/hy. zaraz muszę iść ;ccc

- pewnie, że tak. może kiedyś. uśmiechneła się i założyła nogę na nogę, ogólnie to poczuła się jakby była na jakimś wywiadzie, czy coś, ale ogólnie, było bardzo bardzo miło i takie tam. - wiessz, bardzo mi się fajnie z tobą rozmawia. usmiechnęła się ładnie.
/ uuu, okok.

pokiwał głową po raz tysięczny, chyba miał jakieś tiki albo chorobę parkinsona. ale było mu z tym fajnie. w końcu czymś się różnił od ludzi. w ogóle lubił się różnić i wyróżniać jednocześnie. spojrzał na zegarek. i nawet mu się przypomniała o dziwo, że miał dzisiaj pomóc sąsiadowi w przykręcaniu czegoś na klatce schodowej. uśmiechnął się do niej-masz tutaj jakąś rodzinę?

- tutaj, w sensie że w paryżu ? mam siostrę. uśmiechnęła się. - reszta mieszka poza paryżem. uśmiechnęła się znowu i dopiła drika. - hm, spieszysz się gdzieeeś ? bo patrzysz na zegarek, i wiesz, jak przeszkadzam, czy coś w tym rodzaju, to mogę sobie pójść. powiedziała i poprwiła znowu grzywkę i już zabrała z powrotem swój szkicownik.

-sam w paryżu. reszta rodziny mieszkała w południowej francji, ale matka z siostrą się przeprowadziły do usa. mam do nich niezły kawałek drogi-ręką przejechał po swoich włosach-zapomniałem, że miałem pomóc sąsiadowi, wybaczysz mi?-oblizał usta. zawsze tak robił jak się troche zdenerwował.-to kiedy mogę do ciebie wpaść? obejrzeć książki oczywiście?

- oczywiście, nie ma sprawy. uśmiechnęła się i poszła teraz do przedpokoju, założyć buty i płaszcz. właściwie, to jeszcze nie omieszkała podejśc do niego i pocałować go w usta, zastanawiała się jak zareaguje. a ona po prostu chciała być miła i w ogóle, i w ogóle. - hm, możesz nawet wpaść jutro. jak chcesz, oczywiście. uśmiechnęła się i poprawila płaszczyk.

poszedł za nią grzecznie do przedpokoju. chciał odprowadzić ją do drzwi.-okej. dam ci znać jak będę wolny-włożył ręce do kieszeni i pocałował ją w policzek. nie odważyłby się na nic więcej. bo przecież kochał dizajr. otworzył jej drzwi i grzecznie pomachał.hi

cóż, i to jej trochę właśnie przeszkadzało. więc z uśmiechem na ustach, poszła do domu zapewne.