mjeszkanie seciątka & soph.

apartament, taki bardzo nowoczesny i bardzo duży. i niedaleko wieży eiffla.

przyszedł tutaj z butelką szampana, zakupiona po drodze. zamnkął za sobą drzwi i siedział w samotności z butelka szampana.

Prosimy o zdjecia.

zadzwonił dzwonkiem.

nikt nie otwierał, więc zaadzwonił znowu

rozeźlony zadzwonił po raz kolejny.....

znowu zadzwonił, ale dopiero zorientował się, że dzwonek jest zepsuty. uciekł z płaczem.

zaciągnął tutaj aurelie i jakimś cudem otworzył drzwi. zamknąl je za sobą, specjalnym kodem od włamań, żeby się nie wydostała. posadził ją na krześle w jadalni a sam poszedł w poszukiwaniu sznura.

cichutko na paluszkach podeszła do okna i zobaczyła aurelie. popatrzyła na nią coś tam pomruczała. może ją usłyszy.

cwaniak. aurelie ocknęła się chwilę po tym jak wyszedł i gorączkowo rozglądała się po kuchni. nie bardzo wiedziała gdzie jest i właściwie dlaczego. być może efekt szoku. dotknęła głowy, która niemiło pulsowała i chwiejnym krokiem wstała i dopadła stojaka na noże. hrr. wzięła jeden i ponownie usiadła na krześle, czekając na setha.

seth zamknął wszystkie okna, żeby nikt nie mógł ich zobaczyć. stworzył w pewnym rodzaju twierdzę.

zamknął okna, ale nie wiedział, że viki ma pilnik i może spiłować metal, albo drewno. wdrapała się po czymś i zaczęła piłować jedno okno.

te kraty są z tytanu kochanie, w końcu go stać a co. zauważył że aurelie wstała więc podszedł do niej i tym razem odurzył ją czymś bardzo mocnym. uśmiechnął się, bo miał satysfakcję z tego co zrobił. posadził aurelie na krześle i przywiązął ją tak, aby nie uciekała i zakleił jej usta taśmą.

przyszedł, wziął viki i poszedł, chyba był nadopiekuńczy.

uh, tak więc nóż którym miała zamiar się bronić opadł na kamienną posadzkę, a głowa nieprzytomnej aurelie na jej lewe ramię. i cóż nie mam zbyt wielkiego pola do popisu.

przyglądał się trochę twarzy aurelie. pogłaskał ją po policzku. najchętniej by jej nie porywał. i chyba by się z nią umówił. no cóż. kiedyś w końcu aurelie musiała się ocknąć. wylał na nią trochę wody, bo chciał z nią się trochę podrażnić. właściwie, to i tak nic mu nie zrobi. była związana.

nie, ne wziął jej. a może ją wziął. nie wiem. jednak jeśli jej nie wziął to była za krzakiem bzu.

/do kostnicy
ale się na złość sethowi nie ocknęła. a właściwie nie tyle co na złość sethowi, a porządnie ją ogłuszył, czy co on jej zrobił.

skoro się nie ocknęła, musiał poczekać. ukucnął gdzieś na przeciwko jej kolan i przyglądął się jej twarzy uśmiechając się trochę może z satysfakcją.

westchnęła cicho i zamrugała oczami, patrząc na setha który notabene prezentował się w dwóch egzemplarzach. chciała przetrzeć oczy, ale zorientowała się, że jest przywiązana.
chciała krzyknąć, ale ni cholery bo miała coś tam na ustach.
powiem szczerze, że się zdenerwowała co zaowocowało szarpaniem sie na wszystkie możliwe sposoby.
a ja umarłam [*]

Sid wszedł do środka, bo znał tajemniczy kod Setha. - Seth, siema, stary! - zawołał, idąc do kuchni, z której wziął jabłko i ugryzł, oglądając magnesy na lodówce. - Przyszedłem po moją płytę! - Krzyknął znowu, tylko tym razem z pełnymi ustami i przeszedł do salonu czy gdzieś tam, gdzie oni byli, ale nie zwrócił nawet uwagi na Ałrel. - Sam sobie wezmę, nie martw się. - Wlazł po schodach na górę albo może w bok ale wtedy nie na schodach i wygrzebał swoją płytę. - Dzięki, baw się dobrze. Cześć Ałrel. - Pomachał do niej też, bo znał ją ze szkoły przecież i poszedł sobie. Albo nie, wystawił glowę zza drzwi i wyszczerzył sie do Setha. - Widzimy się jutro na tenisie, stary - rzucił i poszedł.


;p

- o jesteś wreszcie aurelie. uśmiechnął się do niej bezczelnie. - będziesz krzyczeć ? zapytł się, bo chciał z nią porozmawiać. na spokojnie.

no, co z tego, że podobno mieszkał w wieżowcu, nie zastanawiajmy się teraz, jak wiki zaglądała przez okno, nie psujmy dramatyzmu, willy się wycwanił i wziął ze sobą scyzoryk. i się zaczaił gdzieś?

nie odpowiedziała, tylko od razu przeszła do rzeczy krzycząc ile sił w płucach. był idiotą i psycholem jak pomyślała, więc musiała się stąd szybko wyrwać.

a sid nie zamknął drzwi i ona weszła do domu i kopnęła mocno setha tak, że upadł na podłogę i go czymś tam odurzyła. nie wiem czym po czym chyba rozwiązała aurelie.

-KABUM! - Przestraszył Williego i już serio poszedł, xdd

/pe-es, ale farsa, xd.

ocknął się, bo jakoś wiki, nie miała mocnego środka odurzającego. popchnąl wiki tak, żeby upadla.

a on aż podskoczył i prawie zadźgał sida scyzorykiem, różowym, a potem go jeszcze objechał i wpadł do środka. albo nie, zakradł się i stanął za rogiem!

ale ona wstała szybko i podrapała setha po twarzy

uderzył wiki tak, żeby sobie zemdlała. bo uderzał bardzo mocno. seth nie był głupi, złapał więc, gdzieś w przelocie aurelie.

ale zaraz się ocudziła, ale chwilę jej zajęło dochodzenie do siebie. wyciągnęła swój złamany pilnik i wstała i patrzyła z groźna miną na setha.

-puszczaj zboczeńcu xd! - krzyczała, okładając go pięściami po plecach.

sterczał za tą ścianą i czuł, że targają nim sprzeczne emocje. z jednej strony chciał wiać, jak najdalej, daleko i w ogóle, do bangkoku! ale nie, musiał przecież walczyć, tak? tylko sensownie, żeby nie padochł po pięciu minutach jak poprzednio.
a w ogóle, to chciał zabić setha. i maksim trochę też, chociaż przed chwilą było mu głupio. ale przecież musiała mieć coś z tym wspólnego!
i jezu, stał i stał i chciało mu się rzygać. przynajmniej będzie miał o czym pisać.

- puść ją! - krzyknęła też i wzięła setha środki odurzające i przystawiła mu je do nosa tak, że zemdlał.

zaśmiał się złowieszczo. - siedź cicho idiotko. masz się zamknąć. i przystawił jej nóż do gardła.

/i wypadł mu mózg na podłogę, zbierajcie, KTO PIERWSZY TEN LEPSZY!!!!!!!!!!!!!!

huhu, robi się filmowo i nieco kiczowato, ale to kochamy.
-ej, łapy przy sobie! - przestraszył ją, więc siłą rzeczy umilkła i przestała się wyrywać.

- zamknij się, a może ci nic nie zrobię. a jak będziesz grzeczna, to cię wypuszczę, może już nawet niedługo. na razie będziesz ze mną. wyszeptał jej to do ucha.

popatrzyła na setha dziwnie.
- czemu nie zemdlałeś? - zapytała po czym namyślają csię chwilę poszła po nóż do kuchni i podeszła z nim (to znaczy z nożem) do setha.
- nie dotykaj jej - powiedziała rozkazująco ze sztańską miną

stał tam, kląc na siebie, sparaliżowany strachem. pewnie powinien był dzwonić po policję, ale na najlepsze pomysły wpada się po fakcie, no nie?
więc czekał na odpowiedni moment do atakuuu!

-cholera, pomocyyyy! - jęknęła słabo, bo nóż przy jej gardle robił swoje. właściwie była bliska omdlenia.

/seth zabije aurelie, william setha, a viki niechcacy williama i siebie i wyrobimy srednia raz dwa trzy cztery morderstwa na dzien+jedno z hilcia, oje

- no cóż. niestety nie posłuchałaś dobrych rad, żeby się uciszyła. zatknął jej usta jakąś chusteczką. - teraz już będziesz cicho. powiedział to nadal nie odrywając noża od jej szyi.

patrzyła na setha, ale nie chciala go zabić więc rzuciła nożem w tytanową szybę tak, że się rozbiła (cud!) (nóż poleciał w drzewo a odłamki tytanowej szyby na trawę). i wtedy ugryzła setha w rękę.

viki, błagam.

przeraził się, i na drżacych nogach, ale całkiem zdeterminowany, zaszedł seta od tyłu, ale nie w tym celu o którym myślicie, by wygiąć mu rączki do tyłu i powalić na ziemię! kolanem przyciskał jego plecy, znaczy w zasadzie brzuch, do podłogi. widział to na filmach kryminalnych, nieźle mu wyszło w praktyce.

patrzyła na williama z podziwem bo ugryzenie setha nic nie pomogło "szkoda" pomyślała, ale zaraz odwiązała aurelie.

seth próbowął się wydostać spod ciężaru williama i jakoś znowu mu się to udało. przewrócił williama na plecy i zaczął go dusić. - widze że znowu się spotykamy, kolego. powiedział to, coraz bardziej przyciskając ręce do jego szyi.

a aurelie poleciała na podłogę, szybko usuwając się w kąt. również jak na filmach, czyli jak pajączek. nie martw się! jest pajączek\
-william - wydusiła z siebie, patrząc na niego..ej nie wiem jak. przepraszam. po prostu patrzyła. była w zbyt wielkim szoku.

ona też patrzyła. chciała coś zrobić, ale nie wiedziała co. popatrzyła na podłogę zauważyła jakies piórko.

/wiki, ogarnij się xd